Ο Νόμος του Χριστού
«Είμαι . . . κάτω από νόμο ως προς τον Χριστό».—1 ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ 9:21.
1, 2. (α) Πώς θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί πολλά από τα λάθη της ανθρωπότητας; (β) Τι δεν έμαθε ο Χριστιανικός κόσμος από την ιστορία του Ιουδαϊσμού;
«ΟΙ ΛΑΟΙ και οι κυβερνήσεις ποτέ δεν έμαθαν τίποτε από την ιστορία ούτε ενήργησαν σύμφωνα με τις αρχές που βγαίνουν από αυτήν». Έτσι εκφράστηκε κάποιος Γερμανός φιλόσοφος του 19ου αιώνα. Πράγματι, η διαδρομή της ανθρώπινης ιστορίας έχει περιγραφτεί ως «πορεία ανοησίας», μια σειρά από φρικτά λάθη και αποτυχίες, πολλά από τα οποία θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί αν η ανθρωπότητα ήταν απλώς διατεθειμένη να μαθαίνει από τα λάθη του παρελθόντος.
2 Η ίδια άρνηση να μαθαίνει κάποιος από τα λάθη του παρελθόντος ξεχωρίζει σε αυτή την εξέταση του θεϊκού νόμου. Ο Ιεχωβά Θεός αντικατέστησε το Μωσαϊκό Νόμο με έναν ακόμη καλύτερο νόμο—το νόμο του Χριστού. Εντούτοις, οι ηγέτες του Χριστιανικού κόσμου, οι οποίοι ισχυρίζονται ότι διδάσκουν αυτόν το νόμο και ότι τον ακολουθούν στη ζωή τους, δεν έχουν μάθει κάτι από την τρομερή ανοησία των Φαρισαίων. Γι’ αυτό ο Χριστιανικός κόσμος έχει επιδοθεί σε διαστρέβλωση και κακή χρήση του νόμου του Χριστού, ακριβώς όπως μεταχειρίστηκε ο Ιουδαϊσμός το Νόμο του Μωυσή. Πώς μπόρεσε να γίνει κάτι τέτοιο; Πρώτα πρώτα ας ασχοληθούμε με αυτόν καθαυτόν το νόμο—τι είναι, ποιους κατευθύνει και πώς, και τι τον διαφοροποιεί από το Μωσαϊκό Νόμο. Κατόπιν θα εξετάσουμε πώς τον έχει χρησιμοποιήσει με κακό τρόπο ο Χριστιανικός κόσμος. Είθε έτσι να μάθουμε από την ιστορία και να ωφεληθούμε από αυτήν!
Η Νέα Διαθήκη
3. Ποια υπόσχεση έδωσε ο Ιεχωβά αναφορικά με μια νέα διαθήκη;
3 Ποιος άλλος εκτός από τον Ιεχωβά Θεό θα μπορούσε να βελτιώσει έναν τέλειο Νόμο; Η διαθήκη του Μωσαϊκού Νόμου ήταν τέλεια. (Ψαλμός 19:7, ΜΝΚ) Ωστόσο, ο Ιεχωβά υποσχέθηκε: «Ιδού, έρχονται ημέραι, . . . και θέλω κάμει προς τον οίκον Ισραήλ και προς τον οίκον Ιούδα διαθήκην νέαν· ουχί κατά την διαθήκην, την οποίαν έκαμον προς τους πατέρας αυτών». Οι Δέκα Εντολές—ο πυρήνας του Μωσαϊκού Νόμου—γράφτηκαν σε πέτρινες πλάκες. Αλλά, σχετικά με τη νέα διαθήκη, ο Ιεχωβά είπε: «Θέλω θέσει τον νόμον μου εις τα ενδόμυχα αυτών και θέλω γράψει αυτόν εν ταις καρδίαις αυτών».—Ιερεμίας 31:31-34.
4. (α) Ποιος Ισραήλ περιλαμβάνεται στη νέα διαθήκη; (β) Ποιοι άλλοι εκτός από τους πνευματικούς Ισραηλίτες είναι κάτω από το νόμο του Χριστού;
4 Ποιοι θα γίνονταν μέρος αυτής της νέας διαθήκης; Οπωσδήποτε όχι ο κατά γράμμα ‘οίκος Ισραήλ’, ο οποίος απέρριψε τον Μεσίτη αυτής της διαθήκης. (Εβραίους 9:15) Όχι, αυτός ο νέος «Ισραήλ» θα ήταν ο «Ισραήλ του Θεού», ένα έθνος πνευματικών Ισραηλιτών. (Γαλάτες 6:16· Ρωμαίους 2:28, 29) Με αυτή τη μικρή, χρισμένη με το πνεύμα ομάδα Χριστιανών θα ενωνόταν αργότερα «ένα μεγάλο πλήθος» από όλα τα έθνη, το οποίο επίσης θα επιζητούσε να λατρεύει τον Ιεχωβά. (Αποκάλυψη 7:9, 10· Ζαχαρίας 8:23) Αν και δεν θα συμμετείχαν στη νέα διαθήκη, και αυτοί επίσης θα δεσμεύονταν από νόμο. (Παράβαλε Λευιτικόν 24:22· Αριθμοί 15:15.) Ως «ένα ποίμνιο» υπό ‘έναν ποιμένα’, όλοι θα ήταν «κάτω από νόμο ως προς τον Χριστό», όπως έγραψε ο απόστολος Παύλος. (Ιωάννης 10:16· 1 Κορινθίους 9:21) Ο Παύλος αποκάλεσε αυτή τη νέα διαθήκη ‘καλύτερη διαθήκη’. Γιατί; Ένας λόγος είναι ότι αυτή βασίζεται σε υποσχέσεις που εκπληρώθηκαν και όχι σε σκιές μελλοντικών πραγμάτων.—Εβραίους 8:6· 9:11-14.
5. Ποιος είναι ο σκοπός της νέας διαθήκης, και γιατί θα επιτύχει αυτή;
5 Ποιος είναι ο σκοπός αυτής της διαθήκης; Είναι το να παραγάγει ένα έθνος βασιλιάδων και ιερέων για την ευλογία όλης της ανθρωπότητας. (Έξοδος 19:6· 1 Πέτρου 2:9· Αποκάλυψη 5:10) Η διαθήκη του Μωσαϊκού Νόμου ποτέ δεν παρήγαγε αυτό το έθνος με την πληρέστερη έννοια, διότι ο Ισραήλ ως σύνολο στασίασε και έχασε την ευκαιρία που του είχε δοθεί. (Παράβαλε Ρωμαίους 11:17-21.) Η νέα διαθήκη, όμως, είναι βέβαιο ότι θα επιτύχει, επειδή σχετίζεται με ένα πολύ διαφορετικό είδος νόμου. Διαφορετικό από ποιες απόψεις;
Ο Νόμος που Ανήκει στην Ελευθερία
6, 7. Πώς προσφέρει μεγαλύτερη ελευθερία ο νόμος του Χριστού από ό,τι ο Μωσαϊκός Νόμος;
6 Ο νόμος του Χριστού συνδέεται επανειλημμένα με την ελευθερία. (Ιωάννης 8:31, 32) Αναφέρεται ως ‘ο νόμος ενός ελεύθερου λαού’ και ‘ο τέλειος νόμος που ανήκει στην ελευθερία’. (Ιακώβου 1:25· 2:12) Ασφαλώς, κάθε ελευθερία ανάμεσα σε ανθρώπους είναι σχετική. Ωστόσο, αυτός ο νόμος προσφέρει πολύ μεγαλύτερη ελευθερία από ό,τι ο προγενέστερός του, ο Μωσαϊκός Νόμος. Με ποιον τρόπο;
7 Κατ’ αρχάς, κανένας δεν γεννιέται κάτω από το νόμο του Χριστού. Παράγοντες όπως η φυλή και η γενέτειρα δεν παίζουν ρόλο. Οι αληθινοί Χριστιανοί επιλέγουν ελεύθερα από καρδιάς να δεχτούν το ζυγό της υπακοής σε αυτόν το νόμο. Ενεργώντας έτσι, διαπιστώνουν ότι πρόκειται για έναν καλό ζυγό, ένα ελαφρό φορτίο. (Ματθαίος 11:28-30) Σε τελική ανάλυση, και ο Μωσαϊκός Νόμος αποσκοπούσε επίσης στο να διδάξει στον άνθρωπο ότι είναι αμαρτωλός και ότι έχει απελπιστική ανάγκη μιας λυτρωτικής θυσίας για να τον απολυτρώσει. (Γαλάτες 3:19) Ο νόμος του Χριστού διδάσκει ότι ο Μεσσίας ήρθε, πλήρωσε το λυτρωτικό τίμημα με τη ζωή του και διάνοιξε την οδό για να ελευθερωθούμε από την τρομερή καταδυνάστευση της αμαρτίας και του θανάτου! (Ρωμαίους 5:20, 21) Για να ωφεληθούμε, χρειάζεται να ‘ασκούμε πίστη’ σε αυτή τη θυσία.—Ιωάννης 3:16.
8. Τι περιλαμβάνει ο νόμος του Χριστού, αλλά γιατί το να ζει κάποιος σύμφωνα με αυτόν δεν απαιτεί την απομνημόνευση εκατοντάδων νομικών διαταγμάτων;
8 Το να ‘ασκεί κάποιος πίστη’ περιλαμβάνει το να ζει σύμφωνα με το νόμο του Χριστού. Σε αυτό συμπεριλαμβάνεται η υπακοή σε όλες τις εντολές του Χριστού. Μήπως αυτό σημαίνει την απομνημόνευση εκατοντάδων νόμων και διαταγμάτων; Όχι. Ενώ ο Μωυσής, ο μεσίτης της παλιάς διαθήκης, κατέγραψε το Μωσαϊκό Νόμο, ο Ιησούς, ο Μεσίτης της νέας διαθήκης, ποτέ δεν έγραψε ούτε ένα νόμο. Αντίθετα, έζησε αυτόν το νόμο. Μέσω της τέλειας πορείας της ζωής του, έθεσε υπόδειγμα για να το ακολουθούν όλοι. (1 Πέτρου 2:21) Αυτός είναι ίσως ο λόγος για τον οποίο η λατρεία των πρώτων Χριστιανών αναφερόταν ως ‘Η Οδός’. (Πράξεις 9:2· 19:9, 23· 22:4· 24:22) Για εκείνους, ο νόμος του Χριστού αντανακλούνταν έμπρακτα μέσα από τη ζωή του Χριστού. Το να μιμούνται τον Ιησού σήμαινε ότι έπρεπε να υπακούν σε αυτόν το νόμο. Η έντονη αγάπη τους για Εκείνον σήμαινε ότι αυτός ο νόμος ήταν πράγματι γραμμένος στην καρδιά τους, όπως είχε προφητευτεί. (Ιερεμίας 31:33· 1 Πέτρου 4:8) Εκείνος δε που υπακούει από αγάπη ποτέ δεν νιώθει ότι καταπιέζεται—άλλος ένας λόγος για τον οποίο ο νόμος του Χριστού μπορεί να αποκληθεί ‘ο νόμος ενός ελεύθερου λαού’.
9. Ποια είναι η ίδια η ουσία του νόμου του Χριστού, και με ποιον τρόπο περιλαμβάνει αυτός ο νόμος μια νέα εντολή;
9 Αν η αγάπη έπαιζε σημαντικό ρόλο στο Μωσαϊκό Νόμο, αποτελεί την ίδια την ουσία του Χριστιανικού νόμου. Ο νόμος του Χριστού περιλαμβάνει μια νέα εντολή—οι Χριστιανοί πρέπει να έχουν αυτοθυσιαστική αγάπη ο ένας για τον άλλον. Πρέπει να αγαπούν όπως ο Ιησούς· εκείνος έδωσε με τη θέλησή του τη ζωή του για χάρη των φίλων του. (Ιωάννης 13:34, 35· 15:13) Επομένως θα μπορούσε να λεχθεί ότι ο νόμος του Χριστού αποτελεί μια ακόμη υψηλότερη έκφραση θεοκρατίας από ό,τι ο Νόμος του Μωυσή. Όπως έχει επισημάνει στο παρελθόν αυτό το περιοδικό: «Η θεοκρατία είναι διακυβέρνηση από τον Θεό· ο Θεός είναι αγάπη· συνεπώς, η θεοκρατία είναι διακυβέρνηση από την αγάπη».
Ο Ιησούς και οι Φαρισαίοι
10. Πώς διέφερε η διδασκαλία του Ιησού από εκείνη των Φαρισαίων;
10 Ασφαλώς, λοιπόν, δεν προξενεί έκπληξη το γεγονός ότι ο Ιησούς ήρθε σε σύγκρουση με τους Ιουδαίους θρησκευτικούς ηγέτες των ημερών του. Ένας ‘τέλειος νόμος που ανήκει στην ελευθερία’ ήταν εντελώς έξω από τη διάνοια των γραμματέων και των Φαρισαίων. Εκείνοι προσπαθούσαν να ελέγχουν το λαό μέσω ανθρωποποίητων διατάξεων. Η διδασκαλία τους έγινε καταπιεστική, καταδικαστική, αρνητική. Σε οξεία αντίθεση, η διδασκαλία του Ιησού ήταν πέρα για πέρα εποικοδομητική και θετική! Ο ίδιος ήταν πρακτικός και ασχολούνταν με τις πραγματικές ανάγκες και ανησυχίες των ανθρώπων. Δίδασκε με απλότητα και γνήσιο αίσθημα, χρησιμοποιώντας παραβολές από την καθημερινή ζωή και αντλώντας από την εξουσία του Λόγου του Θεού. Γι’ αυτό, ‘τα πλήθη έμεναν έκπληκτα με τον τρόπο με τον οποίο δίδασκε’. (Ματθαίος 7:28) Ναι, η διδασκαλία του Ιησού έφτανε στην καρδιά τους!
11. Πώς έδειξε ο Ιησούς ότι ο Μωσαϊκός Νόμος θα έπρεπε να εφαρμόζεται με λογικότητα και έλεος;
11 Αντί να προσθέσει περισσότερες διατάξεις στο Μωσαϊκό Νόμο, ο Ιησούς έδειξε πώς θα έπρεπε να εφάρμοζαν πάντοτε οι Ιουδαίοι το Νόμο—με λογικότητα και έλεος. Θυμηθείτε, λόγου χάρη, την περίπτωση κατά την οποία τον πλησίασε μια γυναίκα που βασανιζόταν από ροή αίματος. Σύμφωνα με το Μωσαϊκό Νόμο, κάθε άτομο το οποίο θα άγγιζε αυτή θα γινόταν ακάθαρτο, και έτσι εκείνη σίγουρα δεν θα έπρεπε να αναμειγνύεται με κάποιο πλήθος ανθρώπων! (Λευιτικόν 15:25-27) Αλλά ήθελε τόσο απελπισμένα να γιατρευτεί ώστε μπήκε ανάμεσα στο πλήθος και άγγιξε το εξωτερικό ένδυμα του Ιησού. Η αιμορραγία σταμάτησε αμέσως. Μήπως εκείνος την επέπληξε για το ότι παραβίασε το Νόμο; Όχι· απεναντίας, έδειξε κατανόηση για την απελπιστική της κατάσταση και εκδήλωσε τη μεγαλύτερη αρχή του Νόμου—την αγάπη. Με συμπόνια, της είπε: «Κόρη μου, η πίστη σου σε έχει κάνει καλά. Πήγαινε με ειρήνη και να είσαι υγιής από την οδυνηρή σου αρρώστια».—Μάρκος 5:25-34.
Μήπως Είναι Ανεκτικός ο Νόμος του Χριστού;
12. (α) Γιατί δεν θα πρέπει να υποθέσουμε ότι ο Χριστός είναι ανεκτικός; (β) Τι δείχνει ότι η δημιουργία πολλών νόμων οδηγεί στο να δημιουργούνται πολλά «παραθυράκια»;
12 Μήπως θα πρέπει να συμπεράνουμε, λοιπόν, ότι, εφόσον ο νόμος του Χριστού «ανήκει στην ελευθερία», είναι ανεκτικός, ενώ οι Φαρισαίοι, με όλες τις προφορικές τους παραδόσεις, τουλάχιστον κρατούσαν τη διαγωγή των ανθρώπων μέσα σε αυστηρά όρια; Όχι. Τα νομικά συστήματα σήμερα δείχνουν με παραστατικό τρόπο ότι, πολλές φορές, όσο περισσότεροι νόμοι υπάρχουν τόσο περισσότερα «παραθυράκια» βρίσκουν οι άνθρωποι σε αυτούς.a Στις ημέρες του Ιησού, το πλήθος των Φαρισαϊκών κανόνων ενθάρρυνε τους ανθρώπους να αναζητούν «παραθυράκια», να κάνουν με τυπικιστικό τρόπο έργα χωρίς αγάπη και να καλλιεργούν ένα αυτοδικαιούμενο παρουσιαστικό ώστε να κρύβουν τη διαφθορά που είχαν μέσα τους.—Ματθαίος 23:23, 24.
13. Γιατί οδηγεί ο νόμος του Χριστού σε ένα υψηλότερο πρότυπο διαγωγής από ό,τι οποιοσδήποτε γραπτός κώδικας νόμων;
13 Σε αντιδιαστολή, ο νόμος του Χριστού δεν υποθάλπει τέτοια στάση. Στην πραγματικότητα, η υπακοή σε ένα νόμο που βασίζεται στην αγάπη για τον Ιεχωβά και στον οποίο δείχνεται υπακοή μέσω μίμησης της αυτοθυσιαστικής αγάπης του Χριστού για τους άλλους οδηγεί σε ένα πολύ υψηλότερο πρότυπο διαγωγής από ό,τι το να ακολουθεί κάποιος έναν τυπικό νομικό κώδικα. Η αγάπη δεν αναζητεί «παραθυράκια»· μας εμποδίζει να κάνουμε επιβλαβή πράγματα τα οποία κάποιος νομικός κώδικας ίσως να μην απαγορεύει ρητά. (Βλέπε Ματθαίος 5:27, 28.) Επομένως, ο νόμος του Χριστού θα μας υποκινεί να κάνουμε πράγματα για τους άλλους—να δείχνουμε γενναιοδωρία, φιλοξενία και αγάπη—με τρόπους με τους οποίους κανένας τυπικός νόμος δεν θα μπορούσε να μας αναγκάσει να ενεργήσουμε.—Πράξεις 20:35· 2 Κορινθίους 9:7· Εβραίους 13:16.
14. Ποια επίδραση είχε στη Χριστιανική εκκλησία του πρώτου αιώνα το γεγονός ότι τα μέλη της ζούσαν σύμφωνα με το νόμο του Χριστού;
14 Στο βαθμό που τα μέλη της ζούσαν σύμφωνα με το νόμο του Χριστού, η πρώτη Χριστιανική εκκλησία απολάμβανε μια θερμή, γεμάτη αγάπη ατμόσφαιρα, η οποία ήταν σχετικά απαλλαγμένη από την άκαμπτη, επικριτική και υποκριτική στάση που επικρατούσε τόσο πολύ στις συναγωγές εκείνων των ημερών. Τα μέλη αυτών των νεαρών εκκλησιών θα πρέπει πράγματι να ένιωθαν ότι ζούσαν σύμφωνα με «το νόμο ενός ελεύθερου λαού»!
15. Ποιες ήταν μερικές από τις αρχικές προσπάθειες που κατέβαλε ο Σατανάς για να διαφθείρει τη Χριστιανική εκκλησία;
15 Παρ’ όλα αυτά, ο Σατανάς ήθελε πολύ να διαφθείρει τη Χριστιανική εκκλησία εκ των έσω, ακριβώς όπως είχε διαφθείρει το έθνος Ισραήλ. Ο απόστολος Παύλος προειδοποίησε σχετικά με ανθρώπους οι οποίοι θα έμοιαζαν με λύκους και θα ‘έλεγαν διεστραμμένα πράγματα’, καταπιέζοντας το ποίμνιο του Θεού. (Πράξεις 20:29, 30) Ο ίδιος χρειάστηκε να αγωνιστεί ενάντια στους Ιουδαΐζοντες, που επιζητούσαν να ανταλλάξουν τη σχετική ελευθερία του νόμου του Χριστού με την υποδούλωση στο Μωσαϊκό Νόμο, τον οποίο είχε εκπληρώσει ο Χριστός. (Ματθαίος 5:17· Πράξεις 15:1· Ρωμαίους 10:4) Όταν πέθανε και ο τελευταίος απόστολος, δεν υπήρχε πλέον ανασταλτικός παράγοντας εναντίον αυτής της αποστασίας. Έτσι, η διαφθορά πήρε ανεξέλεγκτες διαστάσεις.—2 Θεσσαλονικείς 2:6, 7.
Ο Χριστιανικός Κόσμος Μολύνει το Νόμο του Χριστού
16, 17. (α) Ποιες μορφές πήρε η διαφθορά στο Χριστιανικό κόσμο; (β) Πώς προώθησαν μια διαστρεβλωμένη άποψη για το σεξ οι νόμοι της Καθολικής Εκκλησίας;
16 Όπως συνέβη και με τον Ιουδαϊσμό, η διαφθορά πήρε περισσότερες από μία μορφές στο Χριστιανικό κόσμο. Και αυτός επίσης έπεσε θύμα των ψεύτικων δοξασιών και της χαλαρής ηθικής. Οι προσπάθειες δε που έκανε να προστατέψει το ποίμνιό του από εξωτερικές επιρροές πολλές φορές αποδείχτηκαν φθοροποιές για τα τυχόν εναπομείναντα ίχνη της αγνής λατρείας. Οι άκαμπτοι και αντιγραφικοί νόμοι πολλαπλασιάζονταν ραγδαία.
17 Η Καθολική Εκκλησία πρωτοστάτησε στη δημιουργία τεράστιου όγκου εκκλησιαστικών νόμων. Αυτοί οι νόμοι ήταν ιδιαίτερα διαστρεβλωμένοι όσον αφορά ζητήματα που είχαν να κάνουν με το σεξ. Σύμφωνα με το βιβλίο Σεξουαλικότητα και Καθολικισμός (Sexuality and Catholicism), η εκκλησία αφομοίωσε την ελληνική φιλοσοφία του Στωικισμού, που έβλεπε με καχυποψία κάθε είδος απόλαυσης. Η εκκλησία έφτασε στο σημείο να διδάσκει ότι κάθε σεξουαλική απόλαυση, περιλαμβανομένης και εκείνης των φυσιολογικών γαμήλιων σχέσεων, ήταν αμαρτωλή. (Αντιπαράβαλε Παροιμίαι 5:18, 19, ΜΝΚ.) Το σεξ θεωρήθηκε ότι ήταν για τεκνοποιία, και για τίποτε άλλο. Έτσι, ο νόμος της εκκλησίας καταδίκασε κάθε μορφή αντισύλληψης ως πολύ σοβαρό αμάρτημα, απαιτώντας μερικές φορές πολυετή επιτίμια. Επιπλέον, απαγορεύτηκε στους ιερείς να παντρεύονται, ένα διάταγμα που έχει οδηγήσει σε πολλές περιπτώσεις αθέμιτου σεξ, περιλαμβανομένης και της κακοποίησης παιδιών.—1 Τιμόθεο 4:1-3.
18. Τι προέκυψε από τον πολλαπλασιασμό των εκκλησιαστικών νόμων;
18 Καθώς πολλαπλασιάζονταν οι εκκλησιαστικοί νόμοι, ταξινομήθηκαν σε βιβλία. Αυτά άρχισαν να επισκιάζουν και να παραγκωνίζουν την Αγία Γραφή. (Παράβαλε Ματθαίος 15:3, 9.) Όπως ο Ιουδαϊσμός, έτσι και ο Καθολικισμός δυσπιστούσε απέναντι στα κοσμικά συγγράμματα και θεωρούσε πολλά από αυτά ως απειλή. Αυτή η άποψη σύντομα προχώρησε πέρα από τη συνετή προειδοποίηση που δίνει η Αγία Γραφή γύρω από το ζήτημα. (Εκκλησιαστής 12:12· Κολοσσαείς 2:8) Ο Ιερώνυμος, ένας εκκλησιαστικός συγγραφέας του τέταρτου αιώνα Κ.Χ., αναφώνησε: «Κύριε, αν αποκτήσω ή διαβάσω ποτέ ξανά κοσμικά βιβλία, τότε θα σε έχω αρνηθεί». Τελικά, η εκκλησία ανέλαβε να λογοκρίνει τα βιβλία—ακόμη και εκείνα που ασχολούνταν με κοσμικά θέματα. Έτσι, ο αστρονόμος του 17ου αιώνα Γαλιλαίος κατηγορήθηκε επειδή έγραψε ότι η γη περιστρέφεται γύρω από τον ήλιο. Η επιμονή της εκκλησίας να είναι η τελική αυθεντία στο καθετί—ακόμη και σε ζητήματα αστρονομίας—επρόκειτο μακροπρόθεσμα να συμβάλει στην υπονόμευση της πίστης στην Αγία Γραφή.
19. Πώς προήγαγαν τα μοναστήρια τον άκαμπτο αυταρχισμό;
19 Η δημιουργία κανόνων από μέρους της εκκλησίας ήκμασε στα μοναστήρια, όπου οι μοναχοί αποχωρίζονταν από αυτόν τον κόσμο προκειμένου να ζήσουν με αυταπάρνηση. Τα περισσότερα Καθολικά μοναστήρια προσκολλούνταν στον «Κανόνα του Αγίου Βενέδικτου». Ο αβάς (ένας όρος που προέρχεται από την αραμαϊκή λέξη η οποία σημαίνει «πατέρας»), δηλαδή ο ηγούμενος, διοικούσε με απόλυτη εξουσία. (Παράβαλε Ματθαίος 23:9.) Αν ένας μοναχός λάβαινε κάποιο δώρο από τους γονείς του, ο αβάς θα αποφάσιζε αν θα έπρεπε να το λάβει εκείνος ο μοναχός ή κάποιος άλλος. Εκτός από το να καταδικάζει τις χυδαιότητες, ένας κανόνας απαγόρευε όλες τις άσκοπες συζητήσεις και τα αστεία, λέγοντας: «Κανένας μαθητής δεν θα λέει τέτοια πράγματα».
20. Τι δείχνει ότι και ο Προτεσταντισμός επίσης αποδείχτηκε ικανός στον αντιγραφικό αυταρχισμό;
20 Ο Προτεσταντισμός, ο οποίος επιδίωξε να αναμορφώσει τις αντιγραφικές ακρότητες του Καθολικισμού, σύντομα έγινε εξίσου ικανός στη δημιουργία αυταρχικών κανόνων οι οποίοι δεν βασίζονταν καθόλου στο νόμο του Χριστού. Παραδείγματος χάρη, ο εξέχων μεταρρυθμιστής Ιωάννης Καλβίνος κατέληξε να αποκαλείται «ο νομοθέτης της ανακαινισμένης Εκκλησίας». Κυβέρνησε τη Γενεύη με ένα πλήθος αυστηρών κανόνων τους οποίους επέβαλλαν «Πρεσβύτεροι» που το «αξίωμά» τους, όπως επισήμανε ο Καλβίνος, «είναι το να επιβλέπουν τη ζωή του καθενός». (Αντιπαράβαλε 2 Κορινθίους 1:24.) Η εκκλησία έλεγχε τα πανδοχεία και καθόριζε ποια θέματα συζήτησης ήταν επιτρεπτά. Υπήρχαν σκληρές ποινές για παραπτώματα όπως το να τραγουδάει κάποιος τραγούδια που χαρακτηρίζονταν από ελαφρότητα ή να χορεύει.b
Διδασκόμαστε από τα Σφάλματα του Χριστιανικού Κόσμου
21. Ποια είναι τα γενικά αποτελέσματα της τάσης που έχει ο Χριστιανικός κόσμος να ‘προχωράει πέρα από όσα είναι γραμμένα’;
21 Συνέβαλαν άραγε όλοι αυτοί οι κανόνες και οι νόμοι στο να προστατευτεί ο Χριστιανικός κόσμος από τη διαφθορά; Ακριβώς το αντίθετο! Σήμερα, ο Χριστιανικός κόσμος έχει κομματιαστεί σε εκατοντάδες αιρέσεις, οι οποίες ποικίλλουν από υπερβολικά αυστηρές μέχρι κραυγαλέα ανεκτικές. Όλες τους, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, έχουν ‘προχωρήσει πέρα από όσα είναι γραμμένα’, επιτρέποντας στον ανθρώπινο τρόπο σκέψης να κυβερνάει το ποίμνιο και να συγκρούεται με το θεϊκό νόμο.—1 Κορινθίους 4:6.
22. Γιατί η αποσκίρτηση του Χριστιανικού κόσμου δεν σήμανε το τέλος του νόμου του Χριστού;
22 Εντούτοις, η ιστορία του νόμου του Χριστού δεν αποτελεί τραγωδία. Ο Ιεχωβά Θεός ποτέ δεν θα επιτρέψει σε απλούς ανθρώπους να εξαλείψουν το θεϊκό νόμο. Ο Χριστιανικός νόμος έχει πολύ μεγάλη ισχύ σήμερα ανάμεσα στους αληθινούς Χριστιανούς, και εκείνοι έχουν το μεγάλο προνόμιο να ζουν σύμφωνα με αυτόν. Έχοντας, όμως, εξετάσει τι έχει κάνει ο Ιουδαϊσμός και ο Χριστιανικός κόσμος με το θεϊκό νόμο, θα μπορούσαμε κάλλιστα να αναρωτηθούμε: ‘Πώς ζούμε εμείς σύμφωνα με το νόμο του Χριστού ενώ παράλληλα αποφεύγουμε την παγίδα τού να μολύνουμε το Λόγο του Θεού με ανθρώπινη λογίκευση και κανόνες που υπονομεύουν το ίδιο το πνεύμα του θεϊκού νόμου; Ποια ισορροπημένη άποψη θα πρέπει να ενσταλάζει ο νόμος του Χριστού σε εμάς σήμερα;’ Το επόμενο άρθρο θα ασχοληθεί με αυτά τα ερωτήματα.
[Υποσημειώσεις]
a Οι Φαρισαίοι ήταν σε μεγάλο βαθμό υπεύθυνοι για το είδος του Ιουδαϊσμού που υπάρχει σήμερα, και επομένως δεν εκπλήσσει το γεγονός ότι ο Ιουδαϊσμός εξακολουθεί να αναζητάει «παραθυράκια» στους πολλούς επιπρόσθετους περιορισμούς του σχετικά με το Σάββατο. Για παράδειγμα, κάποιος που επισκέπτεται ένα ορθόδοξο Ιουδαϊκό νοσοκομείο το Σάββατο μπορεί να διαπιστώσει ότι ο ανελκυστήρας σταματάει αυτόματα σε κάθε όροφο ώστε να μπορούν οι επιβάτες να αποφύγουν την αμαρτωλή «εργασία» τού να πατήσουν κάποιο κουμπί του ανελκυστήρα. Μερικοί γιατροί που ακολουθούν τον Ορθόδοξο Ιουδαϊσμό γράφουν συνταγές με μελάνι το οποίο χάνεται μέσα σε μερικές ημέρες. Γιατί; Το Μισνά κατατάσσει το γράψιμο ως «εργασία», αλλά ορίζει το «γράψιμο» ως αυτό που αφήνει διαρκές αποτύπωμα.
b Ο Σερβέτος, ο οποίος αμφισβήτησε μερικές από τις θεολογικές απόψεις του Καλβίνου, κάηκε στην πυρά ως αιρετικός.
Πώς θα Απαντούσατε;
◻ Ποια είναι η ίδια η ουσία του νόμου του Χριστού;
◻ Πώς διέφερε ο τρόπος διδασκαλίας του Ιησού από εκείνον των Φαρισαίων;
◻ Πώς χρησιμοποίησε ο Σατανάς ένα άκαμπτο πνεύμα, το οποίο χαρακτηρίζεται από την τάση για δημιουργία κανόνων, προκειμένου να διαφθείρει το Χριστιανικό κόσμο;
◻ Ποια είναι μερικά θετικά αποτελέσματα που προέρχονται από το να ζούμε σύμφωνα με το νόμο του Χριστού;
[Εικόνα στη σελίδα 16]
Ο Ιησούς εφάρμοζε το Μωσαϊκό Νόμο με λογικότητα και έλεος