Ποιοι ΄Εχουν Πράγματι Ουράνια Κλήση;

Ο ΙΕΧΩΒΑ αγαπάει το ανθρώπινο γένος. Αυτή η αγάπη είναι τόσο μεγάλη ώστε έδωσε τον Γιο του, τον Ιησού Χριστό, ως λύτρο για να εξαγοράσει αυτό που έχασε ο προπάτοράς μας ο Αδάμ! Και τι ήταν αυτό; Αιώνια, τέλεια ανθρώπινη ζωή με όλα τα δικαιώματα και τις προοπτικές που συνεπαγόταν αυτή. (Ιωάννης 3:16) Το λύτρο ήταν, επίσης, έκφραση της αγάπης του Ιησού για το ανθρώπινο γένος.—Ματθαίος 20:28.

Η θεϊκή αγάπη έχει εκδηλωθεί με την παροχή δυο θεόδοτων ελπίδων, οι οποίες βασίζονται στην αξία της λυτρωτικής θυσίας του Ιησού. (1 Ιωάννου 2:1, 2) Πριν πεθάνει ο Ιησούς ως άνθρωπος, η μόνη ελπίδα γι’ αυτούς που είχαν τη θεϊκή επιδοκιμασία ήταν ζωή σ’ έναν επίγειο παράδεισο. (Λουκάς 23:43) Ωστόσο, ύστερα από την Πεντηκοστή του 33 Κ.Χ., ο Ιεχωβά έδωσε ουράνια ελπίδα σ’ ένα «μικρόν ποίμνιον». (Λουκάς 12:32) Αλλά τι έχει συμβεί στους σύγχρονους καιρούς; Από το 1931 το άγγελμα της Βασιλείας έχει στρέψει περισσότερο την προσοχή στα «άλλα πρόβατα», και από το 1935 και έπειτα ο Θεός, μέσω του Χριστού, συνάγει κοντά του έναν ‘πολύ όχλο’ τέτοιων προβατοειδών ατόμων. (Ιωάννης 10:16· Αποκάλυψις 7:9) Ο Θεός έχει θέσει στην καρδιά αυτών των ατόμων την ελπίδα της αιώνιας ζωής σ’ έναν επίγειο παράδεισο. Αυτοί επιθυμούν να τρώνε τέλεια τροφή, να ασκούν στοργική κυριαρχία πάνω στα ζώα και να απολαμβάνουν τη συναναστροφή με δίκαιους συνανθρώπους τους για πάντα.

Συμπονετικοί Ιερείς και Βασιλιάδες

Εφόσον η αγάπη υποκίνησε τον Ιησού να δώσει τη ζωή του ως λύτρο, είναι βέβαιο ότι αυτός θα είναι ένας συμπονετικός ουράνιος Βασιλιάς. Εντούτοις, ο Ιησούς δεν θα είναι μόνος του όταν θα εξυψώσει το ανθρώπινο γένος σε τελειότητα στη διάρκεια της Χιλιετούς του Διακυβέρνησης. Ο Ιεχωβά έχει προβλέψει να υπάρχουν κι άλλοι συμπονετικοί βασιλιάδες στον ουρανό. Ναι, «θέλουσιν είσθαι ιερείς του Θεού και του Χριστού και θέλουσι βασιλεύσει μετ’ αυτού χίλια έτη».—Αποκάλυψις 20:1-6.

Πόσους συγκυβερνήτες θα έχει ο Χριστός, και πώς εκλέγονται αυτοί για ένα τόσο θαυμαστό προνόμιο; Ο απόστολος Ιωάννης είδε 144.000 να βρίσκονται στο ουράνιο όρος Σιών μαζί με το Αρνί, τον Ιησού Χριστό. Εφόσον αυτοί είναι «ηγορασμένοι από της γης», γνωρίζουν τι σημαίνει να υφίστανται δοκιμασίες, να υπομένουν τα βάρη της ατέλειας, να υποφέρουν και να πεθαίνουν ως άνθρωποι. (Αποκάλυψις 14:1-5· Ιώβ 14:1) Ως αποτέλεσμα αυτού, πόσο συμπονετικοί βασιλιάδες-ιερείς θα είναι!

Η Μαρτυρία του Πνεύματος

Οι 144.000 ‘έχουν χρίσμα από του Αγίου’, του Ιεχωβά. (1 Ιωάννου 2:20) Αυτό είναι χρίσμα για ουράνια ελπίδα. Ο Θεός ‘έχει βάλει τη σφραγίδα του πάνω τους και τους έχει δώσει την εγγύηση αυτού που πρόκειται να έρθει, δηλαδή, το πνεύμα, στην καρδιά τους’.—2 Κορινθίους 1:21, 22, ΜΝΚ.

Ναι, αυτοί που έχουν την ουράνια κλήση έχουν τη μαρτυρία του πνεύματος του Θεού γι’ αυτό. Ο Παύλος έγραψε σχετικά μ’ αυτό στα εδάφια Ρωμαίους 8:15-17: «Δεν ελάβετε πνεύμα δουλείας, δια να φοβήσθε πάλιν, αλλ’ ελάβετε πνεύμα υιοθεσίας, δια του οποίου κράζομεν· Αββά, ο Πατήρ. Αυτό το Πνεύμα συμμαρτυρεί με το πνεύμα ημών ότι είμεθα τέκνα Θεού. Εάν δε τέκνα και κληρονόμοι, κληρονόμοι μεν Θεού, συγκληρονόμοι δε Χριστού, εάν συμπάσχωμεν, δια να γείνωμεν και συμμέτοχοι της δόξης αυτού». Μέσω του πνεύματος του Θεού, δηλαδή της ενεργούς του δύναμης, φωνάζουν «Αββά, ο Πατήρ» οι χρισμένοι!

Το πρώτιστο αποδεικτικό στοιχείο που δείχνει ότι το άτομο έχει χριστεί για την ουράνια κλήση είναι το πνεύμα, δηλαδή το κυρίαρχο αίσθημα, της υιοθεσίας. (Γαλάτας 4:6, 7) Αυτό το άτομο είναι απόλυτα σίγουρο ότι έχει γεννηθεί από τον Θεό σε πνευματική υιοθεσία ως ένας από τους 144.000 συγκληρονόμους της ουράνιας Βασιλείας. Μπορεί να πιστοποιήσει ότι η ουράνια ελπίδα του δεν είναι αποτέλεσμα επιθυμιών που καλλιέργησε ο ίδιος ή αποκύημα της φαντασίας του· μάλλον προέρχεται από τον Ιεχωβά, ως αποτέλεσμα της ενέργειας του πνεύματος του Θεού σ’ αυτόν.—1 Πέτρου 1:3, 4.

Υπό την επιρροή του αγίου πνεύματος του Θεού, το πνεύμα, δηλαδή η κυριαρχούσα στάση, των χρισμένων ενεργεί ως κινητήρια δύναμη. Τους υποκινεί να ανταποκριθούν θετικά σ’ ό,τι λέει ο Λόγος του Θεού σχετικά με την ουράνια ελπίδα. Επίσης, ανταποκρίνονται θετικά στον τρόπο με τον οποίο πολιτεύεται μ’ αυτούς ο Ιεχωβά μέσω του αγίου πνεύματος. Έτσι, είναι σίγουροι ότι είναι πνευματικά παιδιά και κληρονόμοι του Θεού.

Όταν οι χρισμένοι διαβάζουν τι λέει ο Λόγος του Θεού για τα πνευματικά του παιδιά και την ουράνια ελπίδα, αυθόρμητα έχουν την τάση να λένε μέσα τους: ‘Εδώ μιλάει για εμένα!’ Ναι, ανταποκρίνονται χαρωπά όταν ο Λόγος του Πατέρα τους υπόσχεται μια ουράνια ανταμοιβή. Λένε, ‘Αυτό εννοεί εμένα!’ όταν διαβάζουν: «Αγαπητοί, τώρα είμεθα τέκνα Θεού». (1 Ιωάννου 3:2) Και όταν οι χρισμένοι διαβάζουν ότι ο Θεός έχει εκλέξει ανθρώπους για να είναι «απαρχή τις των κτισμάτων αυτού», η διανοητική τους τάση είναι να ανταποκριθούν λέγοντας: ‘Ναι, με έκλεξε γι’ αυτόν το σκοπό’. (Ιακώβου 1:18, ΜΝΚ) Γνωρίζουν ότι έχουν ‘βαφτιστεί στον Χριστό Ιησού’ και στο θάνατό του. (Ρωμαίους 6:3) Συνεπώς, έχουν την ακλόνητη πεποίθηση ότι είναι μέλη του πνευματικού σώματος του Χριστού και τρέφουν την ελπίδα να υποστούν θάνατο σαν το δικό του και να αναστηθούν σε ουράνια ζωή.

Για να κληρονομήσουν την ουράνια Βασιλεία, οι χρισμένοι πρέπει ‘να επιμελούνται περισσότερο να κάνουν βεβαία την κλήση και την εκλογή τους’. (2 Πέτρου 1:5-11) Περπατούν με πίστη και συνεχίζουν να αυξάνουν την πνευματικότητά τους, όπως κάνουν κι αυτοί που έχουν επίγεια ελπίδα. Επομένως, τι άλλο υπάρχει εκτός από τη μαρτυρία του πνεύματος;

Γιατί Παίρνουν από τα Εμβλήματα

Οι χρισμένοι Χριστιανοί δεν θέλουν να πάνε στον ουρανό επειδή δεν είναι ικανοποιημένοι από την τωρινή επίγεια ζωή. (Παράβαλε Ιούδα 3, 4, 16.) Αντίθετα, το άγιο πνεύμα συμμαρτυρεί με το πνεύμα τους για το ότι αυτοί είναι παιδιά του Θεού. Είναι βέβαιοι, επίσης, ότι έχουν συμπεριληφθεί στη νέα διαθήκη. Τα συμβαλλόμενα μέρη σ’ αυτή τη διαθήκη είναι ο Ιεχωβά Θεός και ο πνευματικός Ισραήλ. (Ιερεμίας 31:31-34· Γαλάτας 6:15, 16· Εβραίους 12:22-24) Αυτή η διαθήκη, που την έθεσε σε ισχύ το χυμένο αίμα του Ιησού, συνάγει ένα λαό για το όνομα του Ιεχωβά και κάνει αυτούς τους χρισμένους Χριστιανούς μέρος του ‘σπέρματος’ του Αβραάμ. (Γαλάτας 3:26-29· Πράξεις 15:14) Η νέα διαθήκη εξακολουθεί να ισχύει μέχρι να αναστηθούν όλοι οι πνευματικοί Ισραηλίτες σε αθάνατη ζωή στον ουρανό.

Επιπλέον, αυτοί που αληθινά έχουν την ουράνια κλήση δεν αμφιβάλλουν καθόλου για το αν περιλαμβάνονται και στη διαθήκη για την ουράνια Βασιλεία. Ο Ιησούς αναφέρθηκε σ’ αυτή τη διαθήκη, που έγινε ανάμεσα στον ίδιον και στους ακολούθους του, όταν είπε: ‘Εσείς είστε εκείνοι που προσκολληθήκατε σ’ εμένα στη διάρκεια των δοκιμασιών μου· κι εγώ κάνω μια διαθήκη μ’ εσάς, ακριβώς όπως έχει κάνει κι ο Πατέρας μου μια διαθήκη μ’ εμένα, για μια βασιλεία, ώστε να μπορείτε να τρώτε και να πίνετε στο τραπέζι μου στη βασιλεία μου, και να κάθεστε σε θρόνους για να κρίνετε τις δώδεκα φυλές του Ισραήλ’. (Λουκάς 22:28-30, ΜΝΚ) Αυτή η διαθήκη με τους μαθητές του Ιησού εγκαινιάστηκε όταν εκείνοι χρίστηκαν με άγιο πνεύμα την ημέρα της Πεντηκοστής του 33 Κ.Χ. Αυτή ισχύει παντοτινά ανάμεσα στον Χριστό και στους συμβασιλιάδες του.—Αποκάλυψις 22:5.

Αυτοί που έχουν την ουράνια κλήση είναι πεπεισμένοι ότι περιλαμβάνονται στη νέα διαθήκη και στη διαθήκη για μια Βασιλεία. Συνεπώς, είναι σωστό να παίρνουν από τα εμβλήματα—το ψωμί και το κρασί—στους ετήσιους εορτασμούς του Δείπνου του Κυρίου, δηλαδή στην Ανάμνηση του θανάτου του Ιησού Χριστού. Το άζυμο ψωμί συμβολίζει το αναμάρτητο ανθρώπινο σώμα του Ιησού, και το κρασί το τέλειο αίμα του, το οποίο χύθηκε όταν αυτός πέθανε και το οποίο επικύρωσε τη νέα διαθήκη.—1 Κορινθίους 11:23-26.

Αν ο Ιεχωβά έχει καλλιεργήσει μέσα σας την αναμφισβήτητη ελπίδα της ουράνιας ζωής, εσείς βασίζεστε σ’ αυτή. Κάνετε προσευχές που δείχνουν ότι έχετε αυτή την ελπίδα. Διακατέχει όλο το είναι σας, και δεν μπορείτε να τη βγάλετε από μέσα σας. Έχετε διακαείς πνευματικές επιδιώξεις. Αλλά αν είστε διχασμένοι και αβέβαιοι, τότε ασφαλώς δεν πρέπει να πάρετε από τα εμβλήματα του Δείπνου του Κυρίου.

Γιατί Γίνονται Εσφαλμένοι Ισχυρισμοί;

Μερικοί, αν και δεν πρέπει, παίρνουν από τα εμβλήματα της Ανάμνησης επειδή δεν αναγνωρίζουν αληθινά ότι το χρίσμα «δεν είναι του θέλοντος ουδέ του τρέχοντος, αλλά του ελεούντος Θεού». (Ρωμαίους 9:16) Δεν ανήκει στο άτομο να αποφασίσει αν θα ήθελε να περιληφθεί στη νέα διαθήκη και να γίνει συγκληρονόμος με τον Χριστό στην ουράνια Βασιλεία. Η εκλογή του Ιεχωβά είναι αυτή που έχει σημασία. Στον αρχαίο Ισραήλ, ο Θεός εξέλεξε αυτούς που θα υπηρετούσαν ως ιερείς του, και θανάτωσε τον Κορέ επειδή ζήτησε αλαζονικά την ιεροσύνη η οποία είχε δοθεί με θεϊκό τρόπο στην οικογένεια του Ααρών. (Έξοδος 28:1· Αριθμοί 16:4-11, 31-35· 2 Χρονικών 26:18· Εβραίους 5:4, 5) Παρόμοια, ο Ιεχωβά θα δυσαρεστηθεί αν ένα άτομο λέει ότι είναι απ’ αυτούς που έχουν κληθεί να είναι ουράνιοι βασιλιάδες και ιερείς, ενώ δεν έχει κληθεί από τον Θεό για κάτι τέτοιο.—Παράβαλε 1 Τιμόθεον 5:24, 25.

Κάποιος μπορεί να συμπεράνει εσφαλμένα ότι έχει την ουράνια κλήση, εξαιτίας έντονων συναισθημάτων τα οποία προέρχονται από σοβαρά προβλήματα που αντιμετωπίζει. Ο θάνατος του γαμήλιου συντρόφου ή κάποια άλλη τραγωδία μπορεί να κάνει κάποιον να χάσει το ενδιαφέρον του για τη ζωή στη γη. Ή ίσως ένας στενός φίλος του να ισχυρίζεται ότι είναι από τους χρισμένους, και αυτός μπορεί να επιθυμεί να έχει το ίδιο μέλλον. Τέτοιοι παράγοντες μπορεί να τον κάνουν να αισθάνεται ότι η ζωή στον ουρανό είναι γι’ αυτόν. Αλλά δεν είναι αυτός ο τρόπος με τον οποίο δίνει ο Θεός σε κάποιον το πνεύμα της υιοθεσίας. Θα έδειχνε έλλειψη ευγνωμοσύνης για το σκοπό του Θεού σχετικά με τη γη το να επιθυμεί κανείς να πάει στον ουρανό λόγω των ανεπιθύμητων καταστάσεων ή των συναισθηματικών ανησυχιών που σχετίζονται με την επίγεια ζωή.

Οι προηγούμενες θρησκευτικές απόψεις που είχε κάποιος μπορούν επίσης να τον οδηγήσουν στο λανθασμένο συμπέρασμα ότι έχει την ουράνια κλήση. Ίσως να ήταν κάποτε συνταυτισμένος με κάποια ψεύτικη θρησκεία, η οποία παρουσίαζε την ουράνια ζωή ως τη μόνη ελπίδα για τον πιστό. Συνεπώς, ο Χριστιανός πρέπει να προσέχει να μην επηρεαστεί από συναισθήματα και λανθασμένες απόψεις του παρελθόντος.

Η Προσεκτική Εξέταση Είναι Αναγκαία

Ένα πολύ σημαντικό σημείο τονίστηκε από τον απόστολο Παύλο όταν έγραψε: ‘Όποιος τρώει το ψωμί ή πίνει το ποτήρι του Κυρίου ανάξια θα είναι ένοχος σε σχέση με το σώμα και το αίμα του Κυρίου. Πρώτα ας επιδοκιμάζει ο άνθρωπος τον εαυτό του ύστερα από λεπτομερή εξέταση, και έτσι ας τρώει από το ψωμί και ας πίνει από το ποτήρι. Επειδή αυτός που τρώει και πίνει, τρώει και πίνει κρίση εναντίον του εαυτού του αν δεν διακρίνει το σώμα’. (1 Κορινθίους 11:27-29, ΜΝΚ) Γι’ αυτό, ο βαφτισμένος Χριστιανός ο οποίος στα πρόσφατα χρόνια άρχισε να νομίζει ότι έχει λάβει την ουράνια κλήση πρέπει να εξετάσει το θέμα πολύ προσεκτικά και με προσευχή.

Ένα τέτοιο άτομο μπορεί επίσης να ρωτήσει τον εαυτό του: ‘Μήπως με έχουν επηρεάσει άλλοι να καλλιεργήσω την ιδέα της ουράνιας ζωής;’ Αυτό θα ήταν ανάρμοστο, επειδή ο Θεός δεν έχει διορίσει κανέναν να στρατολογεί άλλους για ένα τέτοιο προνόμιο. Η κλίση προς τις φαντασιώσεις δεν αποτελεί ένδειξη ότι το άτομο έχει χριστεί από τον Θεό, και αυτός δεν χρίει τους κληρονόμους της Βασιλείας κάνοντάς τους να ακούν φωνές που μεταφέρουν συναφή μηνύματα.

Μερικοί θα μπορούσαν να αναρωτηθούν: ‘Μήπως πριν γίνω Χριστιανός έπαιρνα ναρκωτικά; Μήπως χρησιμοποιώ φάρμακα που επηρεάζουν τα συναισθήματα; Μήπως έχω ακολουθήσει κάποια αγωγή για ψυχολογικά ή συναισθηματικά προβλήματα;’ Ορισμένοι έχουν πει ότι στην αρχή εναντιώνονταν σ’ αυτό που νόμιζαν ότι ήταν η ουράνια ελπίδα. Άλλοι έχουν πει ότι για κάποιο χρονικό διάστημα ο Θεός τούς αφαίρεσε την επίγεια ελπίδα τους και τελικά τους έδωσε την ουράνια ελπίδα. Αλλά μια τέτοια διαδικασία είναι αντίθετη με το θεϊκό τρόπο ενέργειας. Επιπλέον, η πίστη δεν αμφιβάλλει· είναι βέβαιη.—Εβραίους 11:6.

Το άτομο μπορεί επίσης να αναρωτηθεί: ‘Μήπως επιθυμώ μια εξέχουσα θέση; Μήπως φιλοδοξώ να αποκτήσω μια θέση εξουσίας τώρα ή ως ένας από τους συμβασιλιάδες και συνιερείς του Χριστού;’ Τον πρώτο αιώνα Κ.Χ., όταν απευθυνόταν σε όλους γενικά η πρόσκληση να επιδιώξουν να μπουν στην ουράνια Βασιλεία, δεν είχαν όλοι οι χρισμένοι Χριστιανοί θέσεις ευθύνης ως μέλη του κυβερνώντος σώματος ή ως πρεσβύτεροι ή διακονικοί υπηρέτες. Πολλά απ’ αυτά τα άτομα ήταν γυναίκες και δεν είχαν κάποια ιδιαίτερη εξουσία· ούτε αποκτά κάποιος εξαιρετική κατανόηση του Λόγου του Θεού όταν χρίεται από το πνεύμα, εφόσον ο Παύλος θεώρησε αναγκαίο να διδάξει και να συμβουλεύσει ορισμένους χρισμένους. (1 Κορινθίους 3:1-3· Εβραίους 5:11-14) Αυτοί που έχουν την ουράνια κλήση δεν θεωρούν τον εαυτό τους σημαίνον πρόσωπο και δεν επισύρουν την προσοχή στο γεγονός ότι είναι χρισμένοι. Αντίθετα, εκδηλώνουν την ταπεινότητα που ορθώς αναμένεται απ’ αυτούς που έχουν ‘το νου του Χριστού’. (1 Κορινθίους 2:16) Αντιλαμβάνονται επίσης ότι τις δίκαιες απαιτήσεις του Θεού πρέπει να τις εκπληρώνουν όλοι οι Χριστιανοί, είτε η ελπίδα τους είναι ουράνια είτε επίγεια.

Ο ισχυρισμός ότι κάποιος έχει την ουράνια κλήση δεν φέρνει σ’ αυτόν ειδικές αποκαλύψεις. Ο Θεός έχει έναν αγωγό επικοινωνίας μέσω του οποίου προμηθεύει πνευματική τροφή για την επίγεια οργάνωσή του. (Ματθαίος 24:45-47) Συνεπώς, κανένας δεν πρέπει να νομίζει ότι επειδή είναι χρισμένος Χριστιανός έχει σοφία ανώτερη απ’ αυτή που έχει ο ‘πολύς όχλος’, ο οποίος έχει επίγεια ελπίδα. (Αποκάλυψις 7:9) Το γεγονός ότι κάποιος είναι χρισμένος από το πνεύμα δεν εκδηλώνεται με την ικανότητα που έχει στο κήρυγμα, στην απάντηση Γραφικών ερωτήσεων ή στην εκφώνηση Γραφικών ομιλιών, επειδή και οι Χριστιανοί που έχουν επίγεια ελπίδα τα πηγαίνουν πολύ καλά σ’ αυτούς τους τομείς. Όπως και οι χρισμένοι, κι αυτοί επίσης ζουν υποδειγματική Χριστιανική ζωή. Επίσης, ο Σαμψών και άλλοι που έζησαν στους προχριστιανικούς χρόνους είχαν το πνεύμα του Θεού και ήταν γεμάτοι ζήλο και κατανόηση. Ωστόσο, κανένας απ’ αυτό το ‘μεγάλο νέφος μαρτύρων’ δεν είχε την ουράνια ελπίδα.—Εβραίους 11:32-38· 12:1· Έξοδος 35:30, 31· Κριταί 14:6, 19· 15:14· 1 Σαμουήλ 16:13· Ιεζεκιήλ 2:2.

Να Θυμάστε Ποιος Κάνει την Εκλογή

Αν ένας συγχριστιανός κάνει ερωτήσεις σχετικά με την ουράνια κλήση, ένας διορισμένος πρεσβύτερος ή κάποιος ώριμος Χριστιανός μπορεί να συζητήσει αυτό το θέμα μαζί του. Αλλά κανένας δεν μπορεί να πάρει αυτή την απόφαση για έναν άλλον, και ο Ιεχωβά είναι εκείνος που παρέχει την ουράνια ελπίδα. Το άτομο που έχει αληθινά την ουράνια κλήση δεν χρειάζεται ποτέ να ρωτήσει συγχριστιανούς του για το αν έχει αυτή την ελπίδα. Οι χρισμένοι ‘ανεγεννήθησαν ουχί εκ φθαρτού σπέρματος, αλλά αφθάρτου, δια του λόγου του Θεού του ζώντος και μένοντος εις τον αιώνα’. (1 Πέτρου 1:23) Με το πνεύμα και το Λόγο του, ο Θεός εμφυτεύει το ‘σπέρμα’ που κάνει το άτομο «νέον κτίσμα» με ουράνια ελπίδα. (2 Κορινθίους 5:17) Ναι, ο Ιεχωβά κάνει την εκλογή.

Επομένως, όταν μελετάτε την Αγία Γραφή με καινούρια άτομα δεν είναι σωστό να τους προτείνετε να προσπαθήσουν να αποφασίσουν αν έχουν την ουράνια κλήση. Αλλά τι θα γίνει αν ένας χρισμένος Χριστιανός αποδειχτεί άπιστος και είναι αναγκαία η αντικατάστασή του; Τότε, είναι λογικό να συμπεράνουμε ότι ο Θεός θα δώσει την ουράνια κλήση σε κάποιον ο οποίος είναι υποδειγματικός στην απόδοση πιστής υπηρεσίας στον ουράνιο Πατέρα μας εδώ και πάρα πολλά χρόνια.

Σήμερα, ο κύριος σκοπός του αγγέλματος του Θεού δεν είναι να γίνουν οι άνθρωποι μέλη της ουράνιας νύφης του Χριστού. Αντίθετα, «το Πνεύμα και η νύμφη λέγουσιν· Ελθέ». Αυτή είναι μια πρόσκληση για ζωή σ’ έναν επίγειο παράδεισο. (Αποκάλυψις 22:1, 2, 17) Καθώς οι χρισμένοι αναλαμβάνουν την ηγεσία σ’ αυτό το έργο, εκδηλώνουν ‘ταπεινοφροσύνη’ και εργάζονται ‘για να κάνουν βεβαία την κλήση και την εκλογή τους’.—Εφεσίους 4:1-3· 2 Πέτρου 1:5-11.