ΕΞΟΡΙΑ
Εκδίωξη ενός ατόμου από την πατρίδα του ή από το σπίτι του με απόφαση κάποιας αρχής. Η εβραϊκή λέξη σημαίνει κατά κυριολεξία «αναχώρηση». Ο Κάιν, ο οποίος σκότωσε τον αδελφό του τον Άβελ, επέσυρε στον εαυτό του την κατάρα της εκτόπισης από εκείνον τον τόπο με αποτέλεσμα να γίνει περιπλανώμενος και φυγάς στη γη. Προηγουμένως ο Κάιν ήταν γεωργός, έκτοτε όμως η γη δεν θα ανταποκρινόταν στις προσπάθειες που θα έκανε να την καλλιεργήσει.—Γε 4:2, 3, 11-14.
Στον Ισραήλ λέχθηκε ότι ο Ιεχωβά θα οδηγούσε το έθνος σε εξορία αν αυτοί έπαυαν να είναι πιστοί στη διαθήκη που είχε συνάψει μαζί τους μέσω του Μωυσή. (Δευ 28:36, 37, 64· 29:28) Έτσι λοιπόν, ο Θεός ήταν στην πραγματικότητα η Αρχή η οποία αποφάσισε την εξορία του λαού του σε κάποιες περιπτώσεις, παρότι επέτρεψε στους στρατούς άλλων εθνών να λειτουργήσουν ως όργανά του. Αυτές οι περιπτώσεις είναι οι εξής: (1) η εξορία στην οποία οδήγησαν τον Ισραήλ οι Ασσύριοι (2Βα 15:29· 18:9-12), (2) η εξορία του Ιούδα στη Βαβυλώνα (2Βα 25:8-11, 21) και (3) η εξορία στην οποία οδήγησαν τους Ιουδαίους οι Ρωμαίοι (Λου 21:20-24).
Ισραήλ. Ο Θεγλάθ-φελασάρ Γ΄ οδήγησε κατοίκους του Νεφθαλί σε εξορία στην Ασσυρία, προτού τερματιστεί η διακυβέρνηση του Βασιλιά Φεκά του Ισραήλ γύρω στο 759 Π.Κ.Χ. Προφανώς την ίδια εποχή, ο βασιλιάς της Ασσυρίας πήρε επίσης από τον τόπο τους τούς Ρουβηνίτες, τους Γαδίτες, καθώς και τη μισή φυλή του Μανασσή που κατοικούσε στα ανατολικά. (2Βα 15:29· 1Χρ 5:4-6, 26) Ο Σαλμανασάρ Ε΄ πολιόρκησε αργότερα τη Σαμάρεια, ενώ τρία χρόνια μετά, το 740 Π.Κ.Χ., ο ίδιος, ή ο διάδοχός του ο Σαργών Β΄, εκτόπισε μεγάλο αριθμό κατοίκων και «έφερε ανθρώπους από τη Βαβυλώνα και τη Χουθά και την Αβά και την Αιμάθ και τη Σεφαρβαΐμ και τους έβαλε να κατοικήσουν στις πόλεις της Σαμάρειας στη θέση των γιων του Ισραήλ».—2Βα 17:5, 6, 24.
Ιούδας. Το 617 Π.Κ.Χ., ο Βασιλιάς Ναβουχοδονόσορ οδήγησε τη βασιλική αυλή και τους κορυφαίους άντρες του Ιούδα σε εξορία στη Βαβυλώνα. (2Βα 24:11-16) Περίπου δέκα χρόνια αργότερα, το 607 Π.Κ.Χ., όταν η Ιερουσαλήμ κατακτήθηκε από τη Βαβυλώνα, ο Νεβουζαραδάν, ο αρχηγός της βαβυλωνιακής σωματοφυλακής, πήρε μαζί του στη Βαβυλώνα τους περισσότερους από όσους είχαν απομείνει καθώς και όσους Ιουδαίους είχαν λιποτακτήσει. Από αυτή την εξορία επέστρεψε μόνο ένα υπόλοιπο, έπειτα από 70 χρόνια.—2Βα 25:11· Ιερ 39:9· Ησ 10:21, 22· βλέπε ΑΙΧΜΑΛΩΣΙΑ.
Μετά την πτώση της Βαβυλώνας, πολλοί Ιουδαίοι δεν επέστρεψαν στην πατρίδα τους, και έτσι η διασπορά συνεχίστηκε. Την εποχή του Ασσουήρη (Ξέρξη Α΄, βασιλιά της Περσίας, ο οποίος κυβερνούσε 127 διοικητικές περιφέρειες από την Ινδία μέχρι την Αιθιοπία), ο Αμάν, στο κατηγορητήριό του εναντίον των Ιουδαίων, ανέφερε: «Υπάρχει ένας λαός διασκορπισμένος και αποχωρισμένος ανάμεσα στους λαούς σε όλες τις διοικητικές περιφέρειες της επικράτειάς σου».—Εσθ 1:1· 3:8.
Τον Πρώτο Αιώνα Κ.Χ. Τον πρώτο αιώνα Κ.Χ. υπήρχαν Ιουδαϊκές παροικίες στη Θεσσαλονίκη, στην Αθήνα, στην Κόρινθο, στην Έφεσο, στη Ρώμη και στη Βαβυλώνα, καθώς και σε άλλες πόλεις. (Πρ 17:1, 16, 17· 18:1, 4, 19) Πολλοί Ιουδαίοι ζούσαν στη Βαβυλώνα, όπου κήρυξε ο Πέτρος. (1Πε 5:13) Ο Ιώσηπος αναφέρει ότι «πλήθος» Ιουδαίων βρισκόταν στη Βαβυλωνία τον πρώτο αιώνα Π.Κ.Χ. (Ιουδαϊκή Αρχαιολογία, ΙΕ΄, 14 [ii, 2]) Το 49 ή στις αρχές του 50 Κ.Χ. ο Ρωμαίος αυτοκράτορας Κλαύδιος εκτόπισε όλους τους Ιουδαίους από τη Ρώμη. Αυτό επηρέασε και τους Ιουδαίους που είχαν γίνει Χριστιανοί, μεταξύ των οποίων ήταν ο Ακύλας και η Πρίσκιλλα (Πρίσκα), τους οποίους ο Παύλος γνώρισε στην Κόρινθο γύρω στο 50 Κ.Χ., λίγο μετά το διάταγμα του Κλαύδιου. (Πρ 18:2) Ο Ακύλας και η Πρίσκιλλα συνόδευσαν τον Παύλο στην Έφεσο, και όταν εκείνος έγραψε από την Κόρινθο στους συγχριστιανούς του στη Ρώμη (περ. 56 Κ.Χ.), αυτοί προφανώς είχαν επιστρέψει στη Ρώμη, καθώς ο Κλαύδιος είχε πεθάνει και κυβερνούσε πλέον ο Νέρων. Πολλοί από τους άλλους Ιουδαίους είχαν επίσης επιστρέψει στη Ρώμη.—Πρ 18:18, 19· Ρω 16:3, 7, 11.
Σε εκπλήρωση της προφητείας του Ιησού που είναι καταγραμμένη στο εδάφιο Λουκάς 21:24, το 70 Κ.Χ., ο ρωμαϊκός στρατός υπό τον Τίτο περικύκλωσε την Ιερουσαλήμ, στην οποία είχαν συρρεύσει τότε πλήθη Ιουδαίων από πολλά μέρη για τη Γιορτή των Άζυμων Άρτων. Οι Ρωμαίοι πολιόρκησαν και τελικά κατέστρεψαν την πόλη. Ως αποτέλεσμα, 1.100.000 Ιουδαίοι έχασαν τη ζωή τους και 97.000 αιχμαλωτίστηκαν και διασκορπίστηκαν ανάμεσα στα έθνη.