και τα άστρα του ουρανού έπεσαν στη γη, όπως όταν η συκιά που κουνιέται από δυνατό άνεμο ρίχνει τα άγουρα σύκα της». (Αποκάλυψη 6:12β, 13)

Τα κοσμικά υπέρλαμπρα άστρα τους θα σβήσουν σαν μετεωρίτες που χάνονται στο κενό και θα σκορπιστούν σαν άγουρα σύκα μέσα σε μια σφοδρή ανεμοθύελλα.

Ούτε το φιλικό, ασημένιο φεγγαρόφωτο τη νύχτα! Και οι μυριάδες των άστρων δεν θα φεγγοβολούσαν πια στο βελούδινο φόντο του ουρανού. Αντίθετα, θα υπήρχε κρύο, αδυσώπητο σκοτάδι.—Παράβαλε Ματθαίος 24:29.