ΛΙΜΝΗ ΤΗΣ ΦΩΤΙΑΣ
Αυτή η έκφραση συναντάται μόνο στο βιβλίο της Αποκάλυψης και είναι καθαρά συμβολική. Η Αγία Γραφή δίνει από μόνη της την εξήγηση και τον ορισμό του συμβολισμού δηλώνοντας: «Αυτός είναι ο δεύτερος θάνατος, η λίμνη της φωτιάς».—Απ 20:14· 21:8.
Ο συμβολικός χαρακτήρας της λίμνης της φωτιάς γίνεται ακόμη πιο φανερός από τα συμφραζόμενα των περιπτώσεων όπου εμφανίζεται η έκφραση αυτή στο βιβλίο της Αποκάλυψης. Αναφέρεται ότι ο θάνατος ρίχνεται σε αυτή τη λίμνη της φωτιάς. (Απ 19:20· 20:14) Σαφώς, ο θάνατος δεν μπορεί να καεί στην κυριολεξία. Στη λίμνη ρίχνεται και ο Διάβολος, που είναι αόρατο πνευματικό πλάσμα. Εφόσον είναι πνεύμα, δεν είναι δυνατόν να υποστεί βλάβη από κατά γράμμα φωτιά.—Απ 20:10· παράβαλε Εξ 3:2 και Κρ 13:20.
Εφόσον η λίμνη της φωτιάς αντιπροσωπεύει “το δεύτερο θάνατο” και εφόσον το εδάφιο Αποκάλυψη 20:14 λέει πως «και ο θάνατος και ο Άδης» πρόκειται να ριχτούν σε αυτήν, είναι φανερό ότι η λίμνη δεν μπορεί να αντιπροσωπεύει το θάνατο που κληρονόμησαν οι άνθρωποι από τον Αδάμ (Ρω 5:12) ούτε αναφέρεται στον Άδη (Σιεόλ). Επομένως, πρέπει να συμβολίζει κάποιο άλλο είδος θανάτου από το οποίο δεν μπορεί να υπάρξει επιστροφή, διότι το υπόμνημα δεν αναφέρει πουθενά ότι η «λίμνη» δίνει αυτούς που βρίσκονται μέσα της, όπως κάνει ο Αδαμιαίος θάνατος και ο Άδης (Σιεόλ). (Απ 20:13) Άρα λοιπόν, εκείνοι που δεν βρίσκονται γραμμένοι «στο βιβλίο της ζωής», οι οποίοι εναντιώνονται αμετανόητα στην κυριαρχία του Θεού, ρίχνονται στη λίμνη της φωτιάς, πράγμα που σημαίνει ότι υφίστανται αιώνια καταστροφή, ή αλλιώς το δεύτερο θάνατο.—Απ 20:15.
Ενώ τα παραπάνω εδάφια κάνουν φανερό το συμβολικό χαρακτήρα της λίμνης της φωτιάς, μερικοί την έχουν χρησιμοποιήσει για να υποστηρίξουν την πίστη σε κάποιον κατά γράμμα τόπο φωτιάς και βασάνων. Αυτοί επικαλούνται το εδάφιο Αποκάλυψη 20:10, επειδή αναφέρει ότι ο Διάβολος, το θηρίο και ο ψευδοπροφήτης «βασανίζονται ημέρα και νύχτα στους αιώνες των αιώνων» μέσα στη λίμνη της φωτιάς. Ωστόσο, αυτό δεν μπορεί να εννοεί πραγματικά, συνειδητά βάσανα. Εκείνοι που ρίχνονται στη λίμνη της φωτιάς υφίστανται “το δεύτερο θάνατο”. (Απ 20:14) Στο θάνατο δεν υπάρχει συνειδητότητα και, ως εκ τούτου, δεν υπάρχει αίσθηση του πόνου ή των παθημάτων.—Εκ 9:5.
Στις Γραφές τα πύρινα βάσανα σχετίζονται με την καταστροφή και το θάνατο. Για παράδειγμα, στη Μετάφραση των Εβδομήκοντα, μια μετάφραση των Εβραϊκών Γραφών, η λέξη βάσανος χρησιμοποιείται αρκετές φορές όσον αφορά την τιμωρία με θάνατο. (Ιεζ 3:20· 32:24, 30) Παρόμοια, σχετικά με τη Βαβυλώνα τη Μεγάλη, το βιβλίο της Αποκάλυψης λέει: «Οι βασιλιάδες της γης . . . θα κλαίνε και θα χτυπούν τον εαυτό τους από λύπη για αυτήν, όταν θα κοιτάζουν τον καπνό από το κάψιμό της, καθώς θα στέκονται σε απόσταση εξαιτίας του φόβου τους για το βασανισμό της». (Απ 18:9, 10) Όσο για τη σημασία του βασανισμού, ένας άγγελος αργότερα εξηγεί: «Έτσι με ορμή θα ριχτεί η Βαβυλώνα, η μεγάλη πόλη, και δεν θα ξαναβρεθεί ποτέ». (Απ 18:21) Άρα λοιπόν, ο πύρινος βασανισμός εδώ παραλληλίζεται με την καταστροφή, καταστροφή η οποία στην περίπτωση της Βαβυλώνας της Μεγάλης είναι αιώνια.—Παράβαλε Απ 17:16· 18:8, 15-17, 19.
Συνεπώς, εκείνοι που “βασανίζονται [βασανισθήσονται, Κείμενο] στους αιώνες” μέσα στη λίμνη της φωτιάς υφίστανται «δεύτερο θάνατο» από τον οποίο δεν υπάρχει ανάσταση. Η συγγενική λέξη βασανιστής του πρωτότυπου κειμένου αποδίδεται “δεσμοφύλακας” στο εδάφιο Ματθαίος 18:34. (RS, ED, ΜΝΚ· παράβαλε εδ. 30.) Έτσι λοιπόν, εκείνοι που ρίχνονται στη λίμνη της φωτιάς τίθενται υπό περιορισμό, ή «φυλακίζονται», στο θάνατο για όλη την αιωνιότητα.—Βλέπε ΒΑΣΑΝΙΖΩ, ΒΑΣΑΝΙΣΜΟΣ· ΓΕΕΝΝΑ.