Κερδίστε τη Μάχη Ενάντια στην Κατάθλιψη

‘ΜΕ ΕΠΙΔΕΞΙΑ κατεύθυνση θα τα καταφέρεις στον πόλεμο’, δηλώνει το εδάφιο Παροιμίαι 24:6 (ΜΝΚ). Η επιδεξιότητα, και όχι απλώς οι καλές προθέσεις, είναι απαραίτητη για να κερδιθεί μια μάχη. Φυσικά, αν έχετε κατάθλιψη, δεν θα θέλατε άθελά σας να χειροτερέψετε την κατάστασή σας. Για παράδειγμα, μια μελέτη που έγινε το 1984 και εξέταζε άτομα που υπόφεραν από κατάθλιψη, έδειξε ότι μερικοί προσπαθούν να αντιμετωπίσουν την κατάθλιψή τους με ‘το να ξεσπούν σε άλλους με θυμό, να το ρίχνουν στο πιοτό και στην πολυφαγία προκειμένου να μειώσουν την ένταση που νιώθουν και να παίρνουν περισσότερα ηρεμιστικά χάπια’. Τα αποτελέσματα: «μεγαλύτερη κατάθλιψη και αυξημένα σωματικά συμπτώματα».

Μερικά άτομα που έχουν κατάθλιψη δεν επιζητούν επιδέξια κατεύθυνση από φόβο μήπως οι άλλοι τους θεωρήσουν διανοητικά ασθενείς. Ωστόσο, η βαριά κατάθλιψη δεν φανερώνει ούτε διανοητική ασθένεια ούτε πνευματική αποτυχία. Η έρευνα δείχνει ότι αυτή η οξεία διαταραχή μπορεί να οφείλεται σε μια συγκεκριμένη χημική δυσλειτουργία του εγκέφαλου. Εφόσον την ευθύνη μπορεί να τη φέρνει κάποια σωματική ασθένεια, αν αισθάνεστε βαριά κατάθλιψη για πάνω από δυο βδομάδες, ίσως είναι φρόνιμο να κάνετε ιατρικές εξετάσεις. Αν δεν βρεθεί κάποια σωματική ασθένεια που συμβάλλει σ’ αυτό το πρόβλημα, τότε συνήθως μπορείτε να βελτιώσετε την κατάστασή σας με το να διορθώσετε τον τρόπο σκέψης σας σε συνδυασμό με τη βοήθεια που μπορεί να λάβετε από κατάλληλη φαρμακευτική αγωγή και σωστό διαιτολόγιο.a Αν κερδίσετε τη μάχη ενάντια στην κατάθλιψη αυτό δεν σημαίνει ότι ποτέ στο μέλλον δεν θα ξανααισθανθείτε καταθλιπτική διάθεση. Το αίσθημα της λύπης είναι μέρος της ζωής. Όμως, αν οι προσπάθειές σας διέπονται από επιδέξια κατεύθυνση, τότε μπορείτε να βοηθηθείτε να αντιμετωπίσετε καλύτερα την κατάθλιψη.

Συνήθως οι γιατροί δίνουν αντικαταθλιπτικά φάρμακα. Αυτά προορίζονται για την αποκατάσταση της χημικής ισορροπίας. Η Ελίζαμπεθ, που αναφέρθηκε παραπάνω, χρησιμοποίησε τέτοια φάρμακα, και μέσα σε λίγες βδομάδες είδε βελτίωση. «Όμως, ακόμα χρειαζόταν να καλλιεργήσω θετική στάση η οποία θα επιδρούσε σε συνδυασμό με τα φάρμακα», είπε. «Η ‘ώθηση’ που μου έδωσε η φαρμακευτική θεραπεία βοήθησε στην απόφασή μου να γίνω καλά. Επίσης τηρούσα ένα καθημερινό πρόγραμμα γυμναστικής».

Εντούτοις, η χρήση αντικαταθλιπτικών δεν αποδεικνύεται πάντοτε επιτυχής. Σε μερικά άτομα εμφανίζονται ορισμένες ενοχλητικές παρενέργειες. Και ακόμα και στις περιπτώσεις που διορθώνεται η χημική δυσλειτουργία, αν δεν διορθωθεί και ο τρόπος σκέψης του ατόμου, τότε η κατάθλιψη μπορεί να ξαναεμφανιστεί. Ωστόσο, μπορείτε να ανακουφιστείτε αισθητά αν είστε πρόθυμος να . . .

Εξωτερικεύστε τα Αισθήματά Σας

Η Σάρα δυσανασχετούσε βαθιά μέσα της επειδή είχε φορτωθεί όλες τις ευθύνες της οικογένειας και από πάνω είχε και τις πιέσεις της κοσμικής εργασίας. (Βλέπε σελίδα 7.) «Αλλά απλώς καταπίεζα τα αισθήματα που είχα μέσα μου», εξήγησε η Σάρα. «Ένα βράδυ, όταν είχα φτάσει στα όρια της απελπισίας, πήρα τηλέφωνο τη μικρότερη αδελφή μου και για πρώτη φορά στη ζωή μου άρχισα να εξωτερικεύω τα αισθήματά μου. Από τότε άλλαξαν όλα· εκείνο το τηλεφώνημα με ανακούφισε πάρα πολύ».

Επομένως, αν έχετε κατάθλιψη, ψάξτε για ένα συμπονετικό άτομο το οποίο μπορείτε να εμπιστευτείτε. Αυτό το άτομο μπορεί να είναι ο γαμήλιος σύντροφός σας, ένας στενός φίλος, κάποιος συγγενής, ίσως ένας διάκονος, ο γιατρός ή κάποιος εκπαιδευμένος σύμβουλος. Σύμφωνα με μια μελέτη που δημοσιεύτηκε στο Journal of Marriage and the Family (Περιοδικό του Γάμου και της Οικογένειας), ένα από τα βασικά πράγματα για να νικήσετε την κατάθλιψη είναι «να έχετε κάποιον που είναι πρόθυμος να σας προσφέρει υποστήριξη και βοήθεια και με τον οποίο να μπορείτε να μοιραστείτε τις στενοχώριες της ζωής».

Όταν μετατρέπετε τα αισθήματά σας σε λόγια, αυτό σας βοηθάει να θεραπευτείτε και δεν επιτρέπει στη διάνοιά σας να προσπαθεί να αρνηθεί είτε την πραγματικότητα του προβλήματος είτε κάποια απώλεια, με αποτέλεσμα να καταπιέζονται τα αισθήματά σας. Αλλά να εξωτερικεύετε τα πραγματικά σας αισθήματα. Μην παίρνετε ύφος ψευτοπερήφανου, κάποιου που θέλει να δείξει ότι προχωράει απτόητος παρά τις αντιξοότητες. «Η λύπη εν τη καρδία του ανθρώπου ταπεινόνει αυτήν· ο δε καλός λόγος ευφραίνει αυτήν», δηλώνει το εδάφιο Παροιμίαι 12:25. Εντούτοις, μόνο αν εξωτερικεύσετε τα αισθήματά σας θα μπορέσουν οι άλλοι να κατανοήσουν τη «λύπη» σας και κατόπιν να σας δώσουν κάποιον ‘καλό λόγο’ ενθάρρυνσης.

«Όταν τηλεφώνησα στην αδελφή μου, το μόνο που ήθελα ήταν συμπόνια, αλλά μου έδωσε πολύ περισσότερα», θυμάται η Σάρα. «Με βοήθησε να καταλάβω ακριβώς ποιες σκέψεις μου ήταν εσφαλμένες. Μου είπε ότι φορτώνομαι πολλές ευθύνες. Αν και στην αρχή δεν ήθελα να την ακούσω, όταν άρχισα να εφαρμόζω τη συμβουλή της, ήταν σαν να έφυγε ένα τεράστιο βάρος από πάνω μου». Πόσο αληθινά είναι τα λόγια του εδαφίου Παροιμίαι 27:9: «Τα μύρα και τα θυμιάματα ευφραίνουσι την καρδίαν, και η γλυκύτης του φίλου δια της εγκαρδίου συμβουλής».

Είναι «γλυκύτης» όταν έχετε ένα φίλο ή γαμήλιο σύντροφο που μιλάει σταράτα και σας βοηθάει να δείτε τα πράγματα από τη σωστή γωνία. Αυτό μπορεί να σας βοηθήσει να ασχοληθείτε με το καθένα πρόβλημα χωριστά. Έτσι, αντί να πάρετε αμυντική στάση, δεχτείτε με εκτίμηση αυτή την ‘επιδέξια κατεύθυνση’. Μπορεί να χρειάζεστε κάποιον που, μετά από αρκετές συζητήσεις, θα μπορέσει να θέσει μπροστά σας ορισμένους βραχυπρόθεσμους στόχους, οι οποίοι θα αντιπροσωπεύουν τα βήματα που μπορείτε να κάνετε για να αλλάξετε ή να τροποποιήσετε την κατάστασή σας ώστε να μειώσετε ή να εξαφανίσετε την πηγή της συναισθηματικής έντασης.b

Η μάχη ενάντια στην κατάθλιψη συχνά απαιτεί αγώνα ενάντια στα αισθήματα μειωμένου αυτοσεβασμού. Πώς μπορεί κανείς να αντισταθεί επιδέξια σε τέτοιου είδους αισθήματα;

Μάχη Ενάντια στο Μειωμένο Αυτοσεβασμό

Για παράδειγμα, η Μαρία, όπως δείχνει το προηγούμενο άρθρο, έπαθε κατάθλιψη επειδή συγκρούστηκε με μέλη της οικογένειάς της. Κατάληξε στο συμπέρασμα: ‘Είμαι απαίσιο άτομο και τίποτα δεν μπορώ να κάνω σωστά’. Αυτό ήταν λάθος. Αν είχε απλώς αναλύσει τα συμπεράσματα στα οποία έφτασε, θα μπορούσε να τα αναθεωρήσει κάνοντας τις εξής σκέψεις: ‘Κάνω μερικά πράγματα σωστά και μερικά λάθος, όπως κι οι άλλοι άνθρωποι. Ναι, έκανα μερικά λάθη και χρειάζεται να είμαι περισσότερο προσεκτική, αλλά δεν είναι ανάγκη να μεγαλοποιώ το ζήτημα’. Αυτή η σειρά σκέψεων θα είχε αφήσει άθικτο τον αυτοσεβασμό της.

Πολύ συχνά εκείνη η υπερβολικά επικριτική εσωτερική φωνή που μας καταδικάζει κάνει λάθος! Μερικές χαρακτηριστικές διαστρεβλωμένες σκέψεις που γεννούν κατάθλιψη αναφέρονται στο συνοδευτικό πλαίσιο. Μάθετε πώς να ξεχωρίζετε αυτές τις λαθεμένες σκέψεις και χρησιμοποιείτε τη διάνοιά σας για να αναθεωρείτε το βαθμό στον οποίο ισχύουν.

Ένα άλλο θύμα μειωμένου αυτοσεβασμού ήταν η Τζην, μια 37χρονη ανύπαντρη μητέρα. «Κουράστηκα πολύ να αναθρέψω δυο αγόρια. Αλλά όταν έβλεπα άλλους ανύπαντρους γονείς να παντρεύονται, σκέφτηκα μέσα μου, ‘Κάτι δεν πάει καλά με μένα’», εξήγησε. «Επειδή συνεχώς έβλεπα την αρνητική πλευρά των πραγμάτων, αυτό αυξήθηκε με ταχύτητα και κατέληξα στο νοσοκομείο με κατάθλιψη».

«Όταν βγήκα από το νοσοκομείο», συνεχίζει η Τζην, «διάβασα στο Ξύπνα! 8 Φεβρουαρίου 1982, έναν κατάλογο ‘Σκέψεων που Μπορούν να Στρέψουν Κάποιον σε Κατάθλιψη’. Κάθε βράδυ διάβαζα αυτόν τον κατάλογο. Μερικές από τις λαθεμένες σκέψεις ήταν, ‘Η αξία μου ως ατόμου εξαρτάται από το τι σκέφτονται οι άλλοι για μένα’, ‘Ποτέ δεν πρέπει να αισθάνομαι πληγωμένος· πρέπει να είμαι πάντα ευτυχισμένος και ήρεμος’, ‘Πρέπει να είμαι ο τέλειος γονέας’. Είχα την τάση να επιδιώκω την τελειότητα, γι’ αυτό και κάθε φορά που σκεφτόμουν μ’ αυτόν τον τρόπο, προσευχόμουν στον Ιεχωβά να με βοηθήσει να σταματήσω αυτές τις σκέψεις. Έμαθα ότι ο αρνητικός τρόπος σκέψης οδηγεί σε μειωμένο αυτοσεβασμό, γιατί στη ζωή σου βλέπεις μόνο τις δυσάρεστες πλευρές και όχι τα καλά πράγματα που σου έχει χαρίσει ο Θεός. Πιέζοντας τον εαυτό μου να αποφεύγει ορισμένες λαθεμένες σκέψεις κατάφερα να ξεπεράσω την κατάθλιψή μου». Μήπως χρειάζεται να αναθεωρήσετε ή να αποβάλετε μερικές από τις σκέψεις σας;

Μήπως Φταίω Εγώ;

Ο Αλεξάντερ, παρ’ ότι είχε βαριά κατάθλιψη, κατάφερνε να εργάζεται ως δάσκαλος σε μια τάξη του δημοτικού. (Βλέπε σελίδα 3.) Όταν μερικοί από τους μαθητές του απότυχαν σ’ ένα πολύ σημαντικό τεστ ανάγνωσης, άρχισε να έχει τάσεις αυτοκτονίας. «Πίστευε ότι ήταν αυτός που είχε αποτύχει», ανάφερε η Έστερ, η γυναίκα του. «Του είπα ότι δεν έφταιγε αυτός. Δεν μπορείς να έχεις επιτυχία 100 τοις εκατό». Δυστυχώς, η υπερβολική ενοχή που ένιωθε δεν τον άφηνε να σκεφτεί λογικά και τον οδήγησε στην αυτοκτονία. Συχνά, αν παίρνουμε την ευθύνη για τη συμπεριφορά των άλλων χωρίς πραγματικά να φταίμε εμείς, αυτό μπορεί να προκαλέσει αισθήματα υπερβολικής ενοχής.

Ακόμα και στην περίπτωση ενός παιδιού, οι γονείς αν και μπορούν να επηρεάσουν δραστικά τη ζωή του, δεν μπορούν να την ελέγχουν απόλυτα. Αν κάτι δεν εξελίσσεται τόσο καλά όσο είχατε σχεδιάσει, ρωτήστε τον εαυτό σας: Μήπως αντιμετώπισα απρόοπτες περιστάσεις πέρα από τον έλεγχό μου; (Εκκλησιαστής 9:11, Απόδοση Η. Παπαδημητρίου και Ν. Π. Βασιλειάδη) Έκανα σε λογικό βαθμό όλα όσα θα μπορούσα να κάνω μέσα στα όρια των σωματικών, διανοητικών και συναισθηματικών μου δυνατοτήτων; Μήπως οι προσδοκίες μου ήταν άπιαστες; Μήπως χρειάζεται να μάθω να είμαι πιο λογικός και μετριόφρων;—Φιλιππησίους 4:5, ΜΝΚ.

Αλλά τι θα πούμε αν κάνετε ένα σοβαρό σφάλμα, και πράγματι φταίτε γι’ αυτό; Μήπως θα επανορθώσετε το σφάλμα αν συνεχίσετε να βασανίζετε τον εαυτό σας; Αν μετανιώσετε πραγματικά, δεν είναι ο Θεός πρόθυμος να σας συγχωρήσει, μάλιστα «αφθόνως»; (Ησαΐας 55:7) Αν ο Θεός από τη μεριά του ‘δεν θα συνεχίζει διαρκώς να βρίσκει λάθη’, μήπως εσείς θα πρέπει να καταδικάσετε τον εαυτό σας σε ισόβια διανοητικά παθήματα εξαιτίας κάποιας αδικοπραγίας; (Ψαλμός 103:8-14, ΜΝΚ) Αυτό που θα ευαρεστήσει τον Ιεχωβά και που θα απαλύνει την κατάθλιψή σας δεν είναι τα μόνιμα αισθήματα λύπης αλλά τα θετικά βήματα που θα κάνετε για να ‘διορθώσετε το λάθος’.—2 Κορινθίους 7:8-11.

‘Λησμονήστε τα Παλιά’

Ορισμένα από τα συναισθηματικά μας προβλήματα μπορεί να είναι ριζωμένα στο παρελθόν, ειδικά αν έχουμε πέσει θύμα άδικης μεταχείρισης. Να είστε πρόθυμοι να συγχωρείτε και να ξεχνάτε. ‘Δεν είναι εύκολο να ξεχάσω!’ μπορεί να σκέφτεστε. Ναι, αλλά είναι καλύτερο από το να καταστρέψετε την υπόλοιπη ζωή σας με το να βασανίζεστε για κάτι που δεν μπορεί να αλλάξει.

«Λησμονώ τα παλαιά και προχωρώντας προς εκείνα που είναι εμπρός», έγραψε ο απόστολος Παύλος, «τρέχω προς το τέρμα, προς το βραβείον». (Φιλιππησίους 3:13, 14, ΚΔΤΚ) Ο Παύλος δεν άφηνε αυτά που είχε κάνει όταν ήταν Ιουδαίος, που περιλάμβαναν και την από μέρους του επιδοκιμασία ενός φόνου, να τον βασανίζουν. (Πράξεις 8:1) Όχι, συγκέντρωσε τις δυνάμεις του στην προσπάθεια να αποκτήσει τα προσόντα για το μελλοντικό βραβείο της αιώνιας ζωής. Η Μαρία επίσης έμαθε να μην αφήνει να τη βασανίζει το παρελθόν. Κάποτε κατηγορούσε τη μητέρα της για την ανατροφή που της έδωσε. Η μητέρα της έδινε μεγάλη σημασία στην τελειότητα και στη σωματική ομορφιά· συνεπώς η Μαρία επιδίωκε το τέλειο και είχε την τάση να ζηλεύει την όμορφη αδελφή της.

«Αυτή η ζήλεια που υπόβοσκε ήταν η ρίζα της σύγκρουσης, αλλά εγώ κατηγορούσα την οικογένειά μου για τον τρόπο που ενεργούσα. Όμως, έφτασα στο σημείο που σκέφτηκα, ‘Δεν έχει και τόση σημασία ποιος έφταιγε’. Ίσως έχω μερικές κακές τάσεις σαν αποτέλεσμα της ανατροφής που έλαβα από τη μητέρα μου, αλλά το σημείο είναι ότι πρέπει να κάνω κάτι γι’ αυτό! Δεν πρέπει να συνεχίσω να ενεργώ μ’ αυτόν τον τρόπο». Όταν η Μαρία το συνειδητοποίησε αυτό, μπόρεσε να κάνει τις αναγκαίες διανοητικές αλλαγές προκειμένου να κερδίσει τη μάχη ενάντια στην κατάθλιψη.—Παροιμίαι 14:30.

Η Πραγματική σας Αξία

Αφού έχουμε εξετάσει όλους τους παράγοντες, θα πρέπει να πούμε ότι για να καταπολεμήσει κανείς επιτυχώς την κατάθλιψη απαιτείται να έχει ισορροπημένη άποψη για την αξία του. «Λέω σ’ όλους σας:», γράφει ο απόστολος Παύλος, «Μη δίνετε στον εαυτό σας πιο μεγάλη αξία απ’ αυτή που έχει πραγματικά. Μετράτε τον εαυτό σας με ειλικρίνεια». (Ρωμαίους 12:3, Καινή Διαθήκη, Ο Λόγος Ζωντανός) Η ψευτοπερηφάνια, η άγνοια των περιορισμών μας και η επιδίωξη της τελειότητας αποτελούν σημάδια υπερεκτίμησης του εαυτού μας. Πρέπει να αντισταθούμε σ’ αυτές τις τάσεις. Ωστόσο, μη φτάσετε στο άλλο άκρο.

Ο Ιησούς Χριστός τόνισε την ατομική αξία του καθενός από τους μαθητές του, λέγοντας: «Τα πέντε σπουργίτια πουλιούνται για πενταροδεκάρες. Κι όμως ο Θεός ούτε ένα απ’ αυτά δεν ξεχνάει. Ο Θεός έχει μετρημένες ακόμα και τις τρίχες του κεφαλιού σας. Μη φοβάστε, γιατί αξίζετε περισσότερο από πολλά σπουργίτια». (Λουκάς 12:6, 7, ΝΔΜ) Τόση είναι η αξία μας ενώπιον του Θεού, ώστε αυτός προσέχει και την τελευταία λεπτομέρεια πάνω μας. Γνωρίζει για μας πράγματα που ούτε εμείς δεν ξέρουμε, επειδή ενδιαφέρεται βαθιά για τον καθένα μας.—1 Πέτρου 5:7.

Όταν η Σάρα συνειδητοποίησε το προσωπικό ενδιαφέρον που είχε ο Θεός γι’ αυτή, αυτό τη βοήθησε να αναπτύξει αισθήματα αυτοεκτίμησης. «Πάντα αισθανόμουν δέος για τον Δημιουργό, αλλά τότε μπόρεσα να αντιληφθώ ότι ενδιαφερόταν για μένα προσωπικά. Ανεξάρτητα από το τι κάνουν τα παιδιά μου ή ο άντρας μου, ανεξάρτητα από το πώς με μεγάλωσε η μητέρα μου, κατάλαβα ότι είχα μια προσωπική φιλία με τον Ιεχωβά. Τότε πράγματι άρχισε να αυξάνει η αυτοεκτίμησή μου».

Εφόσον ο Θεός θεωρεί πολύτιμους τους δούλους του, η προσωπική μας αξία δεν εξαρτάται από την επιδοκιμασία που λαβαίνουμε από άλλους ανθρώπους. Φυσικά, δεν μας αρέσει να μας απορρίπτουν. Αλλά όταν χρησιμοποιούμε την επιδοκιμασία ή την αποδοκιμασία κάποιου άλλου σαν μέτρο για τον υπολογισμό της δικής μας αξίας, τότε είναι πολύ εύκολο να περιπέσουμε σε κατάθλιψη. Κάποτε ένας άντρας αποκάλεσε τον Βασιλιά Δαβίδ, που ήταν άνθρωπος σύμφωνα με την καρδιά του ίδιου του Θεού, ‘άχρηστο άντρα’, στην κυριολεξία ‘ανάξιο άντρα’. Όμως, ο Δαβίδ αντιλήφθηκε ότι αυτός που τον έβριζε είχε κάποιο πρόβλημα και έτσι δεν θεώρησε ότι αυτό το σχόλιο αποτελούσε και την οριστική απόφαση σχετικά με την προσωπική του αξία. Και πράγματι, όπως συμβαίνει συνήθως με τους ανθρώπους, ο Σιμεΐ αργότερα ζήτησε συγνώμη. Ακόμα κι αν κάποιος σας κατηγορεί άδικα, θεωρήστε το ως κάτι που λέχτηκε για κάποια συγκεκριμένη πράξη σας και όχι για την αξία σας ως ατόμου.—2 Σαμουήλ 16:7, ΜΝΚ· 19:18, 19.

Η Σάρα, καθώς μελετούσε προσωπικά την Αγία Γραφή και βασισμένες στη Βίβλο εκδόσεις και καθώς παρακολουθούσε συναθροίσεις των Μαρτύρων του Ιεχωβά, μπόρεσε να θέσει τα θεμέλια για την οικοδόμηση σχέσης με τον Θεό. «Αλλά τη μεγαλύτερη βοήθεια την έλαβα όταν άλλαξα τη στάση μου απέναντι στην προσευχή», θυμάται η Σάρα. «Είχα την άποψη ότι στον Θεό πρέπει να προσευχόμαστε μόνο για μεγάλα πράγματα και όχι να τον ενοχλούμε με ασήμαντα προβλήματα. Τώρα αισθάνομαι ότι μπορώ να του μιλήσω για οτιδήποτε. Αν έχω ανησυχία για τη λήψη κάποιας απόφασης, του ζητάω να με βοηθήσει να ηρεμήσω και να λογικευτώ. Η σχέση μου μαζί του βελτιώνεται καθώς βλέπω ότι απαντάει στις προσευχές μου και με βοηθάει να αντιμετωπίζω με επιτυχία κάθε μέρα που περνάει και κάθε δύσκολη κατάσταση».—1 Ιωάννη 5:14· Φιλιππησίους 4:7.

Πράγματι, η διαβεβαίωση ότι ο Θεός ενδιαφέρεται προσωπικά για σας, ότι κατανοεί τους περιορισμούς σας και ότι θα σας δώσει τη δύναμη να χειριστείτε τις δυσκολίες της κάθε μέρας, αποτελεί βασικό παράγοντα στη μάχη ενάντια στην κατάθλιψη. Ωστόσο, μερικές φορές, ανεξάρτητα από τις προσπάθειές σας, η κατάθλιψη επιμένει.

Εγκαρτέρηση ‘Ώρα με την Ώρα’

«Έχω εφαρμόσει τα πάντα, ακόμα και ειδικά διαιτολόγια και αντικαταθλιπτικά φάρμακα», παραπονιέται η Αϊλήν, μια 47χρονη μητέρα που αγωνίζεται χρόνια τώρα με τη βαριά κατάθλιψη. «Έχω μάθει πώς να διορθώνω τον εσφαλμένο τρόπο σκέψης και αυτό με έχει βοηθήσει να είμαι πιο λογική. Αλλά η κατάθλιψη παραμένει».

Το γεγονός και μόνο ότι η κατάθλιψη επιμένει δεν σημαίνει ότι δεν την πολεμάτε επιδέξια. Οι γιατροί δεν γνωρίζουν όλες τις απαντήσεις για τη θεραπεία αυτής της διαταραχής. Σε μερικές περιπτώσεις, η κατάθλιψη αποτελεί παρενέργεια ορισμένων φαρμάκων που λαμβάνονται για τη θεραπεία μιας σοβαρής ασθένειας. Επομένως, η χρήση τέτοιων φαρμάκων αποτελεί αναγκαίο κακό αν λάβουμε υπόψη μας τα οφέλη που μπορούν να προκύψουν από τη θεραπεία κάποιου άλλου ιατρικού προβλήματος.

Βέβαια, η εξωτερίκευση των αισθημάτων σας σε κάποιο άλλο άτομο που έχει κατανόηση, βοηθάει. Αλλά κανένας άλλος άνθρωπος δεν μπορεί πραγματικά να γνωρίζει το βάθος του προβλήματός σας. Ωστόσο, ο Θεός γνωρίζει και θα βοηθήσει. «Ο Ιεχωβά μου έδωσε δύναμη να συνεχίσω την προσπάθεια», αποκάλυψε η Αϊλήν. «Δεν με έχει αφήσει να παραδώσω τα όπλα και μου έχει χαρίσει ελπίδα».

Με τη βοήθεια του Θεού, τη συναισθηματική υποστήριξη των άλλων και τις δικές σας προσπάθειες, δεν θα καταβληθείτε σε σημείο που να εγκαταλείψετε τη μάχη. Με τον καιρό μπορεί να προσαρμοστείτε στην κατάθλιψη, όπως ακριβώς θα κάνατε και σε οποιαδήποτε άλλη χρόνια ασθένεια. Η εγκαρτέρηση δεν είναι εύκολη, αλλά είναι δυνατή! Η Τζην, που η βαριά της κατάθλιψη επέμενε, είπε: «Χρειαζόταν να εγκαρτερούμε όχι απλώς μέρα με τη μέρα, αλλά μάλλον ώρα με την ώρα». Η ελπίδα που δίνει η Αγία Γραφή βοήθησε τόσο την Αϊλήν όσο και την Τζην, να συνεχίσουν. Ποια είναι αυτή η ελπίδα;

Μια Πολύτιμη Ελπίδα

Η Αγία Γραφή μιλάει για έναν καιρό στο κοντινό μέλλον που ο Θεός «θα διώξει κάθε δάκρυ από τα μάτια τους, κι ο θάνατος δε θα υπάρχει πια· ούτε πένθος ούτε κλάμα ούτε πόνος θα υπάρχει πια, γιατί τα παλιά πέρασαν». (Αποκάλυψη 21:3, 4, ΝΔΜ) Τότε η Βασιλεία του Θεού θα φέρει πλήρη σωματική και διανοητική θεραπεία για όλους τους επίγειους υπηκόους της.—Ψαλμός 37:10, 11, 29.

Δεν θα απομακρυνθεί μόνο ο σωματικός πόνος αλλά θα εξαφανιστούν επίσης η οδυνηρή κατάθλιψη και η θλίψη της καρδιάς. Ο Ιεχωβά υπόσχεται: «Δεν θέλει είσθαι μνήμη των προτέρων ουδέ θέλουσιν ελθεί εις τον νουν. Αλλ’ ευφραίνεσθε και χαίρετε πάντοτε εις εκείνο το οποίον κτίζω». (Ησαΐας 65:17, 18) Τι ανακούφιση θα είναι για τον κάθε άνθρωπο να απαλλαγεί από τα βάρη του παρελθόντος και να ξυπνάει κάθε πρωί με πεντακάθαρη διάνοια, πανέτοιμη να ασχοληθεί με τη δραστηριότητα της ημέρας! Οι άνθρωποι δεν θα βασανίζονται πια από την καταχνιά της καταθλιμμένης διάθεσης.

Αφού ‘δεν θα υπάρχει πια θάνατος, πένθος και κλάμα’, θα εξαφανιστούν επίσης και τα αισθήματα της τραγικής απώλειας και η καθημερινή συναισθηματική ένταση που οδηγεί στην κατάθλιψη. Εφόσον στις μεταξύ μας σχέσεις θα πρυτανεύει η στοργική καλοσύνη, η αλήθεια και η ειρήνη, θα σταματήσουν να υπάρχουν καταθλιπτικές διενέξεις ανάμεσα στους ανθρώπους. (Ψαλμός 85:10, 11) Καθώς θα έχουν απομακρυνθεί τα αποτελέσματα της αμαρτίας, τι ευτυχία θα είναι να μπορούμε να ανταποκρινόμαστε τέλεια στους κανόνες δικαιοσύνης του Θεού και να έχουμε πλήρη εσωτερική ειρήνη!

Αυτή η συναρπαστική προοπτική αποτελεί ένα ισχυρό κίνητρο για να συνεχίσουμε τη μάχη, ανεξάρτητα από το πόσο οξεία γίνεται η κατάθλιψη. Γιατί στο νέο κόσμο του Θεού, οι τελειοποιημένοι άνθρωποι θα έχουν νικήσει πλήρως την κατάθλιψη. Δεν υπάρχουν καλύτερα νέα απ’ αυτά!

[Υποσημειώσεις]

[Πλαίσιο στη σελίδα 13]

Διαστρεβλωμένα Πρότυπα Σκέψης

Ή όλα ή τίποτα: Κατατάσσετε τα πάντα σε άσπρα ή μαύρα. Αν η επίδοσή σας δεν φτάνει το επίπεδο της τελειότητας, πιστεύετε ότι αποτύχατε πλήρως.

Υπεργενίκευση: Βλέπετε ένα μοναδικό αρνητικό γεγονός σαν μέρος μιας ατέλειωτης σειράς αποτυχιών. Για παράδειγμα, μετά από έναν καυγά μ’ ένα φίλο, μπορεί να συμπεράνετε: ‘Χάνω συνέχεια όλους μου τους φίλους. Τα πάντα μου πάνε στραβά’.

Απόρριψη των θετικών πλευρών: Απορρίπτετε τις θετικές εμπειρίες επιμένοντας ότι δεν «μετράνε» ή «Δεν το άξιζα αυτό». Επειδή σας βασανίζει μια μεμονωμένη αρνητική λεπτομέρεια, ολόκληρη η άποψή σας γίνεται αρνητική.

Βιαστικά συμπεράσματα: Συμπεραίνετε αυθαίρετα ότι κάποιος δεν σας συμπαθεί και δεν φροντίζετε να εξακριβώσετε αν πράγματι συμβαίνει κάτι τέτοιο. Ή, είστε απόλυτα πεπεισμένος ότι πάντοτε τα πράγματα θα πηγαίνουν στραβά.

Μεγαλοποίηση ή μικροποίηση: Μεγαλοποιείτε τη σπουδαιότητα των πραγμάτων (όπως τα δικά σας λάθη ή τις επιτεύξεις κάποιου άλλου) ή ελαχιστοποιείτε υπερβολικά άλλα πράγματα (όπως τις δικές σας καλές ιδιότητες ή τις ατέλειες κάποιου άλλου). Μετατρέπετε σε εφιαλτικές καταστροφές συνηθισμένα αρνητικά περιστατικά.

Τα φορτώνετε όλα στον εαυτό σας: Θεωρείτε τον εαυτό σας ως την αιτία κάποιου αρνητικού γεγονότος που δεν σας περιλαμβάνει και για το οποίο στην πραγματικότητα δεν φέρνατε την κύρια ευθύνη.

Βασίζεται στο βιβλίο Feeling Good—The New Mood Therapy (Πώς να Αισθάνεστε Θαυμάσια—Η Νέα Θεραπεία για τη Διάθεση), του Ντέιβιντ Δ. Μπερνς, γιατρού.

[Εικόνα στη σελίδα 12]

Η εξωτερίκευση των αισθημάτων σας σ’ ένα συμπονετικό άτομο που εμπιστεύεστε, μπορεί να σας προσφέρει θεραπεία και μεγάλη ανακούφιση

[Εικόνα στη σελίδα 15]

Αν ο Θεός θεωρεί πολύτιμα ακόμα και τα μικρά σπουργίτια, πόσο περισσότερο πολύτιμους θεωρεί εμάς