Κεφάλαιο 8

Αμείωτη Διακήρυξη των Καλών Νέων (1942-1975)

«ΠΡΟΣ ΟΛΟΥΣ ΟΣΟΥΣ ΑΓΑΠΟΥΝ ΤΗ ΘΕΟΚΡΑΤΙΑ:

Στις 8 Ιανουαρίου 1942, ο αγαπητός μας αδελφός Ι. Φ. Ρόδερφορντ τελείωσε την επίγεια πορεία του με πιστότητα . . . Ήταν χαρά και παρηγοριά για εκείνον να βλέπει και να ξέρει ότι όλοι οι μάρτυρες του Κυρίου ακολουθούν ως Ηγέτη τους, όχι κάποιον άνθρωπο, αλλά τον Βασιλιά Χριστό Ιησού, και ότι θα εξακολουθήσουν να ασχολούνται με το έργο έχοντας πλήρη ενότητα ενεργειών».—Επιστολή με την οποία ανακοινώθηκε ο θάνατος του αδελφού Ρόδερφορντ.a

ΤΑ ΝΕΑ για το θάνατο του αδελφού Ρόδερφορντ προκάλεσαν στιγμιαίο σοκ στους Μάρτυρες του Ιεχωβά σε όλο τον κόσμο. Πολλοί γνώριζαν ότι ήταν άρρωστος, αλλά δεν περίμεναν να πεθάνει τόσο σύντομα. Λυπήθηκαν για το χαμό του αγαπητού αδελφού τους, αλλά ήταν αποφασισμένοι να «εξακολουθήσουν να ασχολούνται με το έργο»—το έργο διακήρυξης της Βασιλείας του Θεού. Δεν θεωρούσαν τον Ι. Φ. Ρόδερφορντ ηγέτη τους. Ο Τσαρλς Ε. Βάγκνερ, ο οποίος είχε εργαστεί στο γραφείο του αδελφού Ρόδερφορντ, παρατήρησε: «Παντού οι αδελφοί είχαν αναπτύξει την ισχυρή πεποίθηση ότι το έργο του Ιεχωβά δεν εξαρτάται από κανέναν άνθρωπο». Εντούτοις, έπρεπε κάποιος να επωμιστεί τις ευθύνες που είχε ο αδελφός Ρόδερφορντ ως πρόεδρος της Εταιρίας Σκοπιά.

«Αποφασισμένοι να Παραμείνουμε Κοντά στον Κύριο»

Η επιθυμία που είχε ο αδελφός Ρόδερφορντ βαθιά στην καρδιά του ήταν να διακηρύττουν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά τα καλά νέα με αμείωτη ένταση. Έτσι στα μέσα του Δεκεμβρίου του 1941, μερικές εβδομάδες πριν από το θάνατό του, συγκάλεσε τέσσερα μέλη από τα διοικητικά συμβούλια των δύο κύριων νομικών σωματείων που χρησιμοποιούσαν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά και τους πρότεινε να συνεδριάσουν, όσο το δυνατόν συντομότερα μετά το θάνατό του, όλα τα μέλη και των δύο διοικητικών συμβουλίων και να εκλέξουν πρόεδρο και αντιπρόεδρο.

Το απόγευμα της 13ης Ιανουαρίου 1942, μόλις πέντε μέρες μετά το θάνατο του Ρόδερφορντ, όλα τα μέλη του διοικητικού συμβουλίου, τόσο του ενός όσο και του άλλου σωματείου, συνεδρίασαν στο Μπέθελ του Μπρούκλιν. Πριν από μερικές μέρες, ο αντιπρόεδρος της Εταιρίας, ο 36χρονος Νάθαν Ο. Νορ, είχε προτείνει να ζητήσουν ειλικρινά θεϊκή σοφία μέσω προσευχής και στοχασμού. Τα μέλη των διοικητικών συμβουλίων αναγνώριζαν πως, μολονότι ο αδελφός που θα εκλεγόταν πρόεδρος θα χειριζόταν τις νομικές υποθέσεις της Εταιρίας Σκοπιά, θα υπηρετούσε επίσης ως βασικός επίσκοπος της οργάνωσης. Ποιος είχε τα απαραίτητα πνευματικά προσόντα για αυτή τη σημαντική ευθύνη που είχε να κάνει με τη φροντίδα για το έργο του Ιεχωβά; Η συνεδρίαση άρχισε με προσευχή και έπειτα από προσεκτική εξέταση των πραγμάτων, εκλέχτηκε ομόφωνα πρόεδρος των δύο σωματείων ο αδελφός Νορ και αντιπρόεδρος ο 30χρονος Χέιντεν Κ. Κάβινγκτον, ο δικηγόρος της Εταιρίας.b

Αργότερα την ίδια εκείνη μέρα, ο γραμματέας-ταμίας της Εταιρίας, ο Γ. Ε. Βαν Άμπουργκ, ανακοίνωσε στην οικογένεια Μπέθελ τα αποτελέσματα των εκλογών. Από ό,τι ανέφερε ο Ρ. Ε. Εϊμπραχάμσον, ο οποίος ήταν παρών σε εκείνη την περίπτωση, ο Βαν Άμπουργκ είπε: ‘Θυμάμαι όταν πέθανε ο Κ. Τ. Ρώσσελ και αντικαταστάθηκε από τον Ι. Φ. Ρόδερφορντ. Ο Κύριος εξακολούθησε να κατευθύνει και να ευοδώνει το έργο Του. Τώρα, πιστεύω απόλυτα ότι το έργο θα προχωρήσει μπροστά με τον Νάθαν Ο. Νορ ως πρόεδρο, επειδή είναι το έργο του Κυρίου, και όχι κάποιου ανθρώπου’.

Ποια ήταν η άποψη των μελών της οικογένειας Μπέθελ στο Μπρούκλιν για τα αποτελέσματα των εκλογών; Μια συγκινητική επιστολή που προερχόταν από εκείνους και είχε ημερομηνία 14 Ιανουαρίου 1942, την επομένη των εκλογών, δίνει την απάντηση: «Η μεταλλαγή του [του Ρόδερφορντ] δεν θα μας κάνει να επιβραδύνουμε την εκτέλεση του έργου που μας έχει αναθέσει ο Κύριος. Είμαστε αποφασισμένοι να παραμείνουμε κοντά στον Κύριο και κοντά ο ένας στον άλλον, συνεχίζοντας σταθερά ‘τον πόλεμο έως των πυλών’, μαχόμενοι ώμο προς ώμο. . . . Η στενή μας συναναστροφή με τον αδελφό Νορ επί είκοσι περίπου χρόνια . . . μας δίνει τη δυνατότητα να διαπιστώσουμε ότι ο Κύριος κατηύθυνε την εκλογή του αδελφού Νορ ως προέδρου και μέσω αυτής της εκλογής να διαπιστώσουμε τη στοργική και άγρυπνη φροντίδα που δείχνει ο Κύριος για το λαό Του». Σύντομα τα κεντρικά γραφεία κατακλύστηκαν από επιστολές και τηλεγραφήματα υποστήριξης από ολόκληρο τον κόσμο.

Δεν υπήρχε καμιά αβεβαιότητα ως προς το τι έπρεπε να γίνει. Ένα ειδικό άρθρο ετοιμάστηκε για τη Σκοπιά 1 Φεβρουαρίου 1942 (στην αγγλική) για το ίδιο εκείνο τεύχος με το οποίο ανακοινώθηκε ο θάνατος του Ι. Φ. Ρόδερφορντ. «Η τελική σύναξη που πραγματοποιεί ο Κύριος ήδη επιτελείται», δήλωνε το άρθρο. «Ας μην αφήσουμε τίποτα να διακόψει ούτε για μια στιγμή την προς τα εμπρός πορεία του λαού της διαθήκης του στην υπηρεσία Του. . . . Τώρα το ΑΚΡΩΣ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ είναι να διακρατήσουμε σταθερά την ακεραιότητά μας προς τον Παντοδύναμο Θεό». Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά έλαβαν την προτροπή να εξακολουθήσουν να διακηρύττουν τα καλά νέα με ζήλο.

Αλλά η ‘σταθερή διακράτηση της ακεραιότητάς τους’ αποτελούσε πραγματική πρόκληση στις αρχές της δεκαετίας του 1940. Ο κόσμος ήταν ακόμα σε πόλεμο. Εξαιτίας των περιορισμών που είχαν επιβληθεί σε πολλά μέρη της γης λόγω του πολέμου, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά δυσκολεύονταν να κηρύττουν. Οι συλλήψεις και οι οχλοκρατικές ενέργειες κατά των Μαρτύρων συνεχίζονταν αμείωτες. Ο Χέιντεν Κάβινγκτον, ως ο νομικός σύμβουλος της Εταιρίας, κατηύθυνε το νομικό αγώνα, άλλες φορές από το γραφείο του στα κεντρικά γραφεία του Μπρούκλιν και άλλες φορές από τα τρένα, καθώς ταξίδευε ασχολούμενος με νομικές υποθέσεις. Ο αδελφός Κάβινγκτον σε συνεργασία με τοπικούς δικηγόρους, όπως ο Βίκτορ Σμιντ, ο Γκρόβερ Πάουελ και ο Βίκτορ Μπλάκγουελ, έδινε σκληρή μάχη με σκοπό να εδραιωθούν τα συνταγματικά δικαιώματα που είχαν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά να κηρύττουν από σπίτι σε σπίτι και να διαθέτουν Γραφικά έντυπα χωρίς περιορισμούς από τους τοπικούς αξιωματούχους.c

Δίνεται το Σύνθημα «Εμπρός»

Παρά την καθιέρωση δελτίου στα τρόφιμα και στη βενζίνη λόγω του πολέμου, στις αρχές του Μαρτίου του 1942 ανακοινώθηκαν τα σχέδια που γίνονταν για τη Θεοκρατική Συνέλευση του Νέου Κόσμου, η οποία επρόκειτο να διεξαχτεί από τις 18 ως τις 20 Σεπτεμβρίου. Για να διευκολυνθεί η μετάβαση, επιλέχτηκαν 52 πόλεις στις οποίες θα διεξάγονταν οι συνελεύσεις στις Ηνωμένες Πολιτείες, πολλές από τις οποίες θα είχαν τηλεφωνική σύνδεση με το Κλίβελαντ του Οχάιο, που ήταν η κύρια πόλη. Περίπου την ίδια περίοδο, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά διεξήγαγαν τη συνέλευση σε 33 άλλες πόλεις σε ολόκληρη τη γη. Ποιος ήταν ο σκοπός αυτής της συνέλευσης;

‘Δεν συγκεντρωθήκαμε εδώ για να στοχαστούμε το παρελθόν ή τα όσα έκαναν διάφορα άτομα’, δήλωσε ο εισηγητής, ο αδελφός Κάβινγκτον, στα εισαγωγικά του λόγια στο εναρκτήριο μέρος του προγράμματος. Κατόπιν, εισήγαγε τη βασική ομιλία «Το Μοναδικό Φως» που στηριζόταν στα κεφάλαια 59 και 60 του Ησαΐα και την οποία εκφώνησε ο αδελφός Φρανς. Ο ομιλητής αναφέρθηκε στην προφητική εντολή του Ιεχωβά την οποία κατέγραψε ο Ησαΐας και δήλωσε με ενθουσιώδη τρόπο: «Εδώ, λοιπόν, η Ύψιστη Εξουσία δίνει το σύνθημα ‘Εμπρός’ για να εξακολουθήσουμε το [έργο] του μαρτυρίας άσχετα με το τι θα συμβεί προτού έρθει ο Αρμαγεδδών». (Ησ. 6:1-12) Δεν ήταν καιρός να σταυρώσουν τα χέρια και να χαλαρώσουν.

«Ακόμα υπάρχει έργο που πρέπει να γίνει· πολύ έργο!» δήλωσε ο Ν. Ο. Νορ στην επόμενη ομιλία του προγράμματος. Για να βοηθηθούν οι ακροατές του όσον αφορά την ανταπόκρισή τους στο σύνθημα «Εμπρός», ο αδελφός Νορ ανακοίνωσε ότι κυκλοφόρησε μια έκδοση της Αγίας Γραφής, μετάφραση Βασιλέως Ιακώβου, η οποία τυπώθηκε στα ιδιόκτητα τυπογραφικά πιεστήρια της Εταιρίας και συνοδευόταν από ένα ταμείο της Γραφής ειδικά φτιαγμένο έτσι ώστε να το χρησιμοποιούν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά στη διακονία τους στον αγρό. Η έκδοση αυτή αντανακλούσε το βαθύ ενδιαφέρον του αδελφού Νορ για το θέμα της εκτύπωσης και διανομής της Αγίας Γραφής. Μάλιστα, όταν έγινε πρόεδρος της Εταιρίας νωρίτερα το ίδιο έτος, ο αδελφός Νορ ενήργησε γρήγορα έτσι ώστε να εξασφαλίσει τα εκτυπωτικά δικαιώματα για αυτή τη μετάφραση και να συντονίσει την ετοιμασία του ταμείου και διαφόρων άλλων χαρακτηριστικών που είχε αυτή η Γραφή. Μέσα σε λίγους μήνες, αυτή η ειδική έκδοση της Μετάφρασης Βασιλέως Ιακώβου ήταν έτοιμη για παρουσίαση στη συνέλευση.

Την τελευταία μέρα της συνέλευσης, ο αδελφός Νορ εκφώνησε την ομιλία ‘Ειρήνη—Μπορεί να Διαρκέσει;’ Σε αυτήν παρέθεσε ισχυρές αποδείξεις από το εδάφιο Αποκάλυψη 17:8 για το ότι ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, ο οποίος ακόμα μαινόταν τότε, δεν θα οδηγούσε στον Αρμαγεδδώνα, όπως πίστευαν μερικοί, αλλά ότι ο πόλεμος θα τελείωνε και ότι μετά θα υπήρχε περίοδος ειρήνης. Υπήρχε ακόμα έργο που έπρεπε να γίνει σε σχέση με τη διακήρυξη της Βασιλείας του Θεού. Οι παρευρισκόμενοι στη συνέλευση πληροφορήθηκαν πως, προκειμένου να παρασχεθεί φροντίδα για την αναμενόμενη αύξηση στην οργάνωση, η Εταιρία θα άρχιζε από τον επόμενο μήνα να στέλνει «υπηρέτες των αδελφών» οι οποίοι θα συνεργάζονταν με τις εκκλησίες. Αυτοί θα επισκέπτονταν την κάθε εκκλησία ανά έξι μήνες.

«Εκείνη η Θεοκρατική Συνέλευση του Νέου Κόσμου ένωσε στενά και σταθερά την οργάνωση του Ιεχωβά για το έργο που βρισκόταν μπροστά», λέει η Μαρί Γκιμπάρντ, η οποία παρακολούθησε τη συνέλευση στο Ντάλας του Τέξας μαζί με τους γονείς της. Και υπήρχε πολύ έργο που έπρεπε να γίνει. Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά προετοιμάζονταν για την περίοδο ειρήνης που θα ερχόταν. Ήταν αποφασισμένοι να προχωρήσουν σταθερά παρά την εναντίωση και το διωγμό, διακηρύττοντας με αμείωτη ένταση τα καλά νέα!

Εποχή Αυξημένης Εκπαίδευσης

Μέχρι τότε χρησιμοποιούσαν την κάρτα μαρτυρίας και το φωνογράφο στο κήρυγμα που έκαναν από σπίτι σε σπίτι, αλλά θα μπορούσε ο κάθε μάρτυρας του Ιεχωβά να βελτιώσει την ικανότητα που είχε να εξηγεί από τις Γραφές τους λόγους για την ελπίδα του; Ο τρίτος πρόεδρος της Εταιρίας, ο Ν. Ο. Νορ, πίστευε πως αυτό μπορούσε να γίνει. Ο Κ. Τζέιμς Γούντγουορθ, του οποίου ο πατέρας ήταν επί χρόνια ο εκδότης του Χρυσού Αιώνος και της Παρηγορίας, είπε τα εξής: «Ενώ στις μέρες του αδελφού Ρόδερφορντ η έμφαση δινόταν στο ότι ‘Η Θρησκεία Είναι Παγίδα και Απάτη’, τώρα ανέτειλε η εποχή της παγκόσμιας επέκτασης, και η εκπαίδευση—Βιβλική και οργανωτική—άρχισε να εφαρμόζεται σε μια κλίμακα άγνωστη στο λαό του Ιεχωβά μέχρι τότε».

Η εποχή της εκπαίδευσης άρχισε σχεδόν αμέσως. Στις 9 Φεβρουαρίου 1942, ένα μήνα περίπου μετά την εκλογή του Ν. Ο. Νορ ως προέδρου της Εταιρίας, έγινε μια σημαντική ανακοίνωση στο Μπέθελ του Μπρούκλιν. Γίνονταν διευθετήσεις στο Μπέθελ για Προχωρημένα Μαθήματα στη Θεοκρατική Διακονία—μια σχολή η οποία έδινε βαρύτητα στη Βιβλική έρευνα και στις ομιλίες μπροστά σε κοινό.

Τον επόμενο χρόνο, είχε ήδη τεθεί το θεμέλιο για μια παρόμοια σχολή η οποία θα διεξαγόταν στις τοπικές εκκλησίες των Μαρτύρων του Ιεχωβά. Στη Συνέλευση ‘Πρόσκληση σε Δράση’, η οποία διεξάχτηκε σε όλη την επικράτεια των Ηνωμένων Πολιτειών στις 17 και 18 Απριλίου 1943, παρουσιάστηκε (στην αγγλική) το βιβλιάριο Σειρά Μαθημάτων εν τη Θεοκρατική Διακονία. Σε κάθε εκκλησία δόθηκε η παρότρυνση να θέσει σε λειτουργία την καινούρια σχολή, και η Εταιρία διόρισε εκπαιδευτές οι οποίοι θα ήταν εισηγητές και θα έδιναν εποικοδομητικές συμβουλές στις ομιλίες σπουδαστών που θα εκφωνούσαν οι εγγεγραμμένοι άντρες. Το συντομότερο δυνατόν, η σειρά αυτή μεταφράστηκε και η σχολή άρχισε να λειτουργεί και σε άλλες χώρες.

Ως αποτέλεσμα, ομιλητές οι οποίοι εκπαιδεύονταν σε αυτή τη σχολή διακονίας και είχαν τα ανάλογα προσόντα άρχισαν να συμμετέχουν σε μια παγκόσμια εκστρατεία ομιλιών μπροστά σε κοινό οι οποίες είχαν σκοπό τη διακήρυξη του αγγέλματος της Βασιλείας. Αργότερα, πολλοί από αυτούς ήταν σε θέση να κάνουν καλή χρήση της εκπαίδευσης που είχαν λάβει υπηρετώντας ως ομιλητές συνελεύσεων και αναλαμβάνοντας βαριές οργανωτικές ευθύνες.

Σε αυτούς συγκαταλεγόταν ο Άντζελο Τσ. Μανέρα, Τζούνιορ, περιοδεύων επίσκοπος επί 40 περίπου χρόνια. Ήταν ένας από τους πρώτους που εγγράφηκαν στη σχολή στην εκκλησία του και παρατήρησε: «Όσοι από εμάς παρακολουθούσαμε τις συναθροίσεις και βγαίναμε στην υπηρεσία αγρού επί πολλά χρόνια χωρίς αυτή την προμήθεια τη θεωρήσαμε μεγάλο βήμα στην προσωπική και οργανωτική μας πρόοδο».

Σχετικά με την εκπαίδευσή του στη σχολή που εγκαινιάστηκε στο Μπέθελ του Μπρούκλιν το 1942, ο Γιώργος Γάγκας, Έλληνας μεταφραστής εκείνον τον καιρό, παρατήρησε αργότερα: «Θυμάμαι όταν έκανα την πρώτη μου εξάλεπτη ομιλία. Δεν είχα εμπιστοσύνη στον εαυτό μου και γι’ αυτό την ομιλία μου την είχα γραμμένη. Αλλά, όταν ανέβηκα στο βήμα για να την εκφωνήσω, με έπιασε φόβος στη θέα του ακροατηρίου και άρχισα να τραυλίζω και να ψελλίζω επειδή σταμάτησε το μυαλό μου. Έπειτα κατέφυγα στην ανάγνωση του χειρογράφου. Αλλά τα χέρια μου έτρεμαν τόσο πολύ ώστε οι σειρές πήγαιναν πάνω-κάτω!» Ωστόσο, δεν εγκατέλειψε τις προσπάθειες. Με τον καιρό έφτασε στο σημείο να κάνει ομιλίες μπροστά σε ακροατήρια μεγάλων συνελεύσεων και μάλιστα να υπηρετεί ως μέλος του Κυβερνώντος Σώματος των Μαρτύρων του Ιεχωβά.

Μια Σχολή Θεμελιωμένη στην Πίστη

Στις 24 Σεπτεμβρίου 1942, έγινε ακόμα ένα μεγάλο βήμα προς τα εμπρός στην εποχή της αυξημένης εκπαίδευσης. Σε μια συνεδρίαση που έκαναν τα μέλη των διοικητικών συμβουλίων των δύο νομικών σωματείων, ο αδελφός Νορ πρότεινε να ιδρύσει η Εταιρία άλλη μια σχολή, χρησιμοποιώντας κάποιο κτίριο το οποίο είχε ανεγερθεί στο Αγρόκτημα της Βασιλείας στο Σάουθ Λάνσινγκ της Νέας Υόρκης, 410 χιλιόμετρα βορειοδυτικά της Πόλης της Νέας Υόρκης. Ο σκοπός αυτής της σχολής θα ήταν να εκπαιδεύει ιεραποστόλους για υπηρεσία σε ξένες χώρες όπου υπήρχε μεγάλη ανάγκη για διαγγελείς της Βασιλείας. Η πρόταση αυτή έγινε ομόφωνα δεκτή.

Ο Άλμπερτ Ντ. Σρόντερ, που τότε ήταν 31 χρονών, διορίστηκε γραμματέας της σχολής και υπηρέτησε ως εισηγητής της επιτροπής η οποία θα οργάνωνε αυτή τη σχολή. «Η καρδιά μας σκίρτησε από χαρά με αυτόν τον εκπληκτικό νέο διορισμό!» λέει ο ίδιος. Οι εκπαιδευτές άρχισαν αμέσως τη δουλειά· είχαν μόλις τέσσερις μήνες για να ετοιμάσουν τα μαθήματα, να επεξεργαστούν τις διαλέξεις και να συγκεντρώσουν υλικό για μια βιβλιοθήκη. «Η σειρά μαθημάτων προχωρημένης Χριστιανικής εκπαίδευσης διαρκούσε 20 εβδομάδες, και η Αγία Γραφή ήταν το κύριο βιβλίο μελέτης», εξηγεί ο αδελφός Σρόντερ, ο οποίος υπηρετεί τώρα ως μέλος του Κυβερνώντος Σώματος.

Τη Δευτέρα 1η Φεβρουαρίου 1943, μια κρύα χειμωνιάτικη μέρα στα βόρεια της πολιτείας της Νέας Υόρκης, άρχισαν τα μαθήματα της πρώτης τάξης η οποία είχε 100 σπουδαστές. Επρόκειτο για μια σχολή θεμελιωμένη πραγματικά στην πίστη. Τότε, μέσα στο Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, δεν υπήρχαν παρά μόνο λίγες περιοχές του κόσμου στις οποίες μπορούσαν να σταλούν ιεραπόστολοι. Ωστόσο, εκπαιδεύονταν μελλοντικοί ιεραπόστολοι, επειδή υπήρχε πλήρης πεποίθηση ότι θα ερχόταν μια περίοδος ειρήνης στη διάρκεια της οποίας αυτοί θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν.

Μεταπολεμική Αναδιοργάνωση

Το Μάιο του 1945 έπαψαν οι εχθροπραξίες του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου στην Ευρώπη. Ύστερα από τέσσερις μήνες, το Σεπτέμβριο, σταμάτησαν οι μάχες στον Ειρηνικό. Ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος τελείωσε. Στις 24 Οκτωβρίου 1945, λίγο περισσότερο από τρία χρόνια μετά την εκφώνηση της ομιλίας ‘Ειρήνη—Μπορεί να Διαρκέσει;’ από τον πρόεδρο της Εταιρίας, άρχισε να ισχύει ο Καταστατικός Χάρτης των Ηνωμένων Εθνών.

Σιγά-σιγά άρχισαν να εμφανίζονται εκθέσεις σχετικά με τη δραστηριότητα των Μαρτύρων του Ιεχωβά στην Ευρώπη. Σε βαθμό που εξέπληξε τους αδελφούς και τις αδελφές τους ανά τον κόσμο, το έργο διακήρυξης της Βασιλείας είχε προχωρήσει σταθερά προς τα εμπρός στις ευρωπαϊκές χώρες παρά τον πόλεμο. Η Σκοπιά 15 Ιουλίου 1945 (στην αγγλική) ανέφερε: «Το 1940 η Γαλλία είχε 400 ευαγγελιζομένους· τώρα υπάρχουν 1.100 που μιλούν για τη Βασιλεία. . . . Το 1940 η Ολλανδία είχε 800 ευαγγελιζομένους. Τετρακόσιοι από αυτούς μεταφέρθηκαν άρον-άρον σε στρατόπεδα συγκέντρωσης στη Γερμανία. Εκείνοι που έμειναν πίσω μιλούσαν για τη Βασιλεία. Το αποτέλεσμα; Σε εκείνη τη χώρα υπάρχουν τώρα 2.000 ευαγγελιζόμενοι της Βασιλείας». Η ανοιχτή πόρτα της ελευθερίας πρόσφερε τώρα ευκαιρίες για περαιτέρω διακήρυξη των καλών νέων, όχι μόνο στην Ευρώπη, αλλά σε ολόκληρο τον κόσμο. Πρώτα, όμως, χρειαζόταν πολλή ανασυγκρότηση και αναδιοργάνωση.

Ανυπομονώντας να εξακριβώσουν τι ανάγκες είχαν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά στις πολεμόπληκτες χώρες, ο πρόεδρος της Εταιρίας και ο γραμματέας του, ο Μίλτον Τζ. Χένσελ, ξεκίνησαν το Νοέμβριο του 1945 για μια περιοδεία στη Βρετανία, στη Γαλλία, στην Ελβετία, στο Βέλγιο, στην Ολλανδία και στη Σκανδιναβία, προκειμένου να ενθαρρύνουν τους αδελφούς και να επιθεωρήσουν τα γραφεία τμήματος της Εταιρίας.d Σκοπός τους ήταν η μεταπολεμική αναδιοργάνωση. Έγιναν διευθετήσεις να σταλούν προμήθειες εντύπων, καθώς και τρόφιμα και ρουχισμός, στους αδελφούς που τα είχαν ανάγκη. Ιδρύθηκαν και πάλι γραφεία τμήματος.

Ο αδελφός Νορ είχε συνειδητοποιήσει πλήρως ότι τα τμήματα χρειάζονταν καλή οργάνωση προκειμένου να συμβαδίζουν με την προς τα εμπρός πορεία του έργου κηρύγματος. Οι οργανωτικές ικανότητες που είχε εκ φύσεως χρησιμοποιήθηκαν πλήρως στην επέκταση των εγκαταστάσεων των τμημάτων της Εταιρίας παγκόσμια. Το 1942, όταν έγινε πρόεδρος, υπήρχαν 25 γραφεία τμήματος. Το 1946, παρά τις απαγορεύσεις και τα εμπόδια που έφερε ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, υπήρχαν τμήματα σε 57 χώρες. Στα 30 επόμενα χρόνια, μέχρι το 1976, τα τμήματα αυξήθηκαν και έφτασαν τα 97.

Εξαρτισμένοι για να Είναι Δάσκαλοι

Από τα διεθνή ταξίδια του λίγο μετά τον πόλεμο, ο πρόεδρος της Εταιρίας αποφάσισε ότι χρειαζόταν να εξαρτιστούν καλύτερα οι Μάρτυρες του Ιεχωβά για να είναι δάσκαλοι του Λόγου του Θεού. Ήταν απαραίτητη περισσότερη Βιβλική εκπαίδευση καθώς και κατάλληλα «εργαλεία» για χρήση στη διακονία αγρού. Εκείνες οι ανάγκες καλύφτηκαν λίγο μετά την έναρξη της μεταπολεμικής περιόδου.

Στη Θεοκρατική Συνέλευση Ευφραινόμενα Έθνη, η οποία έγινε στο Κλίβελαντ του Οχάιο στις 4-11 Αυγούστου 1946, ο αδελφός Νορ εκφώνησε την ομιλία ‘Εξαρτισμένοι για Κάθε Έργο Αγαθό’. Το ενδιαφέρον ολόκληρου του ακροατηρίου κεντρίστηκε όταν εκείνος έθεσε ερωτήματα, όπως: «Δεν θα ήταν τρομερή βοήθεια να έχουμε πληροφορίες για καθένα από τα εξήντα έξι βιβλία της Αγίας Γραφής; Δεν θα μας βοηθούσε στην κατανόηση των Γραφών το να γνωρίζουμε ποιος έγραψε κάθε βιβλίο της Αγίας Γραφής, πότε γράφτηκε κάθε βιβλίο και πού γράφτηκε;» Όλοι άκουγαν με μεγάλο ενδιαφέρον τα λόγια του καθώς ανέφερε στη συνέχεια: «Αδελφοί, έχετε όλες αυτές τις πληροφορίες και πολύ περισσότερες στο καινούριο βιβλίο με τίτλο ‘Εξηρτισμένοι εις Παν Έργον Αγαθόν’!» Την ανακοίνωση εκείνη την ακολούθησε καταιγισμός χειροκροτημάτων. Το καινούριο έντυπο θα χρησίμευε ως βιβλίο μελέτης για τη σχολή διακονίας που διεξαγόταν στις εκκλησίες.

Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά, όχι μόνο εφοδιάστηκαν με ένα έντυπο που θα βάθαινε τις γνώσεις τους σχετικά με τις Γραφές, αλλά επίσης έλαβαν ορισμένα εξαίρετα βοηθήματα για χρήση στον αγρό. Η συνέλευση του 1946 θα μείνει πολύ καιρό στη μνήμη τους, επειδή τότε κυκλοφόρησε το πρώτο τεύχος του Ξύπνα! Αυτό το καινούριο περιοδικό αντικατέστησε την Παρηγορία (περιοδικό που πρωτύτερα ήταν γνωστό ως Ο Χρυσούς Αιών). Επίσης, τότε κυκλοφόρησε το βιβλίο «Έστω ο Θεός Αληθής».e Ο Χένρι Α. Κάντγουελ, ο οποίος υπηρέτησε αργότερα ως περιοδεύων επίσκοπος, εξηγεί: «Επί αρκετό καιρό είχαμε πολύ μεγάλη ανάγκη από ένα βιβλίο που θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί αποτελεσματικά στη διεξαγωγή Γραφικών μελετών με νεοενδιαφερόμενα άτομα, ένα βιβλίο που θα κάλυπτε τις βασικές Βιβλικές διδασκαλίες και αλήθειες. Όταν κυκλοφόρησε το βιβλίο ‘Έστω ο Θεός Αληθής’, είχαμε ακριβώς αυτό που χρειαζόμασταν».

Εξαρτισμένοι με τέτοια πολύτιμα βοηθήματα διδασκαλίας, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά ανέμεναν ακόμα πιο γοργή επέκταση. Αναπτύσσοντας το θέμα ‘Τα Προβλήματα Ανασυγκρότησης και Επέκτασης’ στη συνέλευση, ο αδελφός Νορ εξήγησε ότι στη διάρκεια των ετών του παγκόσμιου πολέμου δεν είχαν σταματήσει οι προσπάθειες για επίδοση μαρτυρίας. Από το 1939 ως το 1946, ο αριθμός των διαγγελέων της Βασιλείας είχε αυξηθεί κατά 110.000 και πλέον. Προκειμένου να καλύψει την αυξανόμενη παγκόσμια ζήτηση για Γραφικά έντυπα, η Εταιρία σχεδίαζε να επεκτείνει το εργοστάσιο και τον Οίκο Μπέθελ στο Μπρούκλιν.

Η αναμενόμενη περίοδος παγκόσμιας ειρήνης είχε έρθει. Η εποχή της παγκόσμιας επέκτασης και της Βιβλικής εκπαίδευσης σημείωνε αξιοσημείωτη πρόοδο. Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά επέστρεψαν στα σπίτια τους, καλύτερα εξαρτισμένοι για να είναι δάσκαλοι των καλών νέων μετά τη Θεοκρατική Συνέλευση Ευφραινόμενα Έθνη.

Η Διακήρυξη της Βασιλείας Εξαπλώνεται

Έχοντας υπόψη την παγκόσμια επέκταση, στις 6 Φεβρουαρίου 1947, ο πρόεδρος της Εταιρίας και ο γραμματέας του, ο Μίλτον Τζ. Χένσελ, ξεκίνησαν για μια παγκόσμια υπηρεσιακή περιοδεία 76.916 χιλιομέτρων. Πήγαν στα νησιά του Ειρηνικού, στη Νέα Ζηλανδία, στην Αυστραλία, στη Νοτιοανατολική Ασία, στην Ινδία, στη Μέση Ανατολή, στην περιοχή της Μεσογείου, στην Κεντρική και στη Δυτική Ευρώπη, στη Σκανδιναβία, στην Αγγλία και στο Νιουφάουτλαντ. Ήταν η πρώτη φορά, από το 1933 και μετά, που εκπρόσωποι από το προσωπικό των κεντρικών γραφείων της Εταιρίας στο Μπρούκλιν είχαν τη δυνατότητα να επισκεφτούν τους αδελφούς τους στη Γερμανία. Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά σε όλο τον κόσμο ακολουθούσαν τους δυο ταξιδιώτες μέσα από τις εκθέσεις του ταξιδιού που δημοσιεύονταν, ολόκληρο το 1947, στα τεύχη της Σκοπιάς (στην αγγλική).f

«Ήταν η πρώτη ευκαιρία που είχαμε να γνωριστούμε με τους αδελφούς στην Ασία και σε άλλα μέρη και να δούμε ποιες ήταν οι ανάγκες», εξηγεί ο αδελφός Χένσελ, που τώρα είναι μέλος του Κυβερνώντος Σώματος των Μαρτύρων του Ιεχωβά. «Σκοπεύαμε να στείλουμε ιεραποστόλους, και έτσι έπρεπε να ξέρουμε τι θα αντιμετώπιζαν και τι θα χρειάζονταν». Έπειτα από αυτή την περιοδεία, ιεραπόστολοι εκπαιδευμένοι στη Γαλαάδ άρχισαν να αποστέλλονται, με αδιάκοπο ρυθμό, σε διάφορες ξένες χώρες προκειμένου να προωθήσουν το έργο διακήρυξης της Βασιλείας. Και τα αποτελέσματα ήταν εντυπωσιακά. Τα επόμενα πέντε χρόνια (1947-1952), ο αριθμός των κηρύκων της Βασιλείας παγκόσμια υπερδιπλασιάστηκε, από 207.552 σε 456.265.

Αύξηση της Θεοκρατίας

Στις 25 Ιουνίου 1950, στρατιωτικές δυνάμεις από τη Λαϊκή Δημοκρατία της Κορέας εισέβαλαν στη Δημοκρατία της Κορέας στα νότια. Τελικά, στάλθηκαν εκεί στρατεύματα από 16 άλλες χώρες. Αλλά, καθώς ο πόλεμος οδήγησε διάφορα μεγάλα κράτη σε σύγκρουση, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά ετοιμάζονταν να συναχτούν για μια διεθνή συνέλευση η οποία θα καταδείκνυε, όχι μόνο την παγκόσμια ενότητά τους, αλλά και ότι ο Ιεχωβά τούς ευλογούσε με αύξηση.—Ησ. 60:22.

Η Συνέλευση Αύξηση της Θεοκρατίας είχε προγραμματιστεί για τις ημερομηνίες 30 Ιουλίου ως 6 Αυγούστου 1950. Αυτή επρόκειτο να είναι η μεγαλύτερη συνέλευση των Μαρτύρων του Ιεχωβά που είχε διεξαχτεί μέχρι τότε σε ένα και μόνο μέρος. Περίπου 10.000 ξένοι εκπρόσωποι από την Ευρώπη, την Αφρική, την Ασία, τη Λατινική Αμερική, τα νησιά του Ειρηνικού—συνολικά από 67 διαφορετικές χώρες—συγκεντρώθηκαν στο Στάδιο Γιάνκι στην Πόλη της Νέας Υόρκης. Και μόνο αυτός καθαυτόν ο ανώτατος αριθμός των 123.000 και πλέον παρόντων για τη δημόσια διάλεξη—συγκρινόμενος με τον ανώτατο αριθμό των 80.000 ατόμων που παρακολούθησαν τη Θεοκρατική Συνέλευση Ευφραινόμενα Έθνη μόλις πριν από τέσσερα χρόνια—αποτελούσε εντυπωσιακή απόδειξη αύξησης.

Στην αύξηση που έχει επιτελεστεί στις τάξεις των Μαρτύρων του Ιεχωβά, σημαντικό παράγοντα έχει αποτελέσει η εκτύπωση και η διανομή του Λόγου του Θεού. Ορόσημο σε αυτόν τον τομέα αποτέλεσε η 2η Αυγούστου 1950, όταν ο αδελφός Νορ ανακοίνωσε ότι κυκλοφόρησε στη σύγχρονη αγγλική γλώσσα η Μετάφραση Νέου Κόσμου των Χριστιανικών Ελληνικών Γραφών. Οι παρευρισκόμενοι στη συνέλευση ενθουσιάστηκαν όταν έμαθαν ότι αυτή η καινούρια μετάφραση είχε αποκαταστήσει το θεϊκό όνομα Ιεχωβά σε 237 περιπτώσεις στο κυρίως κείμενο από τον Ματθαίο μέχρι την Αποκάλυψη! Τελειώνοντας την ομιλία του, ο ομιλητής έκανε την εξής συνταρακτική έκκληση: «Πάρτε αυτή τη μετάφραση. Διαβάστε την όλη. Μελετήστε την, γιατί θα σας βοηθήσει να κατανοήσετε καλύτερα το Λόγο του Θεού. Δώστε την και σε άλλους». Την ερχόμενη δεκαετία θα ακολουθούσαν και άλλα τμήματα αυτής της έκδοσης, και έτσι τελικά οι Μάρτυρες του Ιεχωβά θα είχαν μια ακριβή και ευανάγνωστη μετάφραση ολόκληρης της Αγίας Γραφής, την οποία θα μπορούσαν να προσφέρουν στους άλλους με ενθουσιασμό.

Προτού φύγουν από την πόλη της συνέλευσης, οι εκπρόσωποι προσκλήθηκαν για ξενάγηση στα καινούρια κεντρικά γραφεία στο Μπέθελ, στην οδό Κολούμπια Χάιτς 124, και στο εργοστάσιο εκτύπωσης, στην οδό Άνταμς 117, το οποίο είχε επεκταθεί κατά πολύ. Οι καινούριες εγκαταστάσεις, οι οποίες είχαν ανεγερθεί με την οικονομική υποστήριξη των Μαρτύρων από όλο τον κόσμο, ολοκλήρωσαν το τεράστιο πρόγραμμα επέκτασης το οποίο είχε ανακοινωθεί και γίνει δεκτό με ενθουσιασμό στη συνέλευση του 1946 στο Κλίβελαντ. Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά δεν είχαν συνειδητοποιήσει τότε πόση επέκταση επρόκειτο να γίνει ακόμα, όχι μόνο στο Μπρούκλιν, αλλά παγκόσμια. Θα χρειάζονταν περισσότερα και μεγαλύτερα τυπογραφεία για να καλυφτούν οι ανάγκες των διαρκώς αυξανόμενων τάξεων των ευαγγελιζομένων της Βασιλείας.

Αυξημένη Εκπαίδευση στη Διακονία από Σπίτι σε Σπίτι

Στη Συνέλευση της Κοινωνίας του Νέου Κόσμου, η οποία διεξάχτηκε στην Πόλη της Νέας Υόρκης, στις ημερομηνίες 19-26 Ιουλίου 1953, παρουσιάστηκαν καινούρια έντυπα για τους ίδιους τους Μάρτυρες του Ιεχωβά και για χρήση ειδικά στη διακήρυξη της Βασιλείας από σπίτι σε σπίτι. Για παράδειγμα, το βιβλίο «Πάντα Δοκιμάζετε» έγινε δεκτό με βροντερά χειροκροτήματα από τους 125.040 παρόντες τη Δευτέρα 20 Ιουλίου. Αυτό το βιβλίο τσέπης των 416 σελίδων ήταν ένα εύχρηστο «εργαλείο» για την υπηρεσία αγρού και συγκέντρωνε 4.500 και πλέον εδάφια κάτω από 70 κύρια λήμματα. Τώρα οι Μάρτυρες του Ιεχωβά μπορούσαν να βρίσκουν εύκολα τις Γραφικές απαντήσεις σε ερωτήματα τα οποία εγείρονταν στο κήρυγμα που έκαναν από σπίτι σε σπίτι.

Την Τετάρτη το πρωί, στη διάρκεια της ομιλίας «Το Κύριο Έργο Όλων των Διακόνων», ο αδελφός Νορ ανακοίνωσε ένα ακόμα βήμα που θα γινόταν στην προοδευτική εκπαίδευση των Μαρτύρων του Ιεχωβά—επρόκειτο να εφαρμοστεί σε όλες τις εκκλησίες ένα εκτεταμένο πρόγραμμα εκπαίδευσης στη διακονία από σπίτι σε σπίτι. Ζητήθηκε από τους περισσότερο έμπειρους ευαγγελιζομένους να βοηθήσουν τους λιγότερο έμπειρους να γίνουν τακτικοί, αποτελεσματικοί διαγγελείς της Βασιλείας από σπίτι σε σπίτι. Αυτό το σημαντικό πρόγραμμα άρχισε την 1η Σεπτεμβρίου 1953. Ο Τζέσε Λ. Κάντγουελ, περιοδεύων επίσκοπος ο οποίος έλαβε μέρος σε αυτό το εκπαιδευτικό έργο, παρατήρησε: «Το πρόγραμμα αυτό βοήθησε πραγματικά τους ευαγγελιζομένους να γίνουν πιο αποτελεσματικοί».

Τους μήνες που ακολούθησαν τον Ιούλιο του 1953, έγιναν συνελεύσεις με το ίδιο θέμα και στις πέντε ηπείρους, με τοπικές προσαρμογές του ίδιου προγράμματος. Με αυτόν τον τρόπο ξεκίνησε στις εκκλησίες των Μαρτύρων του Ιεχωβά σε όλο τον κόσμο η αυξημένη εκπαίδευση στη διακονία από σπίτι σε σπίτι. Το ίδιο εκείνο έτος ο αριθμός των διαγγελέων της Βασιλείας έφτασε τον ανώτατο αριθμό των 519.982 ατόμων.

Κάλυψη των Αναγκών της Παγκόσμιας Επέκτασης

Στα μέσα της δεκαετίας του 1950, έγιναν επιπρόσθετες διευθετήσεις για να καλυφτούν οι ανάγκες που προέκυπταν από τη γρήγορη αύξηση στην οργάνωση. Σε διάστημα μεγαλύτερο από μια δεκαετία, ο Ν. Ο. Νορ είχε ταξιδέψει σε όλο τον κόσμο για να επιθεωρήσει τη λειτουργία των τμημάτων. Αυτά τα ταξίδια συνέβαλαν πολύ στη διασφάλιση κατάλληλης επίβλεψης του έργου στην κάθε χώρα και στην ενίσχυση της παγκόσμιας ενότητας των Μαρτύρων του Ιεχωβά. Ο αδελφός Νορ έτρεφε βαθιά αγάπη για τους ιεραποστόλους και για εκείνους που υπηρετούσαν στα ανά τον κόσμο τμήματα. Όπου πήγαινε, έβρισκε χρόνο για να συζητάει μαζί τους τα προβλήματα και τις ανάγκες τους και για να τους ενθαρρύνει στη διακονία τους. Αλλά το 1955, υπήρχαν 77 γραφεία τμήματος της Εταιρίας Σκοπιά και 1.814 ιεραπόστολοι εκπαιδευμένοι στη Γαλαάδ που υπηρετούσαν σε 100 διαφορετικές χώρες. Συνειδητοποιώντας ότι δεν μπορούσε να τα καταφέρει μόνος του, ο αδελφός Νορ έκανε ενέργειες για να περιλάβει και άλλους σε αυτό το σημαντικό έργο των επισκέψεων στα τμήματα και στους ιεραποστολικούς οίκους.

Έγιναν διευθετήσεις για τη διαίρεση της γης σε δέκα ζώνες, η καθεμιά από τις οποίες θα περιέκλειε έναν αριθμό τμημάτων της Εταιρίας. Αδελφοί με τα ανάλογα προσόντα από το γραφείο του Μπρούκλιν και έμπειροι επίσκοποι τμημάτων διορίστηκαν υπηρέτες ζώνης (τώρα ονομάζονται επίσκοποι ζώνης) και εκπαιδεύτηκαν σε αυτό το έργο από τον αδελφό Νορ. Την 1η Ιανουαρίου 1956, ο πρώτος από εκείνους τους υπηρέτες ζώνης εγκαινίασε αυτή την καινούρια υπηρεσία επισκέψεων στα τμήματα. Το 1992, πάνω από 30 αδελφοί, περιλαμβανομένων και μελών του Κυβερνώντος Σώματος, υπηρετούσαν ως επίσκοποι ζώνης.

Εκπαίδευση στο Θεϊκό Θέλημα

Το καλοκαίρι του 1958, άρχισε να διαφαίνεται η απειλή του πολέμου στη Μέση Ανατολή. Παρά την ένταση που χαρακτήριζε τις διεθνείς σχέσεις, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά έκαναν ετοιμασίες προκειμένου να συγκεντρωθούν για μια διεθνή συνέλευση, η οποία θα τους παρείχε περαιτέρω εκπαίδευση όσον αφορά το θεϊκό θέλημα. Επίσης, θα αποτελούσε τη μεγαλύτερη συνέλευση που είχαν διεξαγάγει ποτέ σε μια και μόνο πόλη.

Ένας ανώτατος αριθμός 253.922 εκπροσώπων από 123 χώρες πλημμύρισαν το Στάδιο Γιάνκι και το Πόλο Γκράουντς της Πόλης της Νέας Υόρκης για τη Διεθνή Συνέλευση Θείο Θέλημα, από τις 27 Ιουλίου μέχρι τις 3 Αυγούστου. «Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά Κατακλύζουν τα Στάδια», έγραψε η εφημερίδα της Νέας Υόρκης Ντέιλι Νιουζ (Daily News) στις 26 Ιουλίου 1958. «Εκτός από τα δυο ναυλωμένα πλοία και τα 65 ναυλωμένα αεροπλάνα, τα μέλη καταφτάνουν με οχτώ ειδικά τρένα, 500 πούλμαν και 18.000 ιδιωτικά αυτοκίνητα γεμάτα επιβάτες».

Οι ιεραπόστολοι που ήταν εκπαιδευμένοι στη Γαλαάδ είχαν ενημερώσει τα κεντρικά γραφεία της Εταιρίας για τις δυσκολίες που αντιμετώπιζαν όσον αφορά τη διδασκαλία της Βιβλικής αλήθειας σε εκείνους που δεν ήταν εξοικειωμένοι με τα πιστεύω και τις δοξασίες των εκκλησιών του Χριστιανικού κόσμου. Είχαν εκφράσει την επιθυμία να έχουν ένα έντυπο που να εξηγεί απλώς και μόνο τις αληθινές Βιβλικές διδασκαλίες και το οποίο να είναι ταυτόχρονα ευκολοδιάβαστο και ευκολονόητο! Προς μεγάλη χαρά των 145.488 εκπροσώπων που ήταν παρόντες την Πέμπτη το απόγευμα στις 31 Ιουλίου, ο αδελφός Νορ ανακοίνωσε ότι κυκλοφόρησε (στην αγγλική) το καινούριο βιβλίο Από τον Απολεσθέντα Παράδεισο στον Αποκαταστημένο Παράδεισο.

Ο αδελφός Νορ τούς παρότρυνε όλους να χρησιμοποιήσουν το καινούριο βιβλίο στη διακονία τους στον αγρό. Επίσης, εισηγήθηκε ότι οι γονείς θα το έβρισκαν υποβοηθητικό καθώς θα δίδασκαν τη Βιβλική αλήθεια στα παιδιά τους. Πολλοί γονείς πήραν στα σοβαρά αυτή την εισήγηση. Η Γκρέις Α. Έστεπ, η οποία ήταν δασκάλα και είχε μεγαλώσει σε μια μικρή πόλη κοντά στο Πίτσμπουργκ της Πενσυλβανίας, παρατήρησε: «Μια ολόκληρη γενιά παιδιών μεγάλωσαν έχοντας στα χέρια τους το βιβλίο Παράδεισος, παίρνοντάς το μαζί τους στις συναθροίσεις, ξεφυλλίζοντάς το μαζί με τους συνομηλίκους τους και λέγοντας απέξω, πολύ πριν φτάσουν σε ηλικία να διαβάζουν, ολόκληρη σειρά από Βιβλικές ιστορίες απλώς με το να κοιτάζουν τις εικόνες».

Επίσης, δόθηκε ύλη που αποτελούσε στερεή τροφή για προχωρημένους μελετητές του Λόγου του Θεού. Στο τέλος της συγκλονιστικής ομιλίας του «Γενηθήτω το Θέλημά Σου», ο αδελφός Νορ ενθουσίασε το ακροατήριο όταν ανακοίνωσε ότι κυκλοφόρησε (στην αγγλική) ένα καινούριο βιβλίο με τίτλο «Γενηθήτω το Θέλημά Σου επί της Γης». Αυτό το καινούριο έντυπο, το οποίο περιείχε μια εκτεταμένη μελέτη του βιβλίου του Δανιήλ, δίδασκε στους αναγνώστες του πώς έχει εκτελεστεί το θεϊκό θέλημα και πώς εκτελείται τώρα. «Θα σας αρέσει πάρα πολύ αυτό το βιβλίο!» δήλωσε ο ομιλητής. Με ένα βροντερό χειροκρότημα, το τεράστιο ακροατήριο των 175.441 ατόμων εξέφρασε τη χαρά του για το ότι έλαβε αυτό το νέο «εργαλείο» με το οποίο θα βάθαινε την εκτίμησή του για το θεϊκό θέλημα!

Στα τελικά του σχόλια, ο αδελφός Νορ ανακοίνωσε και άλλα ειδικά εκπαιδευτικά προγράμματα που θα ωφελούσαν την παγκόσμια οργάνωση. «Το εκπαιδευτικό έργο δεν παρουσιάζει κάμψη», δήλωσε ο Νορ, «αλλά απεναντίας προχωρεί σταθερά». Ανέφερε ότι γίνονταν σχέδια για να λειτουργήσει μια δεκάμηνη εκπαιδευτική σειρά μαθημάτων στο Μπρούκλιν για επισκόπους από τα τμήματα της Εταιρίας σε όλο τον κόσμο. Επίσης, σε πολλές χώρες στον κόσμο θα υπήρχαν εκπαιδευτικές σειρές μαθημάτων ενός μήνα για τους περιοδεύοντες επισκόπους και για εκείνους που είχαν την επίβλεψη στις εκκλησίες. Γιατί γινόταν όλη αυτή η εκπαίδευση; «Θέλουμε να προχωρήσουμε σε υψηλότερα επίπεδα κατανόησης», εξήγησε ο ίδιος, «ώστε να μπορούμε να εμβαθύνουμε περισσότερο στις σκέψεις του Ιεχωβά όπως εκείνος τις έχει εκφράσει στο Λόγο του».

Άρχισαν αμέσως οι εργασίες για τα μαθήματα που θα γίνονταν σε αυτά τα εκπαιδευτικά προγράμματα. Ύστερα από εφτά μήνες, στις 9 Μαρτίου 1959, άρχισαν τα μαθήματα της πρώτης τάξης μιας καινούριας σχολής, της Σχολής Διακονίας της Βασιλείας, στο Σάουθ Λάνσινγκ της Νέας Υόρκης, όπου βρισκόταν η έδρα της Σχολής Γαλαάδ. Αυτό που άρχισε εκεί επεκτάθηκε σύντομα σε όλο τον κόσμο, καθώς η καινούρια σχολή χρησιμοποιούνταν για να εκπαιδεύει όσους είχαν την επίβλεψη στις εκκλησίες.

Ενισχυμένοι για να ‘Στέκονται Σταθεροί στην Πίστη’

Στη διάρκεια της δεκαετίας του 1960, η ανθρώπινη κοινωνία κατακλύστηκε από ένα παλιρροϊκό κύμα θρησκευτικών και κοινωνικών αλλαγών. Ορισμένοι κληρικοί χαρακτήρισαν τμήματα της Αγίας Γραφής ως μύθους ή ως ξεπερασμένα. Η ιδεολογία «Ο Θεός είναι νεκρός» γινόταν ολοένα και πιο δημοφιλής. Η ανθρώπινη κοινωνία βυθιζόταν όλο και πιο βαθιά στο τέλμα της σεξουαλικής ανηθικότητας. Μέσω της Σκοπιάς και άλλων εντύπων, καθώς και μέσω προγραμμάτων συνελεύσεων, ο λαός του Ιεχωβά ενισχυόταν για να ‘στέκεται σταθερός στην πίστη’ στη διάρκεια εκείνης της ταραχώδους δεκαετίας.—1 Κορ. 16:13.

Σε μια σειρά συνελεύσεων που διεξάχτηκαν σε όλο τον κόσμο το 1963, η ομιλία ‘Το Βιβλίο του «Αιώνιου Ευαγγελίου» Είναι Ωφέλιμο’ υπερασπίστηκε την Αγία Γραφή ενάντια στις επιθέσεις των κριτικών. «Δεν χρειάζεται να τονίζουν οι κριτικοί της Αγίας Γραφής ότι εκείνοι που έγραψαν το βιβλίο αυτό δεν ήταν παρά άνθρωποι», εξήγησε ο ομιλητής. «Η ίδια η Αγία Γραφή μάς πληροφορεί για αυτό το γεγονός με ειλικρίνεια. Αλλά εκείνο που κάνει το βιβλίο αυτό να ξεχωρίζει από οποιοδήποτε άλλο βιβλίο γραμμένο από ανθρώπους είναι το ότι η Αγία Γραφή είναι ‘θεόπνευστη’». (2 Τιμ. 3:16, 17) Αυτή η συναρπαστική ομιλία οδήγησε στην παρουσίαση του βιβλίου «Όλη η Γραφή Είναι Θεόπνευστος και Ωφέλιμος» (στην αγγλική). Το καινούριο αυτό έντυπο περιελάμβανε μια ανάλυση κάθε βιβλίου της Αγίας Γραφής, δίνοντας κατατοπιστικές πληροφορίες για το βιβλίο, όπως το ποιος το έγραψε, το πότε και πού γράφτηκε και τις αποδείξεις για την αυθεντικότητά του. Κατόπιν, ακολουθούσε περίληψη αυτού του Γραφικού βιβλίου και έπειτα από αυτήν ένα τμήμα που λεγόταν «Γιατί Είναι Ωφέλιμο», το οποίο έδειχνε πώς το συγκεκριμένο Γραφικό βιβλίο έχει μεγάλη αξία για τον αναγνώστη. Το έντυπο αυτό, το οποίο είναι πολύτιμο «εργαλείο» στη συνεχιζόμενη Βιβλική εκπαίδευση των Μαρτύρων του Ιεχωβά, εξακολουθεί να αποτελεί βιβλίο μελέτης στη Σχολή Θεοκρατικής Διακονίας περίπου 30 χρόνια μετά την παρουσίασή του!g

Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά δεν έμειναν ανεπηρέαστοι από τη σεξουαλική επανάσταση της δεκαετίας του 1960. Στην πραγματικότητα, κάθε χρόνο χρειαζόταν να αποκοπούν μερικές χιλιάδες—ένα μικρό ποσοστό του συνολικού αριθμού τους—οι περισσότεροι για σεξουαλική ανηθικότητα. Δικαιολογημένα, λοιπόν, δόθηκαν άμεσες συμβουλές στο λαό του Ιεχωβά σε μια σειρά συνελεύσεων περιφερείας οι οποίες έγιναν το 1964. Ο Λάιλ Ρους, περιοδεύων επίσκοπος από το Σασκατσιουάν του Καναδά, θυμάται την ομιλία ‘Διατήρηση της Οργάνωσης των Δημοσίων Υπηρετών Καθαρής, Αγνής’. Ο Ρους είπε: «Η ξεκάθαρη και σαφής γλώσσα σχετικά με την ηθική εξήγησε τα ζητήματα ανοιχτά με απλά λόγια».

Το περιεχόμενο της ομιλίας δημοσιεύτηκε στη Σκοπιά 15 Μαρτίου 1965 (15 Νοεμβρίου 1964, στην αγγλική). Μεταξύ άλλων πραγμάτων, το περιοδικό αυτό δήλωνε: ‘Νέες, μη γίνεστε μια ακάθαρτη πετσέτα κοινής χρήσης, προσιτή στα ακάθαρτα χέρια του οποιουδήποτε πόρνου, του οποιουδήποτε συμβολικού «σκύλου»’.—Παράβαλε Αποκάλυψη 22:15.

Τέτοιες ξεκάθαρες συμβουλές είχαν σκοπό να βοηθήσουν τους Μάρτυρες του Ιεχωβά ως λαό να διατηρήσουν την ηθική τους κατάσταση καθαρή, να είναι κατάλληλοι να συνεχίζουν τη διακήρυξη του αγγέλματος της Βασιλείας.—Παράβαλε Ρωμαίους 2:21-23.

«Για Πείτε μου, Τι Σημαίνει Αυτό το 1975;»

Επί πολύ καιρό οι Μάρτυρες πίστευαν ότι η Χιλιετής Βασιλεία του Χριστού θα ακολουθούσε έπειτα από τα 6.000 χρόνια της ανθρώπινης ιστορίας. Αλλά πότε θα τελείωναν τα 6.000 χρόνια της ανθρώπινης ύπαρξης; Το βιβλίο Ζωή Αιώνιος—Εν τη Ελευθερία των Υιών του Θεού (Life Everlasting—In Freedom of the Sons of God), το οποίο κυκλοφόρησε σε μια σειρά συνελεύσεων περιφερείας που έγιναν το 1966, έδειχνε ότι θα τελείωναν το 1975. Εκεί στη συνέλευση κιόλας, καθώς οι αδελφοί εξέταζαν τα περιεχόμενα, το καινούριο βιβλίο υποκίνησε πολλές συζητήσεις για το 1975.

Στη συνέλευση της Βαλτιμόρης, στο Μέριλαντ, ο Φ. Γ. Φρανς έκανε την τελική ομιλία. Άρχισε με τα λόγια: «Μόλις πριν ανεβώ στο βήμα, ένας νεαρός με πλησίασε και μου είπε: ‘Για πείτε μου, Τι σημαίνει αυτό το 1975;’» Ο αδελφός Φρανς αναφέρθηκε τότε στα πολλά ερωτήματα που είχαν εγερθεί ως προς το αν η ύλη στο καινούριο βιβλίο σήμαινε ότι μέχρι το 1975 θα είχε τελειώσει ο Αρμαγεδδών και θα είχε δεθεί ο Σατανάς. Η ουσία των όσων δήλωσε είναι η εξής: ‘Θα μπορούσε να γίνει κάτι τέτοιο. Αλλά εμείς δεν μπορούμε να πούμε τίποτα. Όλα τα πράγματα είναι δυνατά για τον Θεό. Αλλά εμείς δεν μπορούμε να πούμε τίποτα. Και κανείς από εσάς δεν πρέπει να λέει συγκεκριμένα οτιδήποτε για το τι θα μεσολαβήσει από τώρα μέχρι το 1975. Αλλά το σπουδαίο σημείο σε όλα αυτά είναι το εξής, αγαπητοί αδελφοί: Ο καιρός είναι λίγος. Ο καιρός τελειώνει, δεν υπάρχει αμφιβολία για αυτό’.

Στα χρόνια που ακολούθησαν το 1966, πολλοί Μάρτυρες του Ιεχωβά ενήργησαν σε αρμονία με το πνεύμα αυτής της συμβουλής. Ωστόσο, δημοσιεύτηκαν και άλλες δηλώσεις σχετικά με αυτό το ζήτημα, και μερικές ήταν πιθανώς πιο συγκεκριμένες από ό,τι ήταν φρόνιμο. Αναγνώριση αυτού του γεγονότος έγινε στη Σκοπιά 15 Ιουνίου 1980 (σελίδα 17). Αλλά, επίσης, δόθηκε προειδοποίηση στους Μάρτυρες του Ιεχωβά να συγκεντρώνονται κυρίως στην εκτέλεση του θελήματος του Ιεχωβά και να μην ασχολούνται υπερβολικά με ημερομηνίες και με προσδοκίες για σωτηρία σε σύντομο χρονικό διάστημα.h

«Εργαλείο» για την Επιτάχυνση του Έργου

Στα τέλη της δεκαετίας του 1960, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά διακήρυτταν τα καλά νέα με το αίσθημα της προσδοκίας και του επείγοντος. Το 1968, ο αριθμός των ευαγγελιζομένων της Βασιλείας είχε αυξηθεί σε 1.221.504, σε 203 χώρες. Εντούτοις, δεν ήταν ασυνήθιστο να μελετούν μερικά άτομα την Αγία Γραφή πολλά χρόνια χωρίς να ενεργούν σύμφωνα με τη γνώση που αποκτούσαν. Μήπως υπήρχε τρόπος να επιταχυνθεί το έργο μαθήτευσης;

Η απάντηση σε αυτό ήρθε το 1968, όταν κυκλοφόρησε (στην αγγλική) ένα καινούριο βοήθημα για Γραφική μελέτη, το βιβλίο Η Αλήθεια που Οδηγεί στην Αιώνιο Ζωή. Αυτό το βιβλίο τσέπης των 192 σελίδων είχε ετοιμαστεί με τα νεοενδιαφερόμενα άτομα υπόψη. Περιείχε 22 άκρως ενδιαφέροντα κεφάλαια, τα οποία πραγματεύονταν θέματα όπως: «Γιατί Είναι Λογικό να Εξετάσετε τη Θρησκεία Σας», «Γιατί Γηράσκουμε και Πεθαίνουμε», «Πού Είναι οι Νεκροί;» «Γιατί ο Θεός Επέτρεψε την Ανομία Έως τις Ημέρες Μας;» «Πώς Διακρίνεται η Αληθινή Θρησκεία» και «Ανάπτυξις Ευτυχούς Οικογενειακής Ζωής». Το βιβλίο Αλήθεια ήταν γραμμένο έτσι ώστε να ενθαρρύνει το άτομο που μελετούσε τη Γραφή να κάνει λογικές σκέψεις με βάση την εξεταζόμενη ύλη και να την εφαρμόζει στη δική του ζωή.

Το καινούριο αυτό βιβλίο θα χρησιμοποιούνταν σε συνάρτηση με ένα εξάμηνο πρόγραμμα Γραφικής μελέτης. Το τεύχος του Σεπτεμβρίου 1968 της Διακονίας Μας της Βασιλείας (στην αγγλική) εξηγούσε πώς θα λειτουργούσε το καινούριο αυτό πρόγραμμα: «Είναι καλό να προσπαθείτε να μελετάτε ένα ολόκληρο κεφάλαιο του βιβλίου ‘Αλήθεια’ κάθε εβδομάδα, αν και αυτό μπορεί να μην είναι δυνατόν με όλους τους οικοδεσπότες ή με όλα τα κεφάλαια του βιβλίου. . . . Αν, έπειτα από έξι μήνες εντατικής μελέτης και επίπονων προσπαθειών που θα κάνετε για να φέρετε τα άτομα στις συναθροίσεις, εκείνα εξακολουθούν να μη συναναστρέφονται με την εκκλησία, τότε ίσως να είναι καλύτερο να χρησιμοποιήσετε το χρόνο σας για να μελετήσετε με κάποιον άλλον ο οποίος θέλει πραγματικά να γνωρίσει την αλήθεια και να σημειώσει πρόοδο. Βάλτε στόχο σας να παρουσιάζετε τα καλά νέα στις Γραφικές μελέτες με τέτοιον τρόπο ώστε τα ενδιαφερόμενα άτομα να κάνουν τις απαραίτητες ενέργειες μέσα σε έξι μήνες!»

Και πράγματι έκαναν τις απαραίτητες ενέργειες! Σε σύντομο χρονικό διάστημα, το εξάμηνο πρόγραμμα Γραφικής μελέτης είχε εκπληκτική επιτυχία. Στα τρία υπηρεσιακά έτη, από την 1η Σεπτεμβρίου 1968 μέχρι τις 31 Αυγούστου 1971, βαφτίστηκαν συνολικά 434.906 άτομα—αριθμός υπερδιπλάσιος από τον αριθμό εκείνων που είχαν βαφτιστεί τα τρία προηγούμενα υπηρεσιακά έτη! Εφόσον το βιβλίο Αλήθεια και η εκστρατεία για το εξάμηνο πρόγραμμα Γραφικής μελέτης ήρθαν σε έναν καιρό που οι Μάρτυρες του Ιεχωβά είχαν το αίσθημα της προσδοκίας και του επείγοντος, συνέβαλαν πολύ στην επιτάχυνση του έργου μαθήτευσης.—Ματθ. 28:19, 20.

«Πρέπει να Πετύχει· Είναι από τον Ιεχωβά»

Σύμφωνα με τον τρόπο με τον οποίο ήταν οργανωμένες επί πολλά χρόνια οι εκκλησίες των Μαρτύρων του Ιεχωβά, ένας άντρας με πνευματικά προσόντα διοριζόταν από την Εταιρία ως υπηρέτης εκκλησίας, ή «επίσκοπος», και λάβαινε βοήθεια από άλλους διορισμένους «υπηρέτες».i (1 Τιμ. 3:1-10, 12, 13) Αυτοί οι άντρες έπρεπε να υπηρετούν το ποίμνιο, όχι να το κατακυριεύουν. (1 Πέτρ. 5:1-4) Αλλά μήπως μπορούσαν οι εκκλησίες να συμμορφωθούν περισσότερο με τη διάρθρωση των Χριστιανικών εκκλησιών του πρώτου αιώνα;

Το 1971, σε μια σειρά συνελεύσεων που έγιναν σε όλη τη γη, παρουσιάστηκε η ομιλία ‘Θεοκρατική Οργάνωση εν Μέσω Δημοκρατιών και Κομμουνισμού’. Στις 2 Ιουλίου, ο Φ. Γ. Φρανς εκφώνησε την ομιλία αυτή στο Στάδιο Γιάνκι στην Πόλη της Νέας Υόρκης. Σε αυτήν τόνισε ότι εκεί που υπήρχαν αρκετοί άντρες με τα κατάλληλα προσόντα, οι εκκλησίες του πρώτου αιώνα είχαν περισσότερους από έναν επίσκοπο. (Φιλιπ. 1:1) «Το σύνολο των επισκόπων μιας εκκλησίας», δήλωσε, «αποτελούσε ένα ‘πρεσβυτέριο’. . . Τα μέλη αυτού του ‘πρεσβυτερίου’ [δηλαδή της ομάδας των πρεσβυτέρων] ήταν όλα ίσα και βρίσκονταν στην ίδια βαθμίδα, και κανένας από αυτούς δεν ήταν το πιο σπουδαίο, το πιο εξέχον, το πιο ισχυρό μέλος της εκκλησίας». (1 Τιμ. 4:14) Η ομιλία εκείνη πραγματικά συγκλόνισε ολόκληρη τη συνέλευση. Τι επίδραση θα είχαν αυτές οι πληροφορίες στις εκκλησίες των Μαρτύρων του Ιεχωβά σε όλο τον κόσμο;

Η απάντηση ήρθε ύστερα από δυο μέρες, στην τελική ομιλία, την οποία έκανε ο Ν. Ο. Νορ. Από την 1η Οκτωβρίου 1972, θα άρχιζαν να γίνονται προσαρμογές στην επίβλεψη των εκκλησιών παγκόσμια. Δεν θα υπήρχε πια μόνο ένας υπηρέτης εκκλησίας ή επίσκοπος. Αλλά στη διάρκεια των μηνών που θα μεσολαβούσαν μέχρι την 1η Οκτωβρίου 1972, υπεύθυνοι, ώριμοι άντρες σε κάθε εκκλησία θα σύστηναν στην Εταιρία για διορισμό εκείνους που θα υπηρετούσαν ως πρεσβυτέριο, δίνοντας τα ονόματά τους (και τα ονόματα εκείνων που θα υπηρετούσαν ως διακονικοί υπηρέτες). Ένας πρεσβύτερος θα οριζόταν ως προεδρεύων,j αλλά όλοι οι πρεσβύτεροι θα είχαν ισοδύναμη εξουσία και θα μοιράζονταν την ευθύνη για τη λήψη αποφάσεων. «Αυτές οι οργανωτικές προσαρμογές», εξήγησε ο αδελφός Νορ, «θα συντελέσουν στο να συμμορφωθεί περισσότερο η λειτουργία των εκκλησιών με το Λόγο του Θεού, και σίγουρα αυτό θα φέρει ως αποτέλεσμα μεγαλύτερες ευλογίες από τον Ιεχωβά».

Πώς δέχτηκαν οι συγκεντρωμένοι εκπρόσωποι αυτές τις πληροφορίες για τις οργανωτικές προσαρμογές; Κάποιος περιοδεύων επίσκοπος υποκινήθηκε να πει: «Πρέπει να πετύχει· είναι από τον Ιεχωβά». Ένας άλλος Μάρτυρας με μακρόχρονη πείρα πρόσθεσε: «Αυτό θα είναι μια ενθάρρυνση για όλους τους ώριμους άντρες να αναλάβουν ευθύνες». Πράγματι, όσοι άντρες είχαν τα προσόντα θα μπορούσαν τώρα να ‘επιδιώξουν θέση επισκόπου’ και να διοριστούν σε αυτήν. (1 Τιμ. 3:1) Κατ’ αυτόν τον τρόπο, περισσότεροι αδελφοί μπορούσαν να αποκτήσουν την πολύτιμη εμπειρία της ανάληψης εκκλησιαστικών ευθυνών. Μολονότι δεν το είχαν συνειδητοποιήσει αυτό στην αρχή, θα χρειάζονταν όλα αυτά τα άτομα προκειμένου να ποιμανθούν τα πλήθη των καινούριων ατόμων που θα συνέρρεαν στα ερχόμενα χρόνια.

Η ύλη που παρουσιάστηκε στη συνέλευση οδήγησε επίσης σε ορισμένες διευκρινίσεις και προσαρμογές που αφορούσαν το Κυβερνών Σώμα. Στις 6 Σεπτεμβρίου 1971, αποφασίστηκε ότι κάθε μέλος του Κυβερνώντος Σώματος θα υπηρετούσε ως εισηγητής, και αυτό θα γινόταν εκ περιτροπής και κατά αλφαβητική σειρά. Ύστερα από μερικές εβδομάδες, την 1η Οκτωβρίου 1971, έγινε εισηγητής του Κυβερνώντος Σώματος ο Φ. Γ. Φρανς για ένα έτος.

Τον επόμενο χρόνο, το Σεπτέμβριο του 1972, έγινε η πρώτη μεταβίβαση εκκλησιαστικών ευθυνών και, μέχρι την 1η Οκτωβρίου, αυτή η αλλαγή είχε γίνει στις περισσότερες εκκλησίες. Τα τρία επόμενα χρόνια, σημειώθηκε εντυπωσιακή αύξηση στις τάξεις των Μαρτύρων του Ιεχωβά—βαφτίστηκαν πάνω από 750.000 άτομα. Αλλά τώρα είχαν μπροστά τους το φθινόπωρο του 1975. Αν δεν πραγματοποιούνταν όλες οι προσδοκίες σχετικά με το 1975, πώς θα επηρεαζόταν ο ζήλος τους για το παγκόσμιο έργο κηρύγματος καθώς και η παγκόσμια ενότητά τους;

Επίσης, επί δεκαετίες ο Νάθαν Ο. Νορ, ένας άντρας με δυναμική προσωπικότητα και εξαιρετική ικανότητα ως οργανωτής, είχε παίξει εξέχοντα ρόλο στην προώθηση της εκπαίδευσης μέσα στην οργάνωση, καθώς και στην πλατιά κυκλοφορία της Αγίας Γραφής και στην παροχή βοήθειας στους ανθρώπους για την κατανόηση αυτού του βιβλίου. Πώς θα επηρέαζε αυτούς τους στόχους η αλλαγή που θα οδηγούσε σε στενότερη επίβλεψη από το Κυβερνών Σώμα;

[Υποσημειώσεις]

[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 92]

Κήρυγμα παρά τις συλλήψεις και τις οχλοκρατικές ενέργειες

[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 94]

‘Παγκόσμια επέκταση και εκπαίδευση σε μια κλίμακα άγνωστη μέχρι τότε’

[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 103]

Υπεράσπιση της Αγίας Γραφής ενάντια στις επιθέσεις των κριτικών

[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 104]

‘Το σπουδαίο σημείο σε όλα αυτά είναι το εξής, αγαπητοί αδελφοί: Ο καιρός είναι λίγος’

[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 106]

«Ενθάρρυνση για όλους τους ώριμους άντρες να αναλάβουν ευθύνες»

[Πλαίσιο στη σελίδα 91]

Το Ιστορικό του Ν. Ο. Νορ

Ο Νάθαν Όμηρος Νορ γεννήθηκε στη Βηθλεέμ της Πενσυλβανίας των Η.Π.Α. στις 23 Απριλίου 1905. Όταν ήταν 16 χρονών, άρχισε να συναναστρέφεται με την Εκκλησία των Σπουδαστών της Γραφής στο Αλεντάουν. Το 1922 παρακολούθησε τη συνέλευση στο Σίνταρ Πόιντ του Οχάιο, όπου πήρε την απόφαση να παραιτηθεί από τη Μεταρρυθμιστική Εκκλησία. Τον επόμενο χρόνο, στις 4 Ιουλίου 1923, μετά την ομιλία βαφτίσματος που εκφώνησε ο Φρέντερικ Γ. Φρανς από το Μπέθελ του Μπρούκλιν, ο 18χρονος Νάθαν ήταν ανάμεσα σε εκείνους που βαφτίστηκαν στον ποταμό Λιτλ Λιχάι, στην ανατολική Πενσυλβανία. Στις 6 Σεπτεμβρίου 1923, ο αδελφός Νορ έγινε μέλος της οικογένειας Μπέθελ στο Μπρούκλιν.

Ο αδελφός Νορ εργάστηκε με επιμέλεια στο Τμήμα Αποστολής, και πριν περάσει πολύς καιρός έγιναν αντιληπτές οι οργανωτικές ικανότητες που είχε εκ φύσεως. Όταν πέθανε ο υπεύθυνος εργοστασίου της Εταιρίας, ο Ρόμπερτ Τζ. Μάρτιν, στις 23 Σεπτεμβρίου 1932, ο αδελφός Νορ διορίστηκε στη θέση του. Στις 11 Ιανουαρίου 1934, ο αδελφός Νορ εκλέχτηκε μέλος του διοικητικού συμβουλίου του συλλόγου Άμβωνας των Λαών (τώρα ονομάζεται Βιβλική και Φυλλαδική Εταιρία Σκοπιά της Νέας Υόρκης) και το επόμενο έτος έγινε αντιπρόεδρος αυτού του συλλόγου. Στις 10 Ιουνίου 1940, έγινε αντιπρόεδρος της Βιβλικής και Φυλλαδικής Εταιρίας Σκοπιά (σωματείο της Πενσυλβανίας). Τον Ιανουάριο του 1942 εκλέχτηκε πρόεδρος και των δύο εταιριών, καθώς και του βρετανικού σωματείου, του Διεθνούς Συλλόγου Σπουδαστών της Γραφής.

Στα χρόνια που ακολούθησαν, ένας από τους πιο στενούς συντρόφους και έμπιστους συμβούλους του αδελφού Νορ ήταν ο Φρέντερικ Γ. Φρανς, ένας άντρας μεγαλύτερος σε ηλικία από τον ίδιο, που η γλωσσομάθειά του και το υπόβαθρό του ως λογίου της Αγίας Γραφής είχαν ήδη αποδειχτεί πολύτιμα στοιχεία για την οργάνωση.

[Πλαίσιο στη σελίδα 93]

Ενθαρρυντική Άποψη για το Μέλλον

Οι εκπρόσωποι στη Θεοκρατική Συνέλευση του Νέου Κόσμου στο Κλίβελαντ του Οχάιο, το Σεπτέμβριο του 1942, ενθουσιάστηκαν όταν εκφώνησε μια ομιλία στη συνέλευση ο ηλικιωμένος γραμματέας-ταμίας της Εταιρίας, ο Γ. Ε. Βαν Άμπουργκ. Ο αδελφός Βαν Άμπουργκ ανέφερε ότι η πρώτη συνέλευση που είχε παρακολουθήσει ήταν στο Σικάγο το 1900, και ήταν «μεγάλη» συνέλευση—υπήρχαν περίπου 250 άτομα στο ακροατήριο. Αφού απαρίθμησε και άλλες ‘μεγάλες’ συνελεύσεις που έγιναν στο πέρασμα των ετών, κατέληξε με την ακόλουθη ενθαρρυντική άποψη για το μέλλον: «Αυτή η συνέλευσηk μας φαίνεται μεγάλη τώρα, αλλά όπως αυτή η συνέλευση είναι μεγάλη σε σύγκριση με εκείνες που είχα παρακολουθήσει στο παρελθόν, έτσι προβλέπω ότι αυτή η συνέλευση θα είναι πολύ μικρή σε σύγκριση με εκείνες που θα γίνουν στο εγγύς μέλλον, όταν ο Κύριος αρχίσει να συγκεντρώνει το λαό του από όλες τις γωνιές της γης».

[Υποσημείωση]

[Χάρτης στη σελίδα 96]

Υπηρεσιακές Περιοδείες του Ν. Ο. Νορ, 1945-1956

1945-1946: Κεντρική Αμερική, Νότια Αμερική, Βόρεια Αμερική, Ευρώπη, Καραϊβική

1947-1948: Βόρεια Αμερική, νησιά του Ειρηνικού, Άπω Ανατολή, Μέση Ανατολή, Ευρώπη, Αφρική

1949-1950: Βόρεια Αμερική, Κεντρική Αμερική, Νότια Αμερική, Καραϊβική

1951-1952: Βόρεια Αμερική, νησιά του Ειρηνικού, Άπω Ανατολή, Ευρώπη, Μέση Ανατολή, Αφρική

1953-1954: Νότια Αμερική, Καραϊβική, Βόρεια Αμερική, Κεντρική Αμερική

1955-1956: Ευρώπη, νησιά του Ειρηνικού, Άπω Ανατολή, Βόρεια Αμερική, Μέση Ανατολή, Βόρεια Αφρική

[Χάρτες]

(Βλέπε έντυπο)

[Πλαίσιο στη σελίδα 105]

«Σήμερα Άρχισα και Πάλι να Σκέφτομαι»

Το βιβλίο «Η Αλήθεια που Οδηγεί στην Αιώνιο Ζωή» κυκλοφόρησε το 1968 και χρησιμοποιήθηκε ευρέως από τους Μάρτυρες του Ιεχωβά στις Γραφικές μελέτες που διεξήγαν με ενδιαφερόμενα άτομα. Αυτή η επίκαιρη προμήθεια βοήθησε εκατοντάδες χιλιάδες σκεπτόμενα άτομα να αποκτήσουν ακριβή γνώση των Γραφών. Μια ευχαριστήρια επιστολή, που στάλθηκε το 1973 από μια αναγνώστρια στις Ηνωμένες Πολιτείες, έλεγε: «Μια πολύ καλή κυρία ήρθε σήμερα στην πόρτα μου και μου έδωσε ένα βιβλίο με τίτλο ‘Η Αλήθεια που Οδηγεί στην Αιώνιο Ζωή’. Μόλις το τελείωσα. Είναι η πρώτη φορά στη ζωή μου που διαβάζω 190 σελίδες οποιουδήποτε περιεχομένου μέσα σε μια μέρα. Στις 29 Ιουνίου 1967, έπαψα να πιστεύω στον Θεό. Σήμερα άρχισα και πάλι να σκέφτομαι».

[Εικόνα στη σελίδα 95]

Η Σχολή Γαλαάδ στο Σάουθ Λάνσινγκ της Νέας Υόρκης

[Εικόνα στη σελίδα 97]

Ο αδελφός Νορ, που εικονίζεται εδώ σε μια επίσκεψή του στην Κούβα, ταξίδεψε σε όλο τον κόσμο πολλές φορές

[Εικόνα στη σελίδα 98]

Ο αδελφός Νορ πίστευε ότι κάθε Μάρτυρας πρέπει να είναι ικανός να κηρύττει από σπίτι σε σπίτι

Αγγλία

Λίβανος

[Εικόνα στη σελίδα 99]

Ως πρόεδρος της Εταιρίας, ο αδελφός Νορ συνεργάστηκε στενά με τον αδελφό Φρανς επί 35 και πλέον χρόνια

[Εικόνα στη σελίδα 100]

Το διοικητικό συμβούλιο της Βιβλικής και Φυλλαδικής Εταιρίας Σκοπιά της Πενσυλβανίας στα μέσα της δεκαετίας του 1950. (Από αριστερά προς τα δεξιά) Λάιμαν Α. Σουίνγκλ, Τόμας Τζ. Σάλιβαν, Γκραντ Σούτερ, Ούγκο Χ. Ρίμερ, Νάθαν Ο. Νορ, Φρέντερικ Γ. Φρανς, Μίλτον Τζ. Χένσελ

[Εικόνες στη σελίδα 102]

Το 1958, εκπρόσωποι από 123 χώρες συγκεντρώθηκαν στο Στάδιο Γιάνκι για τη Διεθνή Συνέλευση Θείο Θέλημα

[Εικόνες στη σελίδα 107]

Μερικά από τα έντυπα που προορίζονταν για χρήση στη διακονία αγρού

[Εικόνα στη σελίδα 107]

Έντυπα για την εκπαίδευση των Μαρτύρων του Ιεχωβά στη διακονία

[Εικόνα στη σελίδα 107]

Βιβλία που πρόσφεραν στερεή τροφή για την πνευματική ενίσχυση του λαού του Ιεχωβά

[Εικόνα στη σελίδα 107]

Βοηθήματα για έρευνα και μελέτη