Γιτί Επέτρεψε ο Θεός τα Παθήματα

«Του περιπατούντος ανθρώπου δεν είναι το να κατευθύνη τα διαβήματα αυτού. Κύριε, παίδευσόν με [Διόρθωνέ με, Ιεχωβά, ΜΝΚ]».—Ιερεμίας 10:23, 24.

ΑΥΤΑ τα λόγια γράφτηκαν χιλιάδες χρόνια μετά τη δημιουργία του ανθρώπου. Ο Ιερεμίας είχε αντιληφθεί ότι, μέχρι και τις μέρες του, η ανθρώπινη ιστορία ήταν μια τραγωδία σε σύγκριση με το καλό ξεκίνημα που είχε δώσει ο Θεός στους πρώτους μας γονείς.

Αυτή η παρατήρηση του Ιερεμία έχει ενισχυθεί από το υπόμνημα των 2.500 και πλέον ετών ιστορίας που προστέθηκαν από τις μέρες του Ιερεμία και μετά. Η ανθρώπινη τραγωδία έχει επιδεινωθεί ακόμη περισσότερο. Τι πήγε στραβά;

Εσφαλμένη Χρήση της Ελεύθερης Βούλησης

Οι πρώτοι μας γονείς άφησαν να τους διαφύγει το γεγονός ότι δεν δημιουργήθηκαν έτσι ώστε να μπορούν να ευημερούν χωρίς τον Θεό και τους νόμους του. Αποφάσισαν να γίνουν ανεξάρτητοι από τον Θεό, με τη σκέψη ότι αυτό θα βελτίωνε τη ζωή τους. Αλλά αυτό ήταν κατάχρηση της ελευθερίας τους. Ξέφυγαν από τα όρια της ελεύθερης βούλησης, που ήταν καθορισμένα από τον Θεό.—Γένεσις, κεφάλαιο 3.

Γιατί δεν έκανε ο Θεός μια καινούρια αρχή μ’ ένα άλλο ανθρώπινο ζευγάρι καταστρέφοντας απλώς τον Αδάμ και την Εύα; Επειδή η παγκόσμια κυριαρχία του και ο τρόπος της διακυβέρνησής του είχαν αμφισβητηθεί. Το ότι είναι ο Παντοδύναμος Θεός και ο Δημιουργός όλων των πλασμάτων τού δίνει το δικαίωμα να ασκεί διακυβέρνηση πάνω τους. Εφόσον είναι Πάνσοφος, η διακυβέρνησή του είναι η καλύτερη για όλα τα πλάσματα. Αλλά η θεϊκή διακυβέρνηση αντιμετώπιζε τώρα μια πρόκληση.

Θα μπορούσαν οι άνθρωποι να τα καταφέρουν καλύτερα μόνοι τους απ’ ό,τι με τη διακυβέρνηση του Θεού; Ο Δημιουργός οπωσδήποτε ήξερε την απάντηση σ’ αυτό το ερώτημα. Ένας σίγουρος τρόπος για να τη μάθουν και οι άνθρωποι, ήταν με το να τους επιτρέψει να έχουν την απεριόριστη ελευθερία που επιθυμούσαν. Ένας λόγος, λοιπόν, μεταξύ άλλων, για τον οποίο ο Θεός επιτρέπει την πονηρία και τα παθήματα, είναι για να φανεί πέρα από κάθε αμφιβολία το αν μπορεί να επιτύχει η ανθρώπινη διακυβέρνηση ανεξάρτητα απ’ αυτόν.a

Ο Αδάμ και η Εύα έφεραν παθήματα στον εαυτό τους και στους απογόνους τους. ‘Θέρισαν ό,τι έσπειραν’. (Γαλάτας 6:7) ‘Αυτοί από μέρους τους έχουν ενεργήσει καταστροφικά· δεν είναι παιδιά του [Θεού], το ελάττωμα είναι δικό τους’.—Δευτερονόμιον 32:5, ΜΝΚ.

Οι πρώτοι μας γονείς είχαν προειδοποιηθεί ότι η ανεξαρτησία από τη διακυβέρνηση του Θεού θα είχε ως αποτέλεσμα το θάνατό τους. (Γένεσις 2:17) Αυτό αποδείχτηκε αληθινό. Εγκαταλείποντας τον Θεό, εγκατέλειψαν την πηγή που τους παρείχε υγεία και ζωή. Άρχισαν να εκφυλίζονται ώσπου νικήθηκαν από το θάνατο.—Γένεσις 3:19.

Από τότε, ο Θεός επέτρεψε στην ανθρώπινη οικογένεια να έχει αρκετό χρόνο για να καταδείξει πλήρως αν θα ήταν απόλυτα ικανοποιητικό οποιοδήποτε πολιτικό, κοινωνικό ή οικονομικό σύστημα που θα επινοούσαν ανεξάρτητα από τη δική του διακυβέρνηση. Θα μπορούσε κάποιο απ’ αυτά τα συστήματα να εισαγάγει έναν ευτυχισμένο, ειρηνικό κόσμο απαλλαγμένο από το έγκλημα και τον πόλεμο; Θα μπορούσε κάποιο να φέρει υλική ευημερία για όλους; Θα μπορούσε κάποιο να νικήσει τις ασθένειες, τα γηρατειά και το θάνατο; Η διακυβέρνηση του Θεού είχε σχεδιαστεί έτσι ώστε να επιτελέσει όλα αυτά τα πράγματα.—Γένεσις 1:26-31.

Τι μας Διδάσκει το Πέρασμα του Χρόνου

Η ιστορία σύντομα απέδειξε την αλήθεια που αναφέρεται στο εδάφιο Ρωμαίους 5:12, ΝΔΜ: «Εξαπλώθηκε ο θάνατος σ’ όλους τους ανθρώπους». Αυτό το εδάφιο εξηγεί ότι ‘μέσω ενός ανθρώπου μπήκε στον κόσμο η αμαρτία και μέσω της αμαρτίας ο θάνατος’. Όταν οι πρώτοι μας γονείς στασίασαν ενάντια στη διακυβέρνηση του Θεού, έγιναν ελαττωματικοί, ατελείς. Αυτή η ελαττωματική φύση ήταν το μόνο που μπορούσαν να κληροδοτήσουν στους απογόνους τους. Ως αποτέλεσμα, όλοι μας γεννηθήκαμε ελαττωματικοί, επιρρεπείς στις ασθένειες και στο θάνατο.

Το πέρασμα του χρόνου αποκάλυψε, επίσης, πόσο φρικτά φέρονται ο ένας στον άλλον οι φορτωμένοι αμαρτίες άνθρωποι. Έχουν σημειωθεί άγριοι πόλεμοι, τόσο πολλοί που είναι δύσκολο να μετρηθούν, εθνικά και θρησκευτικά μίση, βίαιες ανακρίσεις, απαίσια εγκλήματα κάθε είδους, καθώς και πράξεις ιδιοτέλειας και απληστίας. Ακόμη, η φτώχεια και η πείνα έχουν πλήξει αμέτρητα εκατομμύρια ανθρώπους.

Κατά τη διάρκεια των χιλιάδων ετών που έχουν περάσει, η ανθρωπότητα δοκίμασε κάθε πιθανό είδος κυβέρνησης. Όλα όμως, το ένα μετά το άλλο, απέτυχαν να ικανοποιήσουν τις ανάγκες του ανθρώπου. Πρόσφατα, κομμουνιστικές κυβερνήσεις απορρίφθηκαν σε πολλές χώρες. Στα δημοκρατικά κράτη αφθονεί το έγκλημα, η φτώχεια, η οικονομική αστάθεια και η διαφθορά. Πράγματι, όλες οι μορφές ανθρώπινης διακυβέρνησης έχουν αποδειχτεί ελαττωματικές.

Επιπρόσθετα, ο Θεός έχει αφήσει χρόνο στους ανθρώπους να φτάσουν στο αποκορύφωμα της επιστημονικής και υλικής προόδου. Είναι, όμως, αληθινή πρόοδος το ότι το τόξο και το βέλος έχουν αντικατασταθεί από τους πυρηνικούς πυραύλους, το ότι οι άνθρωποι μπορούν να ταξιδέψουν στο διάστημα, αλλά δεν μπορούν να συμβιώσουν ειρηνικά στη γη, ή το ότι εκατομμύρια άνθρωποι φοβούνται να βγουν έξω τη νύχτα λόγω του εγκλήματος;

Απ’ ό,τι δείχνει ο χρόνος, δεν είναι δυνατόν οι άνθρωποι να ‘κατευθύνουν τα βήματά τους’ με επιτυχία όπως δεν είναι δυνατό να ζήσουν χωρίς τροφή, νερό και αέρα. Είναι τόσο βέβαιο ότι έχουμε σχεδιαστεί έτσι ώστε να εξαρτιόμαστε από την καθοδηγία του Δημιουργού μας, όσο βέβαιο είναι και το ότι πλαστήκαμε έτσι ώστε να εξαρτόμαστε από την τροφή, το νερό και τον αέρα.—Ματθαίος 4:4.

Επιτρέποντας την πονηρία και τα παθήματα, ο Θεός κατέδειξε μια για πάντα τα θλιβερά αποτελέσματα που προκύπτουν από την εσφαλμένη χρήση της ελεύθερης βούλησης. Η ελεύθερη βούληση είναι τόσο πολύτιμο δώρο, ώστε ο Θεός, αντί να την αφαιρέσει από τους ανθρώπους, τους άφησε να δουν τι θα σήμαινε η εσφαλμένη χρήση της.

Σχετικά με την ελεύθερη βούληση, η έκδοση «Δήλωση των Αρχών του Συντηρητικού Ιουδαϊσμού» (“Statement of Principles of Conservative Judaism”) λέει: «Χωρίς την πραγματική δυνατότητα να κάνει ο άνθρωπος τη λανθασμένη εκλογή όταν έρχεται αντιμέτωπος με το καλό και το κακό, η όλη ιδέα της εκλογής δεν έχει νόημα. . . . Πολλά από τα παθήματα του κόσμου προέρχονται άμεσα από το ότι κάνουμε εσφαλμένη χρήση της ελεύθερης βούλησης που μας έχει παραχωρηθεί».

Σίγουρα, ο Ιερεμίας μίλησε σωστά όταν είπε: «Του περιπατούντος ανθρώπου δεν είναι το να κατευθύνη τα διαβήματα αυτού». Σωστά μίλησε και ο Σολομών όταν είπε: «Άνθρωπος εξουσιάζει άνθρωπον προς βλάβην αυτού».—Εκκλησιαστής 8:9.

Αυτό αποδεικνύει εντυπωσιακά την ανικανότητα του ανθρώπου να εξαλείψει ριζικά τα παθήματα. Ακόμη και ο Σολομών, με όλη του τη σοφία, τον πλούτο και τη δύναμη δεν μπορούσε να εξουδετερώσει τη δυστυχία που πηγάζει από την ανθρώπινη διακυβέρνηση.

Πώς, λοιπόν, θα φέρει ο Θεός τέλος στα παθήματα; Θα αποζημιώσει ποτέ τους ανθρώπους για τα παθήματα που έχουν υποστεί στο παρελθόν;

[Υποσημειώσεις]

[Εικόνα στη σελίδα 9]

Ο Θεός έδωσε στην ανθρωπότητα ένα τέλειο ξεκίνημα, αλλά η ιστορία δείχνει ότι ανεξάρτητα από τον Θεό οι άνθρωποι δεν μπορούν να ‘κατευθύνουν τα βήματά τους’ με επιτυχία