Συμβιβάζεται η Εξέλιξη με την Αγία Γραφή;
ΕΙΝΑΙ άραγε δυνατόν να χρησιμοποίησε ο Θεός την εξέλιξη για να φτιάξει τους ανθρώπους από τα ζώα; Μήπως κατηύθυνε ο Θεός να εξελιχθούν κάποια βακτήρια σε ψάρια και κατόπιν να συνεχιστεί η εξέλιξη διαμέσου ερπετών και θηλαστικών, ώστε κάποιο γένος πιθήκων να γίνουν τελικά άνθρωποι; Μερικοί επιστήμονες και θρησκευτικοί ηγέτες ισχυρίζονται ότι πιστεύουν και στη θεωρία της εξέλιξης και στην Αγία Γραφή. Λένε ότι το βιβλίο της Γένεσης, που εμπεριέχεται στην Αγία Γραφή, είναι αλληγορικό. Ίσως έχετε αναρωτηθεί: “Συμβιβάζεται με την Αγία Γραφή η θεωρία της εξέλιξης του ανθρώπου από τα ζώα;”
Η κατανόηση της προέλευσής μας είναι ζωτική για να καταλάβουμε ποιοι είμαστε, πού πηγαίνουμε και πώς πρέπει να ζούμε. Μόνο αποκτώντας γνώση σχετικά με την προέλευση του ανθρώπου μπορούμε να κατανοήσουμε το λόγο για τον οποίο ο Θεός επιτρέπει τα παθήματα, καθώς και το σκοπό του για το μέλλον του ανθρώπου. Δεν μπορούμε να έχουμε καλή υπόσταση ενώπιον του Θεού αν δεν είμαστε βέβαιοι ότι αυτός είναι ο Δημιουργός μας. Ας εξετάσουμε, λοιπόν, τι λέει η Γραφή για την προέλευση του ανθρώπου, την τωρινή του κατάσταση και το μέλλον του. Κατόπιν θα δούμε αν η θεωρία της εξέλιξης συμβιβάζεται με τη Γραφή.
Όταν Υπήρχε Ένας Άνθρωπος
Οι εξελικτές γενικά ισχυρίζονται ότι κάποιος πληθυσμός ζώων εξελίχθηκε σταδιακά σε πληθυσμό ανθρώπων, αρνούμενοι ότι κάποτε υπήρχε μόνο ένας άνθρωπος. Ωστόσο, η Γραφή παρουσιάζει μια πολύ διαφορετική εικόνα. Λέει ότι προερχόμαστε από έναν άνθρωπο, τον Αδάμ. Η Βιβλική αφήγηση παρουσιάζει τον Αδάμ ως ιστορικό πρόσωπο. Μας γνωστοποιεί το όνομα της συζύγου του και ορισμένων παιδιών του. Μας αναφέρει λεπτομερώς τι έκανε, τι είπε, πότε έζησε και πότε πέθανε. Ο Ιησούς δεν θεώρησε αυτή την αφήγηση απλώς μια ιστοριούλα για αμόρφωτους ανθρώπους. Όταν απευθύνθηκε σε μορφωμένους θρησκευτικούς ηγέτες, είπε: «Δεν διαβάσατε ότι αυτός που τους δημιούργησε από την αρχή τούς έκανε αρσενικό και θηλυκό;» (Ματθαίος 19:3-5) Ο Ιησούς παρέθεσε στη συνέχεια τα λόγια σχετικά με τον Αδάμ και την Εύα τα οποία καταγράφονται στο εδάφιο Γένεση 2:24.
Ο Λουκάς, Βιβλικός συγγραφέας και σχολαστικός ιστορικός, παρουσίασε τον Αδάμ ως πρόσωπο που ήταν τόσο πραγματικό όσο ο Ιησούς. Ο Λουκάς ανήγαγε τη γενεαλογία του Ιησού στον πρώτο άνθρωπο. (Λουκάς 3:23-38) Επίσης, όταν ο απόστολος Παύλος μίλησε ενώπιον ενός ακροατηρίου που περιλάμβανε μορφωμένους φιλοσόφους από τις φημισμένες ελληνικές σχολές, τους είπε: «Ο Θεός που έκανε τον κόσμο και όλα όσα υπάρχουν σε αυτόν . . . έκανε από έναν άνθρωπο κάθε έθνος ανθρώπων για να κατοικούν σε ολόκληρη την επιφάνεια της γης». (Πράξεις 17:24-26) Σαφώς, η Γραφή διδάσκει ότι καταγόμαστε από «έναν άνθρωπο». Συμβιβάζονται άραγε όσα λέει η Γραφή για την αρχική κατάσταση του ανθρώπου με τη θεωρία της εξέλιξης;
Η Ολίσθηση του Ανθρώπου από την Τελειότητα
Σύμφωνα με τη Γραφή, ο Ιεχωβά έκανε τον πρώτο άνθρωπο τέλειο. Είναι αδύνατον να κάνει ο Θεός κάτι ατελές. Η αφήγηση της δημιουργίας λέει: «Άρχισε ο Θεός να δημιουργεί τον άνθρωπο κατά την εικόνα του . . . Έπειτα από αυτό, ο Θεός είδε καθετί που είχε κάνει, και ήταν πολύ καλό». (Γένεση 1:27, 31) Πώς είναι ο τέλειος άνθρωπος;
Ο τέλειος άνθρωπος έχει ελεύθερη βούληση και είναι σε θέση να μιμείται τις ιδιότητες του Θεού πλήρως. Η Γραφή λέει: «Ο αληθινός Θεός έκανε τους ανθρώπους ευθείς αλλά εκείνοι επιζήτησαν πολλά σχέδια». (Εκκλησιαστής 7:29) Ο Αδάμ επέλεξε να στασιάσει εναντίον του Θεού. Με το στασιασμό του, έχασε την τελειότητα για τον εαυτό του και για τους απογόνους του. Η πτώση του ανθρώπου από την τελειότητα εξηγεί το λόγο για τον οποίο απογοητευόμαστε συχνά με τον εαυτό μας, παρότι θέλουμε να κάνουμε το καλό. Ο απόστολος Παύλος έγραψε: «Αυτό που θέλω δεν το πράττω· αλλά αυτό που μισώ, αυτό κάνω».—Ρωμαίους 7:15.
Ο τέλειος άνθρωπος θα μπορούσε να ζει για πάντα με τέλεια υγεία, σύμφωνα με τη Γραφή. Είναι φανερό από όσα είπε ο Θεός στον Αδάμ ότι, αν ο πρώτος άνθρωπος δεν είχε παρακούσει τον Θεό, δεν θα πέθαινε ποτέ. (Γένεση 2:16, 17· 3:22, 23) Ο Ιεχωβά δεν θα είχε δηλώσει ότι η δημιουργία του ανθρώπου ήταν “πολύ καλή” αν ο άνθρωπος είχε προδιάθεση να αρρωσταίνει ή να στασιάζει. Η πτώση από την τελειότητα εξηγεί το λόγο για τον οποίο το ανθρώπινο σώμα, παρότι έχει σχεδιαστεί με θαυμαστό τρόπο, είναι ευάλωτο σε δυσμορφίες και ασθένειες. Η θεωρία της εξέλιξης δεν συμβιβάζεται, λοιπόν, με τη Γραφή. Η εξέλιξη παρουσιάζει το σύγχρονο άνθρωπο ως αναβαθμιζόμενο ζώο. Η Γραφή παρουσιάζει το σύγχρονο άνθρωπο ως τον εκφυλιζόμενο απόγονο ενός τέλειου ανθρώπου.
Η άποψη ότι ο Θεός κατηύθυνε την εξέλιξη για να δημιουργήσει τον άνθρωπο δεν συμβιβάζεται και με όσα λέει η Γραφή σχετικά με την προσωπικότητα του Θεού. Αν ο Θεός καθοδηγούσε τη διαδικασία της εξέλιξης, αυτό θα σήμαινε ότι καθοδηγούσε την ανθρωπότητα προς την τωρινή νοσηρή και οδυνηρή της κατάσταση. Εντούτοις, η Γραφή λέει για τον Θεό: «Ο Βράχος—οι ενέργειές του είναι τέλειες, διότι όλες οι οδοί του είναι δικαιοσύνη. Θεός πιστότητας, στον οποίο δεν υπάρχει αδικία· δίκαιος και ευθύς είναι αυτός. Εκείνοι ενήργησαν καταστροφικά από μόνοι τους· δεν είναι παιδιά του, το ελάττωμα είναι δικό τους». (Δευτερονόμιο 32:4, 5) Επομένως, τα τωρινά παθήματα της ανθρωπότητας δεν οφείλονται στο ότι ο Θεός κατηύθυνε την εξέλιξη. Οφείλονται στο ότι ένας άνθρωπος έχασε την τελειότητα για τον εαυτό του και για τους απογόνους του στασιάζοντας εναντίον του Θεού. Τώρα που έχουμε μιλήσει για τον Αδάμ, μπορούμε να στραφούμε στον Ιησού. Συμβιβάζεται η εξέλιξη με όσα λέει η Γραφή για τον Ιησού;
Μπορείτε να Πιστεύετε και στην Εξέλιξη και στη Χριστιανοσύνη;
«Ο Χριστός πέθανε για τις αμαρτίες μας». Όπως πιθανότατα γνωρίζετε, αυτή είναι μία από τις βασικές διδασκαλίες της Χριστιανοσύνης. (1 Κορινθίους 15:3· 1 Πέτρου 3:18) Προκειμένου να διακρίνουμε το λόγο για τον οποίο η εξέλιξη δεν συμβιβάζεται με αυτή τη δήλωση, χρειάζεται πρώτα να κατανοήσουμε γιατί η Γραφή μάς αποκαλεί αμαρτωλούς και πώς μας επηρεάζει η αμαρτία.
Όλοι είμαστε αμαρτωλοί με την έννοια ότι δεν μπορούμε να μιμηθούμε τέλεια τις ένδοξες ιδιότητες του Θεού, όπως την αγάπη και τη δικαιοσύνη του. Γι’ αυτό, η Γραφή λέει: «Όλοι έχουν αμαρτήσει και υστερούν ως προς τη δόξα του Θεού». (Ρωμαίους 3:23) Η Γραφή διδάσκει ότι η αμαρτία είναι η αιτία του θανάτου. «Το κεντρί που προκαλεί θάνατο είναι η αμαρτία», λέει το εδάφιο 1 Κορινθίους 15:56. Η κληρονομημένη αμαρτία μας αποτελεί επίσης τη βασική αιτία της αρρώστιας. Ο Ιησούς έδειξε ότι υπάρχει συσχέτιση μεταξύ της αρρώστιας και της αμαρτωλής μας κατάστασης. Είπε σε κάποιον παράλυτο: «Σου συγχωρούνται οι αμαρτίες», και ο άντρας θεραπεύτηκε.—Ματθαίος 9:2-7.
Πώς μας βοηθάει ο θάνατος του Ιησού; Η Γραφή αντιπαραβάλλει τον Αδάμ με τον Ιησού Χριστό και λέει: «Όπως σε σχέση με τον Αδάμ όλοι πεθαίνουν, έτσι και σε σχέση με τον Χριστό όλοι θα ζωοποιηθούν». (1 Κορινθίους 15:22) Καταθέτοντας τη ζωή του, ο Ιησούς πλήρωσε το τίμημα για την αμαρτία που κληρονομήσαμε από τον Αδάμ. Συνεπώς, όλοι όσοι ασκούν πίστη στον Ιησού και τον υπακούν θα λάβουν αυτό που έχασε ο Αδάμ—την προοπτική της αιώνιας ζωής.—Ιωάννης 3:16· Ρωμαίους 6:23.
Διακρίνετε, λοιπόν, ότι η εξέλιξη δεν συμβιβάζεται με τη Χριστιανοσύνη; Αν αμφιβάλλουμε για το ότι «σε σχέση με τον Αδάμ όλοι πεθαίνουν», πώς μπορούμε να ελπίζουμε ότι «σε σχέση με τον Χριστό όλοι θα ζωοποιηθούν»;
Γιατί η Εξέλιξη Ελκύει τους Ανθρώπους
Η Γραφή αποκαλύπτει πώς γίνονται δημοφιλείς τέτοιες διδασκαλίες όπως είναι η εξέλιξη, λέγοντας: «Θα υπάρξει μια χρονική περίοδος στην οποία δεν θα ανέχονται την υγιή διδασκαλία, αλλά, σύμφωνα με τις επιθυμίες τους, θα συσσωρεύουν για τους εαυτούς τους δασκάλους για να τους γαργαλούν τα αφτιά· και θα απομακρύνουν τα αφτιά τους από την αλήθεια, ενώ θα εκτραπούν σε ψεύτικες ιστορίες». (2 Τιμόθεο 4:3, 4) Μολονότι η θεωρία της εξέλιξης παρουσιάζεται συνήθως με επιστημονικούς όρους, στην πραγματικότητα αποτελεί θρησκευτική δοξασία. Διδάσκει συγκεκριμένη φιλοσοφία για τη ζωή και συγκεκριμένη στάση απέναντι στον Θεό. Οι πεποιθήσεις που προωθεί ασκούν ύπουλα έλξη λόγω των τάσεων της ανθρωπότητας προς την ιδιοτέλεια και την ανεξαρτησία. Πολλοί που πιστεύουν στην εξέλιξη λένε ότι πιστεύουν και στον Θεό. Ωστόσο, δεν διστάζουν να θεωρούν τον Θεό ως κάποιον που δεν έχει δημιουργήσει, δεν παρεμβαίνει στις ανθρώπινες υποθέσεις και δεν θα κρίνει τους ανθρώπους. Πρόκειται για ένα δόγμα που γαργαλάει τα αφτιά των ανθρώπων.
Οι υπέρμαχοι της εξέλιξης υποκινούνται συνήθως, όχι από τα γεγονότα, αλλά από «τις επιθυμίες τους»—ενδεχομένως την επιθυμία να είναι αποδεκτοί από κάποια επιστημονική κοινότητα όπου η εξέλιξη αποτελεί καθιερωμένη δοξασία. Ο καθηγητής βιοχημείας Μάικλ Μπίχι, ο οποίος δαπάνησε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του μελετώντας τις περίπλοκες εσωτερικές λειτουργίες των ζωντανών κυττάρων, εξήγησε ότι όσοι διδάσκουν την εξέλιξη της δομής του κυττάρου δεν έχουν βάση για τους ισχυρισμούς τους. Θα μπορούσε να λάβει χώρα εξέλιξη σε αυτό το μικροσκοπικό, μοριακό επίπεδο; «Η μοριακή εξέλιξη δεν έχει επιστημονική βάση», έγραψε. «Δεν υπάρχει κανένα έντυπο στην επιστημονική βιβλιογραφία—σε έγκυρα περιοδικά, σε εξειδικευμένα περιοδικά ή σε βιβλία—που να περιγράφει είτε πώς συνέβη είτε ακόμη και πώς θα μπορούσε να συμβεί μοριακή εξέλιξη οποιουδήποτε πραγματικού, περίπλοκου βιοχημικού συστήματος. . . . Ο ισχυρισμός περί δαρβινικής μοριακής εξέλιξης είναι απλώς φανφαρονισμός».
Αν οι εξελικτές στερούνται εξηγήσεων, γιατί υποστηρίζουν με τόσο σθένος τις απόψεις τους; Ο Μπίχι εξηγεί: «Πολλοί άνθρωποι, περιλαμβανομένων πολλών σημαντικών και ευυπόληπτων επιστημόνων, απλώς δεν θέλουν να υπάρχει κάτι πέρα από τη φύση».
Η δοξασία της εξέλιξης ελκύει πολλούς κληρικούς οι οποίοι θέλουν να φαίνονται σοφοί. Μοιάζουν με αυτούς που περιγράφονται στην επιστολή του αποστόλου Παύλου προς τους Χριστιανούς στη Ρώμη. Ο Παύλος έγραψε: «Ό,τι μπορεί να γίνει γνωστό για τον Θεό είναι φανερό ανάμεσά τους . . . Οι αόρατες ιδιότητές του, δηλαδή η αιώνια δύναμη και η Θειότητά του, βλέπονται καθαρά από τη δημιουργία του κόσμου και έπειτα, επειδή γίνονται αντιληπτές μέσω των πραγμάτων που έχουν φτιαχτεί, ώστε αυτοί είναι αδικαιολόγητοι· επειδή, μολονότι γνώρισαν τον Θεό, δεν τον δόξασαν ως Θεό ούτε τον ευχαρίστησαν, αλλά έγιναν άμυαλοι στους διαλογισμούς τους και η ασύνετη καρδιά τους έγινε σκοτεινή. Μολονότι ισχυρίζονταν ότι ήταν σοφοί, έγιναν ανόητοι». (Ρωμαίους 1:19-22) Πώς μπορείτε να μην εξαπατηθείτε από ψευδοδιδασκάλους;
Πίστη στον Δημιουργό Βασισμένη σε Αποδείξεις
Η Γραφή τονίζει τη σπουδαιότητα των αποδείξεων όταν ορίζει την πίστη λέγοντας: «Πίστη είναι η βεβαιωμένη προσδοκία πραγμάτων για τα οποία ελπίζει κανείς, η φανερή απόδειξη πραγματικοτήτων, τις οποίες όμως δεν βλέπουμε». (Εβραίους 11:1) Η αληθινή πίστη στον Θεό πρέπει να βασίζεται σε αποδείξεις που φανερώνουν πόσο πραγματικός είναι ο Δημιουργός. Η Γραφή δείχνει πού μπορείτε να βρείτε τις αποδείξεις.
Ο θεόπνευστος Βιβλικός συγγραφέας Δαβίδ έγραψε: «Θα σε εξυμνώ επειδή με φοβερό και θαυμαστό τρόπο είμαι πλασμένος». (Ψαλμός 139:14) Διαθέτοντας χρόνο για να στοχαζόμαστε το εκπληκτικό σχέδιο του δικού μας σώματος και άλλων ζωντανών πλασμάτων, γεμίζουμε δέος για τη σοφία του Πλάστη μας. Κάθε μέρος των χιλιάδων συστημάτων που συνεργάζονται για να μας διατηρήσουν στη ζωή είναι ιδανικά σχεδιασμένο. Επίσης, το υλικό σύμπαν αποδεικνύει την ύπαρξη μαθηματικής ακρίβειας και τάξης. Ο Δαβίδ έγραψε: «Οι ουρανοί διακηρύττουν τη δόξα του Θεού, και για το έργο των χεριών του μιλάει το εκπέτασμα».—Ψαλμός 19:1.
Η ίδια η Γραφή είναι πλούσια πηγή αποδείξεων για τον Δημιουργό. Το να διαθέσετε χρόνο για να εξετάσετε τη συνέπεια των 66 βιβλίων της, την ανωτερότητα των ηθικών της κανόνων και την αλάνθαστη εκπλήρωση των προφητειών της θα σας παράσχει άφθονες αποδείξεις σχετικά με το ότι Εκείνος που ενέπνευσε τη συγγραφή της είναι ο Δημιουργός. Η κατανόηση των διδασκαλιών της Γραφής θα σας εμφυσήσει επίσης πεποίθηση στο ότι η Γραφή είναι όντως ο Λόγος του Δημιουργού. Παραδείγματος χάρη, όταν κατανοήσετε Γραφικές διδασκαλίες όπως είναι η αιτία των παθημάτων, η Βασιλεία του Θεού, το μέλλον της ανθρωπότητας και ο τρόπος για την εύρεση ευτυχίας, θα διακρίνετε μια ολοφάνερη απόδειξη της σοφίας του Θεού. Ίσως νιώσετε όπως ο Παύλος όταν έγραψε: «Ω! βάθος πλούτου και σοφίας και γνώσης του Θεού! Πόσο ανεξερεύνητες είναι οι κρίσεις του και ανεξιχνίαστες οι οδοί του!»—Ρωμαίους 11:33.
Καθώς θα εξετάζετε τις αποδείξεις και η πίστη σας θα αυξάνεται, θα αποκτήσετε την πεποίθηση πως, όταν διαβάζετε τη Γραφή, ακούτε τον ίδιο τον Δημιουργό, ο οποίος λέει: «Εγώ έκανα τη γη και δημιούργησα τον άνθρωπο πάνω σε αυτήν. Εγώ—τα ίδια μου τα χέρια εξέτειναν τους ουρανούς, και σε όλο το στράτευμά τους έδωσα διαταγές». (Ησαΐας 45:12) Είναι βέβαιο ότι δεν θα μετανιώσετε ποτέ αν καταβάλετε την προσπάθεια να αποδείξετε στον εαυτό σας ότι ο Ιεχωβά είναι ο Δημιουργός των πάντων.
[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 14]
Ο απόστολος Παύλος είπε σε μορφωμένους Έλληνες: «Ο Θεός . . . έκανε από έναν άνθρωπο κάθε έθνος ανθρώπων»
[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 15]
Η εξέλιξη παρουσιάζει το σύγχρονο άνθρωπο ως αναβαθμιζόμενο ζώο. Η Γραφή παρουσιάζει το σύγχρονο άνθρωπο ως τον εκφυλιζόμενο απόγονο ενός τέλειου ανθρώπου
[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 16]
«Η μοριακή εξέλιξη δεν έχει επιστημονική βάση»
[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 17]
Το εκπληκτικό σχέδιο των ζωντανών πλασμάτων μάς γεμίζει δέος για τη σοφία του Πλάστη μας