Βιογραφία

Όταν Έμαθα Γιατί Επιτρέπει ο Θεός τα Παθήματα Άλλαξε η Ζωή Μου

ΑΦΗΓΗΣΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΧΑΡΙ ΠΕΛΟΓΙΑΝ

Γιατί επιτρέπει ο Θεός τα παθήματα; Αυτό το ερώτημα με απασχολούσε από τότε που ήμουν παιδάκι. Οι γονείς μου ήταν φιλόπονοι, έντιμοι και αφοσιωμένοι στην οικογένειά τους. Αλλά ο πατέρας μου δεν ήταν θρησκευόμενος, και η μητέρα μου έδειχνε μόνο λίγο ενδιαφέρον για τη θρησκεία. Έτσι λοιπόν, δεν μπορούσαν να μου δώσουν απάντηση σε αυτό το ερώτημα.

ΜΕ ΑΠΑΣΧΟΛΟΥΣΕ αυτό το ερώτημα ακόμη περισσότερο στη διάρκεια του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου και έπειτα από αυτόν, όταν ήμουν στο Ναυτικό των ΗΠΑ επί τρία και πλέον χρόνια. Αφού τελείωσε ο πόλεμος, διορίστηκα σε ένα πλοίο το οποίο στάλθηκε στην Κίνα να παραδώσει προμήθειες για παροχή βοήθειας. Έμεινα εκεί σχεδόν έναν χρόνο και είδα πόσο υπέφεραν οι άνθρωποι.

Οι Κινέζοι είναι εργατικός, έξυπνος λαός. Αλλά πολλοί περνούσαν τεράστιες δυσκολίες εξαιτίας της φτώχειας καθώς και της βίας που επέφερε ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος. Συγκινήθηκα ιδιαίτερα από τα αξιαγάπητα παιδιά, πολλά εκ των οποίων, ατροφικά και ρακένδυτα, μας ζητούσαν ελεημοσύνη όταν αποβιβαστήκαμε.

Γιατί;

Γεννήθηκα το 1925 και ανατράφηκα στην Καλιφόρνια των ΗΠΑ. Ποτέ δεν είχα δει κάτι παρόμοιο. Γι’ αυτό, αναρωτιόμουν επανειλημμένα: “Αν υπάρχει παντοδύναμος Δημιουργός, γιατί επιτρέπει να ταλαιπωρούνται από τέτοιες καταστάσεις τόσο πολλοί άνθρωποι, ιδιαίτερα αθώα παιδιά;”

Διερωτόμουν επίσης γιατί ο Θεός, αν όντως υπήρχε, άφησε να πλήξουν την ανθρωπότητα τέτοιου είδους καταστροφές, μαζικοί φόνοι, θάνατοι και παθήματα στο διάβα των αιώνων—ιδιαίτερα κατά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, στον οποίο έχασαν τη ζωή τους 50 και πλέον εκατομμύρια άνθρωποι. Επιπλέον, καθ’ όλη τη διάρκεια αυτού του πολέμου, γιατί άνθρωποι της ίδιας θρησκείας, με παρότρυνση των κληρικών τους, σκότωναν ο ένας τον άλλον επειδή ήταν διαφορετικής εθνικότητας;

Το Τηλεσκόπιο

Όταν ξεκίνησε ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος το 1939 και μαζικές σφαγές άρχισαν να σαρώνουν την ανθρώπινη οικογένεια, πίστευα ότι δεν ήταν δυνατόν να υπάρχει Θεός. Εκείνον τον καιρό, σε ένα μάθημα θετικών επιστημών στο λύκειο, ζητήθηκε από κάθε μαθητή να κατασκευάσει κάτι που να σχετίζεται με την επιστήμη. Επειδή εγώ ενδιαφερόμουν για την αστρονομία, ανέλαβα να κατασκευάσω ένα μεγάλο κατοπτρικό τηλεσκόπιο με διάμετρο κατόπτρου 20 εκατοστά.

Για να κατασκευάσω αυτό το τηλεσκόπιο, αγόρασα ένα κομμάτι γυαλί πάχους 2,5 και πλέον εκατοστών και πλάτους 20 εκατοστών και, χρησιμοποιώντας υαλοκόπτη, έδωσα στο γυαλί κυκλικό σχήμα. Κατόπιν άρχισα το κοπιαστικό έργο της λείανσης με το χέρι ώστε να το μετατρέψω σε κοίλο κάτοπτρο. Αυτό απαίτησε όλο τον ελεύθερο χρόνο μου επί μία ολόκληρη εκπαιδευτική περίοδο. Όταν τελείωσα το κάτοπτρο, το τοποθέτησα σε έναν μακρύ μεταλλικό σωλήνα και εφάρμοσα στο τηλεσκόπιο προσοφθάλμιους φακούς διαφορετικής ισχύος.

Μια ξάστερη, αφέγγαρη νύχτα, έβγαλα για πρώτη φορά έξω το τηλεσκόπιό μου, το οποίο είχα πια ολοκληρώσει, και το έστρεψα στα άστρα καθώς και στους πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος. Έμεινα έκπληκτος βλέποντας πόσα ουράνια σώματα υπήρχαν και πόσο καλά οργανωμένο ήταν το καθετί. Κατόπιν, όταν έμαθα ότι μερικά «άστρα» είναι στην πραγματικότητα γαλαξίες σαν το δικό μας και ότι ο καθένας τους περιέχει δισεκατομμύρια άστρα, έμεινα ακόμη πιο έκπληκτος.

“Οπωσδήποτε”, σκέφτηκα, “όλα αυτά δεν θα μπορούσαν να έχουν γίνει μόνα τους. Τίποτα οργανωμένο δεν συμβαίνει τυχαία. Το σύμπαν είναι τόσο καλά οργανωμένο ώστε φαίνεται ότι το έχει δημιουργήσει μια μεγαλοφυΐα. Μήπως τελικά υπάρχει Θεός;” Η εμπειρία με το τηλεσκόπιο με έκανε να αναθεωρήσω κάπως την απόλυτη αθεϊστική άποψη που είχα προηγουμένως.

Κατόπιν αναρωτήθηκα: “Αν υπάρχει πράγματι ένας Θεός αρκετά ισχυρός και σοφός για να δημιουργήσει αυτό το καταπληκτικό σύμπαν, δεν μπορούσε να διορθώσει την αξιοθρήνητη κατάσταση που υπάρχει στη γη; Πρώτα από όλα, γιατί επιτρέπει όλη αυτή τη δυστυχία;” Όταν έκανα τέτοιες ερωτήσεις σε θρησκευόμενους ανθρώπους, δεν μπορούσαν να μου δώσουν ικανοποιητικές απαντήσεις.

Αφού τελείωσα το λύκειο και φοίτησα κάποια χρόνια στο κολέγιο, κατατάχθηκα στο Ναυτικό των ΗΠΑ. Ωστόσο, ούτε οι στρατιωτικοί ιερείς μπορούσαν ουσιαστικά να απαντήσουν στις ερωτήσεις μου. Πολλές φορές, όσοι ήταν θρησκευόμενοι έλεγαν μεταξύ άλλων: “Τα έργα του Κυρίου είναι μυστήριο”.

Η Έρευνά μου Συνεχίζεται

Όταν έφυγα από την Κίνα, εξακολουθούσαν να με απασχολούν τα ερωτήματα που είχα σχετικά με το γιατί επιτρέπει ο Θεός τα παθήματα. Δεν μπορούσα να τα βγάλω από το μυαλό μου, ιδιαίτερα όταν έβλεπα στρατιωτικά νεκροταφεία σε διάφορα νησιά όπου σταματούσαμε καθώς διασχίζαμε τον Ειρηνικό πηγαίνοντας στην πατρίδα μας. Σχεδόν όλοι οι τάφοι ανήκαν σε νεαρούς άντρες που είχαν πεθάνει στο άνθος της νιότης τους.

Όταν επέστρεψα στις Ηνωμένες Πολιτείες και απολύθηκα από το ναυτικό, απέμενε ένα έτος για να τελειώσω το Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ στο Κέμπριτζ της Μασαχουσέτης. Αποφοίτησα τον επόμενο χρόνο και πήρα το πτυχίο μου, αλλά δεν γύρισα στο σπίτι μου στην Καλιφόρνια. Αποφάσισα να μείνω στην Ανατολική Ακτή για κάποιο διάστημα ώστε να προσπαθήσω να βρω απαντήσεις στα ερωτήματά μου. Σκόπευα να πάω στην Πόλη της Νέας Υόρκης, όπου υπήρχαν πολλές θρησκείες, προκειμένου να παρακολουθήσω μερικές θρησκευτικές λειτουργίες για να δω τι δίδασκαν εκεί.

Στη Νέα Υόρκη, η θεία μου, η Ιζαμπέλ Καπιτζιάν, με προσκάλεσε να μείνω στο σπίτι της. Αυτή και οι δύο κόρες της, η Ρόουζ και η Ρουθ, ήταν Μάρτυρες του Ιεχωβά. Επειδή δεν πίστευα ότι θα με ενδιέφεραν οι πεποιθήσεις τους, άρχισα να παρακολουθώ τις λειτουργίες άλλων θρησκειών, να συζητώ με τους ανθρώπους που συναντούσα εκεί και να διαβάζω τα έντυπά τους. Τους ρωτούσα γιατί επιτρέπει ο Θεός τα παθήματα, αλλά ούτε αυτοί γνώριζαν την απάντηση. Συμπέρανα ότι, σε τελική ανάλυση, ίσως δεν υπάρχει Θεός.

Βρίσκω Απαντήσεις

Έπειτα ρώτησα τη θεία μου και τις κόρες της αν θα μπορούσα να διαβάσω μερικά από τα έντυπά τους για να μάθω τις απόψεις των Μαρτύρων του Ιεχωβά. Όταν διάβασα τα έντυπα, διέκρινα αμέσως ότι οι Μάρτυρες διέφεραν πολύ από τις άλλες θρησκείες. Οι απαντήσεις προέρχονταν από τη Γραφή και ήταν πολύ ικανοποιητικές. Μέσα σε λίγο καιρό, οι ερωτήσεις μου σχετικά με το γιατί επιτρέπει ο Θεός τα παθήματα απαντήθηκαν.

Εκτός αυτού, μπορούσα να διακρίνω ότι οι Μάρτυρες του Ιεχωβά υποστήριζαν τις Γραφικές τους απαντήσεις με πράξεις. Παραδείγματος χάρη, ρώτησα τη θεία μου τι έκαναν οι νεαροί Μάρτυρες του Ιεχωβά στη Γερμανία κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου. Κατατάσσονταν στις ένοπλες δυνάμεις, έλεγαν «Χάιλ Χίτλερ!» και χαιρετούσαν τη σημαία με τη σβάστικα; Η απάντησή της ήταν αρνητική, δεν το έκαναν αυτό. Επιπλέον, λόγω της ουδετερότητάς τους στέλνονταν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης όπου πολλοί από αυτούς θανατώθηκαν. Η ίδια εξήγησε ότι, κατά τη διάρκεια του πολέμου, η θέση των Μαρτύρων του Ιεχωβά ήταν παντού η ίδια—ουδετερότητα. Ακόμη και σε δημοκρατικές χώρες, νεαροί Μάρτυρες του Ιεχωβά φυλακίστηκαν για την ουδέτερη στάση τους.

Η θεία μου μού ζήτησε κατόπιν να διαβάσω το εδάφιο Ιωάννης 13:35, το οποίο αναφέρει: «Από αυτό θα γνωρίσουν όλοι ότι είστε μαθητές μου, αν έχετε αγάπη μεταξύ σας». Οι αληθινοί Χριστιανοί πρέπει να έχουν το διακριτικό γνώρισμα της αγάπης σε διεθνή κλίμακα. Ποτέ δεν θα βρίσκονταν σε αντιμαχόμενες πλευρές στον πόλεμο, σκοτώνοντας ο ένας τον άλλον επειδή ήταν διαφορετικής εθνικότητας! Η θεία μου με ρώτησε: «Θα μπορούσες να φανταστείς τον Ιησού και τους μαθητές του να βρίσκονται σε αντιμαχόμενες πλευρές στους πολέμους της Ρώμης και να σκοτώνουν ο ένας τον άλλον;»

Μου ζήτησε επίσης να διαβάσω τα εδάφια 1 Ιωάννη 3:10-12, τα οποία αναφέρουν: «Τα παιδιά του Θεού και τα παιδιά του Διαβόλου φαίνονται από το εξής γεγονός: Όποιος δεν εμμένει στη δικαιοσύνη δεν προέρχεται από τον Θεό, ούτε αυτός που δεν αγαπάει τον αδελφό του. . . . Πρέπει να αγαπάμε ο ένας τον άλλον· όχι σαν τον Κάιν, που προερχόταν από τον πονηρό και έσφαξε τον αδελφό του».

Η Γραφή είναι σαφής. Οι αληθινοί Χριστιανοί αγαπούν ο ένας τον άλλον, ανεξάρτητα από το κράτος όπου ζουν. Ως εκ τούτου, ποτέ δεν θα τους δει κανείς να σκοτώνουν τους πνευματικούς τους αδελφούς ή οποιονδήποτε άλλον. Να γιατί ο Ιησούς μπορούσε να πει για τους ακολούθους του: «Δεν είναι μέρος του κόσμου, όπως εγώ δεν είμαι μέρος του κόσμου».—Ιωάννης 17:16.

Γιατί Επιτρέπονται τα Παθήματα

Σύντομα έμαθα ότι η Γραφή μάς λέει γιατί έχει επιτρέψει ο Θεός τα παθήματα. Εξηγεί πως, όταν ο Θεός έπλασε τους πρώτους μας γονείς, τους έκανε τέλειους και τους έβαλε σε έναν παραδεισιακό κήπο. (Γένεση 1:26· 2:15) Τους έδωσε επίσης ένα πολύ επιθυμητό δώρο—ελεύθερη βούληση. Αλλά έπρεπε να χρησιμοποιούν αυτή την ικανότητα υπεύθυνα. Αν υπάκουαν στον Θεό και στους νόμους του, θα συνέχιζαν να ζουν με τελειότητα στον παράδεισο. Θα επέκτειναν τα όρια εκείνου του παραδείσου έως ότου θα περιλάμβανε ολόκληρη τη γη. Οι απόγονοί τους θα ήταν επίσης τέλειοι, έτσι ώστε με τον καιρό η γη θα γινόταν ένας υπέροχος παράδεισος που θα κατοικούνταν από τέλειους ευτυχισμένους ανθρώπους.—Γένεση 1:28.

Εντούτοις, αν ο Αδάμ και η Εύα επέλεγαν να ακολουθήσουν τη δική τους ανεξάρτητη πορεία, μακριά από τον Θεό, τότε εκείνος δεν θα τους διατηρούσε πια σε τελειότητα. (Γένεση 2:16, 17) Δυστυχώς για την ανθρωπότητα, οι πρώτοι μας γονείς έκαναν κακή χρήση της ελεύθερης βούλησής τους και επέλεξαν να είναι ανεξάρτητοι από τον Θεό. Ενήργησαν υπό την παρακίνηση ενός στασιαστικού πνευματικού πλάσματος που έγινε γνωστό ως Σατανάς ο Διάβολος. Αυτός επιθυμούσε ανεξαρτησία από τον Θεό καθώς και τη λατρεία που δικαιωματικά ανήκει μόνο στον Θεό.—Γένεση 3:1-19· Αποκάλυψη 4:11.

Ο Σατανάς έγινε έτσι «ο θεός αυτού του συστήματος πραγμάτων». (2 Κορινθίους 4:4) Η Γραφή δηλώνει: «Ολόκληρος ο κόσμος βρίσκεται στην εξουσία του πονηρού». (1 Ιωάννη 5:19) Ο Ιησούς αποκάλεσε τον Σατανά “άρχοντα του κόσμου”. (Ιωάννης 14:30) Η ανυπακοή του Σατανά και των πρώτων μας γονέων επέφερε ατέλεια, βία, θάνατο, λύπη και παθήματα σε όλη την ανθρωπότητα.—Ρωμαίους 5:12.

“Δεν Ανήκει στον Άνθρωπο”

Για να δείξει τι θα σήμαινε η αψήφηση των νόμων του Δημιουργού για την ανθρώπινη οικογένεια, ο Θεός έχει επιτρέψει τις συνέπειές της επί χιλιάδες χρόνια. Αυτή η χρονική περίοδος έχει παράσχει σε όλη την ανθρωπότητα άφθονες ευκαιρίες να παρατηρήσει πόσο αληθινό είναι αυτό που αναφέρει η Γραφή: «Δεν ανήκει στο χωματένιο άνθρωπο η οδός του. Στον άνθρωπο που περπατάει δεν ανήκει το να κατευθύνει το βήμα του. Διόρθωσέ με, Ιεχωβά».—Ιερεμίας 10:23, 24.

Τώρα, έπειτα από όλους αυτούς τους αιώνες, μπορούμε να διακρίνουμε ότι η ανεξάρτητη από τον Θεό διακυβέρνηση σημείωσε παταγώδη αποτυχία. Ως εκ τούτου, ο Θεός δεν σκοπεύει να αφήσει άλλο πια την ανθρωπότητα να συνεχίσει αυτόν τον καταστροφικό πειραματισμό με την ανεξαρτησία από εκείνον και τους νόμους του.

Υπέροχο Μέλλον

Οι Γραφικές προφητείες δείχνουν ότι, πολύ σύντομα, ο Θεός θα τερματίσει αυτό το διεφθαρμένο, βάναυσο σύστημα πραγμάτων: «Λίγο ακόμη και ο πονηρός δεν θα υπάρχει πια . . . Οι πράοι όμως θα γίνουν κάτοχοι της γης και θα βρίσκουν εξαιρετική ευχαρίστηση στην αφθονία της ειρήνης».—Ψαλμός 37:10, 11.

Η προφητεία στο εδάφιο Δανιήλ 2:44 αναγγέλλει: «Στις ημέρες εκείνων των βασιλιάδων [όλων των μορφών διακυβέρνησης που υπάρχουν τώρα], ο Θεός του ουρανού θα εγκαθιδρύσει μια βασιλεία η οποία ποτέ δεν θα καταστραφεί. Και η βασιλεία αυτή δεν θα περάσει σε άλλον λαό. Θα συντρίψει και θα βάλει τέλος σε όλες αυτές τις βασιλείες και η ίδια θα παραμένει στους αιώνες». Ποτέ ξανά δεν θα επιτραπεί ανθρώπινη διακυβέρνηση. Η Βασιλεία του Θεού θα κυβερνά όλη τη γη. Υπό τη διακυβέρνησή της, ολόκληρη η γη θα γίνει παράδεισος και η ανθρωπότητα θα φτάσει σε τελειότητα προκειμένου να ζήσει για πάντα με ευτυχία. Η Γραφή υπόσχεται: «[Ο Θεός] θα εξαλείψει κάθε δάκρυ από τα μάτια τους, και ο θάνατος δεν θα υπάρχει πια, ούτε πένθος ούτε κραυγή ούτε πόνος δεν θα υπάρχουν πια». (Αποκάλυψη 21:4) Τι υπέροχο μέλλον επιφυλάσσει ο Θεός για εμάς!

Μια Διαφορετική Ζωή

Η εύρεση ικανοποιητικών απαντήσεων στα ερωτήματά μου άλλαξε τη ζωή μου. Έκτοτε, ήθελα να υπηρετώ τον Θεό και να βοηθήσω και άλλους να βρουν αυτές τις απαντήσεις. Κατανόησα τη σοβαρότητα όσων αναφέρει το εδάφιο 1 Ιωάννη 2:17: «Ο κόσμος [το παρόν σύστημα πραγμάτων που το εξουσιάζει ο Σατανάς] παρέρχεται καθώς και η επιθυμία του, αλλά αυτός που κάνει το θέλημα του Θεού παραμένει για πάντα». Λαχταρούσα την αιώνια ζωή στο νέο κόσμο του Θεού. Αποφάσισα να μείνω στη Νέα Υόρκη και άρχισα να συναναστρέφομαι με κάποια εκκλησία των Μαρτύρων του Ιεχωβά εκεί, απολαμβάνοντας πολλές καλές εμπειρίες καθώς βοηθούσα άλλους να μάθουν όσα είχα μάθει εγώ.

Το 1949, γνώρισα τη Ρόουζ Μαρί Λιούις. Η ίδια και η μητέρα της, η Σέιντι, καθώς και οι έξι αδελφές της ήταν όλες Μάρτυρες του Ιεχωβά. Η Ρόουζ υπηρετούσε τον Θεό ολοχρόνια στο έργο κηρύγματος. Είχε πολλές καλές ιδιότητες και ελκύστηκα σε αυτήν αμέσως. Παντρευτήκαμε τον Ιούνιο του 1950 και μείναμε στη Νέα Υόρκη. Ήμασταν ευτυχισμένοι για όσα κάναμε και χαιρόμασταν με την ελπίδα της παντοτινής ζωής στο νέο κόσμο του Θεού.

Το 1957, η Ρόουζ Μαρί και εγώ προσκληθήκαμε να υπηρετήσουμε ολοχρόνια στα κεντρικά γραφεία των Μαρτύρων του Ιεχωβά, στο Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης. Τον Ιούνιο του 2004 είχαμε ήδη έναν ευτυχισμένο γάμο επί 54 χρόνια, 47 εκ των οποίων στα κεντρικά γραφεία στο Μπρούκλιν. Αυτά ήταν ευλογημένα χρόνια κατά τα οποία υπηρετήσαμε τον Ιεχωβά και συνεργαστήκαμε με χιλιάδες ομοπίστους.

Το Χειρότερο από τα Παθήματά Μου

Δυστυχώς, στις αρχές Δεκεμβρίου του 2004, διαπιστώθηκε ότι η Ρόουζ Μαρί είχε κακοήθη όγκο σε έναν από τους πνεύμονές της. Οι ειδικοί συμφώνησαν ότι ο όγκος ήταν καλπάζουσας μορφής και έπρεπε να αφαιρεθεί. Η εγχείρηση έγινε αργότερα στη διάρκεια του Δεκεμβρίου, και περίπου μια εβδομάδα μετά, ο χειρουργός ήρθε στο θάλαμο της Ρόουζ ενόσω ήμουν εκεί και είπε: «Ρόουζ Μαρί, πήγαινε σπίτι! Έγινες καλά!»

Ωστόσο, λίγες μόνο ημέρες αφότου η Ρόουζ Μαρί ήρθε στο σπίτι, άρχισε να έχει δυνατούς πόνους στο στομάχι της και αλλού. Οι πόνοι επέμεναν, γι’ αυτό ξαναπήγε στο νοσοκομείο για περαιτέρω εξετάσεις. Διαπιστώθηκε ότι, για κάποιον λόγο, σε διάφορα ζωτικά της όργανα δημιουργούνταν θρομβώσεις οι οποίες εμπόδιζαν αυτά τα όργανα να λαβαίνουν το απαραίτητο οξυγόνο. Οι γιατροί έκαναν ό,τι ήταν ανθρωπίνως δυνατόν για να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα αλλά χωρίς επιτυχία. Έπειτα από μερικές μόνο εβδομάδες, στις 30 Ιανουαρίου 2005, δέχτηκα το πιο συντριπτικό πλήγμα της ζωής μου. Η αγαπημένη μου Ρόουζ Μαρί πέθανε.

Τότε ήμουν σχεδόν 80 ετών και όλη μου τη ζωή παρατηρούσα τα παθήματα των ανθρώπων, αλλά αυτό ήταν διαφορετικό. Η Ρόουζ Μαρί και εγώ ήμασταν, όπως αναφέρει η Γραφή, «μία σάρκα». (Γένεση 2:24) Είχα δει τα παθήματα άλλων και είχα υποφέρει και εγώ όταν πέθαιναν φίλοι και συγγενείς. Αλλά ο πόνος που ένιωσα όταν πέθανε η σύζυγός μου ήταν πολύ πιο έντονος και διαρκής. Τώρα συνειδητοποιώ πλήρως πόσο απέραντη λύπη φέρνει ο θάνατος προσφιλών στην ανθρώπινη οικογένεια επί τόσο πολύ καιρό.

Παρ’ όλα αυτά, η κατανόησή μου για την προέλευση των παθημάτων και το πώς αυτά θα τερματιστούν με έχει ενισχύσει. Το εδάφιο Ψαλμός 34:18 λέει: «Ο Ιεχωβά είναι κοντά σε εκείνους που έχουν συντετριμμένη καρδιά· και σώζει εκείνους που έχουν καταθλιμμένο πνεύμα». Κάτι που με βοηθάει πολύ να υπομένω αυτή την κατάσταση είναι το ότι γνωρίζω τη διδασκαλία της Γραφής για την ανάσταση, πως όσοι βρίσκονται στους τάφους θα βγουν και θα έχουν την ευκαιρία να ζήσουν για πάντα στο νέο κόσμο του Θεού. Το εδάφιο Πράξεις 24:15 αναφέρει: «Πρόκειται να γίνει ανάσταση δικαίων και αδίκων». Η Ρόουζ Μαρί αγαπούσε πολύ τον Θεό. Είμαι βέβαιος ότι και εκείνος την αγαπούσε το ίδιο και ότι θα τη θυμηθεί και θα την επαναφέρει στη ζωή στον ορισμένο του καιρό—ελπίζω πολύ σύντομα.—Λουκάς 20:38· Ιωάννης 11:25.

Αν και η λύπη εξαιτίας της απώλειας ενός προσφιλούς είναι μεγάλη, η χαρά της υποδοχής ενός προσφιλούς στην ανάσταση θα είναι μεγαλύτερη. (Μάρκος 5:42) Ο Λόγος του Θεού υπόσχεται: «Οι νεκροί σου θα ζήσουν. . . . Η γη θα αφήσει να πέσουν με γέννα ακόμη και εκείνοι που βρίσκονται ανίσχυροι στο θάνατο». (Ησαΐας 26:19) Πολλοί από τους “δίκαιους” που αναφέρονται στο εδάφιο Πράξεις 24:15 πιθανώς θα αναστηθούν νωρίς. Πόσο υπέροχος θα είναι αυτός ο καιρός! Και μεταξύ εκείνων που θα επανέλθουν στη ζωή θα είναι η Ρόουζ Μαρί. Με τι καλωσόρισμα θα την υποδεχτούν οι προσφιλείς της! Πόσο ικανοποιητικό θα είναι τότε να ζούμε σε έναν κόσμο όπου δεν θα υπάρχουν παθήματα!

[Εικόνες στη σελίδα 9]

Όταν ήμουν στην Κίνα είδα πόσο υπέφεραν οι άνθρωποι

[Εικόνες στη σελίδα 10]

Από το 1957, υπηρετώ στα κεντρικά γραφεία των Μαρτύρων του Ιεχωβά στο Μπρούκλιν

[Εικόνα στη σελίδα 12]

Παντρεύτηκα τη Ρόουζ Μαρί το 1950

[Εικόνα στη σελίδα 13]

Στην 50ή επέτειο του γάμου μας το 2000