3. Πώς κατέδειξαν οι συγγραφείς της Βίβλου ότι αυτή είναι ο εμπνευσμένος Λόγος του Θεού;

³ Είναι ο Λόγος του Θεού. Αν και χρησιμοποιήθηκαν διάφοροι άνθρωποι για τη θεόπνευστη συγγραφή της και διάφοροι άλλοι συμμετείχαν στη μετάφρασή της από τις πρωτότυπες γλώσσες στις σημερινές γραπτές γλώσσες, η Βίβλος είναι, με την πιο πλήρη έννοια, ο Λόγος του Θεού, η δική του εμπνευσμένη αποκάλυψη προς τους ανθρώπους. Έτσι τη θεωρούσαν και οι ίδιοι οι θεόπνευστοι συγγραφείς, όπως αποδεικνύεται από φράσεις τις οποίες χρησιμοποιούσαν, όπως ‘λόγος εξερχόμενος εκ του στόματος του Ιεχωβά’ (Δευτ. 8:3), ‘λόγοι του Ιεχωβά’ (Ιησ. Ναυή 24:27), ‘εντολές του Ιεχωβά’ (Έσδρ. 7:11), ‘νόμος του Ιεχωβά’ (Ψαλμ. 19:7), ‘λόγος του Ιεχωβά’ (Ησ. 38:4· Ματθ. 4:4· 1 Θεσ. 4:15).

 6. Ποιοι είναι μερικοί παράγοντες που καθορίζουν την κανονικότητα ενός βιβλίου;

⁶ Πώς Καθορίζεται η Κανονικότητα. Ποια είναι μερικά από τα θεϊκά αποδεικτικά στοιχεία που καθορίζουν την κανονικότητα των 66 βιβλίων της Αγίας Γραφής; Πρώτα απ’ όλα, τα συγγράμματα πρέπει να ασχολούνται με τις υποθέσεις του Ιεχωβά στη γη, στρέφοντας τους ανθρώπους προς τη λατρεία του και εμπνέοντας βαθύ σεβασμό απέναντι στο όνομά του, καθώς και απέναντι στο έργο και στους σκοπούς του για τη γη. Πρέπει να δίνουν αποδείξεις θεοπνευστίας, δηλαδή να δείχνουν ότι είναι προϊόντα του αγίου πνεύματος. (2 Πέτρ. 1:21) Δεν πρέπει να στρέφουν την προσοχή σε δεισιδαιμονίες ή στη λατρεία πλασμάτων, αλλά αντίθετα στην αγάπη και στην υπηρεσία προς τον Θεό. Δεν πρέπει να υπάρχει τίποτα σε κανένα σύγγραμμα που να έρχεται σε σύγκρουση με την εσωτερική αρμονία του συνόλου, αλλά αντίθετα κάθε βιβλίο πρέπει να υποστηρίζει, σε ενότητα με τα άλλα, ότι ένας είναι ο εμπνευστής του, ο Ιεχωβά Θεός. Επιπλέον, θα πρέπει να αναμένουμε ότι τα συγγράμματα αυτά θα αποδεικνύονται ακριβή και στην παραμικρότερη λεπτομέρεια. Εκτός απ’ αυτά τα βασικά και απαραίτητα στοιχεία, υπάρχουν κι άλλες ειδικές ενδείξεις θεοπνευστίας, και επομένως κανονικότητας, ανάλογα με τη φύση των περιεχομένων του κάθε βιβλίου, και αυτές αναλύονται σ’ αυτό το έντυπο στην εισαγωγική ύλη που υπάρχει για το καθένα από τα βιβλία της Γραφής. Εξάλλου, υπάρχουν ιδιάζουσες περιστάσεις που εφαρμόζονται στις Εβραϊκές Γραφές και άλλες στις Χριστιανικές Ελληνικές Γραφές, οι οποίες βοηθούν να αποδειχθεί η εγκυρότητα του Βιβλικού κανόνα.

 8. Τι πιστοποιεί την κανονικότητα των προφητικών βιβλίων της Γραφής;

⁸ Οι Εβραϊκές Γραφές, ιδιαίτερα, περιέχουν πάμπολλες προφητείες. Ο ίδιος ο Ιεχωβά, μέσω του Μωυσή, όρισε με ποιο κριτήριο θα πιστοποιούνταν η γνησιότητα μιας προφητείας, το αν, δηλαδή, ήταν πράγματι αυτή από τον Θεό ή όχι, και αυτό βοηθούσε να καθοριστεί αν ένα προφητικό βιβλίο ήταν κανονικό. (Δευτ. 13:1-3· 18:20-22) Η εξέταση καθενός από τα προφητικά βιβλία των Εβραϊκών Γραφών, σε συνδυασμό με την Αγία Γραφή στο σύνολό της και την κοσμική ιστορία, αποδεικνύει, πέρα από κάθε αμφιβολία, ότι ‘ο λόγος’ που περιείχαν αυτά ήταν εν ονόματι του Ιεχωβά, ότι αυτός ‘ο λόγος’—στην περίπτωση που αφορούσε μελλοντικά πράγματα—‘έγινε ή συνέβη’, είτε πλήρως είτε μ’ ένα μικρογραφικό ή μερικό τρόπο, και ότι έστρεφε τους ανθρώπους προς τον Θεό. Όταν κάποια προφητεία πληρούσε αυτές τις απαιτήσεις ήταν πιστοποιημένα γνήσια και θεόπνευστη.

 9. Ποιος σπουδαίος παράγοντας πρέπει να λαβαίνεται υπόψη, όταν εξετάζεται το ζήτημα του Βιβλικού κανόνα;

⁹ Οι παραθέσεις που έκαναν ο Ιησούς και οι θεόπνευστοι συγγραφείς των Χριστιανικών Ελληνικών Γραφών πιστοποιούν άμεσα την κανονικότητα πολλών βιβλίων των Εβραϊκών Γραφών, αν και αυτό το κριτήριο δεν μπορεί να εφαρμοστεί σε όλα τα βιβλία, λόγου χάρη στα βιβλία Εσθήρ και Εκκλησιαστής. Όταν εξετάζεται, λοιπόν, το ζήτημα της κανονικότητας, πρέπει να λαβαίνεται υπόψη κάποιος άλλος, πολύ πιο σπουδαίος παράγοντας, ο οποίος εφαρμόζεται σε ολόκληρο το Βιβλικό κανόνα. Ακριβώς όπως ο Ιεχωβά ενέπνευσε ανθρώπους για να καταγράψουν τα θεϊκά του λόγια προκειμένου να διδαχτούν, να εποικοδομηθούν και να ενθαρρυνθούν αυτοί όσον αφορά τη λατρεία και την υπηρεσία του, είναι λογικό ότι ο Ιεχωβά θα κατεύθυνε και θα καθοδηγούσε την ταξινόμηση των θεόπνευστων συγγραμμάτων και την καθιέρωση του Βιβλικού κανόνα. Θα το έκανε αυτό ώστε να μην υπάρχει αμφιβολία για το τι αποτελεί το Λόγο της αλήθειας του και το τι συνιστά το αναλλοίωτο μέτρο για την αληθινή λατρεία. Πραγματικά, μόνο μ’ αυτόν τον τρόπο θα μπορούσαν τα πλάσματα εδώ στη γη να ‘αναγεννώνται δια του λόγου του Θεού’ και να είναι σε θέση να γνωστοποιούν ότι ‘ο λόγος του Ιεχωβά μένει εις τον αιώνα’.—1 Πέτρ. 1:23, 25.