Το 1938 η επίβλεψη του έργου στη Βιρμανία μεταβιβάστηκε από το γραφείο τμήματος της Ινδίας στο γραφείο τμήματος της Αυστραλίας, και άρχισαν να φτάνουν στη Βιρμανία σκαπανείς από την Αυστραλία και τη Νέα Ζηλανδία. Μεταξύ εκείνων των αφοσιωμένων εργατών ήταν ο Φρεντ Πέιτον, ο Έκτορ Όουτς, ο Φρανκ Ντιούαρ, ο Μικ Ένγκελ και ο Στιούαρτ Κέλτι. Όλοι αυτοί οι αδελφοί ήταν σκαπανείς με την πραγματική σημασία της λέξης.

Ο Φρανκ Ντιούαρ, ένας σκληραγωγημένος Νεοζηλανδός, είπε: «Συνάντησα ληστές, αντάρτες και αλαζονικούς αξιωματούχους. Διαπίστωσα, όμως, ότι ακόμη και δύσκολα εμπόδια συνήθως εξαφανίζονταν, αν ήμουν ευγενικός, πράος, ταπεινός και λογικός. Οι περισσότεροι άνθρωποι σύντομα αντιλαμβάνονταν ότι οι Μάρτυρες του Ιεχωβά δεν είναι επικίνδυνοι».

«Χρειάστηκε να κλείσουμε τις μπροστινές πόρτες, αφήνοντας άλλα 1.000 άτομα από το ασυγκράτητο πλήθος απέξω», πρόσθεσε ο Φρανκ Ντιούαρ. «Ακόμη και τότε, κάποιοι τολμηροί νεαροί τρύπωσαν από τις μικρές πλαϊνές πόρτες».