ΣΑΡΡΑ

(Σάρρα) [Αρχόντισσα], ΣΑΡΑΪ (Σαραΐ) [πιθανώς, Φιλόνικη].

Ετεροθαλής αδελφή και σύζυγος του Αβραάμ, μητέρα του Ισαάκ. (Γε 11:29· 20:12· Ησ 51:2) Το αρχικό της όνομα ήταν Σαραΐ. (Γε 17:15) Ήταν δέκα χρόνια νεότερη από τον Αβραάμ (Γε 17:17) και τον παντρεύτηκε ενόσω ζούσαν στη χαλδαϊκή πόλη Ουρ. (Γε 11:28, 29) Ήταν στείρα μέχρις ότου οι αναπαραγωγικές της δυνάμεις αναζωογονήθηκαν θαυματουργικά, αφού είχε ήδη πάψει να έχει εμμηνόρροια.—Γε 18:11· Ρω 4:19· Εβρ 11:11.

Η Σάρρα πιθανόν να είχε περάσει τα 60 όταν έφυγε από την Ουρ μαζί με τον Αβραάμ και εγκαταστάθηκαν στη Χαρράν. Σε ηλικία 65 ετών συνόδευσε το σύζυγό της από τη Χαρράν στη γη Χαναάν. (Γε 12:4, 5) Εκεί έμειναν για ένα διάστημα στη Συχέμ και στην ορεινή περιοχή Α της Βαιθήλ, καθώς και σε διάφορες άλλες τοποθεσίες, ώσπου η πείνα τούς ανάγκασε να πάνε στην Αίγυπτο.—Γε 12:6-10.

Αν και προχωρημένης ηλικίας, η Σάρρα είχε πολύ όμορφη εμφάνιση. Γι’ αυτό, παλιότερα ο Αβραάμ τής είχε ζητήσει να τον παρουσιάζει ως αδελφό της στη διάρκεια των ταξιδιών τους, όποτε ήταν αυτό αναγκαίο, για να μην τον σκοτώσουν και την πάρουν. (Γε 20:13) Στην Αίγυπτο, αυτό είχε ως αποτέλεσμα να οδηγηθεί στην κατοικία του Φαραώ κατόπιν εισήγησης των αρχόντων του. Αλλά με θεϊκή παρέμβαση ο Φαραώ αποτράπηκε από το να την ατιμάσει. Έστειλε, λοιπόν, τη Σάρρα πίσω στον Αβραάμ, ζητώντας τους να εγκαταλείψουν τη χώρα. Παράλληλα διευθέτησε να φύγει με ασφάλεια ο Αβραάμ μαζί με τα υπάρχοντά του.—Γε 12:11-20.

Είναι αξιοσημείωτο ότι σε έναν αρχαίο πάπυρο αναφέρεται πως κάποιος Φαραώ έστειλε ένοπλους άντρες να αρπάξουν μια όμορφη γυναίκα και να σκοτώσουν το σύζυγό της. Επομένως, ο φόβος του Αβραάμ ότι μπορεί να τον σκότωναν για τη Σάρρα δεν ήταν αβάσιμος. Αντί να ριψοκινδυνεύσει τη ζωή του προσπαθώντας ανεπιτυχώς να σώσει την τιμή της συζύγου του σε μια ξένη χώρα, ο Αβραάμ ακολούθησε την ασφαλέστερη, όπως πίστευε, οδό. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο Αβραάμ ήταν ο ιδιοκτήτης της συζύγου του. Η Σάρρα χαιρόταν να υπηρετεί τον Ιεχωβά και τον Αβραάμ με αυτόν τον τρόπο. Οι Γραφές σε καμιά περίπτωση δεν κατακρίνουν τον Αβραάμ για αυτή του την ενέργεια.

Δέκα χρόνια αφότου πρωτοήρθαν στη Χαναάν, η 75χρονη Σάρρα ζήτησε από τον Αβραάμ να έχει σχέσεις με την Αιγύπτια υπηρέτριά της την Άγαρ, ώστε να αποκτήσει παιδιά μέσω αυτής. (Γε 16:1-3) Από τις δυσκολίες που προέκυψαν έγινε σαφές ότι δεν ήταν αυτός ο τρόπος με τον οποίο θα εκπλήρωνε ο Ιεχωβά την υπόσχεση που είχε δώσει παλιότερα στον Αβραάμ αναφορικά με το «σπέρμα». (Γε 15:1-16) Όταν η Άγαρ κατάλαβε ότι ήταν έγκυος, άρχισε να καταφρονεί την κυρία της. Η Σάρρα παραπονέθηκε για αυτό, και τότε ο Αβραάμ έδωσε στη σύζυγό του απόλυτη εξουσία να τη μεταχειριστεί όπως εκείνη ήθελε, δεδομένου ότι ήταν δική της υπηρέτρια. Η Άγαρ, ταπεινωμένη από τη Σάρρα, έφυγε μακριά από την κυρία της, αλλά ξαναγύρισε υπακούοντας στη θεϊκή κατεύθυνση, και στη συνέχεια γέννησε τον Ισμαήλ.—Γε 16:4-16.

Περίπου 13 χρόνια μετά τη γέννηση του Ισμαήλ, όταν δόθηκε στον Αβραάμ η θεϊκή εντολή να κάνει περιτομή σε όλους τους άρρενες του σπιτικού του, του ειπώθηκε επίσης να μην αποκαλεί πλέον τη σύζυγό του «Σαραΐ» αλλά «Σάρρα», δηλαδή «Αρχόντισσα». Σχετικά με τη Σάρρα, ο Θεός είπε: «Εγώ θα την ευλογήσω και θα σου δώσω επίσης έναν γιο από αυτήν· ναι, θα την ευλογήσω και θα γίνει έθνη· βασιλιάδες λαών θα βγουν από αυτήν». (Γε 17:9-27) Προτού περάσει πολύς καιρός, στη Μαμβρή, ένας από τους τρεις αγγελικούς επισκέπτες επιβεβαίωσε το γεγονός ότι η Σάρρα θα γεννούσε γιο. Η Σάρρα το άκουσε αυτό και «γέλασε μέσα της, λέγοντας: “Τώρα που έχω πια φθαρεί, θα έχω άραγε ευχαρίστηση, τη στιγμή που και ο κύριός μου είναι γέρος;”» Όταν επιπλήχθηκε για το γεγονός ότι γέλασε, από φόβο αρνήθηκε ότι έκανε κάτι τέτοιο. (Γε 18:1-15· Ρω 9:9) Εφόσον η Σάρρα μνημονεύεται στο εδάφιο Εβραίους 11:11 ως παράδειγμα πίστης, προφανώς το γέλιο της δεν ήταν έκφραση πλήρους δυσπιστίας αλλά έδειχνε απλώς ότι η σκέψη πως θα αποκτούσε γιο στα γηρατειά της προφανώς της φαινόταν κάπως αστεία. Το ότι η Σάρρα (μέσα της) αναγνώριζε τον Αβραάμ ως κύριό της είναι ενδεικτικό της υπακοής και της υποταγής που έδειχνε στη συζυγική κεφαλή της, γι’ αυτό και η Γραφή τη συστήνει ως παράδειγμα για τις Χριστιανές συζύγους.—1Πε 3:5, 6.

Η Σάρρα και ο σύζυγός της εγκαταστάθηκαν στα Γέραρα. Όπως και στο παρελθόν, ο Αβραάμ παρουσίασε τη σύζυγό του σαν αδελφή του. Τότε ο βασιλιάς των Γεράρων, ο Αβιμέλεχ, πήρε τη Σάρρα. Και πάλι, ο Ιεχωβά παρενέβη και τη γλίτωσε από την ατίμωση. Όταν ο Αβιμέλεχ έστειλε τη Σάρρα πίσω στον Αβραάμ, του έδωσε ζώα καθώς και υπηρέτες και υπηρέτριες, πιθανώς ως αποζημίωση για το γεγονός ότι του στέρησε προσωρινά τη σύζυγό του. Επιπρόσθετα, έδωσε στον Αβραάμ χίλια κομμάτια ασήμι (περ. $2.200). Αυτά τα κομμάτια ασήμι αποτελούσαν απόδειξη για το ότι η ηθική της Σάρρας ήταν υπεράνω κάθε αμφισβήτησης.—Γε 20.

Σε ηλικία 90 ετών η Σάρρα είχε τη χαρά να γεννήσει τον Ισαάκ. Τότε αναφώνησε: «Ο Θεός ετοίμασε γέλιο για εμένα· όποιος το ακούσει θα γελάσει μαζί μου». Αυτό το γέλιο προφανώς θα υποκινούνταν από ευχαρίστηση και κατάπληξη για τη γέννηση αυτού του παιδιού. Η Σάρρα θήλασε το γιο της περίπου πέντε χρόνια. Όταν τελικά ο Ισαάκ απογαλακτίστηκε, ο Αβραάμ παρέθεσε ένα μεγάλο συμπόσιο. Σε εκείνη την περίπτωση η Σάρρα παρατήρησε ότι ο γιος της Άγαρ ο Ισμαήλ, ο οποίος τότε ήταν περίπου 19 χρονών, «περιγελούσε» τον Ισαάκ, δηλαδή έπαιζε μαζί του χλευαστικά. Προφανώς από φόβο για το μέλλον του γιου της του Ισαάκ, η Σάρρα ζήτησε από τον Αβραάμ να αποπέμψει την Άγαρ και τον Ισμαήλ. Ο Αβραάμ το έκανε αυτό αφού πρώτα έλαβε θεϊκή έγκριση για αυτή του την ενέργεια.—Γε 21:1-14.

Περίπου 32 χρόνια αργότερα η Σάρρα πέθανε σε ηλικία 127 χρονών, και ο Αβραάμ την έθαψε «στη σπηλιά του αγρού Μαχπελάχ».—Γε 23:1, 19, 20.

Χαρακτήρας ενός Συμβολικού Δράματος. Στην επιστολή του προς τους Γαλάτες, ο απόστολος Παύλος έδειξε ότι η σύζυγος του Αβραάμ, η Σάρρα, εξεικόνιζε την «άνω Ιερουσαλήμ», τη μητέρα των χρισμένων με το πνεύμα Χριστιανών, του πνευματικού “σπέρματος” του Αβραάμ. Όπως και η Σάρρα, «η άνω Ιερουσαλήμ», η συμβολική γυναίκα του Θεού, δεν περιήλθε ποτέ σε δουλεία και ως εκ τούτου τα παιδιά της είναι και αυτά ελεύθερα. Για να γίνει κάποιος ελεύθερο παιδί της «άνω Ιερουσαλήμ» και να έχει την «ελευθερία της», πρέπει να απελευθερωθεί από τα δεσμά της αμαρτίας μέσω του Γιου του Θεού. (Γα 4:22-31· 5:1, υποσ.) Όπως είπε ο Χριστός Ιησούς στους φυσικούς απογόνους του Αβραάμ: «Αληθινά, αληθινά σας λέω: Όποιος πράττει την αμαρτία είναι δούλος της αμαρτίας. Επιπλέον, ο δούλος δεν παραμένει για πάντα στο σπιτικό· ο γιος παραμένει για πάντα. Άρα, αν ο Γιος σάς ελευθερώσει, θα είστε πραγματικά ελεύθεροι».—Ιωα 8:34-36· βλέπε ΑΓΑΡ· ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΓΥΝΑΙΚΑ.