Το Μεγαλείο της Δημιουργίας του Ιεχωβά

“Ο Άφθονος Πλούτος των Θαλασσών”

ΤΗΝ ώρα του ηλιοβασιλέματος μια ελαφριά αύρα αναταράζει τη θάλασσα, και τα κύματα γλείφουν την ακτή. Ο γαλήνιος ήχος του παφλασμού τους σαγηνεύει πολλά άτομα που κατακλύζουν την παραλία για να αναπαυτούν και να ηρεμήσουν.a

Μεγάλες παραλιακές εκτάσεις τέτοιου είδους καλύπτουν χιλιάδες χιλιόμετρα ακτογραμμών σε όλη τη γη. Αυτή η διαρκώς μεταβαλλόμενη διαχωριστική γραμμή μεταξύ της άμμου και του νερού οριοθετεί την επικράτεια της θάλασσας. Έτσι σχεδίασε τα πράγματα ο Δημιουργός. Μιλώντας για τον εαυτό του, ο Θεός δηλώνει ότι “έβαλε την άμμο ως όριο της θάλασσας” και προσθέτει: «Μολονότι τα κύματά της συνταράζονται, εντούτοις δεν μπορούν να υπερισχύσουν· και μολονότι γίνονται θορυβώδη, εντούτοις δεν μπορούν να την υπερβούν».—Ιερεμίας 5:22· Ιώβ 38:8· Ψαλμός 33:7.

Πράγματι, ο πλανήτης μας είναι πιο υδάτινος από κάθε άλλον πλανήτη του ηλιακού συστήματος. Το 70 και πλέον τοις εκατό της γήινης σφαίρας καλύπτεται με νερό. Όταν ο Ιεχωβά ετοίμαζε τη γη ως τόπο διαμονής των ανθρώπων, διέταξε: «Ας συγκεντρωθούν τα νερά που βρίσκονται κάτω από τους ουρανούς σε ένα μέρος και ας εμφανιστεί η ξηρά». Αυτό ακριβώς και «έγινε». Η αφήγηση προσθέτει: «Την ξηρά ο Θεός την ονόμασε Γη, ενώ τη συγκέντρωση των νερών την ονόμασε Θάλασσες. Και ο Θεός είδε ότι αυτό ήταν καλό». (Γένεση 1:9, 10) Τι επιτελείται χάρη στην ύπαρξη των ωκεανών;

Με πολλούς αξιοσημείωτους τρόπους, το νερό των ωκεανών έχει σχεδιαστεί έτσι ώστε να συντηρεί τη ζωή. Για παράδειγμα, το νερό έχει την ιδιότητα να αποθηκεύει θερμότητα. Επομένως, οι ωκεανοί λειτουργούν ως τεράστιες δεξαμενές θερμότητας, μετριάζοντας το παγερό ψύχος του χειμώνα.

Το νερό έχει άλλη μια ιδιότητα η οποία συντελεί στη συντήρηση της ζωής. Περισσότερο από κάθε άλλο υγρό, μπορεί να διαλύσει εύκολα άλλες ουσίες. Εφόσον οι βιολογικές διεργασίες πραγματοποιούνται μέσω χημικών αντιδράσεων, η παρουσία του νερού είναι απαραίτητη για να διαλύονται οι αντιδραστήριες ουσίες και να έρχονται σε επαφή τα μόριά τους. Πολλά από τα χημικά συστατικά των ζωντανών ιστών περιέχουν νερό. Το βιβλίο Η Θάλασσα (The Sea) παρατηρεί: «Όλες οι μορφές ζωής χρειάζονται νερό—το οποίο προέρχεται τελικά από τους ωκεανούς, ακόμα και το νερό για τα χερσαία φυτά και ζώα».

Οι ωκεανοί της γης διαδραματίζουν επίσης καθοριστικό ρόλο στον καθαρισμό της ατμόσφαιρας. Το ωκεάνιο πλαγκτόν απορροφάει διοξείδιο του άνθρακα και εκλύει οξυγόνο. Σύμφωνα με κάποιον ερευνητή, «το 70 τοις εκατό του οξυγόνου που προστίθεται κάθε χρόνο στην ατμόσφαιρα προέρχεται από το πλαγκτόν της θάλασσας».

Οι ωκεανοί προμηθεύουν επίσης φυσικά φάρμακα για την αντιμετώπιση των ασθενειών. Επί αιώνες, εκχυλίσματα από ψάρια χρησιμοποιούνται ως γιατρικά. Το μουρουνέλαιο υπάρχει από παλιά. Πιο πρόσφατα, έχουν χρησιμοποιηθεί χημικές ουσίες από ψάρια και άλλα θαλάσσια πλάσματα για την αντιμετώπιση του άσθματος, καθώς και για την καταπολέμηση διαφόρων ιών όπως επίσης και του καρκίνου.

Έχουν γίνει προσπάθειες να υπολογιστεί η οικονομική αξία των αγαθών και των υπηρεσιών που προσφέρουν οι ωκεανοί. Μολονότι είναι αδύνατον να εξαχθούν ακριβή συμπεράσματα, οι ερευνητές έχουν υπολογίσει ότι σχεδόν τα δύο τρίτα της αξίας των υπηρεσιών που προσφέρει το παγκόσμιο οικοσύστημα προέρχονται από τους ωκεανούς. Αυτό επιβεβαιώνει το γεγονός ότι οι θάλασσες δημιουργήθηκαν για κάποιον σκοπό—να φιλοξενούν και να συντηρούν τη ζωή. Πόσο πολύ ταιριάζει αυτό με την αναφορά της Γραφής στον «άφθονο πλούτο των θαλασσών»!—Δευτερονόμιο 33:19.

Ο Ιεχωβά δοξάζεται ως ο Μεγαλειώδης Σχεδιαστής και Δημιουργός αυτού του πλούτου. Ο Νεεμίας υποκινήθηκε να τον εξυμνήσει με τα ακόλουθα λόγια: «Εσύ είσαι ο μόνος Ιεχωβά· εσύ έκανες τους ουρανούς, . . . τις θάλασσες και όλα όσα είναι σε αυτές· και εσύ τα διατηρείς όλα αυτά στη ζωή».—Νεεμίας 9:6.

[Υποσημείωση]

[Πλαίσιο/Εικόνες στη σελίδα 9]

Νερό, Άνεμος και Κύματα

Το νερό και ο άνεμος δημιουργούν πελώρια κύματα τα οποία σπάζουν με εκκωφαντικό θόρυβο πάνω στα βράχια, όπως αυτά στην Καλιφόρνια των Ηνωμένων Πολιτειών. Τα κύματα ήταν ανέκαθεν ένα θαυμαστό χαρακτηριστικό του ωκεανού, το οποίο καταδείκνυε τη φοβερή ισχύ του. Αποτελούν επίσης συγκλονιστική υπενθύμιση της μεγαλειώδους δύναμης του Δημιουργού. Ο Ιεχωβά είναι εκείνος που «πατάει στα ψηλά κύματα της θάλασσας». «Με τη δύναμή του ανατάραξε τη θάλασσα και με την κατανόησή του συνέτριψε τον ορμητή». (Ιώβ 9:8· 26:12) Πράγματι, «πάνω από τους ήχους απέραντων νερών, πάνω από τα μεγαλοπρεπή αφρισμένα κύματα της θάλασσας, ο Ιεχωβά είναι μεγαλοπρεπής στα ύψη».—Ψαλμός 93:4.

Γλυπτά από Άμμο

Η ακρογιαλιά αποτελεί μερικές φορές το σκηνικό για ορισμένα εντυπωσιακά γλυπτά από άμμο, όπως οι θίνες που φαίνονται εδώ στην ακτή της Ναμίμπιας, στο νότιο τμήμα της Αφρικής. Η πρώτιστη κινητήρια δύναμη που δίνει στην άμμο τα χαρακτηριστικά της σχήματα είναι ο άνεμος. Ενώ μερικές θίνες φαίνονται απλώς σαν μικρά βουναλάκια, κάποιες άλλες φτάνουν σε ύψος τα 400 μέτρα. Οι τεράστιες αυτές ποσότητες άμμου μάς βοηθούν να κατανοήσουμε τη Γραφική έκφραση “οι κόκκοι της άμμου στην ακρογιαλιά”. Η φράση αυτή χρησιμοποιείται για να υποδηλώσει κάτι απροσμέτρητο, δυσαρίθμητο. (Γένεση 22:17) Αισθανόμαστε δέος για τον Δημιουργό, ο οποίος προμήθευσε έναν τόσο ευρηματικό αμμώδη κυματοθραύστη ο οποίος ανακόπτει τις διεισδύσεις της ορμητικής θάλασσας.

[Εικόνα στη σελίδα 9]

Ηλιοβασίλεμα στην παραλία, Κόλπος της Μπιάφρας, Καμερούν