Μια τρίτη άποψη που εναρμονίζεται σε μεγάλο βαθμό με τις Βιβλικές αποδείξεις είναι ότι ο όρος «Εβραίος» (‛Ιβρί) προέρχεται από το όνομα Έβερ, το όνομα ενός δισέγγονου του Σημ και προγόνου του Αβραάμ. (Γε 11:10-26) Είναι αλήθεια ότι για τον Έβερ δεν γνωρίζουμε τίποτα άλλο εκτός από την οικογενειακή του σχέση ως κρίκου στη γενεαλογική αλυσίδα που οδήγησε από τον Σημ στον Αβραάμ. Δεν έχει καταγραφεί κάποια εξαιρετική πράξη ή κάποιο άλλο προσωπικό χαρακτηριστικό που να δικαιολογεί την ιδιαίτερα εξέχουσα χρήση του ονόματός του από τους απογόνους του. Εντούτοις, είναι αξιοσημείωτο ότι το εδάφιο Γένεση 10:21 μνημονεύει ειδικά τον Έβερ, χαρακτηρίζοντας τον Σημ ως «τον προπάτορα όλων των γιων του Έβερ». Το ότι το όνομα Έβερ εφαρμοζόταν αιώνες μετά το θάνατο του ίδιου σε έναν ορισμένο λαό ή σε περιοχή είναι φανερό από την προφητεία που εξήγγειλε ο Βαλαάμ το 15ο αιώνα Π.Κ.Χ. (Αρ 24:24) Η χρήση του ονόματος ως πατρωνυμικού θα συνέδεε επίσης τους Ισραηλίτες, σύμφωνα με την «οικογενειακή τους καταγωγή», με μια από τις οικογένειες που προήλθαν από τον Νώε, όπως είναι καταγραμμένο στα εδάφια Γένεση 10:1-32.

Μπορεί κάλλιστα, λοιπόν, να αληθεύει ότι η ειδική μνεία του Έβερ στους γενεαλογικούς καταλόγους αποτελεί θεϊκή ένδειξη για το ότι η ευλογία του Νώε προς τον Σημ επρόκειτο να εκπληρωθεί ιδιαίτερα στους απογόνους του Έβερ, τα δε μετέπειτα γεγονότα δείχνουν ότι οι κατ’ εξοχήν αποδέκτες αυτής της ευλογίας ήταν οι Ισραηλίτες. Αυτή η ειδική μνεία του Έβερ χρησίμευε επίσης για τον προσδιορισμό της γενεαλογικής γραμμής του υποσχεμένου Σπέρματος, το οποίο αναφέρεται στην προφητεία του Ιεχωβά στο εδάφιο Γένεση 3:15, εφόσον με αυτόν τον τρόπο ο Έβερ υποδεικνυόταν ως συγκεκριμένος κρίκος μεταξύ του Σημ και του Αβραάμ. Μια τέτοια σύνδεση εναρμονίζεται επίσης καλά με το ότι ο Ιεχωβά προσδιορίζεται ως «ο Θεός των Εβραίων».