Αν ναι, τότε πλανιόταν οικτρά. Εκτός αυτού, αν εκείνη και ο Αδάμ έτρεφαν τη διάνοια του Κάιν με τέτοιες ιδέες καθώς μεγάλωνε, είναι βέβαιο ότι επέτειναν την ατελή ανθρώπινη υπερηφάνειά του. Αργότερα, η Εύα γέννησε έναν δεύτερο γιο, αλλά δεν βρίσκουμε παρόμοιες βαρύγδουπες δηλώσεις για αυτόν. Τον ονόμασαν Άβελ, που ίσως σημαίνει «Εκπνοή» ή «Ματαιότητα». (Γένεση 4:2) Μήπως η επιλογή αυτού του ονόματος φανέρωνε μικρότερες προσδοκίες, σαν να είχαν λιγότερες ελπίδες για τον Άβελ από ό,τι για τον Κάιν; Δεν μπορούμε να ξέρουμε.

Καθώς τα δύο αγόρια μεγάλωναν, ο Αδάμ πιθανότατα τα εκπαίδευε σε εργασίες απαραίτητες για τη φροντίδα της οικογένειας. Ο Κάιν έγινε γεωργός, ενώ ο Άβελ βοσκός.

Ασφαλώς, ο Άβελ αφιέρωνε χρόνο για να συλλογίζεται πνευματικά ζητήματα. Φανταστείτε τον να βόσκει το ποίμνιό του. Ως ποιμένας, ήταν αναγκασμένος να περπατάει πολύ. Οδηγούσε αυτά τα τρυφερά πλάσματα πάνω σε λόφους, μέσα από κοιλάδες, στην άλλη όχθη ποταμών​—αναζητώντας πάντοτε το πιο χλωρό χορτάρι, τους πιο καλούς νερόλακκους, τους πιο προφυλαγμένους τόπους ανάπαυσης. Από όλα τα πλάσματα του Θεού, τα πρόβατα φαίνονταν τα πιο αβοήθητα, λες και ήταν φτιαγμένα για να χρειάζονται την καθοδηγία και την προστασία του ανθρώπου. Διέκρινε άραγε ο Άβελ ότι χρειαζόταν και αυτός την καθοδηγία, την προστασία και τη φροντίδα Κάποιου πολύ πιο σοφού και ισχυρού από οποιονδήποτε άνθρωπο; Δίχως άλλο, εξέφραζε πολλές τέτοιες σκέψεις στις προσευχές του, και ως αποτέλεσμα η πίστη του αύξανε.