Το Γνωρίζατε;

Γιατί έθρεψε με ορτύκια ο Θεός τους Ισραηλίτες στην έρημο;

▪ Μετά την Έξοδο των Ισραηλιτών από την Αίγυπτο, ο Θεός τούς προμήθευσε δύο φορές άφθονο κρέας στέλνοντάς τους ορτύκια.​—Έξοδος 16:13· Αριθμοί 11:31.

Τα ορτύκια είναι μικρά πουλιά, με μήκος περίπου 18 εκατοστά και βάρος γύρω στα 100 γραμμάρια. Αναπαράγονται σε πολλά μέρη της Δυτικής Ασίας και της Ευρώπης. Εφόσον είναι αποδημητικά, παραχειμάζουν στη Βόρεια Αφρική και στην Αραβία. Κατά την αποδήμησή τους, τεράστια σμήνη περνούν τις ανατολικές ακτές της Μεσογείου και πετούν πάνω από τη Χερσόνησο του Σινά.

Σύμφωνα με Το Νέο Λεξικό της Αγίας Γραφής, του Γουεστμίνστερ (The New Westminster Dictionary of the Bible), τα ορτύκια «πετούν με ταχύτητα και δεξιοτεχνία, και αξιοποιούν τον άνεμο. Αλλά αν αυτός αλλάξει διεύθυνση, ή αν τα πουλιά εξαντληθούν από το μεγάλο ταξίδι, ολόκληρο το τεράστιο σμήνος μπορεί να πέσει στο έδαφος, όπου κείτονται εντελώς αποκαμωμένα». Για να συνεχίσουν την αποδήμησή τους, πρέπει να ξεκουραστούν μια δυο μέρες στο έδαφος, κάτι που τα κάνει εύκολη λεία των κυνηγών. Στις αρχές του 20ού αιώνα, η Αίγυπτος εξήγε περίπου τρία εκατομμύρια ορτύκια το χρόνο ως τρόφιμο.

Και τις δύο φορές που οι Ισραηλίτες τράφηκαν με ορτύκια ήταν άνοιξη. Μολονότι τα ορτύκια πετούσαν τακτικά πάνω από την περιοχή του Σινά εκείνη την εποχή του χρόνου, ο Ιεχωβά ήταν αυτός που “σήκωσε άνεμο” για να τα οδηγήσει στο στρατόπεδο των Ισραηλιτών.​—Αριθμοί 11:31.

Τι ήταν «η γιορτή της αφιέρωσης» που αναφέρεται στο εδάφιο Ιωάννης 10:22;

▪ Οι τρεις εποχιακές γιορτές τις οποίες διέταξε ο Θεός τους Ιουδαίους να τηρούν​—η Γιορτή των Άζυμων Άρτων, η Γιορτή της Πεντηκοστής και η Γιορτή της Συγκομιδής—​διεξάγονταν αντίστοιχα στην αρχή της άνοιξης, στο τέλος της άνοιξης και το φθινόπωρο. Ωστόσο, η γιορτή που αναφέρεται στο εδάφιο Ιωάννης 10:22 τηρούνταν το “χειμώνα”, σε ανάμνηση της επαναφιέρωσης του ναού του Ιεχωβά το 165 Π.Κ.Χ. Διαρκούσε οχτώ μέρες, αρχίζοντας την 25η μέρα του μήνα Χισλέβ, κοντά στο χειμερινό ηλιοστάσιο. Ποια ήταν η αφορμή για τη θέσπισή της;

Το 168 Π.Κ.Χ., ο Αντίοχος Δ΄ (ο Επιφανής), Σελευκίδης ηγεμόνας της Συρίας, προσπαθώντας να εξαλείψει τη λατρεία και τα έθιμα των Ιουδαίων, ανήγειρε έναν ειδωλολατρικό βωμό πάνω από το θυσιαστήριο του ναού του Ιεχωβά στην Ιερουσαλήμ και πρόσφερε θυσίες στον Δία.

Αυτό το περιστατικό πυροδότησε την εξέγερση των Μακκαβαίων. Ο Ιούδας Μακκαβαίος, ηγέτης των Ιουδαίων, ανακατέλαβε την Ιερουσαλήμ από τους Σελευκίδες, γκρέμισε το μιασμένο θυσιαστήριο και έχτισε στη θέση του ένα άλλο. Ακριβώς τρία χρόνια μετά την πρώτη βεβήλωση του θυσιαστηρίου, ο Ιούδας επαναφιέρωσε τον καθαρισμένο ναό στον Ιεχωβά. Έκτοτε, οι Εβραίοι γιορτάζουν αυτή τη «γιορτή της αφιέρωσης» (στην εβραϊκή, χανουκκάχ) το Δεκέμβριο. Σήμερα, η γιορτή είναι γνωστή ως Χανουκά.

[Εικόνα στη σελίδα 14]

Απεικόνιση του Ιούδα Μακκαβαίου, Λυών, 1553

[Ευχαριστίες για την προσφορά της εικόνας στη σελίδα 14]

From the book Wood’s Bible Animals. 1876