Επιστρέφοντας από τα Άγια των Αγίων, ο Ααρών έπαιρνε λίγο από το αίμα του ταύρου, έμπαινε με αυτό στο εν λόγω δωμάτιο και τίναζε με το δάχτυλό του λίγο από το αίμα εφτά φορές μπροστά στο κάλυμμα της Κιβωτού, στην ανατολική πλευρά. Κατ’ αυτόν τον τρόπο ολοκληρωνόταν η εξιλέωση για το ιερατείο, η οποία καθιστούσε τους ιερείς καθαρούς και τους έδινε τη δυνατότητα να μεσιτεύουν μεταξύ του Ιεχωβά και του λαού του.—Λευ 16:14.

Ο Ααρών θυσίαζε τον ταύρο για τους ιερείς και για την υπόλοιπη φυλή του Λευί, ραντίζοντας με το αίμα του τα Άγια των Αγίων. (Λευ 16:11, 14) Ανάλογα, ο Χριστός παρουσίασε την αξία του ανθρώπινου αίματός του στον Θεό στον ουρανό, όπου μπορούσε να χρησιμοποιηθεί προς όφελος εκείνων που επρόκειτο να κυβερνήσουν μαζί του ως ιερείς και βασιλιάδες. (Απ 14:1-4· 20:6) Ο Ααρών θυσίαζε επίσης το κατσίκι που ήταν για τον Ιεχωβά και τίναζε το αίμα του μπροστά στην Κιβωτό μέσα στα Άγια των Αγίων προς όφελος των μη ιερατικών φυλών του Ισραήλ. (Λευ 16:15) Παρόμοια, η μία θυσία του Ιησού Χριστού ωφελεί και τους ανθρώπους που δεν ανήκουν στον ιερατικό πνευματικό Ισραήλ. Ήταν απαραίτητο να υπάρχουν δύο κατσίκια, διότι δεν ήταν δυνατόν το ίδιο κατσίκι να θυσιαστεί και παράλληλα να χρησιμοποιηθεί για να πάρει μακριά τις αμαρτίες του Ισραήλ. Και τα δύο κατσίκια θεωρούνταν ενιαία προσφορά για αμαρτία (Λευ 16:5) και είχαν παρόμοια μεταχείριση μέχρις ότου έριχναν κλήρους για αυτά, πράγμα που υποδηλώνει ότι απάρτιζαν από κοινού ένα ενιαίο σύμβολο. Ο Ιησούς Χριστός, όχι μόνο θυσιάστηκε, αλλά επίσης παίρνει μακριά τις αμαρτίες εκείνων για τους οποίους πέθανε θυσιαστικά.