ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ

Συγκέντρωση ή συνάθροιση ανθρώπων για ορισμένο σκοπό· σύναξη. Στις Γραφές η λέξη «συνέλευση» αποτελεί μετάφραση της εβραϊκής λέξης μικρά’ που σημαίνει «συνάθροιση» ή «σύγκληση». Η βασική σημασία αυτής της εβραϊκής λέξης επιβεβαιώνεται από τη χρήση της στο εδάφιο Αριθμοί 10:2 όπου εννοείται η σύγκληση της σύναξης του Ισραήλ.—Παράβαλε Ησ 1:13.

Ως “άγιες συνελεύσεις” είχαν οριστεί οι εξής ημέρες: (1) Το Σάββατο (Λευ 23:3)· (2) η πρώτη και η έβδομη ημέρα της Γιορτής των Άζυμων Άρτων κατά τη διάρκεια του πρώτου μήνα, του μήνα Νισάν (Μάρτιος-Απρίλιος) (Αρ 28:18, 25· Λευ 23:6-8)· (3) η Γιορτή των Εβδομάδων ή Γιορτή του Θερισμού, μεταγενέστερα γνωστή ως Πεντηκοστή, η οποία διεξαγόταν τον τρίτο μήνα, το μήνα Σιβάν (Μάιος-Ιούνιος) (Λευ 23:15-21)· (4) η πρώτη ημέρα του έβδομου μήνα, του μήνα Εθανίμ ή Τισρί (Σεπτέμβριος-Οκτώβριος), και η δέκατη ημέρα που ήταν η Ημέρα της Εξιλέωσης (Λευ 23:23-27· Αρ 29:1, 7)· (5) η πρώτη ημέρα της Γιορτής των Σκηνών, η οποία άρχιζε τη 15η ημέρα του έβδομου μήνα, του μήνα Εθανίμ ή Τισρί, καθώς και η επομένη της εφταήμερης αυτής γιορτής.—Λευ 23:33-36.

Ένα μοναδικό χαρακτηριστικό όλων αυτών των “αγίων συνελεύσεων” ήταν ότι κατά τη διάρκειά τους ο λαός δεν έπρεπε να κάνει καμιά κοπιαστική εργασία. Για παράδειγμα, η πρώτη και η έβδομη ημέρα της Γιορτής των Άζυμων Άρτων ήταν “άγιες συνελεύσεις”, σχετικά με τις οποίες ο Ιεχωβά δήλωσε: «Καμιά εργασία δεν θα γίνεται στη διάρκειά τους. Μόνο ό,τι χρειάζεται κάθε ψυχή για να φάει, εκείνο μόνο μπορεί να γίνεται για εσάς». (Εξ 12:15, 16) Ωστόσο, τις ημέρες των “αγίων συνελεύσεων” οι ιερείς ήταν απασχολημένοι με την προσφορά θυσιών στον Ιεχωβά (Λευ 23:37, 38), κάτι το οποίο ασφαλώς δεν αποτελούσε παραβίαση της εντολής που απαγόρευε τις συνηθισμένες καθημερινές εργασίες. Επίσης, αυτές οι περιστάσεις δεν ήταν περίοδοι απραξίας για το λαό γενικά αλλά ήταν ευκαιρίες μεγάλης πνευματικής ωφέλειας. Την ημέρα του εβδομαδιαίου Σαββάτου, ο λαός συναθροιζόταν για να αποδώσει δημόσια λατρεία και να διδαχτεί. Στη συνέχεια εποικοδομούνταν από τη δημόσια ανάγνωση και την εξήγηση του γραπτού Λόγου του Θεού, κάτι το οποίο γινόταν και στις συναγωγές που ήρθαν σε ύπαρξη αργότερα. (Πρ 15:21) Έτσι λοιπόν, ενώ ο λαός δεν έκανε καμιά κοπιαστική εργασία στη διάρκεια της ημέρας του Σαββάτου ή των άλλων “αγίων συνελεύσεων”, αφοσιωνόταν στην προσευχή και στο στοχασμό γύρω από τον Δημιουργό και τους σκοπούς του.—Βλέπε ΣΥΝΑΞΗ.