ΑΒΙΡΩΝ

(Αβιρών) [Ο Πατέρας Είναι Υψηλός (Εξυψωμένος)].

1. Ρουβηνίτης, γιος του Ελιάβ και αδελφός του Δαθάν και του Νεμουήλ. Ήταν κεφαλή οικογένειας και ένας από τους προύχοντες του Ισραήλ τον καιρό της Εξόδου από την Αίγυπτο.—Αρ 26:5-9.

Ο Αβιρών και ο αδελφός του ο Δαθάν υποστήριξαν τον Λευίτη Κορέ στο στασιασμό του εναντίον της εξουσίας του Μωυσή και του Ααρών. Ένας τρίτος Ρουβηνίτης, ονόματι Ων, αναφέρεται και αυτός στην αρχική φάση του στασιασμού αλλά στη συνέχεια δεν γίνεται περαιτέρω μνεία για αυτόν. (Αρ 16:1) Έχοντας συγκεντρώσει μια ομάδα 250 αρχηγών, “αντρών φημισμένων”, οι άντρες αυτοί κατηγόρησαν τον Μωυσή και τον Ααρών ότι εξύψωσαν αυθαίρετα τον εαυτό τους πάνω από την υπόλοιπη εκκλησία. (Αρ 16:1-3) Από τα λόγια που είπε ο Μωυσής στον Κορέ γίνεται σαφές ότι ο Κορέ καθώς και όσοι από τους Λευίτες τον ακολούθησαν επιδίωκαν την ιεροσύνη η οποία είχε ανατεθεί στον Ααρών (Αρ 16:4-11), αλλά προφανώς δεν ίσχυε το ίδιο για τον Αβιρών και τον Δαθάν που ήταν Ρουβηνίτες. Ο Μωυσής ασχολήθηκε ξεχωριστά με αυτούς, και όταν τους κάλεσε να παρουσιαστούν μπροστά του, εκείνοι αρνήθηκαν εξακοντίζοντας κατηγορίες μόνο εναντίον του Μωυσή χωρίς να αναφέρουν καθόλου τον Ααρών. Επέκριναν δριμύτατα την ηγεσία που ασκούσε ο Μωυσής στο έθνος, λέγοντας ότι “προσπαθούσε να τους παραστήσει τον άρχοντα φτάνοντας στο απροχώρητο” και ότι δεν είχε εκπληρώσει την υπόσχεση να τους οδηγήσει σε μια γη όπου έρρεε το γάλα και το μέλι. Κατά συνέπεια, όταν ο Μωυσής προσευχήθηκε στον Ιεχωβά απαντώντας σε αυτές τις κατηγορίες, υπερασπίστηκε τις δικές του ενέργειες και όχι τις ενέργειες του Ααρών.—Αρ 16:12-15.

Από το γεγονός αυτό φαίνεται ότι ο στασιασμός ήταν δίπτυχος και δεν στόχευε μόνο στο Ααρωνικό ιερατείο αλλά και στη θέση του Μωυσή ως εκείνου που διαχειριζόταν τις οδηγίες του Θεού. (Ψλ 106:16) Ίσως είχε θεωρηθεί κατάλληλη η ευκαιρία για να χειραγωγηθεί το κοινό αίσθημα προς μια αλλαγή, εφόσον, λίγο καιρό πριν από αυτό, ο λαός είχε εκφράσει έντονα παράπονα εναντίον του Μωυσή και είχε κάνει λόγο για διορισμό καινούριου επικεφαλής ο οποίος θα οδηγούσε το έθνος πίσω στην Αίγυπτο, ακόμη δε και για λιθοβολισμό του Ιησού του Ναυή και του Χάλεβ επειδή υποστήριζαν τον Μωυσή και τον Ααρών. (Αρ 14:1-10) Ο Ρουβήν ήταν ο πρωτότοκος γιος του Ιακώβ, αλλά έχασε τα κληρονομικά δικαιώματα του πρωτοτόκου εξαιτίας του ότι ενήργησε εσφαλμένα. (1Χρ 5:1) Συνεπώς, ο Δαθάν και ο Αβιρών πιθανόν να εξέφραζαν δυσαρέσκεια για την εξουσία που ασκούσε πάνω τους ο Λευίτης Μωυσής επειδή ήθελαν να ανακτήσουν τα πρωτεία που είχε χάσει ο προπάτοράς τους. Ωστόσο, το εδάφιο Αριθμοί 26:9 δείχνει ότι αυτοί δεν αντιμάχονταν μόνο τον Μωυσή και τον Ααρών αλλά και «τον Ιεχωβά», ο οποίος είχε αναθέσει στον Μωυσή και στον Ααρών τις θέσεις εξουσίας τους με θεϊκό διορισμό.

Εφόσον η οικογένεια των Κααθιτών (στην οποία ανήκε η οικογένεια του Κορέ) στρατοπέδευε στη νότια πλευρά της σκηνής της μαρτυρίας, στην ίδια πλευρά με τους Ρουβηνίτες, είναι πιθανό ότι η σκηνή του Κορέ βρισκόταν κοντά στις σκηνές του Δαθάν και του Αβιρών. (Αρ 2:10· 3:29) Όταν ο Θεός εξέφρασε την κρίση του, ο Δαθάν και ο Αβιρών στέκονταν στην είσοδο των σκηνών τους, ενώ ο Κορέ και 250 υποστηρικτές του στασιασμού είχαν συγκεντρωθεί στην είσοδο της σκηνής της συνάντησης κρατώντας στα χέρια τα θυμιατήρια τους. Στη συνέχεια, και μετά την έκκληση που απηύθυνε ο Μωυσής στον υπόλοιπο λαό να απομακρυνθεί από τις σκηνές των τριών αρχηγών του στασιασμού, ο Θεός κατέστησε φανερό ότι καταδίκαζε την ασεβή πορεία τους κάνοντας να ανοίξει το έδαφος κάτω από τις σκηνές αυτών των αντρών και να καταπιεί τον Δαθάν, τον Αβιρών και τα σπιτικά τους. (Αρ 16:16-35· Δευ 11:6· Ψλ 106:17) Παρόμοια αφανίστηκε και το σπιτικό του Κορέ, με εξαίρεση τους γιους του. Ο ίδιος ο Κορέ πέθανε μαζί με τους 250 στασιαστές—έγινε παρανάλωμα του πυρός μπροστά στη σκηνή της μαρτυρίας. (Αρ 16:35· 26:10, 11) Με αυτόν τον τρόπο, δόθηκε γρήγορα τέλος στο στασιασμό εναντίον της θεϊκά ανατεθειμένης εξουσίας, και το όνομα του Αβιρών εξαλείφθηκε από τον Ισραήλ εξαιτίας της ανάμειξής του στο στασιασμό.

2. Ο πρωτότοκος γιος του Χιήλ του Βαιθηλίτη. Στο εδάφιο Ιησούς του Ναυή 6:26, έχει καταγραφεί ο όρκος που έκανε ο Ιησούς του Ναυή σχετικά με την κατεστραμμένη πόλη της Ιεριχώς, προλέγοντας ότι όποιος την ανοικοδομούσε θα έχανε τον πρωτότοκο γιο του. Ο πατέρας του Αβιρών, ο Χιήλ, αγνόησε αυτόν τον όρκο και, στη διάρκεια της βασιλείας του Αχαάβ (περ. 940-920 Π.Κ.Χ.), σχεδόν πέντε αιώνες έπειτα από την εποχή του Ιησού του Ναυή, έθεσε τα θεμέλια της Ιεριχώς. Ο Αβιρών ο γιος του πέθανε, προφανώς πρόωρα, γεγονός που αποτελεί την ιστορικά καταγραμμένη εκπλήρωση της προφητείας.—1Βα 16:34.