-
ΘυσιαστήριοΕνόραση στις Γραφές, Τόμος 1
-
-
Στους Ισραηλίτες δόθηκε η οδηγία να γκρεμίσουν όλα τα ειδωλολατρικά θυσιαστήρια και να καταστρέψουν τις ιερές στήλες και τους ιερούς στύλους που συνήθως φτιάχνονταν δίπλα σε αυτά. (Εξ 34:13· Δευ 7:5, 6· 12:1-3) Αυτοί δεν θα έπρεπε ποτέ να τα αντιγράψουν ούτε να προσφέρουν ως θυσία τα παιδιά τους στη φωτιά όπως έκαναν οι Χαναναίοι. (Δευ 12:30, 31· 16:21) Αντί να έχουν πολλά θυσιαστήρια, θα έπρεπε να έχουν μόνο ένα για τη λατρεία του ενός αληθινού Θεού, το οποίο θα βρισκόταν στον τόπο που θα εξέλεγε ο Ιεχωβά. (Δευ 12:2-6, 13, 14, 27· αντιπαράβαλε με τη Βαβυλώνα η οποία διέθετε 180 θυσιαστήρια προς τιμήν της θεάς Ιστάρ και μόνο.) Αρχικά, οι Ισραηλίτες έλαβαν την οδηγία να φτιάξουν ένα θυσιαστήριο από απελέκητες πέτρες έπειτα από τη διάβαση του Ιορδάνη Ποταμού (Δευ 27:4-8), και αυτό το έχτισε ο Ιησούς του Ναυή στο Όρος Εβάλ. (Ιη 8:30-32) Μετά τη διαμοίραση της κατακτημένης γης, οι φυλές των Ρουβήν και Γαδ και η μισή φυλή του Μανασσή έχτισαν ένα επιβλητικό θυσιαστήριο δίπλα στον Ιορδάνη, γεγονός το οποίο προκάλεσε προσωρινή κρίση ανάμεσα στις υπόλοιπες φυλές, ωσότου διαπιστώθηκε ότι το θυσιαστήριο δεν αποτελούσε ένδειξη αποστασίας, αλλά απλώς μνημείο πιστότητας στον Ιεχωβά ως τον αληθινό Θεό.—Ιη 22:10-34.
Μερικά άλλα θυσιαστήρια που κατασκευάστηκαν φαίνεται ότι χτίστηκαν για κάποιες ειδικές περιπτώσεις, όχι για συνεχή χρήση, και συνήθως αυτό γινόταν κατόπιν εμφάνισης κάποιου αγγέλου ή κατόπιν αγγελικής εντολής. Τέτοιο ήταν το θυσιαστήριο στη Βοκίμ και τα θυσιαστήρια που έχτισαν ο Γεδεών και ο Μανωέ. (Κρ 2:1-5· 6:24-32· 13:15-23) Το υπόμνημα σχετικά με την ανέγερση θυσιαστηρίου στη Βαιθήλ από το λαό, όταν εξέταζαν με ποιον τρόπο θα μπορούσαν να αποτρέψουν την εξαφάνιση της φυλής του Βενιαμίν, δεν δείχνει αν το θυσιαστήριο αυτό είχε τη θεϊκή επιδοκιμασία ή αν ήταν απλώς μια περίπτωση στην οποία “έκαναν ό,τι φαινόταν σωστό στα μάτια τους”. (Κρ 21:4, 25) Ως εκπρόσωπος του Θεού, ο Σαμουήλ πρόσφερε θυσία στη Μισπά και, επίσης, έχτισε ένα θυσιαστήριο στη Ραμά. (1Σα 7:5, 9, 10, 17) Αυτό ίσως έγινε λόγω του γεγονότος ότι η παρουσία του Ιεχωβά δεν ήταν πλέον φανερή στη σκηνή της μαρτυρίας στη Σηλώ, μετά την απομάκρυνση της Κιβωτού.—1Σα 4:4, 11· 6:19-21· 7:1, 2· παράβαλε Ψλ 78:59-64.
Χρήση προσωρινών θυσιαστηρίων. Σε κάποιες περιπτώσεις κατασκευάστηκαν προσωρινά θυσιαστήρια. Για παράδειγμα, ο Σαούλ πρόσφερε θυσία στα Γάλγαλα και έχτισε ένα θυσιαστήριο στην Αιαλών. (1Σα 13:7-12· 14:33-35) Στην πρώτη περίπτωση κατακρίθηκε επειδή δεν περίμενε τον Σαμουήλ να κάνει τη θυσία, αλλά το κατά πόσον οι τοποθεσίες αυτές ήταν κατάλληλα μέρη για την προσφορά θυσιών δεν εξετάζεται.
Ο Δαβίδ ζήτησε από τον Ιωνάθαν να δικαιολογήσει την απουσία του από το τραπέζι του Σαούλ την ημέρα της νέας σελήνης λέγοντας ότι παρίστατο σε μια ετήσια οικογενειακή θυσία στη Βηθλεέμ. Ωστόσο, εφόσον αυτό ήταν πρόφαση, δεν είναι σίγουρο αν έλαβε πράγματι χώρα τέτοιος εορτασμός. (1Σα 20:6, 28, 29) Αργότερα, ως βασιλιάς, ο Δαβίδ έχτισε ένα θυσιαστήριο στο αλώνι του Ορνά(ν) κατ’ εντολήν του Θεού. (2Σα 24:18-25· 1Χρ 21:18-26· 22:1) Η δήλωση στο εδάφιο 1 Βασιλέων 9:25, σύμφωνα με την οποία ο Σολομών “πρόσφερε θυσίες πάνω στο θυσιαστήριο”, σαφώς αναφέρεται στο ότι εκείνος διευθέτησε να γίνει αυτό μέσω του εξουσιοδοτημένου ιερατείου.—Παράβαλε 2Χρ 8:12-15.
Φαίνεται ότι μετά την ανέγερση του ναού στην Ιερουσαλήμ το θυσιαστήριο βρισκόταν πλέον οριστικά στον “τόπο που είχε εκλέξει ο Ιεχωβά ο Θεός, και έπρεπε να πηγαίνουν εκεί”. (Δευ 12:5) Οποιαδήποτε άλλα θυσιαστήρια κατασκευάστηκαν από τότε και στο εξής, εκτός από εκείνο που χρησιμοποίησε ο Ηλίας στο Όρος Κάρμηλος κατά την πύρινη δοκιμή με τους ιερείς του Βάαλ (1Βα 18:26-35), κατασκευάστηκαν λόγω της αποστασίας. Ο ίδιος ο Σολομών ήταν ο πρώτος που έγινε ένοχος τέτοιου είδους αποστασίας, εξαιτίας της επιρροής των αλλοεθνών συζύγων του. (1Βα 11:3-8) Ο Ιεροβοάμ, βασιλιάς του νεοσύστατου βόρειου βασιλείου, επιχείρησε να αποτρέψει τους υπηκόους του από το να πηγαίνουν στο ναό στην Ιερουσαλήμ, ανεγείροντας θυσιαστήρια στη Βαιθήλ και στη Δαν. (1Βα 12:28-33) Τότε, κάποιος προφήτης προείπε ότι, κατά τη διακυβέρνηση του Βασιλιά Ιωσία του Ιούδα, θα θανατώνονταν οι ιερείς οι οποίοι ιερουργούσαν στο θυσιαστήριο της Βαιθήλ και θα καίγονταν κόκαλα νεκρών πάνω στο θυσιαστήριο. Ως σημείο αυτού, το θυσιαστήριο σκίστηκε στα δύο, και αργότερα η προφητεία εκπληρώθηκε στην εντέλεια.—1Βα 13:1-5· 2Βα 23:15-20· παράβαλε Αμ 3:14.
Στη διάρκεια της διακυβέρνησης του Βασιλιά Αχαάβ στον Ισραήλ, τα ειδωλολατρικά θυσιαστήρια γνώρισαν άνθηση. (1Βα 16:31-33) Την εποχή του Βασιλιά Άχαζ του Ιούδα, υπήρχαν θυσιαστήρια «σε κάθε γωνιά της Ιερουσαλήμ» καθώς και πολλοί “υψηλοί τόποι”. (2Χρ 28:24, 25) Ο Μανασσής έφτασε μέχρι του σημείου να χτίσει θυσιαστήρια μέσα στον οίκο του Ιεχωβά, καθώς και θυσιαστήρια για τη λατρεία “του στρατεύματος των ουρανών” στην αυλή του ναού.—2Βα 21:3-5.
Αν και κατά περιόδους πιστοί βασιλιάδες κατέστρεφαν αυτά τα ειδωλολατρικά θυσιαστήρια (2Βα 11:18· 23:12, 20· 2Χρ 14:3· 30:14· 31:1· 34:4-7), πριν από την πτώση της Ιερουσαλήμ ο Ιερεμίας μπορούσε και πάλι να πει: «Οι θεοί σου έγιναν τόσο πολλοί όσες είναι οι πόλεις σου, Ιούδα· και τοποθετήσατε για το επαίσχυντο πράγμα τόσο πολλά θυσιαστήρια όσοι είναι οι δρόμοι της Ιερουσαλήμ, θυσιαστήρια για να υψώνετε καπνό θυσίας στον Βάαλ».—Ιερ 11:13.
-
-
ΘυσιαστήριοΕνόραση στις Γραφές, Τόμος 1
-
-
Η Σημασία των Θυσιαστηρίων. Στο 8ο και στο 9ο κεφάλαιο της προς Εβραίους επιστολής, ο απόστολος Παύλος δείχνει ξεκάθαρα ότι όλα τα πράγματα που σχετίζονταν με την υπηρεσία στη σκηνή της μαρτυρίας και στο ναό ήταν συμβολικά. (Εβρ 8:5· 9:23) Η σημασία των δύο θυσιαστηρίων καθίσταται προφανής από διάφορες πληροφορίες στις Χριστιανικές Ελληνικές Γραφές. Το θυσιαστήριο των ολοκαυτωμάτων αντιπροσώπευε το «θέλημα» του Θεού, δηλαδή την προθυμία που είχε να δεχτεί την τέλεια ανθρώπινη θυσία του μονογενούς του Γιου. (Εβρ 10:5-10) Η θέση του μπροστά στην είσοδο του αγιαστηρίου τονίζει την απαίτηση για πίστη σε αυτή τη λυτρωτική θυσία ως αναγκαία προϋπόθεση προκειμένου να γίνει κανείς αποδεκτός από τον Θεό. (Ιωα 3:16-18) Η επιμονή για την ύπαρξη ενός και μόνο θυσιαστηρίου για την προσφορά θυσιών βρίσκεται σε αρμονία με τη δήλωση του Χριστού: «Εγώ είμαι η οδός και η αλήθεια και η ζωή. Κανείς δεν έρχεται στον Πατέρα παρά μόνο μέσω εμού», καθώς και με τις πολυάριθμες περικοπές που δηλώνουν ότι πρέπει να υπάρχει ενότητα στη Χριστιανική πίστη.—Ιωα 14:6· Ματ 7:13, 14· 1Κο 1:10-13· Εφ 4:3-6· υπόψη επίσης η προφητεία του Ησαΐα στα εδ. Ησ 56:7· 60:7, όπου αναφέρεται ότι άνθρωποι από όλα τα έθνη θα έρχονταν στο θυσιαστήριο του Θεού.
-