ΣΚΟΥΛΑΡΙΚΙ

Κρίκος ή άλλο κόσμημα που φοριέται στο αφτί για στολισμό. Οι Εβραίοι δεν φαίνεται να είχαν συγκεκριμένη λέξη για το «σκουλαρίκι», καθώς μία από τις λέξεις που χρησιμοποιούσαν για αυτό το κόσμημα (νέζεμ) μπορεί να σημαίνει είτε τον κρίκο για τη μύτη είτε το σκουλαρίκι. (Παρ 11:22· Εξ 32:2) Τα συμφραζόμενα της λέξης νέζεμ στις Γραφές μάς βοηθούν μερικές φορές, αν και όχι πάντα, να προσδιορίσουμε αν εννοείται σκουλαρίκι ή κρίκος για τη μύτη. Κατά πάσα πιθανότητα, σε πολλές περιπτώσεις τα σκουλαρίκια και οι κρίκοι για τη μύτη διέφεραν ελάχιστα στο σχήμα. Η εβραϊκή λέξη ‛αγίλ χρησιμοποιείται επίσης για να δηλώσει το σκουλαρίκι και αναφέρεται σε κόσμημα κυκλικού σχήματος.—Αρ 31:50· Ιεζ 16:12.

Σε πολλά έθνη της αρχαιότητας, όλοι—άντρες, γυναίκες και παιδιά—φορούσαν σκουλαρίκια. Το ότι σε πολλές χώρες οι άντρες φορούσαν σκουλαρίκια είναι φανερό από τις απεικονίσεις ξένων σε αιγυπτιακά μνημεία. Ωστόσο, φαίνεται ότι στην Αίγυπτο δεν ήταν συνηθισμένο να φορούν οι άντρες σκουλαρίκια, και δεν είναι βέβαιο αν οι άρρενες Ισραηλίτες συνήθιζαν να φορούν ή όχι. Σκουλαρίκια φορούσαν οι Μαδιανίτες, από τους οποίους τα πήραν οι Ισραηλίτες ως λάφυρα πολέμου. (Αρ 31:1, 2, 50) Όταν ο Ααρών επρόκειτο να φτιάξει το χρυσό μοσχάρι στην έρημο, παρήγγειλε στους Ισραηλίτες: «Βγάλτε τα χρυσά σκουλαρίκια που είναι στα αφτιά των γυναικών σας, των γιων σας και των θυγατέρων σας και φέρτε τα σε εμένα».—Εξ 32:1-4.

Οι Αιγύπτιες συνήθιζαν να φορούν σκουλαρίκια αποτελούμενα από μεγάλους χρυσούς κρίκους, μερικοί από τους οποίους είχαν διάμετρο 4 ως 5 εκ., ενώ κάποια άλλα ήταν ακόμη μεγαλύτερα και αποτελούνταν από πολλούς ξεχωριστούς κρίκους, μέχρι και έξι τον αριθμό, κολλημένους μεταξύ τους. Στις Θήβες της Αιγύπτου βρέθηκαν ασημένια σκουλαρίκια, μερικά από τα οποία έμοιαζαν με καρφάκια. Μερικές φορές τα αιγυπτιακά σκουλαρίκια, όπως και τα ασσυριακά, ήταν πολυποίκιλτα, ενώ ορισμένα από αυτά είχαν σχήμα σταυρού. Συνήθως έβαζαν το σκουλαρίκι περνώντας τον ίδιο τον κρίκο ή ένα άγκιστρο μέσα από μια τρύπα στο λοβό του αφτιού.

Στην αρχαία Αίγυπτο, οι υψηλά ιστάμενοι φορούσαν μερικές φορές στα αφτιά τους χρυσά κοσμήματα που είχαν το σχήμα του φιδιού ασπίδα, το σώμα του οποίου ήταν στολισμένο με ένθετους πολύτιμους λίθους. Τα σκουλαρίκια στη Μέση Ανατολή ήταν ενίοτε κρίκοι στους οποίους είχαν αναρτήσει κρεμαστά στολίδια. Μερικά ονομάζονταν «σταγονόμορφα σκουλαρίκια» (εβρ., νετιφώθ, από τη ρίζα νατάφ [που σημαίνει «στάζω, σταλάζω» ή «σταγόνα»]). Αυτή η λέξη αναφέρεται προφανώς σε κάποιο κόσμημα ή κρεμαστό στολίδι σε σχήμα σταγόνας. Τα «σταγονόμορφα σκουλαρίκια» ίσως ήταν μαργαριτάρια ή σφαιρικές χάντρες από ασήμι ή χρυσό, αλλά η Αγία Γραφή δεν περιγράφει πώς ήταν. (Κρ 8:26) Συγκαταλέγονται δε στα αντικείμενα που ο Ιεχωβά είπε ότι θα αφαιρούσε από τις υπεροπτικές «κόρες της Σιών».—Ησ 3:16, 19.

Οι πιστοί Εβραίοι και οι Χριστιανοί δεν φορούσαν σκουλαρίκια ως φυλαχτά, παρότι άλλοι στην αρχαιότητα είχαν αυτή τη συνήθεια. Αν και η Αγία Γραφή δεν λέει συγκεκριμένα ότι «τα σκουλαρίκια» που είχαν κάποια μέλη του σπιτικού του Ιακώβ θεωρούνταν φυλαχτά, ο Ιακώβ έθαψε τόσο «τους θεούς αλλοεθνών» όσο και «τα σκουλαρίκια» που υπήρχαν στο σπιτικό του κάτω από το μεγάλο δέντρο κοντά στη Συχέμ. (Γε 35:2-4) «Τα διακοσμητικά κοχύλια που βουίζουν» τα οποία είχαν οι υπεροπτικές «κόρες της Σιών» ήταν κάποιου είδους φυλαχτά τα οποία μπορεί να κρεμούσαν από περιδέραια ή να φορούσαν στα αφτιά.—Ησ 3:20.

Όταν δόθηκε στον Ισραήλ το προνόμιο να κάνουν συνεισφορές για τη σκηνή της μαρτυρίας, άτομα με πρόθυμη καρδιά δώρισαν διάφορα αντικείμενα, ανάμεσα σε αυτά και σκουλαρίκια. (Εξ 35:20-22) Αιώνες αργότερα, ο Ιεχωβά είπε στην Ιερουσαλήμ ότι, μεταξύ άλλων, της είχε δείξει την αγάπη του βάζοντάς της σκουλαρίκια στα αφτιά. (Ιεζ 16:1, 2, 12) Ο Σολομών, επίσης, χρησιμοποίησε το χρυσό σκουλαρίκι ως σύμβολο όταν είπε: «Σκουλαρίκι χρυσό και στολίδι από εξαιρετικό χρυσάφι είναι για το ευήκοο αφτί ο σοφός που παρέχει έλεγχο».—Παρ 25:1, 12.