Ιεφθάε — ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ της Σκοπιάς

ΙΕΦΘΑΕ

(Ιεφθάε) [Είθε να Ανοίξει [ο Θεός]· [Ο Θεός] Έχει Ανοίξει].

Κριτής του Ισραήλ από τη φυλή του Μανασσή. (Αρ 26:29· Κρ 11:1) Έκρινε την περιοχή της Γαλαάδ επί έξι χρόνια, ίσως κατά την περίοδο της ιερατείας του Ηλεί και τα πρώτα χρόνια της ζωής του Σαμουήλ. (Κρ 12:7) Η αναφορά που κάνει ο Ιεφθάε στα «τριακόσια χρόνια» ισραηλιτικής κυριαρχίας Α του Ιορδάνη φαίνεται να τοποθετεί την έναρξη της εξαετούς περιόδου κατά την οποία υπηρέτησε ως κριτής στο 1173 Π.Κ.Χ. περίπου.—Κρ 11:26.

Ο Ιεφθάε Ήταν Νόμιμος Γιος. Η μητέρα του Ιεφθάε ήταν “πόρνη”, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι ο Ιεφθάε ήταν καρπός πορνείας ή νόθος. Η μητέρα του υπήρξε πόρνη προτού παντρευτεί τον Γαλαάδ ως δευτερεύουσα σύζυγός του, όπως ακριβώς η Ραάβ υπήρξε κάποτε πόρνη αλλά αργότερα παντρεύτηκε τον Σαλμών. (Κρ 11:1· Ιη 2:1· Ματ 1:5) Το ότι ο Ιεφθάε δεν ήταν νόθος αποδεικνύεται από το γεγονός ότι οι ετεροθαλείς αδελφοί του, από την κύρια σύζυγο του Γαλαάδ, τον έδιωξαν για να μη συμμετάσχει στην κληρονομιά. (Κρ 11:2) Επιπρόσθετα, ο Ιεφθάε έγινε αργότερα ο αναγνωρισμένος ηγέτης των αντρών της Γαλαάδ (ανάμεσα στους οποίους φαίνεται ότι οι ετεροθαλείς αδελφοί του κατείχαν εξέχουσα θέση). (Κρ 11:11) Επιπλέον, πρόσφερε θυσία στον Θεό στη σκηνή της μαρτυρίας. (Κρ 11:30, 31) Ένας νόθος γιος δεν θα ήταν δυνατόν να κάνει τίποτα από αυτά, διότι ο Νόμος δήλωνε συγκεκριμένα: «Κανένας νόθος γιος δεν επιτρέπεται να μπει στην εκκλησία του Ιεχωβά. Ακόμη και μέχρι τη δέκατη γενιά, κανείς δικός του δεν επιτρέπεται να μπει στην εκκλησία του Ιεχωβά».—Δευ 23:2.

Ο Ιεφθάε ήταν προφανώς ο πρωτότοκος του Γαλαάδ. Συνεπώς, φυσιολογικά θα κληρονομούσε δύο μερίδια από την περιουσία του πατέρα του, του Γαλαάδ (ο οποίος φαίνεται ότι είχε ήδη πεθάνει όταν έδιωξαν τον Ιεφθάε οι ετεροθαλείς αδελφοί του), και θα ήταν επίσης η κεφαλή της οικογένειας. Μόνο αν τον έδιωχναν παράνομα θα μπορούσαν οι ετεροθαλείς αδελφοί του να του στερήσουν την κληρονομιά που δικαιούνταν, διότι ακόμη και αν ο πρωτότοκος γιος κάποιου πατέρα ήταν γιος της δευτερεύουσας συζύγου, ή μιας λιγότερο ευνοούμενης συζύγου, θα έπρεπε, παρ’ όλα αυτά, να λάβει τα δικαιώματα του πρωτοτόκου.—Δευ 21:15-17.

«Αργόσχολοι Άνθρωποι» Συγκεντρώνονται Κοντά στον Ιεφθάε. Όταν έδιωξαν τον Ιεφθάε οι ετεροθαλείς αδελφοί του, αυτός κατοίκησε στη γη Τωβ, μια περιοχή Α της Γαλαάδ, προφανώς έξω από τα όρια του Ισραήλ. Εδώ ο Ιεφθάε βρισκόταν κοντά στα σύνορα, εκτεθειμένος στους ξένους εχθρούς του Ισραήλ, ιδιαίτερα στον Αμμών. «Αργόσχολοι άνθρωποι», δηλαδή άνθρωποι που προφανώς είχαν αναγκαστεί να γίνουν αργόσχολοι ή είχαν χάσει την εργασία τους εξαιτίας της παρενόχλησης των Αμμωνιτών και οι οποίοι επαναστάτησαν εναντίον του ζυγού του Αμμών, ήρθαν στον Ιεφθάε και τέθηκαν υπό τις διαταγές του. (Κρ 11:3) Όσοι ζούσαν στην περιοχή Α του Ιορδάνη Ποταμού (οι φυλές του Ρουβήν, του Γαδ και η μισή φυλή του Μανασσή) ήταν κυρίως κτηνοτρόφοι, και οι Αμμωνίτες εισβολείς (οι οποίοι μερικές φορές διέσχιζαν μάλιστα και τον Ιορδάνη) προφανώς άρπαζαν κατά τις επιδρομές τους τα υπάρχοντα και τα εισοδήματα πολλών κατοίκων της Γαλαάδ.—Κρ 10:6-10.

Οι Αμμωνίτες Απειλούν με Πόλεμο. Η καταδυνάστευση από τους Αμμωνίτες συνεχίστηκε επί 18 χρόνια. Ο Θεός το επέτρεψε αυτό επειδή οι Ισραηλίτες, εκδηλώνοντας απιστία, είχαν στραφεί στο να υπηρετούν τους θεούς των γύρω εθνών. Τώρα όμως οι γιοι του Ισραήλ είχαν συνέλθει, είχαν μετανοήσει για την ανόητη πορεία τους και επικαλούνταν τον Ιεχωβά για βοήθεια. Άρχισαν να καταστρέφουν τα είδωλά τους και να υπηρετούν τον Ιεχωβά. Τότε ο Αμμών συγκεντρώθηκε στη Γαλαάδ για έναν γενικευμένο πόλεμο. (Κρ 10:7-17· 11:4) Αυτό το γεγονός υποδηλώνει ότι στην ουσία ο μεγάλος αόρατος εχθρός του Θεού, ο Σατανάς ο Διάβολος, ήταν εκείνος ο οποίος ξεσήκωνε τα ειδωλολατρικά έθνη εναντίον του Ισραήλ και ότι το πραγματικό ζήτημα ήταν η λατρεία του αληθινού Θεού.—Παράβαλε Απ 12:9· Ψλ 96:5· 1Κο 10:20.

Ο Ισραήλ συγκέντρωσε τις δυνάμεις του στη Μισπά. Οι ετεροθαλείς αδελφοί του Ιεφθάε ήταν προφανώς εξέχοντες μεταξύ των πρεσβυτέρων της Γαλαάδ. (Κρ 10:17· 11:7) Διέκριναν την ανάγκη που υπήρχε για σωστή ηγεσία και κατεύθυνση. (Κρ 10:18) Αντιλήφθηκαν ότι έπρεπε να έχουν ως κεφαλή τους έναν άντρα διορισμένο από τον Θεό προκειμένου να νικήσουν τον Αμμών. (Κρ 11:5, 6, 10) Αναμφίβολα, τα επιτεύγματα του Ιεφθάε και των αντρών του στην Τωβ αποτελούσαν ένδειξη ότι τον είχε επιλέξει ο Θεός. (Κρ 11:1) Οι άντρες της Γαλαάδ αποφάσισαν να πάνε στον Ιεφθάε, τον οποίο προηγουμένως είχαν καταφρονήσει, για να του ζητήσουν να γίνει κεφαλή τους.

Ο Ιεφθάε Γίνεται Κεφαλή της Γαλαάδ. Ο Ιεφθάε συμφώνησε να τους οδηγήσει στη μάχη εναντίον του Αμμών υπό έναν όρο: αν ο Ιεχωβά τού έδινε τη νίκη, θα συνέχιζε να είναι κεφαλή όταν θα επέστρεφε από τη μάχη. Η επιμονή του σε αυτό δεν ήταν ιδιοτελής αξίωση. Είχε αποδείξει ότι ενδιαφερόταν για τη μάχη που θα δινόταν για χάρη του ονόματος του Θεού και του λαού του. Αν, λοιπόν, νικούσε τον Αμμών, αυτό θα καταδείκνυε ότι ο Θεός ήταν μαζί του. Ο Ιεφθάε ήθελε να βεβαιωθεί ότι δεν επρόκειτο να εγκαταλείψουν ξανά τη διακυβέρνηση του Θεού όταν θα περνούσε η κρίσιμη κατάσταση. Επίσης, αν ήταν πράγματι ο πρωτότοκος γιος του Γαλαάδ, απλώς εδραίωνε με αυτόν τον τρόπο το νόμιμο δικαίωμα που είχε να είναι κεφαλή του οίκου του Γαλαάδ. Τότε συνάφθηκε αυτή η διαθήκη ενώπιον του Ιεχωβά στη Μισπά. Με αυτό ο Ιεφθάε έδειξε και πάλι ότι απέβλεπε στον Ιεχωβά ως τον Θεό και Βασιλιά του Ισραήλ και ως τον πραγματικό Ελευθερωτή τους.—Κρ 11:8-11.

Ο Ιεφθάε, ως δραστήριος άνθρωπος, άρχισε χωρίς καθυστέρηση να ασκεί σθεναρή ηγεσία. Έστειλε μήνυμα στο βασιλιά του Αμμών, επισημαίνοντας ότι ο Αμμών ήταν καταπατητής επειδή είχε εισβάλει στη γη του Ισραήλ. Ο βασιλιάς απάντησε ότι αυτή τη γη την είχε πάρει ο Ισραήλ από τον Αμμών. (Κρ 11:12, 13) Σε αυτό το σημείο ο Ιεφθάε έδειξε ότι δεν ήταν ένας τραχύς, άξεστος πολεμιστής, αλλά ήταν μελετητής της ιστορίας και ιδιαίτερα της πολιτείας του Θεού με το λαό του. Αντέκρουσε το επιχείρημα των Αμμωνιτών, καταδεικνύοντας ότι (1) ο Ισραήλ δεν πείραξε τον Αμμών, τον Μωάβ ή τον Εδώμ (Κρ 11:14-18· Δευ 2:9, 19, 37· 2Χρ 20:10, 11)· (2) ο Αμμών δεν είχε στην κατοχή του τη διεκδικούμενη γη τον καιρό της ισραηλιτικής κατάκτησης, επειδή αυτή βρισκόταν στα χέρια των Αμορραίων της Χαναάν και ο Θεός είχε δώσει το βασιλιά τους, τον Σηών, και τη γη του στο χέρι του Ισραήλ· (3) είχαν περάσει 300 χρόνια χωρίς να διεκδικήσει ο Αμμών τη γη που κατείχε ο Ισραήλ· επομένως, ποια ουσιαστική βάση υπήρχε για να το κάνει αυτό τώρα;—Κρ 11:19-27.

Ο Ιεφθάε έφτασε στην καρδιά του ζητήματος όταν κατέδειξε ότι επρόκειτο ουσιαστικά για θέμα λατρείας. Δήλωσε ότι ο Ιεχωβά Θεός είχε δώσει τη γη στον Ισραήλ και γι’ αυτόν το λόγο δεν επρόκειτο να δώσουν ούτε ένα χιλιοστό από αυτήν σε λάτρεις ψεύτικου θεού. Αποκάλεσε τον Χεμώς θεό του Αμμών. Μερικοί νομίζουν ότι αυτό ήταν λάθος. Αλλά παρότι ο Αμμών είχε θεό τον Μελχώμ και παρότι ο Χεμώς ήταν θεός του Μωάβ, αυτά τα συγγενή έθνη λάτρευαν πολλούς θεούς. Ακόμη και ο Σολομών έφερε τη λατρεία του Χεμώς στον Ισραήλ, ενεργώντας εσφαλμένα εξαιτίας των αλλοεθνών συζύγων του. (Κρ 11:24· 1Βα 11:1, 7, 8, 33· 2Βα 23:13) Επιπλέον, το όνομα «Χεμώς» πιθανόν να σημαίνει «Αυτός που Καθυποτάσσει, Κατακτητής», σύμφωνα με μερικούς λογίους. (Βλέπε Εβραϊκό και Χαλδαϊκό Λεξικό του Γεσένιου [Gesenius’s Hebrew and Chaldee Lexicon], μετάφραση [στην αγγλική] Σ. Τρετζέλις, 1901, σ. 401.) Ο Ιεφθάε ίσως έστρεφε την προσοχή σε αυτόν το θεό ως εκείνον στον οποίο οι Αμμωνίτες απέδιδαν το χαρακτηριστικό ότι “καθυπέτασσε” ή “κατακτούσε” άλλους λαούς για να δώσει γη στους ίδιους.

Η Ευχή του Ιεφθάε. Ο Ιεφθάε διέκρινε τώρα ότι ήταν θέλημα Θεού να διεξαχθεί η μάχη με τον Αμμών. Υπό την επενέργεια του πνεύματος του Θεού, οδήγησε το στρατό του στη μάχη. Όπως ο Ιακώβ περίπου 600 χρόνια νωρίτερα, έτσι και ο Ιεφθάε έκανε μια ευχή, εκδηλώνοντας την ολόκαρδη επιθυμία του να λάβει κατεύθυνση από τον Ιεχωβά και αποδίδοντας οποιαδήποτε πιθανή επιτυχία του στον Ιεχωβά. (Κρ 11:30, 31· Γε 28:20-22) Ο Ιεχωβά άκουσε με εύνοια την ευχή του και οι Αμμωνίτες καθυποτάχθηκαν.—Κρ 11:32, 33.

Μήπως είχε υπόψη του ο Ιεφθάε να κάνει ανθρωποθυσία όταν ευχήθηκε να προσφέρει ως ολοκαύτωμα τον πρώτο που θα έβγαινε από το σπίτι του;

Μερικοί κριτικοί και λόγιοι έχουν αποδοκιμάσει τον Ιεφθάε για την ευχή του, επειδή έχουν την άποψη ότι ο Ιεφθάε ακολούθησε τη συνήθεια των άλλων εθνών και πρόσφερε την κόρη του καίγοντάς την ως ανθρώπινο ολοκαύτωμα. Δεν συνέβη όμως κάτι τέτοιο. Μια κατά γράμμα ανθρωποθυσία θα πρόσβαλλε τον Ιεχωβά, θα ήταν ένα αηδιαστικό πράγμα που παραβίαζε το νόμο του. Εκείνος είχε διατάξει αυστηρά τον Ισραήλ: «Δεν πρέπει να μάθεις να ενεργείς σύμφωνα με τα απεχθή πράγματα εκείνων των εθνών. Δεν πρέπει να βρεθεί σε εσένα κάποιος που περνάει το γιο του ή την κόρη του μέσα από τη φωτιά . . . Διότι όποιος κάνει αυτά τα πράγματα είναι απεχθής στον Ιεχωβά, και για αυτά τα απεχθή πράγματα ο Ιεχωβά ο Θεός σου τους διώχνει από μπροστά σου». (Δευ 18:9-12) Ο Ιεχωβά δεν θα ευλογούσε ένα τέτοιο άτομο—απεναντίας, θα το καταριόταν. Οι Αμμωνίτες, τους οποίους πολεμούσε ο Ιεφθάε, ήταν αυτοί που έκαναν ανθρωποθυσίες στο θεό τους τον Μολόχ.—Παράβαλε 2Βα 17:17· 21:6· 23:10· Ιερ 7:31, 32· 19:5, 6.

Όταν ο Ιεφθάε είπε: «Όποιος βγει από τις πόρτες του σπιτιού μου να με συναντήσει . . . θα γίνει του Ιεχωβά», αναφερόταν σε άνθρωπο και όχι σε ζώο, εφόσον ήταν απίθανο να έχουν οι Ισραηλίτες στα σπίτια τους ζώα που ήταν κατάλληλα για θυσία και να τα αφήνουν να τριγυρίζουν εκεί ελεύθερα. Επιπλέον, η προσφορά ενός ζώου δεν θα έδειχνε κάποια ιδιαίτερη αφοσίωση στον Θεό. Ο Ιεφθάε ήξερε ότι θα μπορούσε κάλλιστα να είναι η κόρη του το άτομο που θα έβγαινε να τον συναντήσει. Θα πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι το πνεύμα του Ιεχωβά επενεργούσε στον Ιεφθάε εκείνον τον καιρό, και αυτό θα τον απέτρεπε από κάποια απερίσκεπτη ευχή. Πώς, λοιπόν, το άτομο που θα έβγαινε να συναντήσει τον Ιεφθάε για να τον συγχαρεί για τη νίκη του θα “γινόταν του Ιεχωβά” και θα προσφερόταν «ως ολοκαύτωμα»;—Κρ 11:31.

Υπήρχε η δυνατότητα να προσφερθούν άτομα για αποκλειστική υπηρεσία προς τον Ιεχωβά σχετική με το αγιαστήριο. Επρόκειτο για ένα δικαίωμα το οποίο μπορούσαν να ασκήσουν οι γονείς. Ο Σαμουήλ ήταν ένα τέτοιο άτομο, το οποίο η μητέρα του η Άννα είχε ευχηθεί να προσφέρει στην υπηρεσία της σκηνής πριν από τη γέννησή του. Αυτή η ευχή είχε την έγκριση του συζύγου της του Ελκανά. Μόλις απογαλακτίστηκε ο Σαμουήλ, η Άννα τον πρόσφερε στο αγιαστήριο. Μαζί με αυτόν, η Άννα έφερε και ένα ζώο για θυσία. (1Σα 1:11, 22-28· 2:11) Ο Σαμψών ήταν άλλο ένα παιδί που προσφέρθηκε ειδικά για να υπηρετεί τον Θεό ως Ναζηραίος.—Κρ 13:2-5, 11-14· παράβαλε με την εξουσία που είχε ο πατέρας όσον αφορά την κόρη του όπως περιγράφεται στα εδάφια Αρ 30:3-5, 16.

Όταν ο Ιεφθάε έφερε την κόρη του στο αγιαστήριο, το οποίο εκείνον τον καιρό ήταν στη Σηλώ, αναμφίβολα συνόδευσε αυτή του την ενέργεια με το ολοκαύτωμα κάποιου ζώου. Σύμφωνα με το Νόμο, το ολοκαύτωμα σφαζόταν, γδερνόταν και τεμαχιζόταν, τα έντερα και τα πόδια πλένονταν, και το σώμα, όλα τα μέλη μαζί με το κεφάλι, καιγόταν πάνω στο θυσιαστήριο. (Λευ 1:3-9) Το γεγονός ότι η προσφορά αυτή δινόταν ολόκληρη αντιπροσώπευε πλήρη, ανεπιφύλακτη, ολόκαρδη αφιέρωση στον Ιεχωβά, και όταν συνόδευε κάποια άλλη προσφορά (όπως, παραδείγματος χάρη, όταν το ολοκαύτωμα προσφερόταν έπειτα από την προσφορά για αμαρτία την Ημέρα της Εξιλέωσης), αποτελούσε επίκληση προς τον Ιεχωβά ώστε να δεχτεί εκείνη την προσφορά.—Λευ 16:3, 5, 6, 11, 15, 24.

Αυτό ήταν πραγματική θυσία τόσο από μέρους του Ιεφθάε όσο και από μέρους της κόρης του, γιατί ο Ιεφθάε δεν είχε άλλο παιδί. (Κρ 11:34) Επομένως, δεν θα υπήρχε απόγονός του για να διατηρήσει το όνομα και την κληρονομιά του στον Ισραήλ. Η μοναδική ελπίδα του Ιεφθάε σχετικά με αυτό ήταν η κόρη του. Εκείνη έκλαψε όχι για το θάνατό της, αλλά για την «παρθενία» της, επειδή επιθυμία του κάθε Ισραηλίτη και της κάθε Ισραηλίτισσας ήταν να αποκτήσει παιδιά και να διατηρήσει το όνομα και την κληρονομιά της οικογένειας. (Κρ 11:37, 38) Η στειρότητα ήταν συμφορά. Η κόρη, όμως, του Ιεφθάε «δεν είχε ποτέ σχέσεις με άντρα». Αν αυτά τα λόγια εφαρμόζονταν μόνο στην περίοδο πριν από την εκπλήρωση της ευχής, τότε θα ήταν περιττά, εφόσον είχε αναφερθεί συγκεκριμένα ότι η κοπέλα ήταν παρθένα. Το ότι η δήλωση αυτή αναφέρεται στην εκπλήρωση της ευχής φαίνεται από το ότι εμφανίζεται μετά την έκφραση: «Αυτός εκπλήρωσε προς εκείνη την ευχή του, την οποία είχε κάνει». Στην πραγματικότητα, το υπόμνημα επισημαίνει ότι και μετά την εκπλήρωση της ευχής εκείνη διατήρησε την παρθενία της.—Κρ 11:39· παράβαλε αποδόσεις KJ· Dy· ΜΝΚ· ΒΑΜ· ΛΧ.

Επιπλέον, «κάθε χρόνο» οι φίλες της κόρης του Ιεφθάε την επισκέπτονταν για να της «δώσουν έπαινο». (Κρ 11:40) Η εβραϊκή λέξη τανάχ, η οποία χρησιμοποιείται εδώ, εμφανίζεται επίσης στο εδάφιο Κριτές 5:11, και σε εκείνο το εδάφιο αποδίδεται με διάφορους τρόπους: “διηγούνται” (AT· ΜΝΚ· ΒΑΜ), «εξιστορούν» (KJ), “επαναλαμβάνουν” (RS· ΛΧ). Η λέξη αυτή ορίζεται στο Εβραϊκό και Χαλδαϊκό Λεξικό ([A Hebrew and Chaldee Lexicon], επιμέλεια Μπ. Ντέιβις, 1957, σ. 693) ως «επαναλαμβάνω, εξιστορώ». Στο εδάφιο Κριτές 11:40, η Μετάφραση Βασιλέως Ιακώβου αποδίδει αυτόν τον όρο «να θρηνήσουν», αλλά η περιθωριακή σημείωση έχει την απόδοση «να μιλήσουν με». (Βλέπε επίσης ΒΑΜ.) Καθώς η κόρη του Ιεφθάε υπηρετούσε στο αγιαστήριο, αναμφίβολα όπως και άλλοι Νεθινίμ («Δοσμένοι», που είχαν προσφερθεί για την υπηρεσία του αγιαστηρίου), θα υπήρχαν πολλά πράγματα που θα μπορούσε να κάνει. Αυτά τα άτομα πρόσφεραν υπηρεσία μαζεύοντας ξύλα, αντλώντας νερό, κάνοντας διάφορες επισκευές και αναμφίβολα εκτελώντας πολλά άλλα καθήκοντα ως βοηθοί των ιερέων και των Λευιτών που βρίσκονταν εκεί.—Ιη 9:21, 23, 27· Εσδ 7:24· 8:20· Νε 3:26.

Οι Εφραϊμίτες Αντιτίθενται στον Ιεφθάε. Οι Εφραϊμίτες, οι οποίοι θεωρούσαν τον εαυτό τους ως την κυρίαρχη φυλή του βόρειου Ισραήλ (περιλαμβανομένης και της Γαλαάδ), αρνήθηκαν από υπερηφάνεια να αναγνωρίσουν τον Ιεφθάε και προσπάθησαν να δικαιώσουν τον εαυτό τους. Επινόησαν, λοιπόν, μια ψεύτικη κατηγορία για να δείξουν ότι τους είχε προσβάλει. Παρόμοια στάση είχαν εκδηλώσει πριν από χρόνια, την εποχή του Κριτή Γεδεών. (Κρ 8:1) Ισχυρίστηκαν ότι ο Ιεφθάε δεν τους είχε καλέσει στη μάχη εναντίον του Αμμών και απείλησαν να κάψουν το σπίτι του Ιεφθάε ενώ εκείνος θα βρισκόταν μέσα σε αυτό.—Κρ 12:1.

Ο Ιεφθάε απάντησε ότι τους είχε καλέσει αλλά εκείνοι δεν είχαν ανταποκριθεί. Τους είπε το εξής επιχείρημα: «Ο Ιεχωβά τούς έδωσε [τον Αμμών] στο χέρι μου. Γιατί, λοιπόν, ανεβήκατε εναντίον μου αυτή την ημέρα για να πολεμήσετε εναντίον μου;» (Κρ 12:2, 3) Οι Εφραϊμίτες ισχυρίστηκαν τα εξής σχετικά με το στράτευμα του Ιεφθάε: «Φυγάδες από τον Εφραΐμ είστε εσείς, ο Γαλαάδ, μέσα στον Εφραΐμ, μέσα στον Μανασσή». (Κρ 12:4) Με αυτά τα λόγια πιθανώς ονείδιζαν τον Ιεφθάε κάνοντας νύξη στο γεγονός ότι, στο παρελθόν, είχε διωχτεί και είχε μαζί του “αργόσχολους ανθρώπους”, άνεργους, ως «φυγάδες».—Κρ 11:3.

Στη μάχη που ακολούθησε, ο Εφραΐμ χτυπήθηκε και κατατροπώθηκε. Οι άντρες του Ιεφθάε τούς σταματούσαν στα περάσματα του Ιορδάνη. Όταν οι Εφραϊμίτες που διέφευγαν προσπαθούσαν να κρύψουν την ταυτότητά τους, τους πρόδιδε η προφορά τους. Στη δοκιμή στην οποία τους υπέβαλλαν ζητώντας τους να πουν τη λέξη «Σχίββωλεθ», δεν μπορούσαν να προφέρουν τον παχύ φθόγγο «σχ» και έτσι έλεγαν απλώς «Σίββωλεθ». Επειδή ενήργησαν στασιαστικά εναντίον εκείνου τον οποίο ο Ιεχωβά είχε διορίσει για τη σωτηρία τους, 42.000 Εφραϊμίτες έχασαν τη ζωή τους.—Κρ 12:5, 6.

Επιδοκιμασμένος από τον Θεό. Στο εδάφιο 1 Σαμουήλ 12:11, ο Ιεφθάε αναφέρεται ονομαστικά ως ελευθερωτής που στάλθηκε από τον Ιεχωβά, και στο εδάφιο Εβραίους 11:32 συγκαταλέγεται στο πιστό «σύννεφο μαρτύρων».—Εβρ 12:1.