ΨΩΜΙ ΤΗΣ ΠΡΟΘΕΣΗΣ

Δώδεκα ψωμιά που τοποθετούνταν πάνω σε τραπέζι στα Άγια της σκηνής της μαρτυρίας ή του ναού και αντικαθίσταντο με φρέσκα κάθε Σάββατο. (Εξ 35:13· 39:36· 1Βα 7:48· 2Χρ 13:11· Νε 10:32, 33) Η εβραϊκή έκφραση που αποδίδεται «ψωμί της πρόθεσης» σημαίνει κατά κυριολεξία «ψωμί του προσώπου». Η λέξη που μεταφράζεται «πρόσωπο» υποδηλώνει μερικές φορές την «παρουσία» κάποιου. (2Βα 13:23) Έτσι λοιπόν, το ψωμί της πρόθεσης βρισκόταν μπροστά στο πρόσωπο του Ιεχωβά ως προσφορά ενώπιόν του μόνιμα. (Εξ 25:30, υποσ.) Άλλες εκφράσεις που χρησιμοποιούνται για το ίδιο πράγμα είναι “ψωμί που τοποθετείται σε στοίβες” (2Χρ 2:4), «ψωμιά της παρουσίασης» (Μαρ 2:26) και απλώς “τα ψωμιά” (Εβρ 9:2).

Οι Κααθίτες είχαν την ευθύνη να ψήνουν το ψωμί της πρόθεσης «κάθε σάββατο» και να το μεταφέρουν όταν η σκηνή της μαρτυρίας μετακινούνταν. (Αρ 4:7· 1Χρ 9:32) Καθεμιά από τις 12 κουλούρες ήταν φτιαγμένη από δύο γομόρ (0,2 εφά· ποσότητα ίση με 4,4 λίτρα) λεπτό αλεύρι και, σύμφωνα με τον Ιώσηπο, δεν χρησιμοποιούνταν καθόλου προζύμι. (Ιουδαϊκή Αρχαιολογία, Γ΄, 142 [vi, 6]) Το Σάββατο έβγαζαν τα παλιά ψωμιά από το τραπέζι του ψωμιού της πρόθεσης, που βρισκόταν στη βόρεια πλευρά των Αγίων (Εξ 26:35), και τα αντικαθιστούσαν με 12 φρέσκα ψωμιά. Τις κουλούρες τις τοποθετούσαν σε δύο στοίβες, καθεμιά από τις οποίες αποτελούνταν από έξι ψωμιά, ή αλλιώς έξι στρώσεις. Πάνω σε κάθε στοίβα έβαζαν αγνό λιβάνι. Η Ιουδαϊκή παράδοση λέει ότι έβαζαν το λιβάνι μέσα σε χρυσά σκεύη και όχι απευθείας πάνω στα ψωμιά. Λέγεται πως όταν έβγαζαν το ψωμί της πρόθεσης το Σάββατο, έκαιγαν το λιβάνι στο θυσιαστήριο.—Λευ 24:5-8.

Τα παλιά ψωμιά ήταν κάτι το αγιότατο, εφόσον βρίσκονταν στα Άγια ενώπιον του Ιεχωβά για μια εβδομάδα, και έπρεπε να τα τρώνε οι Ααρωνικοί ιερείς σε άγιο τόπο, προφανώς κάπου στον περίβολο του αγιαστηρίου. (Λευ 24:9) Στη Βιβλική ιστορία υπάρχει μόνο μία καταγραμμένη περίπτωση χρήσης των παλιών ψωμιών από άτομα που δεν ανήκαν στο Ααρωνικό ιερατείο. Όταν ο Δαβίδ κρυβόταν από τον Σαούλ, ζήτησε ψωμί από τον Αχιμέλεχ τον αρχιερέα για τον εαυτό του και τους άντρες του. Ο Αχιμέλεχ δεν είχε «συνηθισμένο ψωμί» και έτσι έδωσε στον Δαβίδ από τα ψωμιά της πρόθεσης που είχαν αντικατασταθεί. Αλλά ο αρχιερέας, ο οποίος πίστευε ότι ο Δαβίδ εκτελούσε κάποια αποστολή για λογαριασμό του βασιλιά, έδωσε τα ψωμιά μόνο αφού έλαβε τη διαβεβαίωση ότι ο Δαβίδ και οι άντρες του ήταν τελετουργικά καθαροί. (1Σα 21:1-6) Ο Ιησούς Χριστός αναφέρθηκε σε αυτό το περιστατικό όταν οι Φαρισαίοι διαμαρτυρήθηκαν για το ότι οι μαθητές του αποσπούσαν στάχυα το Σάββατο.—Ματ 12:3-7· Λου 6:1-4.