Να Ρίχνετε Πάντα το Βάρος σας στον Ιεχωβά

ΠΟΛΛΑ άτομα σήμερα νιώθουν ότι τους τσακίζουν τα βάρη. Οι οικονομικές δυσκολίες, τα οδυνηρά οικογενειακά προβλήματα, τα προβλήματα υγείας, ο πόνος και τα παθήματα εξαιτίας της καταπίεσης και της τυραννίας, καθώς και ένα σωρό άλλα δεινά, γίνονται δυσβάσταχτα βάρη που πρέπει να σηκώσουν. Εκτός από τις εξωτερικές αυτές πιέσεις, μερικοί νιώθουν επίσης καταβαρημένοι από το αίσθημα της προσωπικής αχρηστίας και αποτυχίας εξαιτίας των δικών τους ατελειών. Πολλοί μπαίνουν στον πειρασμό να παραιτηθούν εντελώς από τον αγώνα. Πώς μπορείτε να τα βγάλετε πέρα όταν τα βάρη φαίνονται αβάσταχτα;

Κάποτε, ο Δαβίδ, ο βασιλιάς του Ισραήλ, αισθάνθηκε ότι η πίεση ήταν σχεδόν αβάσταχτη. Σύμφωνα με τον 55ο Ψαλμό, η αγωνία που ένιωθε εξαιτίας των πιέσεων και της μοχθηρίας των εχθρών του τον είχε φέρει στα όρια της παραφροσύνης. Ένιωθε μεγάλο πόνο και φόβο. Το μόνο που μπορούσε να κάνει ήταν να αναστενάζει από θλίψη. (Ψαλμός 55:2, 5, 17, ΜΝΚ) Παρ’ όλες τις θλίψεις του, όμως, βρήκε έναν τρόπο για να τα βγάλει πέρα. Πώς; Απέβλεπε στον Θεό του για υποστήριξη. Ο ίδιος έδωσε την εξής συμβουλή σε άλλους οι οποίοι μπορεί να αισθάνονταν παρόμοια: ‘Ρίξε το βάρος σου στον Ιεχωβά’.—Ψαλμός 55:22, ΜΝΚ.

Τι εννοούσε με τα λόγια ‘ρίξε το βάρος σου στον Ιεχωβά’; Εννοούσε απλώς να στραφούμε στον Ιεχωβά με προσευχή και να εκφράσουμε την ανησυχία μας; Ή μήπως μπορούμε οι ίδιοι να κάνουμε κάτι για να βελτιώσουμε την κατάσταση; Τι θα λεχθεί αν αισθανόμαστε πολύ ανάξιοι για να πλησιάσουμε τον Ιεχωβά; Μπορούμε να καταλάβουμε τι εννοούσε ο Δαβίδ αν αναλογιστούμε μερικές εμπειρίες τις οποίες θα θυμόταν έντονα καθώς έγραφε αυτά τα λόγια.

Να Ενεργείτε με τη Δύναμη του Ιεχωβά

Θυμάστε που ο Γολιάθ γέμιζε με φόβο τις καρδιές των μαχητών του Ισραήλ; Αυτός ο γίγαντας, που είχε πάνω από 2,7 μέτρα ύψος, τους τρομοκρατούσε. (1 Σαμουήλ 17:4-11, 24) Αλλά ο Δαβίδ δεν φοβήθηκε. Γιατί; Επειδή δεν προσπάθησε να αντιμετωπίσει τον Γολιάθ με τη δική του δύναμη. Από τότε που χρίστηκε ως ο μελλοντικός βασιλιάς του Ισραήλ, άφηνε το πνεύμα του Θεού να τον κατευθύνει και να τον ενδυναμώνει σε όλες του τις ενέργειες. (1 Σαμουήλ 16:13) Γι’ αυτό, είπε στον Γολιάθ: ‘Έρχομαι εναντίον σου εν τω ονόματι του Ιεχωβά των δυνάμεων, του Θεού των στρατευμάτων του Ισραήλ, τα οποία συ εξουθένησας· την ημέραν ταύτην θέλει σε παραδώσει ο Ιεχωβά εις την χείρα μου’. (1 Σαμουήλ 17:45, 46) Μολονότι ο Δαβίδ ήταν επιδέξιος σφεντονιστής, μπορούμε να είμαστε βέβαιοι ότι το άγιο πνεύμα του Ιεχωβά κατηύθυνε την πέτρα που αυτός εκσφενδόνισε στον Γολιάθ, κάνοντάς την πιο φονική.—1 Σαμουήλ 17:48-51.

Ο Δαβίδ αντιμετώπισε αυτή την τεράστια πρόκληση και βγήκε νικητής επειδή πίστευε ότι ο Θεός θα τον υποστήριζε και θα τον ενδυνάμωνε. Είχε αναπτύξει μια καλή σχέση με τον Θεό, μια σχέση εμπιστοσύνης. Αναμφίβολα, αυτή η σχέση ισχυροποιήθηκε από τον τρόπο με τον οποίο τον είχε διαφυλάξει ο Ιεχωβά παλαιότερα. (1 Σαμουήλ 17:34-37) Όπως ο Δαβίδ, μπορείτε να διατηρείτε ισχυρή προσωπική σχέση με τον Ιεχωβά και να εμπιστεύεστε πλήρως στην ικανότητα και στην προθυμία που έχει να σας ενισχύει και να σας υποστηρίζει σε όλες τις περιστάσεις.—Ψαλμός 34:7, 8.

Κάντε Ό,τι Μπορείτε για να Επιλύσετε το Πρόβλημα

Αυτό, φυσικά, δεν σημαίνει ότι δεν θα υπάρχουν περίοδοι έντονου πόνου, ανησυχίας, ακόμη και φόβου, όπως δείχνει ξεκάθαρα ο 55ος Ψαλμός. Για παράδειγμα, μερικά χρόνια έπειτα από αυτή τη γεμάτη αφοβιά επίδειξη εμπιστοσύνης στον Ιεχωβά, ο Δαβίδ ένιωσε μεγάλο φόβο όταν βρέθηκε αντιμέτωπος με τους εχθρούς του. Έχασε την εύνοια του Βασιλιά Σαούλ και έπρεπε να τραπεί σε φυγή για να σώσει τη ζωή του. Προσπαθήστε να φανταστείτε τη συναισθηματική αναστάτωση που θα πρέπει να προξένησε αυτό στον Δαβίδ, τα ερωτηματικά που θα πρέπει να δημιούργησε στο μυαλό του όσον αφορά την επεξεργασία του σκοπού του Ιεχωβά. Σε τελική ανάλυση, αν και είχε χριστεί ως ο μελλοντικός βασιλιάς του Ισραήλ, έπρεπε να ζήσει σαν φυγάς μέσα στην έρημο, κυνηγημένος σαν άγριο ζώο. Όταν προσπάθησε να καταφύγει στην πόλη Γαθ, τη γενέτειρα του Γολιάθ, τον αναγνώρισαν. Με ποιο αποτέλεσμα; Το υπόμνημα λέει ότι «εφοβήθη σφόδρα».—1 Σαμουήλ 21:10-12.

Αλλά αυτός δεν επέτρεψε στο φόβο και στη βαθιά ανησυχία που ένιωθε να τον κάνουν να πάψει να αποβλέπει στον Ιεχωβά για βοήθεια. Σύμφωνα με τον 34ο Ψαλμό (τον οποίο έγραψε ως αποτέλεσμα αυτής της εμπειρίας), ο Δαβίδ είπε: ‘Εξεζήτησα τον Ιεχωβά, και επήκουσέ μου, και εκ πάντων των φόβων μου με ηλευθέρωσεν. Ούτος ο πτωχός έκραξε, και ο Ιεχωβά εισήκουσε, και εκ πασών των θλίψεων αυτού έσωσεν αυτόν’.—Ψαλμός 34:4, 6.

Ο Ιεχωβά ασφαλώς τον υποστήριξε. Ωστόσο, παρατηρήστε ότι ο Δαβίδ δεν κάθησε με σταυρωμένα τα χέρια περιμένοντας να τον διασώσει ο Ιεχωβά. Καταλάβαινε ότι ήταν ανάγκη να κάνει ό,τι μπορούσε υπό εκείνες τις περιστάσεις, προκειμένου να ξεπεράσει τη δυσκολία. Παρότι αντιλαμβανόταν ότι το χέρι του Ιεχωβά θα τον διέσωζε, ανέλαβε και ο ίδιος δράση, προσποιούμενος τον τρελό ώστε να μην τον σκοτώσει ο βασιλιάς της Γαθ. (1 Σαμουήλ 21:14–22:1) Και εμείς επίσης χρειάζεται να κάνουμε ό,τι μπορούμε για να αντεπεξέλθουμε στα βάρη, αντί απλώς να περιμένουμε να μας διασώσει ο Ιεχωβά.—Ιακώβου 1:5, 6· 2:26.

Μην Προσθέτετε στα Βάρη Σας

Αργότερα, ο Δαβίδ πήρε και ένα άλλο μάθημα στη ζωή του, ένα οδυνηρό μάθημα. Ποιο ήταν αυτό; Ότι μερικές φορές εμείς οι ίδιοι προσθέτουμε στα βάρη μας. Ύστερα από τη νίκη του επί των Φιλισταίων, τα πράγματα είχαν άσχημη εξέλιξη για τον Δαβίδ όταν αποφάσισε να φέρει την κιβωτό της διαθήκης στην Ιερουσαλήμ. Η ιστορική αφήγηση μας αναφέρει: «Και εσηκώθη ο Δαβίδ και υπήγε, και πας ο λαός ο μετ’ αυτού, από Βααλέ του Ιούδα, δια να αναγάγη εκείθεν την κιβωτόν του Θεού . . . Και επεβίβασαν την κιβωτόν του Θεού επί νέας αμάξης . . . ωδήγησαν δε την άμαξαν την νέαν ο Ουζά και Αχιώ, υιοί του Αβιναδάβ».—2 Σαμουήλ 6:2, 3.

Η χρησιμοποίηση άμαξας για τη μεταφορά της Κιβωτού παραβίαζε όλες τις οδηγίες που είχε δώσει ο Ιεχωβά σχετικά με αυτό το θέμα. Είχε ειπωθεί ξεκάθαρα ότι οι μόνοι εξουσιοδοτημένοι μεταφορείς, οι Κααθίτες Λευίτες, θα έπρεπε να μεταφέρουν την Κιβωτό στους ώμους τους, χρησιμοποιώντας μοχλούς οι οποίοι θα τοποθετούνταν στους κρίκους που υπήρχαν στην Κιβωτό για αυτόν ειδικά το σκοπό. (Έξοδος 25:13, 14· Αριθμοί 4:15, 19· 7:7-9) Το γεγονός ότι αγνοήθηκαν αυτές οι οδηγίες έφερε συμφορά. Όταν τα βόδια που έσερναν την άμαξα λίγο έλειψε να την αναποδογυρίσουν, ο Ουζά, ο οποίος πιθανώς ήταν Λευίτης αλλά σίγουρα όχι ιερέας, προσπάθησε να στηρίξει την Κιβωτό, και ο Ιεχωβά τον πάταξε για την ασεβή του πράξη.—2 Σαμουήλ 6:6, 7, ΜΝΚ.

Ο Δαβίδ ως βασιλιάς έφερε κάποια ευθύνη για αυτό. Η αντίδρασή του δείχνει ότι ακόμη και εκείνοι που έχουν καλή σχέση με τον Ιεχωβά μπορεί μερικές φορές να αντιδρούν με άσχημο τρόπο σε δύσκολες καταστάσεις. Στην αρχή ο Δαβίδ θύμωσε. Κατόπιν φοβήθηκε. (2 Σαμουήλ 6:8, 9, ΜΝΚ) Η σχέση εμπιστοσύνης που είχε με τον Ιεχωβά τέθηκε σε σοβαρή δοκιμασία. Σε εκείνη την περίπτωση φαίνεται ότι δεν έριξε το βάρος του στον Ιεχωβά, εφόσον δεν ακολούθησε τις εντολές του. Θα μπορούσε αυτό να ισχύει και για εμάς κάπου κάπου; Μήπως μερικές φορές επιρρίπτουμε στον Ιεχωβά την ευθύνη για τα προβλήματα που προκύπτουν όταν εμείς αγνοούμε τις οδηγίες του;—Παροιμίαι 19:3.

Αντιμετώπιση του Βάρους της Ενοχής

Αργότερα, ο Δαβίδ δημιούργησε στον εαυτό του ένα τεράστιο βάρος ενοχής αμαρτάνοντας σοβαρά εναντίον των ηθικών κανόνων του Ιεχωβά. Σε αυτή την περίπτωση, ο Δαβίδ δεν οδήγησε τους άντρες του στη μάχη, όπως είχε την ευθύνη να κάνει. Παρέμεινε στην Ιερουσαλήμ, ενώ εκείνοι πήγαν να πολεμήσουν. Αυτό προκάλεσε σοβαρά προβλήματα.—2 Σαμουήλ 11:1.

Ο Βασιλιάς Δαβίδ είδε την όμορφη Βηθ-σαβεέ να κάνει μπάνιο. Διέπραξε μαζί της ανηθικότητα, και αυτή έμεινε έγκυος. (2 Σαμουήλ 11:2-5) Προσπαθώντας να καλύψει την κακή αυτή διαγωγή, φρόντισε να επιστρέψει ο Ουρίας, ο σύζυγός της, από το πεδίο της μάχης στην Ιερουσαλήμ. Ο Ουρίας αρνήθηκε να έχει σεξουαλικές σχέσεις με τη σύζυγό του τη στιγμή που ο Ισραήλ βρισκόταν σε μάχη. (2 Σαμουήλ 11:6-11) Ο Δαβίδ κατέφυγε τώρα σε πονηρά και ύπουλα μέσα προκειμένου να καλύψει το αμάρτημά του. Φρόντισε ώστε οι συστρατιώτες του Ουρία να τον εγκαταλείψουν σε ένα ευπρόσβλητο σημείο στη μάχη και έτσι να σκοτωθεί. Ένα αποτρόπαιο, σοβαρό αμάρτημα!—2 Σαμουήλ 11:12-17.

Ασφαλώς, τελικά η αμαρτία του Δαβίδ αποκαλύφτηκε και αυτός βρέθηκε εκτεθειμένος. (2 Σαμουήλ 12:7-12) Προσπαθήστε να φανταστείτε το βάρος της θλίψης και της ενοχής που πρέπει να ένιωσε ο Δαβίδ όταν συνειδητοποίησε τη φρικαλεότητα που είχε διαπράξει ως αποτέλεσμα του πάθους του. Θα μπορούσε να είχε καταρρακωθεί από τα δικά του αισθήματα αποτυχίας, ιδιαίτερα επειδή πιθανώς ήταν συναισθηματικός, ευαίσθητος άντρας. Θα μπορούσε κάλλιστα να αισθάνεται τελείως άχρηστος!

Ωστόσο, ο Δαβίδ αμέσως παραδέχτηκε το λάθος του, ομολογώντας στον προφήτη Νάθαν: ‘Ημάρτησα εις τον Ιεχωβά’. (2 Σαμουήλ 12:13) Ο 51ος Ψαλμός μάς περιγράφει πώς αισθανόταν καθώς και τις δεήσεις που έκανε στον Ιεχωβά Θεό για να τον καθαρίσει και να τον συγχωρήσει. Ο Δαβίδ προσευχήθηκε: «Πλύνον με μάλλον και μάλλον από της ανομίας μου και από της αμαρτίας μου καθάρισόν με. Διότι τα ανομήματά μου εγώ γνωρίζω, και η αμαρτία μου ενώπιόν μου είναι διαπαντός». (Ψαλμός 51:2, 3) Επειδή μετάνιωσε πραγματικά, μπόρεσε να αναπτύξει και πάλι ισχυρή, στενή σχέση με τον Ιεχωβά. Ο Δαβίδ δεν άφησε να τον κατακλύσουν οι τύψεις και τα αισθήματα αχρηστίας. Έριξε το βάρος του στον Ιεχωβά ομολογώντας ταπεινά την ενοχή του, εκδηλώνοντας γνήσια μετάνοια και προσευχόμενος ένθερμα για τη συγχώρηση του Ιεχωβά. Ο Δαβίδ επανέκτησε την εύνοια του Θεού.—Ψαλμός 51:7-12, 15-19.

Αντιμέτωπος με την Προδοσία

Αυτό το ζήτημα μας οδηγεί στο περιστατικό που παρακίνησε τον Δαβίδ να γράψει τον 55ο Ψαλμό. Ο ίδιος βρισκόταν κάτω από μεγάλη συναισθηματική ένταση. «Η καρδία μου καταθλίβεται εντός μου», έγραψε, «και φόβος θανάτου έπεσεν επ’ εμέ». (Ψαλμός 55:4) Τι του προξένησε τόσο πόνο; Ο Αβεσσαλώμ, ο γιος του Δαβίδ, είχε συνωμοτήσει για να σφετεριστεί τη βασιλεία, η οποία ανήκε στον Δαβίδ. (2 Σαμουήλ 15:1-6) Ήταν πολύ δύσκολο να αντέξει αυτή την προδοσία από τον ίδιο του το γιο, αλλά εκείνο που έκανε τα πράγματα χειρότερα ήταν το γεγονός ότι ο πιο έμπιστος σύμβουλος του Δαβίδ, κάποιος ονόματι Αχιτόφελ, συμμετείχε στη συνωμοσία εναντίον του Δαβίδ. Στον Αχιτόφελ αναφέρεται η περιγραφή που κάνει ο Δαβίδ στα εδάφια Ψαλμός 55:12-14. Εξαιτίας της συνωμοσίας και της προδοσίας, ο Δαβίδ έπρεπε να φύγει από την Ιερουσαλήμ. (2 Σαμουήλ 15:13, 14) Πόση οδύνη θα πρέπει να του έφερε αυτό!

Εντούτοις, εκείνος δεν επέτρεψε στα έντονα αισθήματα και στη θλίψη του να εξασθενίσουν την εμπιστοσύνη και την πεποίθηση που είχε στον Ιεχωβά. Προσευχήθηκε στον Ιεχωβά να ματαιώσει τα σχέδια των συνωμοτών. (2 Σαμουήλ 15:30, 31) Βλέπουμε ξανά ότι ο Δαβίδ δεν περίμενε να κάνει ο Ιεχωβά τα πάντα, τηρώντας παθητική μόνο στάση. Μόλις παρουσιάστηκε η ευκαιρία, έκανε ό,τι ήταν δυνατόν για να ανατρέψει τη συνωμοσία που είχε γίνει εναντίον του. Έστειλε στην Ιερουσαλήμ έναν άλλον από τους συμβούλους του, τον Χουσαΐ, για να προσποιηθεί ότι θα συμμετείχε στη συνωμοσία, ενώ, στην πραγματικότητα, πήγε για να την υποσκάψει. (2 Σαμουήλ 15:32-34) Με την υποστήριξη του Ιεχωβά, το σχέδιο πέτυχε. Ο Χουσαΐ κέρδισε αρκετό χρόνο ώστε ο Δαβίδ να μπορέσει να ανασυγκροτηθεί και να οργανώσει την άμυνά του.—2 Σαμουήλ 17:14.

Πόσο πολύ θα πρέπει να εκτιμούσε ο Δαβίδ σε όλη τη ζωή του την προστατευτική φροντίδα που του παρείχε ο Ιεχωβά, καθώς και την υπομονή και την προθυμία που έδειχνε να συγχωρεί! (Ψαλμός 34:18, 19· 51:17) Έχοντας αυτές τις εμπειρίες, ο Δαβίδ μάς ενθαρρύνει με πεποίθηση να στρεφόμαστε στον Ιεχωβά για βοήθεια σε καιρούς θλίψης, να ‘ρίχνουμε το βάρος μας στον Ιεχωβά’.—Παράβαλε 1 Πέτρου 5:6, 7.

Να Οικοδομείτε και να Διατηρείτε μια Ισχυρή Σχέση Εμπιστοσύνης με τον Ιεχωβά

Πώς μπορούμε να αποκτήσουμε εμείς την ίδια σχέση που είχε ο Δαβίδ με τον Ιεχωβά, μια σχέση η οποία τον στήριζε σε καιρούς μεγάλων δοκιμασιών και θλίψεων; Οικοδομούμε αυτή τη σχέση με το να είμαστε επιμελείς σπουδαστές του Λόγου του Θεού, της Αγίας Γραφής. Τον αφήνουμε να μας διδάσκει σχετικά με τους νόμους, τις αρχές και την προσωπικότητά του. (Ψαλμός 19:7-11) Καθώς κάνουμε στοχασμούς γύρω από το Λόγο του Θεού, Τον πλησιάζουμε ολοένα και περισσότερο και μαθαίνουμε να εμπιστευόμαστε ανεπιφύλακτα σε Αυτόν. (Ψαλμός 143:1-5) Βαθαίνουμε και ισχυροποιούμε αυτή τη σχέση καθώς συναναστρεφόμαστε με τους ομοπίστους μας προκειμένου να εκπαιδευτούμε περαιτέρω από τον Ιεχωβά. (Ψαλμός 122:1-4) Ενισχύουμε τη σχέση μας με τον Ιεχωβά μέσω εγκάρδιας προσευχής.—Ψαλμός 55:1.

Είναι αλήθεια ότι ο Δαβίδ, όπως και εμείς, πέρασε δύσκολες στιγμές όταν η σχέση του με τον Ιεχωβά δεν ήταν τόσο ισχυρή όσο θα έπρεπε. Η καταδυνάστευση μπορεί να μας «παραλογίζει». (Εκκλησιαστής 7:7) Αλλά ο Ιεχωβά βλέπει τι συμβαίνει, και γνωρίζει τι υπάρχει στην καρδιά μας. (Εκκλησιαστής 4:1· 5:8) Πρέπει να κάνουμε σκληρές προσπάθειες για να διατηρούμε ισχυρή τη σχέση μας με τον Ιεχωβά. Τότε, οποιαδήποτε βάρη και αν πρέπει να σηκώσουμε, μπορούμε να βασιστούμε στον Ιεχωβά προκειμένου να μας ανακουφίσει από την πίεση ή να μας δώσει τη δύναμη να αντεπεξέλθουμε στην κατάσταση. (Φιλιππησίους 4:6, 7, 13) Το ζήτημα είναι να παραμένουμε κοντά στον Ιεχωβά. Όταν ο Δαβίδ το έκανε αυτό, ήταν απόλυτα ασφαλής.

Συνεπώς, όποιες και αν είναι οι περιστάσεις σας, λέει ο Δαβίδ, να ρίχνετε πάντα το βάρος σας στον Ιεχωβά. Τότε, θα γευτούμε την πραγματοποίηση της υπόσχεσης: ‘Αυτός θα σε στηρίξει. Ποτέ δεν θα επιτρέψει να κλονιστεί ο δίκαιος’.—Ψαλμός 55:22, ΜΝΚ.