Έχετε Πίστη σαν του Ηλία;

Η ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ κοινωνία σήμερα υποσκάπτει την πίστη. Ορισμένοι διανοούμενοι χλευάζουν στη σκέψη ότι υπάρχει Θεός. Οι θρησκευτικοί υποκριτές εμπαίζουν τον Θεό. Οι κοσμικοί άνθρωποι ενεργούν όλο και περισσότερο απλώς σαν να μην έχει ο Θεός καμία σημασία. Είτε αυτές οι ενέργειες φοβίζουν ένα άτομο είτε το αποθαρρύνουν είτε το κάνουν να είναι απαθές, σε κάθε περίπτωση το αποτέλεσμα είναι το ίδιο: Η πίστη του διαβρώνεται. Δεν είναι να απορεί κανείς που ο απόστολος Παύλος αποκάλεσε την έλλειψη πίστης «ευκόλως εμπεριπλέκουσαν ημάς αμαρτίαν»!—Εβραίους 12:1.

Ίσως γι’ αυτό ο Παύλος κατέβαλε ιδιαίτερη προσπάθεια να τραβήξει την προσοχή μας στη ζωή αντρών και γυναικών που είχαν ισχυρή πίστη. (Εβραίους, κεφάλαιο 11) Τέτοια παραδείγματα μπορούν να μας παρακινήσουν και να ενισχύσουν την πίστη μας. Για παράδειγμα, ας συλλογιστούμε τον προφήτη Ηλία στρέφοντας την προσοχή μας μόνο στο πρώτο μέρος της μακρόχρονης και γεμάτης σταδιοδρομίας του ως προφήτη. Έζησε στη διάρκεια της διακυβέρνησης του Βασιλιά Αχαάβ και της ειδωλολάτρισσας συζύγου του, Βασίλισσας Ιεζάβελ, σε έναν καιρό όπου, όπως και τώρα, η πίστη στον αληθινό Θεό είχε εξασθενήσει.

Το Διεφθαρμένο Δεκάφυλο Βασίλειο

Τι αντρόγυνο ήταν αυτό! Ο Αχαάβ ήταν ο έβδομος βασιλιάς του δεκάφυλου Βασιλείου του Ισραήλ. Όσο πονηροί κι αν ήταν οι έξι προκάτοχοί του, ο Αχαάβ ήταν χειρότερος. Όχι μόνο συνέχισε τη διεφθαρμένη λατρεία των μόσχων η οποία επικρατούσε στη χώρα αλλά επίσης παντρεύτηκε την ξένη πριγκίπισσα Ιεζάβελ, εισάγοντας έτσι την πιο ισχυρή μορφή της λατρείας του ψεύτικου θεού Βάαλ που γνώρισε ποτέ εκείνη η χώρα.—1 Βασιλέων 16:30-33.

Η Ιεζάβελ είχε μυηθεί στο Βααλισμό από τη βρεφική της ηλικία. Ο πατέρας της, ο Εθβαάλ, ιερέας της Ασταρώθ (γυναίκας του Βάαλ), έφτασε στο σημείο να δολοφονήσει για να ανέβει στο θρόνο της Σιδώνας, του βασιλείου που βρισκόταν ακριβώς στα βόρεια του Ισραήλ. Η Ιεζάβελ επηρέασε τον ηθικά αδύναμο σύζυγό της ώστε να εδραιώσει το Βααλισμό στον Ισραήλ. Προτού περάσει πολύς καιρός, υπήρχαν 450 προφήτες αυτού του ψεύτικου θεού και 400 προφήτες της θεάς Ασεράχ στη χώρα, και όλοι τους έτρωγαν στο βασιλικό τραπέζι. Πόσο αηδιαστική ήταν στα μάτια του αληθινού Θεού, του Ιεχωβά, η μορφή λατρείας που ασκούσαν αυτοί! Φαλλικά σύμβολα, ιεροτελεστίες γονιμότητας, ιερόδουλοι και ιερόδουλες ακόμα και θυσίες παιδιών—τέτοια ήταν τα εξέχοντα χαρακτηριστικά αυτής της απεχθούς θρησκείας. Με την επιδοκιμασία του Αχαάβ, αυτή εξαπλώθηκε ανεμπόδιστη σε ολόκληρο το βασίλειο.

Οι Ισραηλίτες κατά εκατομμύρια ξέχασαν τον Ιεχωβά, τον Δημιουργό της γης και του κύκλου του νερού που υπάρχει σ’ αυτήν. Εκείνοι πίστευαν ότι ο Βάαλ ήταν εκείνος που ευλογούσε τη γη με βροχές στο τέλος της εποχής της ανομβρίας. Κάθε χρόνο απέβλεπαν με ελπίδα ‘σ’ Αυτόν που ιππεύει στα Σύννεφα’, αυτόν τον επονομαζόμενο θεό της γονιμότητας και της εποχής των βροχών, για να σταματήσει την περίοδο της ανομβρίας. Τον ένα χρόνο μετά τον άλλον έρχονταν οι βροχές. Τον ένα χρόνο μετά τον άλλον η τιμή πήγαινε στον Βάαλ.

Ο Ηλίας Ανακηρύττει τον Ερχομό Ξηρασίας

Πιθανόν στο τέλος μιας μακράς, καλοκαιρινής περιόδου ανομβρίας—ακριβώς τον καιρό που οι άνθρωποι άρχιζαν να περιμένουν να φέρει ο Βάαλ τις ζωοσωτήριες βροχές—εμφανίστηκε στη σκηνή ο Ηλίας.a Εισβάλλει στη Βιβλική αφήγηση σαν κεραυνός εν αιθρία. Λίγα πράγματα μας λέγονται για το παρελθόν του, και τίποτα σχετικά με την καταγωγή του. Αλλά σε αντίθεση με τον κεραυνό, ο Ηλίας δεν προμήνυε καταιγίδα. Ανήγγειλε στον Αχαάβ: ‘Ζη Ιεχωβά ο Θεός του Ισραήλ, έμπροσθεν του οποίου παρίσταμαι, δεν θέλει είσθαι τα έτη ταύτα δρόσος και βροχή, ειμή δια του λόγου του στόματός μου’.—1 Βασιλέων 17:1.

Φανταστείτε αυτόν τον άντρα, ντυμένο με την αγροτική ενδυμασία του που ήταν φτιαγμένη από μαλλί. Προερχόταν από τους βραχώδεις λόφους της Γαλαάδ, και πιθανόν να ανατράφηκε ανάμεσα σε ταπεινούς βοσκούς των ποιμνίων. Στέκεται μπροστά στον ισχυρό βασιλιά Αχαάβ, ίσως μάλιστα μέσα στο τεράστιο παλάτι του, με το φημισμένο οίκο από ελεφαντόδοντο, τις πλούσιες και εξωτικές διακοσμήσεις και τα εντυπωσιακά είδωλα. Εκεί, στη θορυβώδη, οχυρωμένη πόλη της Σαμάρειας, όπου η λατρεία του Ιεχωβά έχει σχεδόν ξεχαστεί, λέει στον Αχαάβ ότι ο θεός του, εκείνος ο Βάαλ, είναι ανίσχυρος και ανύπαρκτος. Για εκείνον το χρόνο και για τα χρόνια που επρόκειτο να ακολουθήσουν, ο Ηλίας διακηρύττει ότι δεν θα υπάρξει ούτε βροχή ούτε δροσιά!

Πού βρήκε ο Ηλίας τέτοια πίστη; Δεν ένιωθε τρόμο καθώς στεκόταν εκεί μπροστά σ’ αυτόν τον υπερόπτη, αποστάτη βασιλιά; Ίσως. Χίλια και πλέον χρόνια αργότερα, ο ετεροθαλής αδελφός του Ιησού, ο Ιάκωβος, μας διαβεβαιώνει ότι ο Ηλίας ήταν ‘άνθρωπος ομοιοπαθής μ’ εμάς [με συναισθήματα σαν τα δικά μας, ΜΝΚ]’. (Ιακώβου 5:17) Αλλά προσέξτε τα λόγια του Ηλία: ‘Ζη Ιεχωβά ο Θεός του Ισραήλ, έμπροσθεν του οποίου παρίσταμαι’. Ο Ηλίας είχε υπόψη του ότι, ως δούλος του Ιεχωβά, στεκόταν μπροστά σ’ έναν πολύ υψηλότερο θρόνο απ’ αυτόν του Αχαάβ—το θρόνο του Υπέρτατου Κυρίου του σύμπαντος! Ήταν ένας εκπρόσωπος, ένας απεσταλμένος, εκείνου του θρόνου. Έχοντας αυτό υπόψη, τι είχε να φοβηθεί από τον Αχαάβ, έναν ασήμαντο ανθρώπινο μονάρχη ο οποίος είχε χάσει την ευλογία του Ιεχωβά;

Δεν ήταν τυχαίο που ο Ιεχωβά ήταν τόσο πραγματικός για τον Ηλία. Ο προφήτης είχε σίγουρα μελετήσει το υπόμνημα της πολιτείας του Θεού με το λαό Του. Ο Ιεχωβά είχε προειδοποιήσει τους Ιουδαίους ότι θα τους τιμωρούσε με ξηρασία και πείνα αν απομακρύνονταν και λάτρευαν ψεύτικους θεούς. (Δευτερονόμιον 11:16, 17) Έχοντας πεποίθηση ότι ο Ιεχωβά πάντοτε εκπληρώνει το λόγο του, ο Ηλίας ‘προσευχήθηκε να μη βρέξει’.—Ιακώβου 5:17.

Εκδήλωσε Πίστη με το να Ακολουθήσει τις Κατευθύνσεις

Προς το παρόν, όμως, η διακήρυξη που είχε κάνει ο Ηλίας τον έβαλε σε θανάσιμο κίνδυνο. Ήταν καιρός για να φανεί μια άλλη πλευρά της πίστης του. Για να παραμείνει ζωντανός, έπρεπε να ακολουθεί πιστά τις οδηγίες του Ιεχωβά: «Αναχώρησον εντεύθεν και στρέψον προς ανατολάς και κρύφθητι πλησίον του χειμάρρου Χερίθ, του απέναντι του Ιορδάνου· και θέλεις πίνει εκ του χειμάρρου· προσέταξα δε τους κόρακας να σε τρέφωσιν εκεί».—1 Βασιλέων 17:3, 4.

Ο Ηλίας υπάκουσε αμέσως. Αν ήθελε να επιζήσει από την ξηρασία και την πείνα που έπληξαν τη γη του, έπρεπε να εμπιστευθεί σε οποιεσδήποτε προμήθειες θα του παρείχε ο Ιεχωβά. Αυτό δεν ήταν καθόλου εύκολο. Σήμαινε ότι έπρεπε να κρύβεται, να ζει σε πλήρη απομόνωση επί μήνες χωρίς διακοπή. Σήμαινε ότι έπρεπε να τρώει κρέας και ψωμί που του έφερναν τα κοράκια—πουλιά τα οποία τρέφονται με θνησιμαία και θεωρούνταν ακάθαρτα σύμφωνα με το Μωσαϊκό Νόμο—και να εμπιστεύεται στον Ιεχωβά ότι αυτό το κρέας δεν ήταν από κάποιο θνησιμαίο αλλά κρέας που το αίμα του είχε χυθεί όπως ήταν κατάλληλο σύμφωνα με το νόμο. Αυτό το θαύμα που κράτησε αρκετό καιρό μοιάζει τόσο απίθανο σε ορισμένους Βιβλικούς σχολιαστές ώστε αυτοί υποθέτουν ότι η λέξη του κειμένου στην προκειμένη περίπτωση πρέπει να σήμαινε «Άραβες» και σε καμία περίπτωση δεν σήμαινε ‘κοράκια’. Αλλά τα κοράκια ήταν η ιδανική εκλογή. Κανείς δεν θα υποπτευόταν ότι αυτά τα ταπεινά, ακάθαρτα πουλιά που πετούσαν προς την έρημο με κομματάκια τροφής στο στόμα τους στην πραγματικότητα τάιζαν τον Ηλία, τον οποίο ο Αχαάβ και η Ιεζάβελ έψαχναν σε όλα τα γειτονικά βασίλεια!—1 Βασιλέων 18:3, 4, 10.

Καθώς η ξηρασία παρατεινόταν, ο Ηλίας θα μπορούσε να αρχίσει να ανησυχεί για το απόθεμα του νερού που είχε στο χείμαρρο Χερίθ. Οι περισσότεροι χείμαρροι του Ισραήλ στερεύουν σε καιρούς ξηρασίας, και «μετά . . . τινας ημέρας» στέρεψε κι αυτός. Μπορείτε να φανταστείτε πώς αισθανόταν ο Ηλίας καθώς το νερό σταδιακά λιγόστευε μέχρι που απέμεινε ένα ρυάκι και η στάθμη του κατέβαινε μέρα με τη μέρα; Σίγουρα θα αναρωτιόταν τι θα συνέβαινε όταν το νερό θα χανόταν τελείως. Παρ’ όλα αυτά, ο Ηλίας δείχνοντας πίστη δεν έφυγε. Μόνο όταν ο χείμαρρος ξεράθηκε ο Ιεχωβά τού έδωσε τις επόμενες οδηγίες του. Η εντολή που δόθηκε στον προφήτη ήταν να πάει στα Σαρεπτά. Εκεί θα συντηρούνταν στο σπίτι μιας χήρας.—1 Βασιλέων 17:7-9.

Στα Σαρεπτά! Αυτή η κωμόπολη ανήκε στην πόλη της Σιδώνας, από την οποία καταγόταν η Ιεζάβελ και όπου ο πατέρας της κυβερνούσε ως βασιλιάς! Θα ήταν ασφαλές κάτι τέτοιο; Ο Ηλίας μπορεί να αναρωτήθηκε το ίδιο. Αλλά «σηκωθείς υπήγεν».—1 Βασιλέων 17:10.

Ο Ιεχωβά Συντηρεί και Παρέχει Ζωή

Η υπακοή του σύντομα ανταμείφθηκε. Συνάντησε τη χήρα όπως είχε προειπωθεί, και βρήκε σ’ αυτήν εκείνο ακριβώς το είδος της πίστης που έλειπε από τους συμπατριώτες του. Αυτή η φτωχή χήρα είχε μόνο τόσο αλεύρι και λάδι ώστε να κάνει ένα τελευταίο γεύμα για τον εαυτό της και για το νεαρό γιο της. Ωστόσο, αν και βρισκόταν σε τόσο μεγάλη ανάγκη, ήταν πρόθυμη να κάνει πρώτα ψωμί για τον Ηλία, δείχνοντας έτσι εμπιστοσύνη στην υπόσχεσή του ότι ο Ιεχωβά θα διατηρούσε το απόθεμα που υπήρχε στο δοχείο με το λάδι και στο δοχείο με το αλεύρι για όσο καιρό θα υπήρχε ανάγκη. Δεν είναι παράξενο που ο Ιησούς Χριστός θυμήθηκε το πιστό παράδειγμα αυτής της χήρας όταν καταδίκασε τους άπιστους Ισραηλίτες των ημερών του!—1 Βασιλέων 17:13-16· Λουκάς 4:25, 26.

Παρά αυτό το θαύμα, όμως, τόσο η πίστη της χήρας όσο και εκείνη του Ηλία επρόκειτο σύντομα να δοκιμαστούν σοβαρά. Ο γιος της πέθανε ξαφνικά. Συντετριμμένη, η χήρα το μόνο που μπορούσε να υποθέσει ήταν πως αυτό το τραγικό χτύπημα είχε κάποια σχέση με τον Ηλία, τον ‘άνθρωπο του Θεού’. Αναρωτήθηκε μήπως τιμωρούνταν για κάποια αμαρτία που είχε διαπράξει στο παρελθόν. Αλλά ο Ηλίας πήρε το άψυχο αγόρι από την αγκαλιά της και το πήγε στο ανώγειο. Ήξερε ότι ο Ιεχωβά μπορούσε να κάνει περισσότερα από το να συντηρεί κάποιον. Ο Ιεχωβά είναι η πηγή της ίδιας της ζωής! Έτσι ο Ηλίας προσευχήθηκε ένθερμα και επανειλημμένα να επιστρέψει η ζωή του παιδιού.

Ο Ηλίας δεν ήταν ο πρώτος ο οποίος είχε τέτοια πίστη στην ανάσταση, αλλά στη Βιβλική αφήγηση, ήταν ο πρώτος που χρησιμοποιήθηκε για να αναστήσει ένα άτομο. Το αγόρι «ανέζησε»! Η χαρά της μητέρας του πρέπει να ήταν κάτι που άξιζε να το δει κανείς καθώς ο Ηλίας τής πήγε το γιο της, λέγοντας τα εξής απλά λόγια: «Βλέπε, ζη ο υιός σου». Χωρίς αμφιβολία με δάκρυα στα μάτια, αυτή είπε: ‘Τώρα γνωρίζω εκ τούτου ότι είσαι άνθρωπος του Θεού, και ο λόγος του Ιεχωβά εν τω στόματί σου είναι αλήθεια’.—1 Βασιλέων 17:17-24.

«Θεός μου Είναι ο Ιεχωβά»

Πόσο συγκινητικό, και πόσο κατάλληλο, είναι το ότι το όνομα του Ηλία σημαίνει «Θεός μου Είναι ο Ιεχωβά»! Σε καιρό ξηρασίας και πείνας, ο Ιεχωβά του έδωσε τροφή και νερό· σε καιρό που επικρατούσε ηθικό χάος, ο Ιεχωβά του έδωσε υγιή καθοδηγία· σε καιρό θανάτου, ο Ιεχωβά τον χρησιμοποίησε για να αποκαταστήσει τη ζωή. Και φαίνεται πως κάθε φορά που απαιτούνταν από τον Ηλία να ασκήσει την πίστη την οποία είχε στον Θεό του—με το να εμπιστευθεί σ’ Εκείνον για προμήθειες, με το να ακολουθήσει τις κατευθύνσεις Του, με το να στηριχθεί σ’ Εκείνον εμπιστευόμενος ότι θα αγιάσει το όνομά Του—ανταμειβόταν με ακόμα περισσότερους λόγους για να θέτει πίστη στον Ιεχωβά. Αυτός ο κανόνας επαληθεύτηκε καθώς συνέχιζε να δέχεται από τον Θεό του, τον Ιεχωβά, δύσκολους διορισμούς ή ακόμα και διορισμούς οι οποίοι προξενούσαν φόβο· στην πραγματικότητα, μερικά από τα πιο θεαματικά θαύματά του βρίσκονταν ακόμα μπροστά του.—Βλέπε 1 Βασιλέων, κεφάλαιο 18.

Η κατάσταση είναι παρόμοια για τους δούλους του Ιεχωβά σήμερα. Μπορεί να μην τρεφόμαστε θαυματουργικά ή να μη χρησιμοποιούμαστε για να αναστήσουμε κάποιον· αυτή δεν είναι εποχή για τέτοια θαύματα. Ωστόσο, ο ίδιος ο Ιεχωβά δεν έχει αλλάξει καθόλου από την εποχή του Ηλία.—1 Κορινθίους 13:8· Ιακώβου 1:17.

Κι εμείς επίσης μπορεί να λάβουμε μερικούς διορισμούς που ίσως μας τρομάζουν, κάποιους δύσκολους τομείς, οι οποίοι μας προξενούν δέος, όπου πρέπει να πάμε με το θεόδοτο άγγελμά μας. Είναι πολύ πιθανό να αντιμετωπίσουμε διωγμό. Μπορεί ακόμα και να πεινάσουμε. Αλλά σε πιστά άτομα και στην οργάνωσή του ως σύνολο, ο Ιεχωβά έχει αποδείξει επανειλημμένα ότι εξακολουθεί να καθοδηγεί και να προστατεύει τους δούλους του. Εξακολουθεί να τους δίνει τη δύναμη να φέρνουν σε πέρας οποιοδήποτε διορισμό τούς έχει αναθέσει. Και εξακολουθεί να τους βοηθάει να υπομένουν όποιες δοκιμασίες και αν έρθουν πάνω τους σ’ αυτόν τον ταραγμένο κόσμο.—Ψαλμός 55:22.

[Υποσημειώσεις]

[Εικόνα στη σελίδα 18]

Έχετε εσείς, σαν τον Ηλία, πίστη ότι ο Ιεχωβά θα φροντίσει για τις ανάγκες των δούλων του;