ΑΣΑΦ

(Ασάφ) [Αυτός [ο Θεός] Έχει Συγκεντρώσει].

1. Απόγονος του Λευί μέσω του Γηρσώμ. (1Χρ 6:39, 43) Στη διάρκεια της βασιλείας του Δαβίδ (1077-1038 Π.Κ.Χ.), ο Ασάφ διορίστηκε από τους Λευίτες αρχιυμνωδός και κυμβαλιστής στη συνοδεία που ανέβασε την Κιβωτό από το σπίτι του Ωβήδ-εδώμ «στην Πόλη του Δαβίδ». (1Χρ 15:17, 19, 25-29) Έκτοτε ο Ασάφ, μαζί με τον Αιμάν και τον Εθάν, υπηρετούσε μπροστά στη σκηνή της μαρτυρίας, διευθύνοντας τη μουσική και την υμνωδία. (1Χρ 6:31-44) Όπως ο Αιμάν και ο Ιεδουθούν (προφανώς το ίδιο πρόσωπο με τον Εθάν), έτσι και ο Ασάφ αποκαλείται “οραματιστής” ο οποίος «προφήτευε με άρπα».—1Χρ 25:1-6· 2Χρ 29:30· 35:15.

Οι γιοι του Ασάφ συνέχισαν να αποτελούν ξεχωριστή ομάδα στις ορχήστρες και στις χορωδίες και έπαιξαν πρωταγωνιστικό ρόλο κατά την εγκαινίαση του ναού και κατά το ανέβασμα της Κιβωτού από τη Σιών στον τόπο όπου βρισκόταν ο ναός (2Χρ 5:12), καθώς και κατά τις μεταρρυθμίσεις του Βασιλιά Εζεκία (2Χρ 29:13-15) και κατά το μεγάλο εορτασμό του Πάσχα στη διάρκεια της βασιλείας του Ιωσία. (2Χρ 35:15, 16) Ορισμένοι απόγονοί του επίσης περιλαμβάνονταν στην πρώτη ομάδα ατόμων που επέστρεψαν στην Ιερουσαλήμ από τη βαβυλωνιακή εξορία.—Εσδ 2:1, 41· Νε 7:44.

Οι επιγραφές των Ψαλμών 50 και 73 ως 83 αποδίδουν αυτούς τους ύμνους στον Ασάφ. Ωστόσο, φαίνεται πιθανό να χρησιμοποιείται εκεί το όνομα εννοώντας τον πατρικό οίκο του οποίου ο Ασάφ ήταν κεφαλή, εφόσον ορισμένοι από τους ψαλμούς (Ψλ 79, 80) προφανώς περιγράφουν γεγονότα μεταγενέστερα των ημερών του.

2. Απόγονος του Καάθ, γιου του Λευί. Οι απόγονοί του ήταν πυλωροί που υπηρετούσαν στη σκηνή της μαρτυρίας την εποχή του Βασιλιά Δαβίδ.—1Χρ 26:1· Αρ 16:1.

3. Μεταξύ των αξιωματούχων του Βασιλιά Εζεκία (745-717 Π.Κ.Χ.) αναφέρεται και «ο Ιωάχ, ο γιος του Ασάφ, ο υπομνηματογράφος». (2Βα 18:18, 37· Ησ 36:3, 22) Αν και η Εγκυκλοπαίδεια Βιβλικής Φιλολογίας (Cyclopædia of Biblical Literature) του Τζον Κίτο (1880, Τόμ. 1, σ. 233) εφαρμόζει τον όρο «υπομνηματογράφος» στον Ασάφ, οι περισσότεροι λόγιοι θεωρούν ότι αυτός ο όρος αναφέρεται στον Ιωάχ (δηλαδή, Ιωάχ μπεν Ασάφ, ο υπομνηματογράφος). Εφόσον η λέξη «γιος» χρησιμοποιείται πολλές φορές με την έννοια του «απογόνου», ορισμένοι πιθανολογούν ότι αυτός ο Ασάφ είναι το ίδιο πρόσωπο με τον Αρ. 1.

4. “Ο φύλακας του πάρκου” του Βασιλιά Αρταξέρξη, την εποχή της επιστροφής του Νεεμία στην Ιερουσαλήμ (455 Π.Κ.Χ.). (Νε 2:8) Το πάρκο ήταν μια δασώδης έκταση, ίσως στον Λίβανο, ο οποίος επίσης βρισκόταν υπό περσική κυριαρχία. Το εβραϊκό όνομα του φύλακα του πάρκου μπορεί να υποδεικνύει ότι ήταν Ιουδαίος αυτός που κατείχε το συγκεκριμένο αξίωμα, όπως και ο Νεεμίας είχε υπηρετήσει σε μια σχετικά σημαντική θέση ως οινοχόος του βασιλιά.—Νε 1:11.