-
Ιεχωβά Θεός, ο Ακούων ΠροσευχήνΗ Σκοπιά—1969 | 15 Νοεμβρίου
-
-
23. Ποιο έξοχο μάθημα ταπεινοφροσύνης βλέπομε εδώ σχετικά με το έργο ποιμάνσεως;
23 Επί πλέον, τι κτυπητό μάθημα πραγματικής ταπεινοφροσύνης έχομε εδώ. Ούτε και αυτός ο αναστημένος Κύριος δεν απαιτεί να εισέλθη, λέγοντας, Εμπρός, ανοίξτε! Αντιθέτως, παρουσιάζει τον εαυτό του να ίσταται έξω εκεί, να κρούη υπομονητικά και ν’ αναμένη να ιδή αν θα θελήσετε ν’ ακούσετε και ν’ ανταποκριθήτε. Όταν ο Ιησούς ήταν στη γη, είπε ότι ήταν «πράος . . . και ταπεινός την καρδίαν.» Εξακολουθεί να είναι, κι έτσι θέτει ένα καλό παράδειγμα για μας. Πολλή έμφασις τίθεται αυτή την εποχή στο έργο ποιμάνσεως που γίνεται κυρίως από τους διωρισμένους υπηρέτας και επισκόπους στις εκκλησίες των μαρτύρων του Ιεχωβά. Αυτοί έχουν καθήκον να επισκέπτωνται όλους τους μικρούς του Ιεχωβά, και να δίνουν ειδική προσοχή σε οποιονδήποτε που έγινε ως ένα ασθενικό ή παραπλανημένο πρόβατο. Όταν κάνουν τέτοιες επισκέψεις, πόσο προσεκτικοί πρέπει να είναι αυτοί οι υπηρέται στο να έχουν το ίδιο ελατήριο και να δείχνουν το ίδιο φιλικό και ταπεινό πνεύμα που περιέγραψε ο Ιησούς στην εξεικόνισί του.Ματθ. 11:29· 18:12-14· Εβρ. 13:8.
24. Πώς αυτό το ίδιο μάθημα εφαρμόζεται σ’ όλους τους μάρτυρας του Ιεχωβά;
24 Εν τούτοις, όλοι οι μάρτυρες του Ιεχωβά μπορούν να λάβουν το ίδιο μάθημα στην καρδιά των. Όλο το έργο μας επισκέψεων σε ανθρώπους, από την πρώτη επίσκεψι κι έπειτα, περιλαμβάνει τη μορφή της ποιμάνσεως. Αναζητούμε ομοίους με πρόβατα ανθρώπους. Μ’ ένα κατά γράμμα τρόπο ‘ιστάμεθα εις την θύραν και κρούομεν.’ Ναι, αισθανόμεθα ότι αποτελεί υποχρέωσί μας να εξακολουθούμε να επισκεπτώμεθα, αλλά, μολονότι είναι πιθανόν πολλοί ν’ αποτύχουν ν’ ανταποκριθούν ή να δείξουν ομοία με πρόβατο στάσι, δεν πρέπει ποτέ, είτε κατά γράμμα είτε με μεταφορική έννοια, να θέτωμε τον πόδα μας στη θύρα και να επιμένωμε στην επίδοσι του αγγέλματος μας πάση θυσία. Δεν μπορούμε ν’ απαιτήσωμε ούτε ακρόασι ούτε είσοδο, αλλά οφείλομε να κάνωμε γνωστό στους ανθρώπους ότι είμεθα εκεί και μ’ ένα ειλικρινή, φιλικό τρόπο, «μετά πραότητος και φόβου,» να δείξωμε ότι το ελατήριό μας είναι καλό.Αποκάλ. 3:20· 1 Πέτρ. 3:15.
25. Με ποιον άλλο τρόπο η πραγματική ταπεινοφροσύνη θα είναι για μας ανεκτίμητη βοήθεια;
25 Τελικά, αυτό το μάθημα της ταπεινοφροσύνης πρόκειται να μας βοηθήση πολύ στις προσευχές μας προς τον ‘Ακούοντα προσευχήν.’ Μια πραγματικά ταπεινόφρων διάνοια και καρδιά θα ωφελήση στο να μας καθιστά ικανούς πάντοτε «να πλησιάζωμεν . . . μετά παρρησίας εις τον θρόνον της χάριτος,» βέβαιοι ότι θα εισακουσθούμε και θα βρούμε έλεος και βοήθεια ακριβώς τον καιρό που πρέπει.—Εβρ. 4:16.
-
-
Κατάκτησις του Ισραήλ από την ΑσσυρίαΗ Σκοπιά—1969 | 15 Νοεμβρίου
-
-
Κατάκτησις του Ισραήλ από την Ασσυρία
Η ΒΙΒΛΟΣ αναγράφει την κατάκτησι του Ισραήλ από την Ασσυρία. Ο Ασσύριος βασιλεύς Φουλ, που συχνότερα αναφέρεται με το όνομα Θεγλάθ-φελασάρ, ήλθε εναντίον του Ισραήλ τουλάχιστον δυο φορές μερικά χρόνια προτού ο Ισραήλ κατακτηθή τελικά πλήρως από την Ασσυρία το 740 π.Χ. Η Γραφή λέγει για την πρώτη απ’ αυτές τις εισβολές:
«Ήλθεν ο Φουλ [Θεγλάθ-φελασάρ] βασιλεύς της Ασσυρίας εναντίον της γης· και έδωκεν ο Μεναήμ [βασιλεύς του Ισραήλ] εις τον Φουλ χίλια τάλαντα αργυρίου . . . Και επέστρεψεν ο βασιλεύς της Ασσυρίας, και δεν εστάθη εκεί εν τη γη.»—2 Βασ. 15:19, 20.
Ύστερ’ από μερικά χρόνια ο Φεκά εθανάτωσε τον γυιό του Μεναήμ, ο οποίος τον είχε διαδεχθή στο θρόνο, και ο Φεκά έγινε βασιλεύς του Ισραήλ. Η Αγία Γραφή προχωρεί και λέγει για τη δεύτερη εισβολή απ’ αυτόν τον ίδιο Ασσύριο βασιλέα, αυτή τη φορά στην εποχή του Βασιλέως Φεκά: «Ηλθεν ο Θεγλάθ-φελασάρ βασιλεύς της Ασσυρίας, και «κυρίευσε την Ιιών, και την Αβέλ-βαίθ-μααχά, και την Ιανώχ, και την Κεδές, και την Ασώρ, και την Γαλαάδ, και την Γαλιλαίαν, πάσαν την γην Νεφθαλί, και μετώκισεν αυτούς εις Ασσυρίαν. Και έκαμεν ο Ωσηέ ο υιός του Ηλά συνωμοσίαν κατά του Φεκά υιού του Ρεμάλια, και επάταξεν αυτόν, και εθανάτωσεν αυτόν, και εβασίλευσεν αντ’ αυτού.»—2 Βασ. 15:29, 30.
Είναι ενδιαφέρον ότι σ’ επιγραφές του Ασσυρίου βασιλέως Θεγλάθ-φελασάρ, που ανεκαλύφθησαν σε αρχαιολογικές ανασκαφές, αυτός ομιλεί γι’ αυτά ακριβώς τα γεγονότα που αναγράφονται στην Γραφή. Παραδείγματος χάριν, σ’ ένα έγγραφο έγραψε: «Έλαβα φόρον υποτέλειας από τον Κουστάσπη της Κοματζήν, τον Ρεζόν της Δαμασκού, τον Μεναήμ της Σαμαρείας . . .» Και σ’ ένα άλλο έγγραφο λέγει: «Αυτοί ανέτρεψαν τον βασιλέα των Φεκά κι εγώ έθεσα τον Ωσηέ ως βασιλέα επ’ αυτών.»
-