ΤΟΦΕΘ

(Τοφέθ).

Τόπος έξω από την Ιερουσαλήμ όπου, για αρκετό καιρό, οι αποστάτες Ισραηλίτες, μεταξύ των οποίων ο Άχαζ και ο Μανασσής, πρόσφεραν θυσίες παιδιών. Τελικά, ο Βασιλιάς Ιωσίας έκανε αυτόν τον τόπο ακατάλληλο για λατρεία. (2Βα 23:10· 2Χρ 28:3· 33:6· Ιερ 7:31-33· 19:3-14· 32:35) Ο Τοφέθ πιθανότατα καταλάμβανε ένα κομμάτι του ανατολικού τμήματος της Κοιλάδας του Εννόμ κοντά στην Πύλη των Πήλινων Θραυσμάτων.—Ιερ 19:2, 6, 14· βλέπε ΕΝΝΟΜ, ΚΟΙΛΑΔΑ.

Αναφερόμενος στο εδάφιο 2 Βασιλέων 23:10, ο Ιουδαίος σχολιαστής Δαβίδ Κιμχί (1160;-1235;) δίνει την εξής πιθανή εξήγηση σχετικά με τον Τοφέθ: «Το όνομα του τόπου όπου περνούσαν τους γιους τους μέσα [από τη φωτιά] για τον Μολόχ. Το όνομα του τόπου ήταν Τοφέθ, και έλεγαν ότι ονομαζόταν έτσι επειδή την ώρα της λατρείας χόρευαν και χτυπούσαν ντέφια [εβρ., τουππίμ] για να μην ακούσει ο πατέρας τις κραυγές του γιου του όταν τον περνούσαν μέσα από τη φωτιά και ταραχτεί η καρδιά του για αυτόν και τον πάρει από τα χέρια τους. Και αυτός ο τόπος ήταν μια κοιλάδα που ανήκε σε κάποιον ονόματι Εννόμ, και ονομαζόταν “Κοιλάδα του Εννόμ” και “Κοιλάδα του Γιου του Εννόμ”. . . . Και ο Ιωσίας μόλυνε αυτόν τον τόπο και τον κατέστησε ακάθαρτο, ώστε να ρίχνονται εκεί πτώματα και κάθε ακαθαρσία, και ποτέ ξανά να μην ανεβεί στην καρδιά κάποιου ανθρώπου να περάσει το γιο του και την κόρη του μέσα από τη φωτιά για τον Μολόχ».—Μπίμπλια Ραμπίνικα (Biblia Rabbinica), Ιερουσαλήμ, 1972.

Στα εδάφια Ησαΐας 30:32, 33 αναφέρεται ότι κατά την τιμωρία που θα επιφέρει ο Ιεχωβά εναντίον της Ασσυρίας «θα ακούγονται ντέφια [εβρ., μπεθουππίμ] και άρπες. . . . Διότι η ετοιμασία του Τοφέθ του έγινε πρόσφατα. . . . Φωτιά και ξύλα υπάρχουν σε αφθονία. Η πνοή του Ιεχωβά, σαν χείμαρρος από θειάφι, καίει εναντίον του». Εδώ το όνομα Τοφέθ χρησιμοποιείται μεταφορικά για να υποδηλώσει έναν τόπο καύσης, προκειμένου να συμβολίσει την καταστροφή που θα έπληττε την Ασσυρία.