ΝΕΕΜΙΑΣ

(Νεεμίας) [Ο Γιαχ Παρηγορεί].

1. Κάποιος που πιθανώς ήταν ένας από τους ηγέτες εκείνων που επέστρεψαν από τη βαβυλωνιακή εξορία μαζί με τον Ζοροβάβελ.—Εσδ 2:1, 2· Νε 7:7.

2. Γιος του Αζβούκ και άρχοντας της μισής περιφέρειας της Βαιθ-σουρ. Εφόσον η πόλη Βαιθ-σουρ βρισκόταν στην ορεινή περιοχή του Ιούδα (Ιη 15:21, 48, 58), ο Νεεμίας ίσως καταγόταν από τη φυλή του Ιούδα. Το 455 Π.Κ.Χ. πήρε μέρος στην επισκευή του τείχους της Ιερουσαλήμ.—Νε 3:16.

3. Γιος του Αχαλία και αδελφός του Ανανί, οινοχόος του Πέρση Βασιλιά Αρταξέρξη (του Μακρόχειρα) και, αργότερα, κυβερνήτης των Ιουδαίων. Ανοικοδόμησε το τείχος της Ιερουσαλήμ και υπήρξε συγγραφέας του ομώνυμου βιβλίου της Αγίας Γραφής.—Νε 1:1, 2, 11· 2:1· 5:14, 16.

Στη διάρκεια του 20ού έτους του Βασιλιά Αρταξέρξη, το μήνα Χισλέβ (Νοέμβριος-Δεκέμβριος), ενώ βρισκόταν στα Σούσα, το κάστρο, ο Νεεμίας δέχτηκε την επίσκεψη του αδελφού του, του Ανανί, και άλλων αντρών από τον Ιούδα. Όταν ζήτησε να πληροφορηθεί για τις εξελίξεις, εκείνοι του περιέγραψαν την κακή κατάσταση των Ιουδαίων και του είπαν ότι το τείχος και οι πύλες της Ιερουσαλήμ ήταν ακόμη ερειπωμένα. Ο Νεεμίας έκλαψε. Επί αρκετές ημέρες συνέχισε να πενθεί, ενώ παράλληλα νήστευε και προσευχόταν. Ομολόγησε την αμαρτία του Ισραήλ και, με βάση τα λόγια του Θεού στον Μωυσή (Δευ 30:1-4), ικέτευσε τον Ιεχωβά να “τον κάνει να βρει ευσπλαχνία” ενώπιον του Βασιλιά Αρταξέρξη ώστε να στεφθεί με επιτυχία το σχέδιο που είχε να ανοικοδομήσει το τείχος της Ιερουσαλήμ.—Νε 1.

Αργότερα, το μήνα Νισάν (Μάρτιος-Απρίλιος), οι προσευχές του Νεεμία απαντήθηκαν. Ο βασιλιάς πρόσεξε ότι το πρόσωπο του Νεεμία ήταν σκυθρωπό και ζήτησε να μάθει το λόγο. Ο Νεεμίας τότε τον ενημέρωσε σχετικά με την τραγική κατάσταση στην οποία βρισκόταν η Ιερουσαλήμ. Όταν ρωτήθηκε τι ζητούσε να εξασφαλίσει, ο Νεεμίας, αφού προσευχήθηκε αμέσως στον Θεό, ζήτησε από το βασιλιά την άδεια να επιστρέψει και να ανοικοδομήσει την Ιερουσαλήμ. Το αίτημά του έγινε δεκτό. Επιπρόσθετα, ο Νεεμίας έλαβε από το βασιλιά επιστολές που του εξασφάλιζαν ελευθερία διέλευσης από τις περιοχές που υπάγονταν στους κυβερνήτες Δ του ποταμού Ευφράτη, καθώς και ξυλεία για το έργο. Συνοδευόμενος από αρχηγούς της στρατιωτικής δύναμης και ιππείς, αναχώρησε για την Ιερουσαλήμ.—Νε 2:1-9.

Ανοικοδομείται το Τείχος της Ιερουσαλήμ. Έπειτα από τρεις ημέρες στην Ιερουσαλήμ, ο Νεεμίας, χωρίς να το ξέρει κανένας άλλος εκτός από τους λίγους άντρες που ήταν μαζί του, έκανε μια νυχτερινή επιθεώρηση της πόλης. Ενώ οι υπόλοιποι ήταν πεζοί, ο Νεεμίας επέβαινε σε κάποιο ζώο, πιθανώς σε άλογο ή γαϊδούρι. Όταν πια τα ερείπια ήταν τόσο πολλά ώστε εμπόδιζαν τη διέλευση, ο Νεεμίας ξεπέζεψε και συνέχισε με τα πόδια.—Νε 2:11-16.

Αφού ολοκλήρωσε την έρευνά του, ο Νεεμίας αποκάλυψε το σχέδιό του στους Ιουδαίους, επισημαίνοντάς τους ότι πίσω από αυτό το ζήτημα ήταν το χέρι του Ιεχωβά. Έχοντας πλέον ενθαρρυνθεί, εκείνοι απάντησαν: «Ας σηκωθούμε να χτίσουμε». Παρά τα χλευαστικά λόγια του Σαναβαλλάτ του Ορωνίτη, του Τωβία του Αμμωνίτη και του Γησέμ του Άραβα, οι εργασίες επισκευής άρχισαν περίπου στις τέσσερις του μήνα Αβ (Ιούλιος-Αύγουστος).—Νε 2:17-20· παράβαλε Νε 6:15.

Καθώς το έργο προχωρούσε, ο Σαναβαλλάτ και ο Τωβίας συνέχιζαν να χλευάζουν και να εμπαίζουν τις προσπάθειες που κατέβαλλαν οι Ιουδαίοι για να επισκευάσουν το τείχος της Ιερουσαλήμ. Ο Νεεμίας το έκανε αυτό θέμα προσευχής «και ο λαός συνέχισε να έχει καρδιά στο να εργάζεται». Όταν το τείχος έφτασε στα μισά του ύψους του, ο Σαναβαλλάτ, ο Τωβίας και διάφοροι γειτονικοί λαοί ενέτειναν την εναντίωσή τους μέχρι του σημείου να συνωμοτήσουν για να πολεμήσουν εναντίον της Ιερουσαλήμ. Ο Νεεμίας ειδοποιήθηκε επανειλημμένα σχετικά με αυτό από Ιουδαίους που ζούσαν κοντά στην πόλη. Και πάλι, ο Νεεμίας εμπιστεύτηκε στον Ιεχωβά με προσευχή. Για να αντιμετωπίσει την τεταμένη κατάσταση, όπλισε τους εργάτες, έβαλε φρουρούς και οργάνωσε ένα σύστημα συναγερμού. Μάλιστα ο Νεεμίας δεν έβγαζε τα ρούχα του ούτε τη νύχτα, προφανώς για να είναι έτοιμος να πολεμήσει αν οι σκοποί σήμαιναν συναγερμό.—Νε 4.

Παρά το επείγον της κατάστασης, ο Νεεμίας δεν ένιωθε τόσο απασχολημένος ώστε να μη δώσει την κατάλληλη προσοχή στην κραυγή των Ιουδαίων. Όταν άκουσε τα παράπονά τους, ότι καταδυναστεύονταν εξαιτίας του τόκου που υποχρεούνταν να πληρώνουν, επέκρινε τους ευγενείς και τους υποκυβερνήτες, διευθέτησε να γίνει μια μεγάλη σύναξη και, αφού εξέθεσε το κακό που λάβαινε χώρα, έδωσε οδηγίες για την τακτοποίηση του ζητήματος.—Νε 5:1-13.

Έπειτα από αυτό, οι εχθροί έκαναν προσπάθειες να σταματήσουν το έργο ανοικοδόμησης. Τέσσερις φορές επιχείρησαν να παρασύρουν τον Νεεμία και να τον απομακρύνουν από την εργασία του, αλλά εκείνος τους πληροφορούσε ότι δεν μπορούσε να εξοικονομήσει χρόνο επειδή έκανε ένα μεγάλο έργο. Κατόπιν ο Σαναβαλλάτ έστειλε μια ανοιχτή επιστολή η οποία περιείχε ψευδείς κατηγορίες και πρότεινε να συναντηθούν για να συσκεφθούν. Ο Νεεμίας απάντησε: «Πράγματα σαν αυτά που λες δεν έχουν συμβεί, αλλά από την καρδιά σου τα επινοείς». Δοκιμάζοντας ένα ακόμη τέχνασμα, ο Τωβίας και ο Σαναβαλλάτ μίσθωσαν έναν Ιουδαίο για να φοβίσει τον Νεεμία και να τον κάνει να κρυφτεί στο ναό, κάτι που θα ήταν εσφαλμένο. Ο Νεεμίας, όμως, δεν ενέδωσε στο φόβο, και οι εργασίες επισκευής αποπερατώθηκαν με επιτυχία την 25η ημέρα του Ελούλ (Αύγουστος-Σεπτέμβριος), 52 μόλις ημέρες αφότου άρχισε το κατασκευαστικό έργο. Παρ’ όλα αυτά, ο Τωβίας συνέχισε να στέλνει εκφοβιστικές επιστολές στον Νεεμία.—Νε 6.

Μετά την αποπεράτωση του τείχους, ο Νεεμίας έστρεψε την προσοχή του στο έργο διοργάνωσης των υπηρετών του ναού. Στη συνέχεια ανέθεσε τη διοίκηση της πόλης σε δύο άντρες, ο ένας από τους οποίους ήταν ο αδελφός του ο Ανανί. Ο Νεεμίας έδωσε επίσης οδηγίες σχετικά με το άνοιγμα και το κλείσιμο των πυλών της πόλης καθώς και με τη φύλαξή τους.—Νε 7:1-3.

Γενεαλογική Καταγραφή. Εκείνη την εποχή ο πληθυσμός της Ιερουσαλήμ ήταν πολύ μικρός. Αυτός ήταν κατά τα φαινόμενα ο λόγος για τον οποίο ο Θεός έβαλε στην καρδιά του Νεεμία να συγκεντρώσει τους ευγενείς, τους υποκυβερνήτες και το λαό με σκοπό να τους καταγράψει γενεαλογικά, εφόσον οι πληροφορίες που θα συλλέγονταν θα μπορούσαν να χρησιμεύσουν ως βάση για τη λήψη μέτρων τα οποία θα αποσκοπούσαν στην αύξηση του πληθυσμού της Ιερουσαλήμ. Προφανώς, καθώς ο Νεεμίας ασχολούνταν με αυτή τη γενεαλογική καταγραφή, βρήκε το αρχείο που ανέφερε ποιοι είχαν επιστρέψει από τη βαβυλωνιακή εξορία μαζί με τον Ζοροβάβελ.—Νε 7:4-7.

Αποκαθίσταται η Τήρηση του Νόμου. Πιθανότατα καθ’ υπόδειξη του Νεεμία, έλαβε χώρα μια σύναξη στην πλατεία που υπήρχε κοντά στην Πύλη των Υδάτων. Μολονότι ο Έσδρας ο ιερέας ανέλαβε προφανώς την ηγεσία στη διδαχή από το Νόμο, συμμετείχε και ο Νεεμίας σε αυτήν. (Νε 8:1-12) Κατόπιν τελέστηκε η οχταήμερη Γιορτή των Σκηνών. Ύστερα από δύο ημέρες οι Ισραηλίτες συνάχθηκαν και πάλι. Στη διάρκεια αυτής της σύναξης έγινε γενική εξομολόγηση της αμαρτίας του Ισραήλ. Στη συνέχεια συντάχθηκε ένα γραπτό σύμφωνο ομολογίας. Αυτό το σύμφωνο ομολογίας, ή αλλιώς η «αξιόπιστη συμφωνία», επικυρώθηκε από τους άρχοντες, τους Λευίτες και τους ιερείς. Ο Νεεμίας, «ο Θιρσαθά [κυβερνήτης]», ήταν ο πρώτος που το επικύρωσε με σφραγίδα. (Νε 8:13–10:1) Όλος ο λαός συμφώνησε να απέχει από την επιγαμία με αλλοεθνείς, να τηρεί τα Σάββατα και να υποστηρίζει την υπηρεσία του ναού. Κατόπιν, ένα στα δέκα άτομα κληρώθηκε να κατοικεί μόνιμα στην Ιερουσαλήμ.—Νε 10:28–11:1.

Έπειτα από αυτό, εγκαινιάστηκε το τείχος της Ιερουσαλήμ. Για την περίσταση, ο Νεεμίας διόρισε δύο μεγάλες χορωδίες ευχαριστήριων ύμνων και πομπές οι οποίες θα έκαναν το γύρο του τείχους ακολουθώντας αντίθετες κατευθύνσεις. Αυτό και έγινε, και όλοι συναντήθηκαν στο ναό για να προσφέρουν θυσίες. Επιπλέον, κάποιοι άντρες διορίστηκαν να έχουν υπό την επιστασία τους τις συνεισφορές για τους ιερείς και τους Λευίτες.—Νε 12:27-47.

Περίπου 12 χρόνια αργότερα, στο 32ο έτος του Αρταξέρξη, ο Νεεμίας έφυγε από την Ιερουσαλήμ. Όταν επέστρεψε, διαπίστωσε ότι οι Ιουδαίοι βρίσκονταν σε αξιοθρήνητη κατάσταση. Ο Ελιασίβ ο αρχιερέας είχε φτιάξει μια τραπεζαρία στην αυλή του ναού προς χρήση του Τωβία, του ίδιου εκείνου ανθρώπου ο οποίος στο παρελθόν είχε εναντιωθεί λυσσαλέα στο έργο του Νεεμία. Αμέσως ο Νεεμίας ανέλαβε δράση. Πέταξε όλα τα έπιπλα του Τωβία έξω από την τραπεζαρία και έδωσε οδηγίες να καθαριστεί η τραπεζαρία.

Εκτός από αυτό, ο Νεεμίας πήρε μέτρα για να εξασφαλίσει ότι θα δίνονταν οι συνεισφορές για τους Λευίτες και επέβαλε αυστηρή τήρηση του Σαββάτου. Επίσης, διαπαιδαγώγησε όσους είχαν πάρει αλλοεθνείς συζύγους—μάλιστα οι γιοι τους οποίους είχαν αποκτήσει αυτοί από εκείνες τις γυναίκες δεν ήξεραν καν να μιλούν την ιουδαϊκή γλώσσα: «Και τους επέκρινα και τους καταράστηκα και χτύπησα μερικούς από αυτούς και ξερίζωσα τις τρίχες τους και τους έβαλα να ορκιστούν στον Θεό: “Δεν πρέπει να δίνετε τις κόρες σας στους γιους τους και δεν πρέπει να δέχεστε καμιά από τις κόρες τους για τους γιους σας ή για τον εαυτό σας”».

Το ότι ο Νεεμίας “επέκρινε” αυτούς τους άντρες σημαίνει αναμφισβήτητα ότι τους έλεγξε και τους επέπληξε μέσω του νόμου του Θεού, εκθέτοντας την εσφαλμένη ενέργειά τους. Αυτοί οι άντρες έκαναν το αποκαταστημένο έθνος να πέσει στη δυσμένεια του Θεού, παρότι ο Θεός τούς είχε επαναφέρει φιλάγαθα στην πατρίδα τους από τη Βαβυλώνα για να αποκαταστήσουν την αληθινή λατρεία στην Ιερουσαλήμ. Ο Νεεμίας τούς “καταράστηκε” με την έννοια ότι παρέθεσε τις κρίσεις του νόμου του Θεού εναντίον αυτών των παραβατών. Τους “χτύπησε”, πιθανότατα όχι ο ίδιος αυτοπροσώπως, αλλά διέταξε τον ξυλοδαρμό τους ως επίσημη δικαστική ποινή. “Ξερίζωσε (μέρος από) τις τρίχες τους”. Αυτό ήταν σύμβολο ηθικής αγανάκτησης και ατίμωσης ενώπιον του λαού. (Παράβαλε Εσδ 9:3.) Έπειτα ο Νεεμίας έδιωξε τον εγγονό του Αρχιερέα Ελιασίβ, ο οποίος είχε γίνει γαμπρός του Σαναβαλλάτ του Ορωνίτη.—Νε 13:1-28.

Νεεμίας—Ένα Εξαιρετικό Παράδειγμα. Ο Νεεμίας διακρίνεται ως έξοχο παράδειγμα πίστης και αφοσίωσης. Ήταν ανιδιοτελής, καθώς εγκατέλειψε την εξέχουσα θέση που κατείχε ως οινοχόος στην αυλή του Αρταξέρξη για να αναλάβει την ανοικοδόμηση των τειχών της Ιερουσαλήμ. Δεδομένου ότι υπήρχαν πολλοί εχθροί, ο Νεεμίας ήταν διατεθειμένος να εκθέσει τον εαυτό του σε κίνδυνο για χάρη του λαού του και της αληθινής λατρείας. Όχι μόνο διηύθυνε τις εργασίες επισκευής του τείχους της Ιερουσαλήμ, αλλά συμμετείχε και ο ίδιος προσωπικά στο έργο. Δεν χρονοτριβούσε, ήταν θαρραλέος και άφοβος, εμπιστευόταν πλήρως στον Ιεχωβά και διακρινόταν από φρόνηση σε ό,τι έκανε. Ως ζηλωτής υπέρ της αληθινής λατρείας, ο Νεεμίας γνώριζε το νόμο του Θεού και τον εφάρμοζε. Ενδιαφερόταν για την εποικοδόμηση της πίστης των ομοεθνών του. Αποδείχτηκε άνθρωπος που εκδήλωνε κατάλληλο φόβο για τον Ιεχωβά Θεό. Μολονότι επέβαλλε το νόμο του Θεού με ζήλο, δεν καταδυνάστευε τους άλλους για ιδιοτελές όφελος, αλλά έδειχνε ενδιαφέρον για τους καταπιεσμένους. Ποτέ δεν απαίτησε το ψωμί που δικαιούνταν ο κυβερνήτης. Απεναντίας, παρείχε τροφή σε πολλά άτομα με δικά του έξοδα. (Νε 5:14-19) Δικαιολογημένα, ο Νεεμίας μπορούσε να προσευχηθεί: «Θυμήσου με, Θεέ μου, για καλό».—Νε 13:31.