ΒΕΕΜΩΘ

(Βεεμώθ).

Για το χαρακτηρισμό «Βεεμώθ», ο οποίος εμφανίζεται στο εδάφιο Ιώβ 40:15, έχουν διατυπωθεί διάφορες απόψεις: (1) ότι είναι παράγωγο μιας αιγυπτιακής λέξης που σημαίνει «νεροβούβαλος», (2) ότι είναι μια λέξη πιθανώς ασσυριακής προέλευσης που σημαίνει «τέρας» και (3) ότι πρόκειται για τον εμφατικό πληθυντικό της εβραϊκής λέξης μπεχεμάχ (ζώο· κατοικίδιο ζώο) ο οποίος πιστεύεται ότι υποδηλώνει ένα «μεγάλο ζώο» ή ένα «τεράστιο ζώο». Στη Μετάφραση των Εβδομήκοντα, ο εβραϊκός όρος μπεχεμώθ μεταφράζεται με τη λέξη θηρία. Ωστόσο, είναι προφανές ότι υπονοείται ένα και μοναδικό ζώο, πράγμα που καταδεικνύεται από το γεγονός ότι η περιγραφή του Βεεμώθ δεν αναφέρεται σε πολλά πλάσματα, αλλά μόνο σε ένα, το οποίο γενικά θεωρείται ότι είναι ο ιπποπόταμος (ιπποπόταμος ο αμφίβιος [Hippopotamus amphibius]). Μάλιστα, αρκετές μεταφράσεις της Αγίας Γραφής (AT, JB, RS, ΜΝΚ, ΛΧ, ΜΠΚ) χρησιμοποιούν τη λέξη «ιπποπόταμος» στο κυρίως κείμενο ή σε υποσημειώσεις για να προσδιορίσουν το πλάσμα στο οποίο αναφέρεται ο Θεός.

Η περιγραφή που γίνεται στο 40ό κεφάλαιο του βιβλίου του Ιώβ δίνει μια παραστατική λεκτική εικόνα αυτού του τεράστιου θηλαστικού, του Βεεμώθ. Περιγράφεται ως φυτοφάγο. (Εδ. 15) Αναφέρεται ότι η τρομακτική του δύναμη και ενέργεια πηγάζει από τους γοφούς του και τους τένοντες της κοιλιάς του, δηλαδή από τους μυς της ράχης του και της κοιλιάς του. (Εδ. 16) Η ουρά του Βεεμώθ είναι σαν κέδρος. Εφόσον η ουρά του ιπποπόταμου είναι σχετικά κοντή, με μήκος περίπου 46 ως 51 εκ., ίσως πρέπει να θεωρηθεί πως αυτό σημαίνει ότι το εν λόγω ζώο έχει την ικανότητα να ορθώνει τη χοντρή ουρά του ή να τη λικνίζει σαν δέντρο. «Οι τένοντες των μηρών του είναι συμπλεγμένοι», δηλαδή οι ίνες και οι τένοντες στους μυς των μηρών του είναι συστραμμένα και πλεγμένα μεταξύ τους σαν ισχυρά χοντρά σχοινιά. (Εδ. 17) Τα κόκαλα των ποδιών του είναι δυνατά σαν «χάλκινοι σωλήνες», και γι’ αυτό έχουν την ικανότητα να στηρίζουν το μεγάλο βάρος του σώματός του. Τα κόκαλα και τα πλευρά του είναι σαν σφυρήλατες σιδερόβεργες. (Εδ. 18) Γίνεται νύξη για το ότι ο Βεεμώθ καταναλώνει τεράστιες ποσότητες τροφής (εδ. 20) και αναφέρεται ότι αναπαύεται κάτω από τους αγκαθωτούς λωτούς ή κρύβεται σε ελώδη τόπο, κάτω από τη σκιά που δημιουργούν οι λεύκες. (Εδ. 21, 22) Ακόμη και όταν ένας ποταμός ξεχειλίζει, αυτό το πλάσμα δεν πανικοβάλλεται, διότι μπορεί και πάλι να κρατάει το κεφάλι του πάνω από την επιφάνεια του νερού και να κολυμπάει αντίθετα στην ορμή της πλημμύρας. (Εδ. 23) Ο Ιεχωβά ρώτησε τον Ιώβ: “Αφού ο Βεεμώθ είναι τόσο δυνατός και τόσο φοβερά εξοπλισμένος, θα τολμούσε κανένας άνθρωπος να προσπαθήσει να τον αντιμετωπίσει μπροστά στα μάτια του και να προσπαθήσει να τρυπήσει τη μύτη του με άγκιστρο;”—Εδ. 24.