Η Ευημερία Μπορεί να Θέσει σε Δοκιμασία την Πίστη Σας
Η ΕΥΗΜΕΡΙΑ μπορεί να θέσει σε δοκιμασία την πίστη ενός δίκαιου ατόμου. Το να αγωνίζεται κάποιος να αποκτήσει υλική ευημερία μπορεί να τον οδηγήσει σε απώλεια της πίστης του. (1 Τιμόθεον 6:9, 10) Αλλά η ευημερία μπορεί επίσης να θέσει σε δοκιμασία την πίστη με έναν άλλον τρόπο. Όταν κάποιος που είναι δίκαιος παρατηρεί ότι πολλά άδικα άτομα ευημερούν υλικά ενώ εκείνος υποφέρει, μπορεί να μπει στον πειρασμό να επιδιώξει μια ασεβή πορεία. Μάλιστα, αυτό έχει οδηγήσει ακόμα και μερικούς δούλους του Ιεχωβά να αμφιβάλλουν για την αξία του να επιδιώκει κανείς μια δίκαιη ζωή!
Αυτό συνέβη στο Λευίτη μουσικό Ασάφ, στη διάρκεια της διακυβέρνησης του Ισραήλ από τον βασιλιά Δαβίδ. Ο Ασάφ συνέθετε ψαλμούς, οι οποίοι χρησιμοποιούνταν στη δημόσια λατρεία. Επίσης προφήτευε, μαζί με τον Αιμάν και τον Ιεδουθούν, δίνοντας αίνο και ευχαριστίες στον Ιεχωβά Θεό με τη συνοδεία μουσικής. (1 Χρονικών 25:1, ΜΝΚ· 2 Χρονικών 29:30) Παρ’ όλα τα προνόμια που απολάμβανε ο Ασάφ, ο 73ος Ψαλμός δείχνει ότι η υλική ευημερία των πονηρών ανθρώπων αποδείχτηκε μεγάλη δοκιμασία της πίστης του.
Η Επικίνδυνη Στάση του Ασάφ
«Αγαθός τωόντι είναι ο Θεός εις τον Ισραήλ, εις τους καθαρούς την καρδίαν. Εμού δε, οι πόδες μου σχεδόν εκλονίσθησαν [λοξοδρόμησαν, ΜΝΚ]· παρ’ ολίγον ωλίσθησαν τα βήματά μου». (Ψαλμός 73:1, 2) Με αυτά τα λόγια, ο Ασάφ αναγνώρισε ότι ο Ιεχωβά ήταν καλός σε σχέση με το έθνος Ισραήλ. Αυτό αλήθευε ιδιαίτερα για τους «καθαρούς την καρδίαν», επειδή αυτοί επιθυμούσαν να δίνουν στον Θεό αποκλειστική αφοσίωση και να συμβάλλουν στον αγιασμό του αγίου ονόματός Του. Αν εμείς έχουμε αυτή τη στάση, θα ευλογούμε τον Ιεχωβά με το να μιλάμε καλά για εκείνον, ακόμα και αν δοκιμαζόμαστε έντονα από την ευημερία των πονηρών ή από οποιαδήποτε άλλη κατάσταση.—Ψαλμός 145:1, 2.
Μολονότι ο Ασάφ γνώριζε για την αγαθότητα του Ιεχωβά, τα πόδια του σχεδόν λοξοδρόμησαν από το δίκαιο μονοπάτι. Ήταν σαν να γλίστραγαν σε παγωμένο έδαφος στη διάρκεια ενός κουραστικού μαραθώνιου. Γιατί είχε εξασθενήσει η πίστη του τόσο πολύ; Ο ίδιος εξήγησε: ‘Γιατί ζήλεψα τους καυχησιολόγους, όταν έβλεπα τη μεγάλη ειρήνη που απολάμβαναν οι πονηροί. Επειδή αυτοί δεν έχουν επιθανάτια αγωνία, και η κοιλιά τους είναι παχιά. Ούτε έχουν τα προβλήματα που έχουν οι θνητοί άνθρωποι και δεν βασανίζονται το ίδιο όπως άλλοι άνθρωποι’.—Ψαλμός 73:3-5, ΜΝΚ.
Η υλική ευημερία που απολάμβαναν οι άδικοι άνθρωποι έκανε τον Ασάφ να τους φθονεί. Φαινόταν πως απολάμβαναν ειρηνική ζωή, έστω και αν συσσώρευαν πλούτο με απατηλά μέσα. (Παράβαλε Ψαλμός 37:1). Παρά τις κακές τους πράξεις, κατά τα φαινόμενα ήταν ασφαλείς. Ακόμα και η ζωή τους φαινόταν ότι τελείωνε χωρίς φοβερή επιθανάτια αγωνία! Μερικές φορές, αυτοί πέθαιναν ήσυχα αισθανόμενοι μεγάλη σιγουριά, χωρίς καν να έχουν συναίσθηση κάποιας πνευματικής ανάγκης. (Ματθαίος 5:3, ΜΝΚ) Απεναντίας, μερικοί δούλοι του Θεού υποφέρουν από κάποια οδυνηρή ασθένεια και υφίστανται θάνατο, αλλά εκείνος τους ενισχύει, και αυτοί έχουν τη θαυμάσια ελπίδα της ανάστασης.—Ψαλμός 43:1-3· Ιωάννης 5:28, 29.
Πολλοί πονηροί άνθρωποι δεν έχουν προβλήματα υγείας τα οποία να τους εμποδίζουν να απολαμβάνουν το άφθονο απόθεμα της τροφής τους. ‘Η κοιλιά τους είναι παχιά’, προεξέχει. Επιπλέον, δεν έχουν τα ‘προβλήματα που έχουν οι θνητοί άνθρωποι’, επειδή, ανόμοια με τις μάζες της ανθρωπότητας, δεν χρειάζεται να αγωνίζονται για να εξασφαλίσουν τα αναγκαία της ζωής. Ο Ασάφ συμπέρανε ότι οι πονηροί ‘δεν βασανίζονται το ίδιο όπως άλλοι άνθρωποι’. Ειδικά, αποφεύγουν τις δοκιμασίες που αντιμετωπίζουν οι θεοσεβείς άνθρωποι λόγω του ότι αυτοί οι τελευταίοι είναι προσκολλημένοι στους δίκαιους κανόνες του Ιεχωβά μέσα στον πονηρό κόσμο του Σατανά.—1 Ιωάννου 5:19, ΚΔΤΚ.
Επειδή οι πονηροί ευημερούν, ο Ασάφ συνέχισε και είπε για αυτούς: «Δια τούτο περικυκλόνει αυτούς η υπερηφανία ως περιδέραιον· η αδικία [βία, ΜΝΚ] σκεπάζει αυτούς ως ιμάτιον. Οι οφθαλμοί αυτών εξέχουσιν εκ του πάχους· εξεπέρασαν τας επιθυμίας της καρδίας αυτών. Εμπαίζουσι και λαλούσιν εν πονηρία καταδυναστείαν· λαλούσιν υπερηφάνως [σχετικά με την απάτη μιλάνε με επηρμένο τρόπο, ΜΝΚ]. Θέτουσιν εις τον ουρανόν το στόμα αυτών, και η γλώσσα αυτών διατρέχει την γην».—Ψαλμός 73:6-9.
Οι κακοποιοί φοράνε την υπερηφάνεια σαν ‘περιδέραιο’, και οι βίαιες πράξεις τους είναι τόσο πολυάριθμες ώστε ‘σκεπάζονται με αυτές σαν να ήταν ρούχο’. Αποφασισμένοι καθώς είναι να κάνουν το δικό τους, εκφοβίζουν τους άλλους. Τα μάτια των πονηρών δεν είναι βαθουλωμένα από έλλειψη τροφής, αλλά ‘εξέχουν από το πάχος’, προεξέχουν λόγω της παχυσαρκίας, η οποία είναι αποτέλεσμα λαιμαργίας. (Παροιμίαι 23:20, ΛΧ) Τόσο επιτυχημένες είναι οι δολοπλοκίες τους, ώστε ‘ξεπερνούν’ ακόμα και ‘τις επιθυμίες της καρδιάς τους’. Μιλάνε για τις απάτες τους με υπερήφανο, ‘επηρμένο τρόπο’. Μάλιστα, ‘θέτουν στον ουρανό το στόμα τους, και η γλώσσα τους διατρέχει τη γη’! Εφόσον στερούνται σεβασμού για οποιονδήποτε είτε στον ουρανό είτε στη γη, βλασφημούν τον Θεό και κακολογούν τους ανθρώπους.
Από ό,τι φαίνεται, ο Ασάφ δεν ήταν ο μόνος που είχε επηρεαστεί αρνητικά από αυτά που έβλεπε. Αυτός είπε: «Δια τούτο θέλει στραφή ενταύθα ο λαός αυτού [του Θεού]· και ύδατα ποτηρίου πλήρους εκθλίβονται δι’ αυτούς. Και λέγουσι, Πώς γνωρίζει ταύτα ο Θεός; Και υπάρχει γνώσις εν τω Υψίστω;» (Ψαλμός 73:10, 11) Η εβραϊκή περικοπή μπορεί να σημαίνει ότι, επειδή οι πονηροί φαίνεται να ευημερούν, μερικά άτομα ανάμεσα στο λαό του Θεού υιοθετούν μια εσφαλμένη άποψη και φτάνουν στην ίδια κατάσταση που βρίσκονται οι άνομοι, λέγοντας: ‘Ο Θεός δεν ξέρει τι συμβαίνει και δεν θα ενεργήσει εναντίον της ανομίας’. Από την άλλη μεριά, το να βλέπουν τους κακούς ανθρώπους να πράττουν την ανομία φαινομενικά ατιμωρητί είναι σαν να πρέπει να πιουν ένα πικρό ποτό, το οποίο υποκινεί τους δίκαιους να ρωτήσουν: ‘Πώς μπορεί να ανέχεται ο Θεός αυτά τα πράγματα; Δεν βλέπει τι γίνεται;’
Συγκρίνοντας τις περιστάσεις του με εκείνες των πονηρών, ο Ασάφ είπε: «Ιδού, ούτοι είναι ασεβείς και ευτυχούσι διαπαντός· αυξάνουσι τα πλούτη αυτών. Άρα, ματαίως εκαθάρισα την καρδίαν μου και ένιψα εν αθωότητι τας χείρας μου. Διότι εμαστιγώθην [βασανίζομαι, ΜΝΚ] όλην την ημέραν και ετιμωρήθην [διορθώνομαι, ΜΝΚ] πάσαν αυγήν». (Ψαλμός 73:12-14) Ο Ασάφ αισθανόταν ότι ήταν άχρηστο να διάγει μια δίκαιη ζωή. Οι πονηροί άνθρωποι ευημερούσαν, πιθανώς ‘αυξάνοντας τα πλούτη τους’ με απατηλά μέσα. Φαινόταν ότι διέφευγαν την τιμωρία για αδικοπραγίες του χειρίστου είδους, αλλά ο Ασάφ βασανιζόταν ‘όλη τη μέρα’—από τη στιγμή που ξυπνούσε μέχρι τη στιγμή που πήγαινε να κοιμηθεί το βράδυ. Αισθανόταν ότι ο Ιεχωβά τον διόρθωνε κάθε πρωί. Εφόσον αυτό που γινόταν δεν φαινόταν δίκαιο, έθετε σε δοκιμασία την πίστη του Ασάφ.
Διόρθωση του Τρόπου Σκέψης
Συνειδητοποιώντας τελικά ότι ο τρόπος σκέψης του ήταν εσφαλμένος, ο Ασάφ δήλωσε: ‘Αν είπω, θέλω ομιλεί ούτως· ιδού, εξυβρίζω εις την γενεάν των υιών σου [εναντίον της γενιάς των γιων σου θα έχω ενεργήσει προδοτικά, ΜΝΚ]. Και εστοχάσθην να εννοήσω τούτο, πλην μ’ εφάνη δύσκολον· εωσού εισελθών εις το αγιαστήριον του Θεού, ενόησα τα τέλη αυτών. Συ βεβαίως έθεσας αυτούς εις τόπους ολισθηρούς· έρριψας αυτούς εις κρημνόν. Πώς δια μιας κατήντησαν εις ερήμωσιν. Ηφανίσθησαν, απωλέσθησαν υπό αιφνιδίου ολέθρου. Ως όνειρον εξεγειρομένου, Ιεχωβά, όταν εγερθής, θέλεις αφανίσει [θα καταφρονήσεις, ΜΝΚ] την εικόνα αυτών’.—Ψαλμός 73:15-20.
Ήταν καλό που ο Ασάφ δεν εξωτερίκευσε κάποιο παράπονο, επειδή, αν έλεγε δημόσια ότι ήταν ανώφελο να υπηρετεί κάποιος τον Ιεχωβά, μπορεί να είχε αποθαρρύνει άλλα μέλη της οικογένειάς του που λάτρευαν τον Ιεχωβά ή μπορεί να υπονόμευε την πίστη τους. Πόσο καλύτερο είναι να παραμένουμε σιωπηλοί και να κάνουμε ό,τι έκανε και ο Ασάφ! Προκειμένου να καταλάβει γιατί φαίνεται πως οι πονηροί διαφεύγουν χωρίς να τιμωρηθούν όταν πράττουν κάποια αδικοπραγία ενώ οι ευθείς υποφέρουν, πήγε στο αγιαστήριο του Θεού. Αυτό το περιβάλλον επέτρεψε στον Ασάφ να στοχαστεί ήρεμα ανάμεσα στους λάτρεις του Ιεχωβά, και ο τρόπος σκέψης του διορθώθηκε. Γι’ αυτό σήμερα, αν βρισκόμαστε σε αμηχανία από αυτά που βλέπουμε, ας ζητάμε παρόμοια απαντήσεις στα ερωτήματά μας με το να συναναστρεφόμαστε με το λαό του Θεού αντί να απομονωνόμαστε.—Παροιμίαι 18:1, ΜΝΚ.
Ο Ασάφ έφτασε στο σημείο να συνειδητοποιήσει ότι ο Θεός είχε θέσει τους πονηρούς ‘σε ολισθηρό τόπο’. Επειδή η ζωή τους περιστρέφεται γύρω από υλικά πράγματα, κινδυνεύουν να υποστούν ξαφνική κατάρρευση. Το αργότερο, ο θάνατος θα τους βρει σε γεροντική ηλικία και τα παράνομα αποκτημένα πλούτη τους δεν θα μπορέσουν να τους εξασφαλίσουν μεγαλύτερη διάρκεια ζωής. (Ψαλμός 49:6-12) Η ευημερία τους θα είναι σαν ένα όνειρο που περνά γρήγορα. Μπορεί επίσης να πέσουν στα χέρια της δικαιοσύνης προτού φτάσουν στη γεροντική ηλικία ενώ θα θερίζουν ό,τι σπέρνουν. (Γαλάτας 6:7) Εφόσον έχουν στρέψει τα νώτα τους στον Μόνο που θα μπορούσε να τους βοηθήσει, αφήνονται αβοήθητοι, χωρίς ελπίδα. Όταν ο Ιεχωβά θα αναλάβει δράση εναντίον τους, θα δει «την εικόνα» τους—το μεγαλείο τους και τη θέση τους—με περιφρόνηση.
Προσέξτε πώς θα Αντιδράσετε
Εφόσον δεν είχε αντιδράσει καλά στα όσα είχε δει, ο Ασάφ παραδέχτηκε: «Ούτως εκαίετο η καρδία μου, και τα νεφρά μου εβασανίζοντο· και εγώ ήμην ανόητος και δεν εγνώριζον· κτήνος ήμην ενώπιόν σου. Εγώ όμως είμαι πάντοτε μετά σου· συ με επίασας από της δεξιάς μου χειρός· δια της συμβουλής σου θέλεις με οδηγήσει και μετά ταύτα θέλεις με προσλάβει εν δόξη».—Ψαλμός 73:21-24.
Το να σκέφτεται κάποιο άτομο την υλική ευημερία των πονηρών και τα παθήματα των δικαίων μπορεί να κάνει την καρδιά του να ‘καίγεται’ ή μπορεί να τον πικραίνει. Η αναστάτωση που ένιωθε ο Ασάφ για αυτή την κατάσταση του προκαλούσε μεγάλο πόνο βαθιά μέσα του—στα νεφρά του. Από την άποψη του Ιεχωβά, έγινε σαν ένα ζώο χωρίς λογική το οποίο αντιδρούσε μόνο με βάση τις αισθήσεις. Ωστόσο, ο Ασάφ ‘ήταν πάντοτε με τον Θεό, ο οποίος τον είχε πιάσει από το δεξί του χέρι’. Αν σφάλλουμε στον τρόπο σκέψης μας αλλά επιζητούμε τη συμβουλή του Ιεχωβά, όπως έκανε ο Ασάφ, ο Θεός θα μας πιάσει από το χέρι, για να μας στηρίξει και να μας οδηγήσει. (Παράβαλε Ιερεμίας 10:23). Μόνο αν εφαρμόζουμε τη συμβουλή του θα οδηγηθούμε σε ένα ευτυχισμένο μέλλον. Μπορεί για ένα χρονικό διάστημα να υποφέρουμε ταπείνωση, αλλά ο Ιεχωβά θα αντιστρέψει την κατάσταση ‘δοξάζοντάς μας’, δηλαδή τιμώντας μας.
Εκτιμώντας την ανάγκη που υπάρχει να βασιζόμαστε στον Ιεχωβά, ο Ασάφ πρόσθεσε: ‘Τίνα άλλον έχω εν τω ουρανώ; Και επί της γης δεν θέλω άλλον παρά σε. Ητόνησεν η σαρξ μου [ο οργανισμός μου, ΜΝΚ] και η καρδία μου· αλλ’ ο Θεός είναι η δύναμις της καρδίας μου και η μερίς μου εις τον αιώνα. Διότι, ιδού, όσοι απομακρύνονται από σου, θέλουσιν απολεσθή· συ εξωλόθρευσας πάντας τους εκκλίνοντας από σου. Αλλά δι’ εμέ, το να προσκολλώμαι [πλησιάζω, ΜΝΚ] εις τον Θεόν είναι το αγαθόν μου· έθεσα την ελπίδα μου επί Ιεχωβά τον Θεόν, δια να κηρύττω πάντα τα έργα σου’.—Ψαλμός 73:25-28.
Όπως ο Ασάφ, έτσι και εμείς δεν έχουμε κανέναν άλλον στον οποίο να βασιστούμε για αληθινή ασφάλεια και παρηγοριά εκτός από τον Ιεχωβά. (2 Κορινθίους 1:3, 4) Γι’ αυτό, αντί να επιθυμούμε με πλεονεξία τα επίγεια πλούτη που μπορεί να έχει κάποιος, ας υπηρετούμε τον Θεό και ας συσσωρεύουμε θησαυρούς στον ουρανό. (Ματθαίος 6:19, 20) Το να έχουμε μια επιδοκιμασμένη στάση ενώπιον του Ιεχωβά θα πρέπει να αποτελεί τη μεγαλύτερη ευχαρίστησή μας. Ακόμα και αν ο οργανισμός μας και η καρδιά μας ατονήσουν, εκείνος θα μας ενισχύσει και θα δώσει σταθερότητα στην καρδιά μας για να μη χάσουμε την ελπίδα και το κουράγιο μας ενώ αντιμετωπίζουμε αντιξοότητες. Η στενή σχέση με τον Ιεχωβά είναι ένα ανεκτίμητο απόκτημα. Το να αφήσουμε αυτό το απόκτημα να χαθεί θα σημάνει συμφορά για εμάς μαζί με όλους όσους τον εγκαταλείπουν. Άρα λοιπόν, όπως έκανε και ο Ασάφ, ας πλησιάζουμε στον Θεό και ας ρίχνουμε κάθε ανησυχία μας πάνω του. (1 Πέτρου 5:6, 7) Αυτό προωθεί την πνευματική μας ευημερία και μας υποκινεί να λέμε και σε άλλους για τα θαυμάσια έργα του Ιεχωβά.
Να Παραμένετε Όσιοι στον Ιεχωβά
Ο Ασάφ στενοχωριόταν επειδή έβλεπε τους κακοποιούς να ευημερούν στον Ισραήλ, την πατρίδα του. Ανάμεσα στους όσιους δούλους του Ιεχωβά, υπήρχαν ‘πονηροί άνθρωποι’ οι οποίοι ήταν ένοχοι καύχησης, υπερηφάνειας, βίας, χλευασμού και απάτης, και οι οποίοι αρνούνταν ότι ο Θεός γνώριζε το τι έκαναν. (Ψαλμός 73:1-11) Τι προειδοποίηση! Για να ευαρεστούμε τον Ιεχωβά Θεό, πρέπει να αποφεύγουμε να εκδηλώνουμε τέτοια χαρακτηριστικά όπως είναι η υπερηφάνεια, η βία, ο χλευασμός και η ανεντιμότητα. Όπως ο Ασάφ, έτσι και όλοι οι δούλοι του Ιεχωβά ‘ας έρθουν στο αγιαστήριο του Θεού’ με το να συναθροίζονται τακτικά με τους όσιους λάτρεις Του. Πραγματικά, όλοι όσοι αγαπούν τον Ιεχωβά ας ‘πλησιάζουν στον Θεό’, και ας εμπιστεύονται σε αυτόν για να τους στηρίξει ενώ υποφέρουν παθήματα, άσχετα με το τι μπορεί να λένε ή να κάνουν οι άλλοι.—Ψαλμός 73:12-28· 3 Ιωάννου 1-10.
Είναι αλήθεια ότι η υλική ευημερία των κακοποιών μπορεί να θέσει σε δοκιμασία την πίστη μας, όπως έθεσε σε δοκιμασία και την πίστη του Ασάφ. Εντούτοις, μπορούμε να υπομείνουμε αυτή τη δοκιμασία αν επικεντρώσουμε τη ζωή μας γύρω από την υπηρεσία του Ιεχωβά. Αν το κάνουμε αυτό, θα ανταμειφτούμε επειδή ‘δεν είναι άδικος ο Θεός, ώστε να λησμονήσει το έργο μας και την αγάπη που δείχνουμε για το όνομά του’. (Εβραίους 6:10) Οι δοκιμασίες μας θα είναι ‘στιγμιαίες και ελαφριές’ σε σύγκριση με την ανταμοιβή μας. (2 Κορινθίους 4:17, ΜΝΚ) Ακόμα και 70 ή 80 περίπου χρόνια παθημάτων μοιάζουν απλώς με ανάσα που βγαίνει από τα χείλη μας σαν ψίθυρος, όταν συγκριθεί με την αιώνια, ευτυχισμένη ζωή που υπόσχεται ο Ιεχωβά στους όσιους δούλους του.—Ψαλμός 90:9, 10, ΜΝΚ.
Είθε ποτέ να μην επιτρέψουμε στην υλική ευημερία των κακοποιών, σε αντίθεση με τα παθήματα που αντιμετωπίζουμε εμείς για χάρη της δικαιοσύνης, να μας εμποδίσει από το να εκδηλώνουμε την πίστη που είναι καρπός του αγίου πνεύματος του Θεού. (Γαλάτας 5:22, 23· 1 Πέτρου 3:13, 14) Ο Σατανάς θα ευχαριστιόταν αν μιμούμασταν τους πονηρούς, οι οποίοι συχνά ευημερούν επειδή είναι αδίστακτοι. Αντίθετα, ας τιμούμε το όνομα του Ιεχωβά με το να αντιστεκόμαστε στους πειρασμούς που παρουσιάζονται για να εγκαταλείψουμε τους δίκαιους κανόνες του. (Σοφονίας 2:3) Ας μη μας στενοχωρεί η επιτυχία των κακοποιών, επειδή, στην καλύτερη περίπτωση, αυτοί μπορούν να αποκτήσουν μόνο υλική ευημερία. Τι αξία έχει αυτή; Δεν μπορεί ούτε καν να συγκριθεί με την πνευματική ευημερία που απολαμβάνουν εκείνοι που ασκούν πίστη στον Υπέρτατο Κύριο Ιεχωβά.