«Ιεχωβά, Θεός Ελεήμων και Φιλεύσπλαχνος»

«Ιεχωβά, Ιεχωβά, Θεός ελεήμων και φιλεύσπλαχνος, που είναι μακρόθυμος και αφθονεί σε στοργική καλοσύνη και αλήθεια».—ΕΞΟΔΟΣ 34:6.

1. (α) Ποια παρηγοριά παρέχει η Αγία Γραφή για εκείνους που έχουν δει αγαπημένα τους πρόσωπα να παρεκκλίνουν από την αγνή λατρεία; (β) Πώς θεωρεί ο Ιεχωβά τα άτομα που έχουν σφάλει;

«Η ΚΟΡΗ μου μού είπε ότι δεν ήθελε πια να είναι μέρος της Χριστιανικής εκκλησίας», λέει ένας Χριστιανός πατέρας. «Επί ημέρες, εβδομάδες, ακόμη και μήνες ύστερα από αυτό, ένιωθα ένα βασανιστικό πόνο στο σώμα μου. Ήταν χειρότερο από το θάνατο». Είναι πράγματι οδυνηρό να βλέπει κανείς ένα αγαπημένο του πρόσωπο να παρεκκλίνει από την οδό της αγνής λατρείας. Είχατε ποτέ μια τέτοια εμπειρία; Αν ναι, θα παρηγορηθείτε γνωρίζοντας ότι ο Ιεχωβά σάς συμπονάει. (Έξοδος 3:7· Ησαΐας 63:9) Αλλά πώς θεωρεί αυτός τέτοια άτομα που έχουν σφάλει; Η Αγία Γραφή δείχνει ότι ο Ιεχωβά, εκδηλώνοντας έλεος, τα καλεί να αποκατασταθούν στην εύνοιά του. Ο ίδιος παρακάλεσε τους στασιαστικούς Ιουδαίους των ημερών του Μαλαχία: «Επιστρέψτε σε εμένα, και θα επιστρέψω σε εσάς».—Μαλαχίας 3:7.

2. Πώς δείχνει η Αγία Γραφή ότι το έλεος αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της προσωπικότητας του Ιεχωβά;

² Το έλεος του Θεού τονίστηκε προς τον Μωυσή στο Όρος Σινά. Εκεί, ο Ιεχωβά αποκάλυψε τον εαυτό του ως “Θεό ελεήμονα και φιλεύσπλαχνο, που είναι μακρόθυμος και αφθονεί σε στοργική καλοσύνη και αλήθεια”. (Έξοδος 34:6) Αυτή η δήλωση δίνει έμφαση στο γεγονός ότι το έλεος αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της προσωπικότητας του Ιεχωβά. Εκείνος “θέλει να φτάσουν όλοι σε μετάνοια”, έγραψε ο Χριστιανός απόστολος Πέτρος. (2 Πέτρου 3:9) Ασφαλώς, το έλεος του Θεού δεν είναι απεριόριστο. «Δεν πρόκειται να δώσει απαλλαγή από την τιμωρία», ειπώθηκε στον Μωυσή. (Έξοδος 34:7· 2 Πέτρου 2:9) Εντούτοις, «ο Θεός είναι αγάπη», και το έλεος είναι μια σημαντική πτυχή αυτής της ιδιότητας. (1 Ιωάννη 4:8· Ιακώβου 3:17) Ο Ιεχωβά δεν θα «κρατήσει το θυμό του για πάντα» και «βρίσκει ευχαρίστηση στη στοργική καλοσύνη».—Μιχαίας 7:18, 19.

3. Πώς αντιδιαστελλόταν η άποψη του Ιησού για το έλεος με εκείνη των γραμματέων και των Φαρισαίων;

³ Ο Ιησούς ήταν τέλεια αντανάκλαση του ουράνιου Πατέρα του. (Ιωάννης 5:19) Η γεμάτη έλεος συμπεριφορά του προς όσους είχαν αδικοπραγήσει δεν σήμαινε ότι παρέβλεπε τις αμαρτίες τους, αλλά αποτελούσε έκφραση των ίδιων τρυφερών συναισθημάτων που εκδήλωνε προς όσους ήταν σωματικά άρρωστοι. (Παράβαλε Μάρκος 1:40, 41.) Ναι, ο Ιησούς κατέταξε το έλεος στα «πιο βαρυσήμαντα ζητήματα» του Νόμου του Θεού. (Ματθαίος 23:23) Σε αντιδιαστολή, αναλογιστείτε τους γραμματείς και τους Φαρισαίους, των οποίων οι νομικίστικες απόψεις για τη δικαιοσύνη συνήθως παραμέριζαν εντελώς το έλεος. Όταν αυτοί είδαν τον Ιησού να έχει επαφές με αμαρτωλούς, διαμαρτυρήθηκαν: «Αυτός καλοδέχεται αμαρτωλούς και τρώει μαζί τους». (Λουκάς 15:1, 2) Ο Ιησούς απάντησε στους κατηγόρους του με τρεις παραβολές, η καθεμιά από τις οποίες υπογραμμίζει το έλεος του Θεού.

4. Ποιες δύο παραβολές αφηγήθηκε ο Ιησούς, και ποιο ήταν το σημείο που τόνιζε η καθεμιά;

⁴ Πρώτα πρώτα, ο Ιησούς μίλησε για κάποιον άνθρωπο ο οποίος άφησε 99 πρόβατα προκειμένου να ψάξει για ένα πρόβατο που είχε χαθεί. Ποιο σημείο τόνιζε; «Θα γίνει περισσότερη χαρά στον ουρανό για έναν αμαρτωλό που μετανοεί παρά για ενενήντα εννιά δικαίους που δεν έχουν ανάγκη μετάνοιας». Κατόπιν, ο Ιησούς μίλησε για κάποια γυναίκα που έψαχνε για μια χαμένη δραχμή και χάρηκε μόλις τη βρήκε. Ποια εφαρμογή έκανε; «Γίνεται χαρά μεταξύ των αγγέλων του Θεού για έναν αμαρτωλό που μετανοεί». Έπειτα, ο Ιησούς αφηγήθηκε την τρίτη του παραβολή.a Αυτή η παραβολή θεωρείται από πολλούς η πιο εξαίρετη «μικρή ιστορία» που έχει ειπωθεί ποτέ. Η εξέταση αυτής της παραβολής θα μας βοηθήσει να κατανοήσουμε και να μιμηθούμε το έλεος του Θεού.—Λουκάς 15:3-10.

Ένας Στασιαστικός Γιος Εγκαταλείπει το Σπίτι Του

5, 6. Πώς έδειξε ο νεότερος γιος της τρίτης παραβολής του Ιησού σκανδαλώδη έλλειψη εκτίμησης;

⁵ «Κάποιος άνθρωπος είχε δύο γιους. Και ο νεότερος από αυτούς είπε στον πατέρα του: “Πατέρα, δώσε μου το μέρος της περιουσίας που μου αναλογεί”. Τότε εκείνος τους μοίρασε το βιος του. Αργότερα, προτού περάσουν πολλές ημέρες, ο νεότερος γιος μάζεψε όλα τα πράγματά του και ταξίδεψε σε μια ξένη, μακρινή χώρα, και εκεί κατασπατάλησε την περιουσία του ζώντας άσωτη ζωή».—Λουκάς 15:11-13.b

⁶ Ο νεότερος γιος σε αυτή την παραβολή έδειξε σκανδαλώδη έλλειψη εκτίμησης. Πρώτα απαίτησε την κληρονομιά του και έπειτα την κατασπατάλησε «ζώντας άσωτη ζωή». Η λέξη του Κειμένου η οποία αποδίδεται «άσωτη ζωή» έχει την έννοια του αχαλίνωτου τρόπου ζωής. Ένας λόγιος αναφέρει ότι η λέξη «εκφράζει τη μέγιστη εγκατάλειψη της ηθικής υπόστασης». Εύλογα λοιπόν, ο νεαρός άντρας της παραβολής του Ιησού συχνά αποκαλείται άσωτος, που σημαίνει επίσης κάποιον ο οποίος χαρακτηρίζεται από υπερβολική έλλειψη μέτρου και είναι σπάταλος.

7. Ποιοι μοιάζουν σήμερα με τον άσωτο, και γιατί πολλά τέτοια άτομα επιζητούν ανεξαρτησία σε μια «μακρινή χώρα»;

⁷ Άραγε, υπάρχουν σήμερα κάποιοι οι οποίοι μοιάζουν με τον άσωτο; Ναι. Δυστυχώς, ένας σχετικά μικρός αριθμός ατόμων έχουν εγκαταλείψει το ασφαλές «σπίτι» του ουράνιου Πατέρα μας, του Ιεχωβά. (1 Τιμόθεο 3:15) Μερικοί από αυτούς νιώθουν ότι το περιβάλλον του σπιτικού του Θεού είναι υπερβολικά περιοριστικό, ότι το άγρυπνο μάτι του Ιεχωβά αποτελεί εμπόδιο μάλλον παρά προστασία. (Παράβαλε Ψαλμός 32:8.) Εξετάστε την περίπτωση μιας Χριστιανής γυναίκας που ανατράφηκε σύμφωνα με τις Γραφικές αρχές αλλά η οποία αργότερα άρχισε να πίνει και να κάνει χρήση ναρκωτικών. Αναλογιζόμενη εκείνη τη σκοτεινή περίοδο της ζωής της, η ίδια λέει: «Ήθελα να αποδείξω ότι μπορούσα να ζήσω μια καλύτερη ζωή. Ήθελα να κάνω ό,τι μου άρεσε και δεν ήθελα να μου λέει κανείς το αντίθετο». Όπως ο άσωτος, αυτή η νεαρή γυναίκα επιζητούσε την ανεξαρτησία. Το τραγικό είναι ότι εξαιτίας των αντιγραφικών της πράξεων χρειάστηκε να αποβληθεί από τη Χριστιανική εκκλησία.—1 Κορινθίους 5:11-13.

8. (α) Ποια βοήθεια μπορεί να προσφερθεί σε εκείνους οι οποίοι επιθυμούν να ζήσουν με τρόπο που συγκρούεται με τους κανόνες του Θεού; (β) Γιατί θα πρέπει κάποιος να εξετάσει σοβαρά την επιλογή του στο ζήτημα της λατρείας;

⁸ Στ’ αλήθεια, είναι πολύ λυπηρό όταν ένας ομόπιστος εκδηλώνει την επιθυμία να ζήσει με τρόπο που συγκρούεται με τους κανόνες του Θεού. (Φιλιππησίους 3:18) Όταν συμβαίνει αυτό, οι πρεσβύτεροι και άλλοι που έχουν πνευματικά προσόντα προσπαθούν να διορθώσουν το άτομο που έχει σφάλει. (Γαλάτες 6:1) Παρ’ όλα αυτά, κανένας δεν εξαναγκάζεται να δεχτεί το ζυγό που συνεπάγεται η ιδιότητα του Χριστιανού μαθητή. (Ματθαίος 11:28-30· 16:24) Ακόμη και τα νεαρά άτομα πρέπει να κάνουν μια προσωπική επιλογή στο ζήτημα της λατρείας, όταν φτάσουν σε κατάλληλη ηλικία. Τελικά, ο καθένας μας είναι ελεύθερος ηθικός παράγοντας ο οποίος θα δώσει λογαριασμό για τον εαυτό του στον Θεό. (Ρωμαίους 14:12) Ασφαλώς, και εμείς επίσης θα “θερίσουμε ό,τι σπέρνουμε”—ένα μάθημα που επρόκειτο σύντομα να πάρει ο άσωτος της παραβολής του Ιησού.—Γαλάτες 6:7, 8.

Απόγνωση σε μια Μακρινή Χώρα

9, 10. (α) Ποια αλλαγή περιστάσεων υπέστη ο άσωτος, και πώς αντέδρασε σε αυτήν; (β) Δείξτε με παράδειγμα πώς μερικοί που εγκαταλείπουν σήμερα την αληθινή λατρεία βρίσκονται σε οικτρή κατάσταση παρόμοια με αυτήν του ασώτου.

⁹ «Αφού ξόδεψε τα πάντα, έγινε μεγάλη πείνα σε όλη εκείνη τη χώρα, και αυτός άρχισε να στερείται. Πήγε μάλιστα και προσκολλήθηκε σε έναν από τους πολίτες εκείνης της χώρας, και αυτός τον έστειλε στους αγρούς του να βόσκει γουρούνια. Και επιθυμούσε να χορτάσει με τα χαρούπια που έτρωγαν τα γουρούνια, και κανείς δεν του έδινε τίποτα».—Λουκάς 15:14-16.

¹⁰ Αν και τα είχε χάσει όλα, ο άσωτος δεν σκέφτηκε ακόμη να γυρίσει στο σπίτι του. Αντίθετα, συνάντησε κάποιον πολίτη ο οποίος τον προσέλαβε για να βόσκει γουρούνια. Εφόσον ο Μωσαϊκός Νόμος όριζε ότι τα γουρούνια ήταν ακάθαρτα ζώα, τέτοιου είδους απασχόληση θα ήταν πιθανώς απαράδεκτη για έναν Ιουδαίο. (Λευιτικό 11:7, 8) Αν όμως ο άσωτος ένιωθε κάποιες τύψεις συνείδησης, ήταν αναγκασμένος να τις καταπνίξει. Εξάλλου, δεν μπορούσε να αναμένει από τον εργοδότη του, έναν ντόπιο πολίτη, να ενδιαφέρεται για τα αισθήματα ενός ξένου ο οποίος είχε μείνει στο δρόμο. Η οικτρή κατάσταση του ασώτου μοιάζει με την εμπειρία που έχουν πολλοί σήμερα οι οποίοι εγκαταλείπουν την ευθεία οδό της αγνής λατρείας. Πολλές φορές, τέτοια άτομα αναμειγνύονται σε δραστηριότητες τις οποίες προηγουμένως θα θεωρούσαν εξαχρειωτικές. Για παράδειγμα, σε ηλικία 17 ετών, ένας νεαρός στασίασε εναντίον του Χριστιανικού τρόπου με τον οποίο είχε ανατραφεί. «Η ανηθικότητα και η χρήση ναρκωτικών έσβησαν χρόνια ολόκληρα Γραφικών διδασκαλιών», παραδέχεται ο ίδιος. Σύντομα, αυτός ο νεαρός βρέθηκε στη φυλακή για ένοπλη ληστεία και φόνο. Αν και αργότερα ανένηψε από πνευματική άποψη, τι υψηλό τίμημα χρειάστηκε να πληρώσει για «την προσωρινή απόλαυση της αμαρτίας»!—Παράβαλε Εβραίους 11:24-26.

11. Πώς το δίλημμα του ασώτου έγινε ακόμη μεγαλύτερο, και πώς μερικοί σήμερα έχουν διαπιστώσει ότι τα δελεάσματα του κόσμου είναι “κενή απάτη”;

¹¹ Το δίλημμα του ασώτου έγινε ακόμη μεγαλύτερο από το γεγονός ότι «κανείς δεν του έδινε τίποτα». Πού βρίσκονταν οι καινούριοι του φίλοι; Τώρα που είχε μείνει απένταρος, ήταν σαν «κάτι το μισητό» σε αυτούς. (Παροιμίες 14:20) Παρόμοια, πολλοί σήμερα που παρεκκλίνουν από την πίστη διαπιστώνουν ότι τα δελεάσματα και οι απόψεις αυτού του κόσμου ισοδυναμούν με “κενή απάτη”. (Κολοσσαείς 2:8) «Πέρασα μεγάλο πόνο και στενοχώρια χωρίς την καθοδηγία του Ιεχωβά», λέει μια νεαρή γυναίκα η οποία άφησε για κάποιο διάστημα την οργάνωση του Θεού. «Προσπάθησα να προσαρμοστώ στον κόσμο, αλλά επειδή δεν ήμουν πραγματικά σαν τους άλλους, με απέρριπταν. Ένιωθα σαν χαμένο παιδί που χρειαζόταν έναν πατέρα για να το καθοδηγήσει. Τότε συνειδητοποίησα ότι χρειαζόμουν τον Ιεχωβά. Δεν ήθελα να ζήσω ποτέ ξανά ανεξάρτητα από αυτόν». Ο άσωτος στην παραβολή του Ιησού συνειδητοποίησε κάτι παρόμοιο.

Ο Άσωτος Συνέρχεται

12, 13. Ποιοι παράγοντες έχουν βοηθήσει μερικά άτομα σήμερα να συνέλθουν; (Βλέπε πλαίσιο.)

¹² «Όταν συνήλθε, είπε: “Πόσοι μισθωτοί του πατέρα μου έχουν άφθονο ψωμί, ενώ εγώ πεθαίνω εδώ από την πείνα! Θα σηκωθώ και θα ταξιδέψω στον πατέρα μου και θα του πω: «Πατέρα, αμάρτησα εναντίον του ουρανού και εναντίον σου. Δεν είμαι πια άξιος να αποκαλούμαι γιος σου. Κάνε με όπως έναν από τους μισθωτούς σου»”. Σηκώθηκε, λοιπόν, και πήγε στον πατέρα του».—Λουκάς 15:17-20.

¹³ Ο άσωτος «συνήλθε». Για κάποιο διάστημα εντρυφούσε στην αναζήτηση απολαύσεων, σαν να βρισκόταν σε έναν ονειρικό κόσμο. Τώρα, όμως, συνειδητοποίησε έντονα την αληθινή πνευματική του κατάσταση. Ναι, αν και είχε ξεπέσει, υπήρχε ακόμη ελπίδα για εκείνον το νεαρό. Μπορούσε να βρεθεί κάτι καλό σε αυτόν. (Παροιμίες 24:16· παράβαλε 2 Χρονικών 19:2, 3.) Τι θα λεχθεί για όσους αφήνουν το ποίμνιο του Θεού σήμερα; Θα ήταν λογικό να συμπεράνουμε ότι έχει χαθεί κάθε ελπίδα για όλους αυτούς, ότι σε κάθε περίπτωση η στασιαστική τους πορεία αποδεικνύει ότι έχουν αμαρτήσει εναντίον του αγίου πνεύματος του Θεού; (Ματθαίος 12:31, 32) Όχι κατ’ ανάγκη. Ορισμένοι βασανίζονται εξαιτίας της παραστρατημένης πορείας τους, και με τον καιρό πολλοί από αυτούς συνέρχονται. «Ποτέ, ούτε για μία ημέρα, δεν ξέχασα τον Ιεχωβά», λέει κάποια αδελφή, αναλογιζόμενη την περίοδο που πέρασε μακριά από την οργάνωση του Θεού. «Πάντοτε προσευχόμουν να με δεχτεί, με κάποιον τρόπο, κάποια ημέρα, πίσω στην αλήθεια».—Ψαλμός 119:176.

14. Ποια απόφαση πήρε ο άσωτος, και πώς έδειξε ταπεινότητα κάνοντάς το αυτό;

¹⁴ Τι μπορούν όμως να κάνουν για την κατάστασή τους εκείνοι που έχουν παρεκκλίνει; Στην παραβολή του Ιησού, ο άσωτος αποφάσισε να γυρίσει στο σπίτι του και να ικετέψει για τη συγχώρηση του πατέρα του. «Κάνε με όπως έναν από τους μισθωτούς σου», αποφάσισε να πει ο άσωτος. Ένας μισθωτός υπηρέτης εργαζόταν με ημερομίσθιο και μπορούσαν να τον διώξουν με μίας ημέρας ειδοποίηση. Αυτή η θέση ήταν ακόμη πιο χαμηλή από τη θέση ενός δούλου, ο οποίος, κατά μία έννοια, ήταν σαν ένα μέλος της οικογένειας. Επομένως, ο άσωτος δεν σκεφτόταν να ζητήσει να αποκατασταθεί στην προηγούμενη θέση του ως γιου. Θα δεχόταν ευχαρίστως τη χαμηλότερη θέση ώστε να αποδείξει την ανανεωμένη οσιότητά του στον πατέρα του ημέρα με την ημέρα. Μια έκπληξη, όμως, περίμενε τον άσωτο.

Μια Συγκινητική Υποδοχή

15-17. (α) Πώς αντέδρασε ο πατέρας μόλις είδε το γιο του; (β) Τι υποδηλώνεται από τη στολή, το δαχτυλίδι και τα σανδάλια που έδωσε ο πατέρας στο γιο του; (γ) Τι δείχνει το γεγονός ότι ο πατέρας έκανε διευθετήσεις για ένα συμπόσιο;

¹⁵ «Ενώ ήταν ακόμη μακριά, ο πατέρας του τον είδε και ένιωσε ευσπλαχνία, και έτρεξε και έπεσε στο λαιμό του και τον φίλησε τρυφερά. Τότε ο γιος τού είπε: “Πατέρα, αμάρτησα εναντίον του ουρανού και εναντίον σου. Δεν είμαι πια άξιος να αποκαλούμαι γιος σου. Κάνε με όπως έναν από τους μισθωτούς σου”. Αλλά ο πατέρας είπε στους δούλους του: “Γρήγορα! Βγάλτε μια στολή, την καλύτερη, και ντύστε τον με αυτήν, και βάλτε δαχτυλίδι στο χέρι του και σανδάλια στα πόδια του. Και φέρτε το θρεμμένο μοσχάρι, σφάξτε το, και ας φάμε και ας διασκεδάσουμε, επειδή ο γιος μου αυτός ήταν νεκρός και επανήλθε στη ζωή· ήταν χαμένος και βρέθηκε”. Και άρχισαν να διασκεδάζουν».—Λουκάς 15:20-24.

¹⁶ Οποιοσδήποτε στοργικός πατέρας θα ποθούσε την πνευματική ανάνηψη του παιδιού του. Επομένως, μπορούμε να φανταστούμε τον πατέρα του ασώτου να κοιτάζει καθημερινά το δρόμο μπροστά από το σπίτι του, ελπίζοντας με αγωνία να επιστρέψει ο γιος του. Τώρα βλέπει στο δρόμο να έρχεται ο γιος του! Η εμφάνιση του νεαρού είχε αναμφίβολα αλλάξει. Εντούτοις, ο πατέρας τον αναγνωρίζει ενώ είναι «ακόμη μακριά». Βλέπει πέρα από τα κουρελιασμένα ρούχα και το απελπισμένο πνεύμα· βλέπει το γιο του, και τρέχει να τον συναντήσει!

¹⁷ Όταν ο πατέρας έφτασε στο γιο του, έπεσε στο λαιμό του γιου του και τον φίλησε τρυφερά. Κατόπιν διέταξε τους δούλους του να δώσουν στο γιο του μια στολή, ένα δαχτυλίδι και σανδάλια. Αυτή η στολή δεν ήταν απλώς ένα οποιοδήποτε ρούχο, αλλά “το καλύτερο”—ίσως κάποιο πλούσια κεντημένο επίσημο ένδυμα όπως αυτό που προσφερόταν σε έναν τιμώμενο προσκεκλημένο. Εφόσον ήταν ασυνήθιστο να φορούν οι δούλοι δαχτυλίδι και σανδάλια, ο πατέρας καθιστούσε σαφές ότι ο γιος του ήταν και πάλι ευπρόσδεκτος ως ισότιμο μέλος της οικογένειας. Ο πατέρας, όμως, έκανε ακόμη περισσότερα. Διέταξε να ετοιμαστεί ένα συμπόσιο για να γιορτάσουν την επιστροφή του γιου του. Σαφώς, αυτός ο άνθρωπος δεν συγχωρούσε το γιο του με βαριά καρδιά ή απλώς επειδή τον υποχρέωνε η επιστροφή του γιου του· ήθελε να δώσει συγχώρηση. Αυτό του έδινε χαρά.

18, 19. (α) Τι σας διδάσκει η παραβολή του άσωτου γιου για τον Ιεχωβά; (β) Όπως δείχνει η πολιτεία του με τον Ιούδα και την Ιερουσαλήμ, πώς «προσμένει» ο Ιεχωβά την επιστροφή ενός αμαρτωλού;

¹⁸ Μέχρι στιγμής, τι μας διδάσκει η παραβολή του άσωτου γιου για τον Θεό που έχουμε το προνόμιο να λατρεύουμε; Πρώτα πρώτα, ότι ο Ιεχωβά είναι «ελεήμων και φιλεύσπλαχνος, . . . είναι μακρόθυμος και αφθονεί σε στοργική καλοσύνη και αλήθεια». (Έξοδος 34:6) Πράγματι, το έλεος είναι μια εξέχουσα ιδιότητα του Θεού. Είναι ο φυσιολογικός τρόπος με τον οποίο ανταποκρίνεται σε εκείνους που βρίσκονται σε ανάγκη. Επίσης, η παραβολή του Ιησού μάς διδάσκει ότι ο Ιεχωβά είναι “πρόθυμος να συγχωρεί”. (Ψαλμός 86:5) Κοιτάζει συνεχώς, σαν να λέγαμε, για να παρατηρήσει οποιαδήποτε αλλαγή στην καρδιά των αμαρτωλών ανθρώπων που θα του παρείχε τη βάση για να δείξει έλεος.—2 Χρονικών 12:12· 16:9.

¹⁹ Σκεφτείτε, παραδείγματος χάρη, την πολιτεία του Θεού με τον Ισραήλ. Ο προφήτης Ησαΐας εμπνεύστηκε από τον Ιεχωβά για να περιγράψει τον Ιούδα και την Ιερουσαλήμ ως “άρρωστους από το κεφάλι μέχρι τα πόδια”. Παρ’ όλα αυτά, είπε επίσης: «Ο Ιεχωβά θα προσμένει για να σας δείξει εύνοια, και γι’ αυτό θα εγερθεί για να σας δείξει έλεος». (Ησαΐας 1:5, 6· 30:18· 55:7· Ιεζεκιήλ 33:11) Όπως ο πατέρας στην παραβολή του Ιησού, ο Ιεχωβά “έχει τα μάτια του στο δρόμο”, σαν να λέγαμε. Περιμένει με λαχτάρα την επιστροφή οποιουδήποτε έχει εγκαταλείψει το σπίτι του. Αυτό δεν θα αναμέναμε από ένα στοργικό πατέρα;—Ψαλμός 103:13.

20, 21. (α) Με ποιον τρόπο ελκύονται πολλοί σήμερα από το έλεος του Θεού; (β) Τι θα εξεταστεί στο επόμενο άρθρο;

²⁰ Κάθε χρόνο, το έλεος του Ιεχωβά ελκύει πολλούς ώστε να συνέλθουν και να επιστρέψουν στην αληθινή λατρεία. Τι χαρά φέρνει αυτό στα αγαπημένα τους πρόσωπα! Πάρτε για παράδειγμα το Χριστιανό πατέρα που αναφέρθηκε στην αρχή. Ευτυχώς, η κόρη του ανένηψε πνευματικά και τώρα υπηρετεί ως ολοχρόνια διάκονος. «Είμαι τόσο ευτυχισμένος όσο μπορεί να είναι ένας άνθρωπος σε αυτό το παλιό σύστημα πραγμάτων», λέει ο ίδιος. «Τα δάκρυα θλίψης που έχυσα έχουν μεταβληθεί σε δάκρυα χαράς». Είναι βέβαιο ότι και ο Ιεχωβά χαίρεται επίσης!—Παροιμίες 27:11.

²¹ Περιλαμβάνονται όμως και άλλα στην παραβολή του ασώτου. Ο Ιησούς συνέχισε την ιστορία του έτσι ώστε να μπορέσει να αντιπαραβάλει το έλεος του Ιεχωβά με την άκαμπτη, επικριτική στάση που επικρατούσε ανάμεσα στους γραμματείς και στους Φαρισαίους. Το πώς το έκανε αυτό—και το τι σημαίνει για εμάς—θα εξεταστεί στο επόμενο άρθρο.

[Υποσημειώσεις]

Ανασκόπηση

◻ Πώς αντιδιαστελλόταν η στάση του Ιησού απέναντι στο έλεος με τη στάση των Φαρισαίων;

◻ Ποιοι μοιάζουν σήμερα με τον άσωτο, και πώς;

◻ Ποιες περιστάσεις έκαναν τον άσωτο να συνέλθει;

◻ Πώς έδειξε ο πατέρας έλεος στο μετανοημένο γιο του;

[Πλαίσιο στη σελίδα 11]

ΣΥΝΗΛΘΑΝ

Τι έχει βοηθήσει μερικά άτομα που αποβλήθηκαν κάποτε από τη Χριστιανική εκκλησία να συνέλθουν; Τα ακόλουθα σχόλια ρίχνουν φως στο ζήτημα.

«Μέσα στην καρδιά μου εξακολουθούσα να γνωρίζω πού βρισκόταν η αλήθεια. Χρόνια ολόκληρα μελέτης της Αγίας Γραφής και παρακολούθησης των Χριστιανικών συναθροίσεων είχαν ασκήσει μεγάλη επίδραση πάνω μου. Πώς θα μπορούσα να συνεχίσω να έχω γυρισμένη την πλάτη μου στον Ιεχωβά; Εκείνος δεν με είχε αφήσει· εγώ τον άφησα. Τελικά, παραδέχτηκα πόσο λάθος είχα και πόσο πεισματάρα ήμουν καθώς και ότι ο Λόγος του Ιεχωβά είχε πάντοτε δίκιο—“θερίζεις ό,τι σπέρνεις”».—Κ. Γ.

«Η κορούλα μου άρχισε να μιλάει, και αυτό άγγιξε την καρδιά μου εφόσον ήθελα να της διδάξω διάφορα πράγματα, όπως το ποιος είναι ο Ιεχωβά και πώς να προσεύχεται σε αυτόν. Δεν μπορούσα να κοιμηθώ, και κάποτε πήγα με το αυτοκίνητό μου αργά τη νύχτα σε ένα πάρκο και ξέσπασα σε κλάματα. Έκλαψα και προσευχήθηκα στον Ιεχωβά για πρώτη φορά ύστερα από πολύ καιρό. Το μόνο που ήξερα ήταν ότι είχα ανάγκη να επανέλθει ο Ιεχωβά στη ζωή μου, και έλπιζα ότι μπορούσε να με συγχωρήσει».—Τζ. Χ.

«Όταν εγειρόταν το ζήτημα της θρησκείας, έλεγα στους ανθρώπους ότι, αν χρειαζόταν να διαλέξω τη θρησκεία που δίδασκε την αλήθεια, θα ήμουν Μάρτυρας του Ιεχωβά. Κατόπιν έλεγα ότι ήμουν κάποτε, αλλά δεν μπόρεσα να ανταποκριθώ στα όσα αναμένονταν και έτσι έφυγα. Καθώς το αντιλαμβανόμουν αυτό, πολλές φορές ένιωθα ένοχη και δυστυχισμένη. Τελικά παραδέχτηκα: “Είμαι αξιοθρήνητη. Χρειάζεται να κάνω δραστικές αλλαγές”».—Κ. Ν.

«Πριν από τριάντα πέντε χρόνια, ο σύζυγός μου και εγώ αποκοπήκαμε. Κατόπιν, το 1991, νιώσαμε την ευχάριστη έκπληξη να δεχτούμε την επίσκεψη δυο πρεσβυτέρων οι οποίοι μας πληροφόρησαν ότι ήταν δυνατόν να επιστρέψουμε στον Ιεχωβά. Έξι μήνες αργότερα, αισθανθήκαμε μεγάλη χαρά για την επανένταξή μας. Ο σύζυγός μου και εγώ είμαστε τώρα 79 και 63 χρονών αντίστοιχα».—Κ. Α.