Κύρια Σημεία της Βίβλου Ψαλμοί 73 έως 106

‘Ευλογείτε τον Ιεχωβά’—Γιατί;

Ποιος από μας μπορεί να μην είναι ευγνώμων όταν σκεφτεί όλα όσα ο Ιεχωβά έχει κάνει στο παρελθόν, όσα κάνει τώρα, και όσα πρόκειται ακόμα να κάνει για μας; Πραγματικά, οι καρδιές μας θα πρέπει να μας υποκινούν να ευλογούμε τον Θεό μας. Τα Βιβλία Τρία και Τέσσερα των Ψαλμών τονίζουν πολύ καλά το ότι έχουμε άφθονους λόγους για να ευλογούμε τον Ιεχωβά. Καθώς τώρα θα εξετάσουμε τους Ψαλμούς 73 ως 106, ρωτήστε τον εαυτό σας: ‘Τι λόγους έχω εγώ προσωπικά για να ευλογώ τον Ιεχωβά;’

Μη Ζηλεύετε τους Πονηρούς

Παρακαλούμε διαβάστε τους Ψαλμούς 73 έως 77. Αυτοί οι ψαλμοί αποδίδονται στον Ασάφ, και προφανώς και στους γιους του επίσης. Ο Ασάφ ομολογεί ότι ζήλευε τους πονηρούς—μέχρι που επανήλθε στον ορθό τρόπο σκέψης. (Ψαλμός 73) Κατόπιν γίνεται θρήνος για την καταστροφή της Ιερουσαλήμ. (Ψαλμός 74) Μετά βρίσκουμε εκφράσεις ευγνωμοσύνης προς τον «φοβερόν» Θεό, ακολουθούμενες από μια προσευχή προς τον ‘μέγα Θεό’ να θυμηθεί το λαό του που υπέφερε.—Ψαλμοί 75-77.

◆ 73:24—Σε ποια ‘δόξα’ έφερε ο Ιεχωβά τον ψαλμωδό;

Μέχρι να αντιληφθεί ο ψαλμωδός ότι ‘η προσέγγιση στον Θεό ήταν για το καλό του’, αισθανόταν ότι οι πονηροί ήταν σε καλύτερη κατάσταση από τους δίκαιους. (Ψαλμός 73:2-12, 28) Όταν άφησε τη ‘συμβουλή’ του Θεού να τον οδηγήσει, αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να λάβει ‘δόξα’, δηλαδή, εύνοια από τον Ιεχωβά, μια ευλογημένη σχέση μαζί Του.

◆ 76:6—Πώς «έπεσον εις βαθύτατον ύπνον» και «η άμαξα [ο αρματηλάτης (ΜΝΚ)] και ο ίππος»;

Οι Ισραηλίτες είχαν διδαχτεί να εμπιστεύονται στον Ιεχωβά μάλλον παρά σε άλογα και άρματα. (Ψαλμός 20:7· Παροιμίαι 21:31) Δεν είχαν κανένα λόγο να φοβούνται τα άλογα και τα άρματα με πριονωτούς άξονες που διέθεταν οι εχθροί τους, γιατί ο Ιεχωβά θα μπορούσε να καταστήσει τους εχθρούς τους ανίσχυρους, κάνοντάς τους ‘να πέσουν σε βαθύ ύπνο’. Αυτό αναφέρεται σε «ύπνον αιώνιον»—δηλαδή τον ίδιο το θάνατο. (Ιερεμίας 51:39) Αυτό θα μπορούσε να είναι μια προειδοποίηση για τους ηγέτες του κόσμου σήμερα που εμπιστεύονται στα άρματά τους.—Ψαλμός 76:12.

Δίδαγμα για Μας: Ο Ψαλμός 75 περιέχει μια προειδοποίηση ενάντια στην υπερηφάνεια, όταν λέγει «Μη υψόνετε . . . το κέρας υμών». (Εδάφιο 5) Το κέρας ήταν σύμβολο δύναμης, ισχύος. (Δευτερονόμιον 33:17) Το να υψώσει κάποιος κέρας σήμαινε να συμπεριφέρεται με υπεροψία. Ο ψαλμωδός εδώ προειδοποιεί τους ασεβείς να μην παίρνουν υπεροπτικό ύφος για τη φαινομενικά ασφαλή τους θέση δύναμης, γιατί ‘τα κέρατα των ασεβών θα συντριφτούν’ από τον Ιεχωβά. (Ψαλμός 75:10) Η γνώση αυτού του γεγονότος ενθαρρύνει τους δούλους του Θεού να παραμένουν πιστοί σ’ αυτόν παρά τη φαινομενική ευημερία των ασεβών.—Παράβαλε Ψαλμός 144:11-15α.

Υπακούτε στον «Ύψιστον»

Διαβάστε τους Ψαλμούς 78 έως 83. Οι ψαλμοί του Ασάφ συνεχίζονται. Εξιστορούνται τα μαθήματα που περιέχονται στην ιστορία του Ισραήλ. (Ψαλμός 78) Κατόπιν γίνεται θρήνος για την ερήμωση του ναού, και ακολουθεί μια προσευχή για την αποκατάσταση του Ισραήλ. (Ψαλμοί 79, 80) Μετά από έναν ύμνο με στοχασμούς σχετικά με την απελευθέρωση από τον Θεό και παρότρυνση προς το λαό του να τον υπακούν, υπάρχουν παρακλήσεις προς τον Ιεχωβά να εκτελέσει κρίση πάνω σε διεφθαρμένους κριτές και πάνω στους εχθρούς του Ισραήλ.—Ψαλμοί 81-83.

◆ 82:1—Πώς ο Θεός κρίνει «αναμέσον των θεών»;

Προφανώς, «οι θεοί» ήταν οι κριτές του Ισραήλ. Ονομάζονταν θεοί επειδή ήταν δυνατοί ως προς τη δικαστική εξουσία. Ο Ιεχωβά, ως ο Υπέρτατος Κριτής, είχε το θείο δικαίωμα να επεμβαίνει ανάμεσα σ’ αυτούς τους κριτές για να τους ελέγχει όταν αποτύγχαναν να κρίνουν σύμφωνα με το νόμο του.—Ησαΐας 33:22· Ψαλμός 82:2-4.

◆ 83:9-15—Ήταν το ελατήριο του ψαλμωδού η εκδίκηση;

Όχι καθόλου. Προσευχόταν στον Θεό να εκτελέσει κρίση πάνω σ’ αυτούς που ‘μισούσαν έντονα’ τον Ιεχωβά. (Εδάφιο 2, ΜΝΚ) Με αυτόν τον τρόπο άλλα έθνη θα μπορούσαν να μάθουν ότι ο Θεός τού οποίου το όνομα είναι Ιεχωβά είναι πραγματικά ο «Ύψιστος επί πάσαν την γην». (Εδάφιο 18) Αυτή η εκδήλωση δύναμης θα είχε σαν αποτέλεσμα την εξύψωση του ονόματος του Θεού, που είναι Ιεχωβά, σ’ ολόκληρη τη γη.

Δίδαγμα για Μας: Η αναφορά στο «πάχος του σίτου» δείχνει ότι ο Ιεχωβά αμείβει πλούσια αυτούς που υπακούν σ’ αυτόν. (Ψαλμός 81:16) Εδώ η λέξη «πάχος» χρησιμοποιείται εξεικονιστικά για να υποδηλώσει το καλύτερο. (Παράβαλε Ψαλμός 63:5.) Αν οι Ισραηλίτες είχαν ‘ακούσει τη φωνή του Ιεχωβά’, θα τους είχε ευλογήσει με το «πάχος του σίτου»—το καλύτερο, το εκλεκτότερο απ’ όλα τα πράγματα. (Ψαλμός 81:11· Δευτερονόμιον 32:13, 14) Παρόμοια, αν εμείς ‘ακούμε τη φωνή του Ιεχωβά’, αυτός θα μας ευλογήσει πλούσια.—Παροιμίαι 10:22.

Πλησιάζοντας τον Θεό

Διαβάστε τους Ψαλμούς 84 έως 89. Ο ψαλμωδός εκφράζει πόθο για τον οίκο του Θεού. (Ψαλμός 84) Κατόπιν, οι εξόριστοι που έχουν επιστρέψει ζητούν από τον Θεό να απομακρύνει το θυμό του. (Ψαλμός 85) Ο Δαβίδ προσεύχεται για καθοδηγία και προστασία, με εμπιστοσύνη ότι ο Ιεχωβά θα του απαντήσει. (Ψαλμός 86) Μια μελωδία γι’ αυτούς που ‘γεννήθηκαν στη Σιών’ ακολουθείται από μια παράκληση κάποιου που υποφέρει. (Ψαλμοί 87, 88) Κατόπιν έρχεται ένας ψαλμός που τονίζει τη στοργική καλοσύνη του Ιεχωβά όπως αυτή φαίνεται στη Δαβιδική διαθήκη.—Ψαλμός 89.

◆ 84:3—Γιατί αναφέρονται πτηνά;

Ο ψαλμωδός, ένας Λευίτης απόγονος του Κορέ, ποθούσε να βρεθεί στη ‘σκηνή’ του Ιεχωβά. (Εδάφια 1, 2) Αλλά υπήρχαν δεκάδες χιλιάδες Λευίτες. Κάθε όμιλος Λευιτών ήταν διορισμένος να υπηρετεί στη σκηνή για διάστημα μιας εβδομάδας, μόνο μια φορά κάθε έξι μήνες. Αντίθετα, ακόμα και μικρά πτηνά είχαν μια πιο μόνιμη κατοικία στο αγιαστήριο με το να χτίζουν τις φωλιές τους εκεί. Πόσο ευτυχισμένος θα ήταν ο ψαλμωδός να αινεί τον Ιεχωβά, αν με όμοιο τρόπο και αυτός κατοικούσε μόνιμα στον οίκο του Ιεχωβά!

◆ 89:49—Ποια ήταν αυτά «τα ελέη [πράξεις στοργικής καλοσύνης (ΜΝΚ)]»;

Η έκφραση ‘πράξεις στοργικής καλοσύνης’ αναφέρεται στη διαθήκη της Βασιλείας με όλα τα χαρακτηριστικά της. Σε καιρούς δυσκολίας, ήταν κατάλληλο για τους Ισραηλίτες να φέρνουν στην προσοχή του Ιεχωβά αυτές τις υποσχέσεις, όχι επειδή αμφισβητούσαν τη διαθήκη, αλλά χρησιμοποιώντας την σαν βάση για να επικαλούνται τον Θεό.

Δίδαγμα για Μας: Ο Ψαλμός 85 τονίζει τι θα πρέπει να μας κάνει να ποθούμε το νέο σύστημα πραγμάτων του Θεού. Μόνο λίγη μνεία γίνεται για τις υλικές ευλογίες. (Εδάφιο 12) Η κύρια έμφαση δίνεται στις πνευματικές ευλογίες: έλεος, αλήθεια, δικαιοσύνη, και ειρήνη. (Εδάφια 10-13) Ο Ιεχωβά δεν κάνει έκκληση στις υλιστικές επιθυμίες αλλά δείχνει ότι η ισχυρότερη υποκινούσα δύναμή μας θα πρέπει να είναι οι πνευματικές ευλογίες του νέου συστήματος.

‘Ο Ιεχωβά Βασιλεύει!’

Διαβάστε τους Ψαλμούς 90 έως 100. Ο Μωυσής αντιπαραβάλλει την αιωνιότητα του Θεού με τη σύντομη διάρκεια της ζωής του ανθρώπου, και κατόπιν εξυψώνει τον Ιεχωβά ως τη δική μας πηγή ασφάλειας. (Ψαλμοί 90, 91) Εξυμνούνται οι ανώτερες ιδιότητες του Ιεχωβά, και οι επόμενοι ψαλμοί τονίζουν τη δύναμη, τη στοργική καλοσύνη, και τη δικαιοσύνη του Θεού καθώς επίσης και το θέμα της Βασιλείας.—Ψαλμοί 92 έως 100.

◆ 90:10—Δεν έζησε ο Μωυσής πολύ περισσότερο από 80 χρόνια;

Το ότι ο Μωυσής έζησε 120 χρόνια, δεν αντιπροσωπεύει το διάστημα ζωής των ανθρώπων γενικά. Από την άπιστη γενιά που βγήκε από την Αίγυπτο, αυτοί «πάντες οι απηριθμημένοι . . . από είκοσι ετών και επάνω» επρόκειτο να πεθάνουν μέσα σε 40 χρόνια, κάτι που ταιριάζει μ’ αυτό που δηλώνει ο Μωυσής. (Αριθμοί 14:29-34) Το σχόλιο ότι όταν ο Μωυσής πέθανε «δεν ημαυρώθησαν οι οφθαλμοί αυτού, ουδέ ηλαττώθη η δύναμις αυτού» δείχνει πως η δύναμη του Θεού ήταν εκείνη που τον διατηρούσε.—Δευτερονόμιον 34:7.

◆ 95:3—Πώς ο Ιεχωβά είναι «Βασιλεύς μέγας υπέρ πάντας τους θεούς»;

Ως ο Παγκόσμιος Κυρίαρχος, ο Ιεχωβά είναι υπέρτατος και είναι Βασιλιάς πάνω σε όλους τους ψεύτικους θεούς, με την έννοια ότι είναι πολύ ανώτερος απ’ αυτούς. Απλώς δεν υπάρχει σύγκριση μεταξύ του Ιεχωβά Θεού και οποιωνδήποτε αγγέλων ή οποιουδήποτε άλλου πράγματος που μερικοί μπορεί να λατρεύουν, περιλαμβανομένων και των ανύπαρκτων ψεύτικων θεών.

Δίδαγμα για Μας: Ο Ψαλμός 91 τονίζει έναν άλλο λόγο που έχουμε για να ευλογούμε τον Ιεχωβά—«την σκέπην [τον μυστικό τόπο (ΜΝΚ)] του Υψίστου». (Εδάφιο 1) Είναι ένας τόπος πνευματικής ασφάλειας, προστασίας από πνευματική βλάβη, γι’ αυτούς που εκπληρώνουν τις απαιτήσεις που αναφέρονται σ’ αυτόν τον ψαλμό. Είναι ‘μυστικός’ με την έννοια ότι είναι άγνωστος στους ανθρώπους του κόσμου, οι οποίοι έχουν έλλειψη πνευματικής όρασης. Το γεγονός ότι είναι ο μυστικός τόπος «του Υψίστου» δείχνει ότι θα βρούμε ασφάλεια εκεί, μόνο αν παραμένουμε στην πλευρά του Ιεχωβά στο ζήτημα της παγκόσμιας κυριαρχίας.

‘Αινείτε τον Γιαχ, Εσείς Λαοί!’

Διαβάστε τους Ψαλμούς 101 έως 106. Ο Δαβίδ εδώ περιγράφει τον τρόπο που χειριζόταν τις υποθέσεις του κράτους. (Ψαλμός 101) Ένα άτομο που υποφέρει προσεύχεται στον Ιεχωβά να «οικοδομήση την Σιών». (Ψαλμός 102) Η παρότρυνση ‘ευλογείτε τον Ιεχωβά’ ακολουθεί με ψαλμούς που στρέφουν την προσοχή στο έλεος, το μεγαλείο, και τα δημιουργικά έργα του Θεού. Εδώ, επίσης, βρίσκεται η πρώτη από τις πάνω από 20 περιπτώσεις που στους Ψαλμούς υπάρχει η έκφραση, «Αλληλούια, [Αινείτε τον Γιαχ, Εσείς λαοί (ΜΝΚ)]». (Ψαλμοί 103, 104) Τελικά, δύο ιστορικοί ψαλμοί ευλογούν τον Ιεχωβά για τα έργα που έχει κάνει για χάρη του λαού του.—Ψαλμοί 105, 106.

◆ 102:25—Ποιος ‘θεμελίωσε την γην’;

Ο ψαλμωδός μιλούσε για τον Θεό, αλλά ο απόστολος Παύλος εφάρμοσε αυτά τα λόγια στον Ιησού Χριστό. (Εβραίους 1:10, 11) Όπως φαίνεται, αυτά τα λόγια εφαρμόζονται και στον Ιησού επίσης, γιατί εργάστηκε σαν Εκπρόσωπος του Ιεχωβά στη δημιουργία του σύμπαντος. (Κολοσσαείς 1:15, 16) Έτσι, θα μπορούσε να λεχθεί, ότι και ο Ιησούς επίσης ‘θεμελίωσε την γην’.

◆ 103:14—Τι υποδηλώνει η λέξη ‘πλάσις’;

Η λέξη που αποδίδεται εδώ ‘πλάσις’ σχετίζεται με το ρήμα ‘πλάττω’, που χρησιμοποιείται στο εδάφιο Γένεσις 2:7, και το ουσιαστικό «κεραμεύς», που χρησιμοποιείται σε σχέση με κάποιον που διαμορφώνει τον πηλό. (Ησαΐας 29:16· Ιερεμίας 18:2-6) Έτσι ο ψαλμωδός μάς υπενθυμίζει ότι ο Ιεχωβά, ο Μεγάλος Κεραμέας, μας χειρίζεται με τρυφερότητα, γνωρίζοντας ότι είμαστε τόσο εύθραυστοι όσο τα πήλινα σκεύη.—Παράβαλε 2 Κορινθίους 4:7.

◆ 104:4—Πώς ο Ιεχωβά κάνει «τους αγγέλους αυτού πνεύματα»;

Αφού οι άγγελοι είναι ήδη πνευματικά πλάσματα, αυτό δεν θα μπορούσε να αναφέρεται στα πνευματικά τους σώματα. Η λέξη «πνεύμα», όμως, μπορεί επίσης να σημαίνει ‘αέρας’ ή ‘ενεργός δύναμις’. Ο Θεός έτσι μπορεί να χρησιμοποιήσει τους αγγέλους του σαν ισχυρές δυνάμεις για να εκπληρώσει το θέλημά του. Μπορούν επίσης να χρησιμοποιηθούν σαν εκτελεστικοί εκπρόσωποι—σαν «πυρός φλόγα». Είναι ενισχυτικό για τους Χριστιανούς να γνωρίζουν ότι το έργο τους κηρύγματος υποστηρίζεται από τέτοια ισχυρά αγγελικά πλάσματα.—Παράβαλε Αποκάλυψις 14:6, 7.

Δίδαγμα για Μας: Ο Ψαλμός 106 μας βοηθάει να καταλάβουμε ότι οι στασιαστές Κορέ, Δαθάν, και Αβειρών ζήλευαν τη θέση του Μωυσή ως διαχειριστή του έθνους του Θεού. (Ψαλμός 106:16· Αριθμοί 16:2-11) Τελικά, η ανταρσία συντρίφτηκε όταν ‘εξήφθη πυρ’ ανάμεσα στους στασιαστές. (Ψαλμός 106:18) Ασφαλώς εδώ γίνονται φανεροί οι κίνδυνοι της υπερηφάνειας και του φθόνου. Σήμερα, αν μιλούμε ενάντια στους διορισμένους δούλους του Ιεχωβά μπορεί με όμοιο τρόπο να αντιμετωπίσουμε την αποδοκιμασία του.—Εβραίους 13:17· Ιούδα 4, 8, 11.

Πραγματικά, ο Ιεχωβά μάς έχει δώσει πολλά για τα οποία να είμαστε ευγνώμονες. Όταν σκεφτόμαστε όλες τις ευλογίες που έχει εκχύσει πάνω μας, δεν θα πρέπει να ενεργούμε όπως παροτρύνει ο ψαλμωδός, ‘Ευλόγει η ψυχή μου τον Ιεχωβά’;—Ψαλμός 103:1.