Να Σηκώνετε Όσια Χέρια στην Προσευχή
«Θέλω . . . σε κάθε τόπο οι άντρες να συνεχίζουν να προσεύχονται, σηκώνοντας όσια χέρια, χωρίς οργή και αντιλογίες».—1 ΤΙΜΟΘΕΟ 2:8.
1, 2. (α) Πώς εφαρμόζεται το εδάφιο 1 Τιμόθεο 2:8 στις προσευχές που περιλαμβάνουν το λαό του Ιεχωβά; (β) Τι θα εξετάσουμε τώρα;
Ο ΙΕΧΩΒΑ αναμένει από τα μέλη του λαού του να είναι όσια σε αυτόν καθώς και μεταξύ τους. Ο απόστολος Παύλος συνέδεσε την οσιότητα με την προσευχή όταν έγραψε: «Θέλω . . . σε κάθε τόπο οι άντρες να συνεχίζουν να προσεύχονται, σηκώνοντας όσια χέρια, χωρίς οργή και αντιλογίες». (1 Τιμόθεο 2:8) Προφανώς, ο Παύλος αναφερόταν στη δημόσια προσευχή «σε κάθε τόπο» όπου συναθροίζονταν οι Χριστιανοί. Ποιοι έπρεπε να εκπροσωπούν το λαό του Θεού στην προσευχή κατά τη διάρκεια των συναθροίσεων; Μόνο οι άγιοι, δίκαιοι, ευλαβείς άντρες που εκτελούσαν προσεκτικά όλα τα Γραφικά τους καθήκοντα προς τον Θεό. (Εκκλησιαστής 12:13, 14) Αυτοί έπρεπε να είναι πνευματικά και ηθικά καθαροί και αναμφισβήτητα αφοσιωμένοι στον Ιεχωβά Θεό.
2 Ιδιαίτερα οι πρεσβύτεροι θα πρέπει να “σηκώνουν όσια χέρια στην προσευχή”. Οι εγκάρδιες προσευχές τους μέσω του Ιησού Χριστού δείχνουν οσιότητα προς τον Θεό και τους βοηθούν να αποφεύγουν τις αντιλογίες και τα ξεσπάσματα οργής. Στην πραγματικότητα, ο κάθε άντρας που έχει το προνόμιο να εκπροσωπεί τη Χριστιανική εκκλησία σε δημόσια προσευχή θα πρέπει να είναι απαλλαγμένος από οργή, κακόβουλη διάθεση και ανοσιότητα προς τον Ιεχωβά και την οργάνωσή του. (Ιακώβου 1:19, 20) Ποιες άλλες Βιβλικές κατευθυντήριες γραμμές υπάρχουν για εκείνους που έχουν το προνόμιο να εκπροσωπούν άλλους σε δημόσια προσευχή; Και ποιες είναι μερικές Γραφικές αρχές τις οποίες πρέπει να εφαρμόζουμε στις προσευχές που κάνουμε κατ’ ιδίαν και ως οικογένεια;
Να Σκέφτεστε την Προσευχή από Πριν
3, 4. (α) Γιατί είναι επωφελές να σκεφτόμαστε από πριν μια δημόσια προσευχή; (β) Τι δείχνουν οι Γραφές σχετικά με τη διάρκεια των προσευχών;
3 Αν μας έχει ζητηθεί να προσευχηθούμε δημόσια, είναι πιθανό ότι θα μπορέσουμε, τουλάχιστον σε κάποιο βαθμό, να σκεφτούμε την προσευχή μας από πριν. Αυτό μπορεί να μας δώσει τη δυνατότητα να καλύψουμε κάποια κατάλληλα, σημαντικά ζητήματα χωρίς να κάνουμε μια μεγάλη, φλύαρη προσευχή. Ασφαλώς, οι κατ’ ιδίαν προσευχές μας μπορούν επίσης να εκφράζονται μεγαλόφωνα. Μπορεί να έχουν οποιαδήποτε διάρκεια. Ο Ιησούς πέρασε μια ολόκληρη νύχτα προσευχόμενος προτού διαλέξει τους 12 αποστόλους του. Όταν, όμως, εγκαινίασε την Ανάμνηση του θανάτου του, οι προσευχές του για το ψωμί και το κρασί ήταν, καθώς φαίνεται, μάλλον σύντομες. (Μάρκος 14:22-24· Λουκάς 6:12-16) Γνωρίζουμε δε ότι και οι σύντομες προσευχές του Ιησού ήταν πλήρως αποδεκτές στον Θεό.
4 Ας υποθέσουμε ότι μας δίνεται το προνόμιο να εκπροσωπήσουμε μια οικογένεια στην προσευχή πριν από ένα γεύμα. Αυτή η προσευχή θα μπορούσε να είναι αρκετά σύντομη—αλλά ό,τι και αν πούμε θα πρέπει να περιλαμβάνει και κάποια έκφραση ευγνωμοσύνης για την τροφή. Αν προσευχόμαστε δημόσια πριν ή έπειτα από κάποια Χριστιανική συνάθροιση, δεν χρειάζεται να κάνουμε μια μεγάλη προσευχή που να καλύπτει πολλά σημεία. Ο Ιησούς επέκρινε τους γραμματείς οι οποίοι “έκαναν για πρόφαση μεγάλες προσευχές”. (Λουκάς 20:46, 47) Ένα θεοσεβές άτομο δεν θα ήθελε ποτέ να κάνει κάτι τέτοιο. Μερικές φορές, όμως, μπορεί να είναι κατάλληλη μια κάπως μεγαλύτερη δημόσια προσευχή. Λόγου χάρη, ένας πρεσβύτερος που έχει επιλεχθεί να κάνει την τελική προσευχή σε μια συνέλευση θα πρέπει να τη σκεφτεί από πριν και ίσως θελήσει να αναφέρει αρκετά σημεία. Ωστόσο, ακόμη και μια τέτοια προσευχή δεν θα πρέπει να έχει υπερβολική διάρκεια.
Να Πλησιάζετε τον Θεό με Ευλάβεια
5. (α) Τι πρέπει να έχουμε υπόψη μας όταν προσευχόμαστε δημόσια; (β) Γιατί πρέπει να προσευχόμαστε με τρόπο αξιοπρεπή και γεμάτο σεβασμό;
5 Όταν προσευχόμαστε δημόσια, θα πρέπει να θυμόμαστε ότι δεν απευθυνόμαστε σε ανθρώπους. Απεναντίας, εμείς είμαστε αμαρτωλά πλάσματα που ικετεύουν τον Υπέρτατο Κύριο Ιεχωβά. (Ψαλμός 8:3-5, 9· 73:28) Επομένως, θα πρέπει να εκδηλώνουμε ευλαβικό φόβο να μην τον δυσαρεστήσουμε με τα όσα λέμε και με το πώς τα εκφράζουμε. (Παροιμίες 1:7) Ο ψαλμωδός Δαβίδ έψαλε: «Εγώ, όμως, λόγω της αφθονίας της στοργικής σου καλοσύνης θα έρθω στον οίκο σου· θα προσκυνήσω προς τον άγιο ναό σου με φόβο για εσένα». (Ψαλμός 5:7) Αν έχουμε αυτή τη στάση, πώς θα εκφραστούμε όταν μας ζητηθεί να προσευχηθούμε δημόσια σε κάποια συνάθροιση των Μαρτύρων του Ιεχωβά; Αν μιλούσαμε σε έναν ανθρώπινο βασιλιά, θα το κάναμε αυτό με σεβασμό και αξιοπρέπεια. Δεν θα πρέπει να είναι οι προσευχές μας ακόμη πιο αξιοπρεπείς και γεμάτες σεβασμό, εφόσον προσευχόμαστε στον Ιεχωβά, τον «Βασιλιά της αιωνιότητας»; (Αποκάλυψη 15:3) Συνεπώς, όταν προσευχόμαστε θα αποφεύγουμε δηλώσεις όπως: «Καλημέρα Ιεχωβά», «Σου στέλνουμε την αγάπη μας», ή «Να περάσεις καλά σήμερα». Οι Γραφές δείχνουν ότι ο μονογενής Γιος του Θεού, ο Ιησούς Χριστός, ποτέ δεν απευθύνθηκε στον ουράνιο Πατέρα του με αυτόν τον τρόπο.
6. Τι πρέπει να έχουμε υπόψη όταν “πλησιάζουμε το θρόνο της παρ’ αξία καλοσύνης”;
6 Ο Παύλος είπε: «Ας πλησιάζουμε . . . με παρρησία το θρόνο της παρ’ αξία καλοσύνης». (Εβραίους 4:16) Μπορούμε να πλησιάζουμε τον Ιεχωβά με «παρρησία» παρά την αμαρτωλή μας κατάσταση, λόγω της πίστης μας στη λυτρωτική θυσία του Ιησού Χριστού. (Πράξεις 10:42, 43· 20:20, 21) Ωστόσο, τέτοιου είδους «παρρησία» δεν σημαίνει ότι φλυαρούμε με τον Θεό· ούτε θα πρέπει να του λέμε πράγματα που δείχνουν έλλειψη σεβασμού. Για να ευαρεστούν οι δημόσιες προσευχές μας τον Ιεχωβά, πρέπει να αναπέμπονται με κατάλληλο σεβασμό και αξιοπρέπεια, και θα ήταν ανάρμοστο να τις χρησιμοποιούμε για να κάνουμε ανακοινώσεις, να συμβουλεύουμε διάφορα άτομα ή να επιπλήττουμε το ακροατήριο.
Να Προσεύχεστε με Ταπεινό Πνεύμα
7. Πώς εκδήλωσε ο Σολομών ταπεινοφροσύνη όταν προσευχήθηκε κατά την αφιέρωση του ναού του Ιεχωβά;
7 Είτε προσευχόμαστε δημόσια είτε κατ’ ιδίαν, μια σπουδαία Γραφική αρχή που χρειάζεται να έχουμε υπόψη μας είναι ότι θα πρέπει να δείχνουμε ταπεινή στάση στις προσευχές μας. (2 Χρονικών 7:13, 14) Ο Βασιλιάς Σολομών εκδήλωσε ταπεινοφροσύνη στη δημόσια προσευχή που έκανε κατά την αφιέρωση του ναού του Ιεχωβά στην Ιερουσαλήμ. Ο Σολομών είχε μόλις ολοκληρώσει ένα από τα πιο μεγαλειώδη οικοδομήματα που κατασκευάστηκαν ποτέ στη γη. Εντούτοις, προσευχήθηκε ταπεινά: «Θα κατοικήσει πράγματι ο Θεός στη γη; Ορίστε! Οι ουρανοί, ναι, ο ουρανός των ουρανών, δεν μπορούν να σε χωρέσουν· πόσο λιγότερο, λοιπόν, αυτός ο οίκος που έχτισα!»—1 Βασιλέων 8:27.
8. Ποιοι είναι μερικοί τρόποι με τους οποίους γίνεται φανερή η ταπεινοφροσύνη στη δημόσια προσευχή;
8 Όπως ο Σολομών, έτσι και εμείς πρέπει να είμαστε ταπεινοί όταν εκπροσωπούμε άλλους σε δημόσια προσευχή. Αν και θα πρέπει να αποφεύγουμε την ευσεβοφάνεια, η ταπεινοφροσύνη μπορεί να γίνεται φανερή από τον τόνο της φωνής μας. Οι ταπεινές προσευχές δεν είναι πομπώδεις ούτε μελοδραματικές. Ελκύουν την προσοχή, όχι στο άτομο που προσεύχεται, αλλά σε Εκείνον στον οποίο απευθύνονται. (Ματθαίος 6:5) Η ταπεινοφροσύνη δείχνεται επίσης και με τα όσα λέμε στην προσευχή. Αν προσευχόμαστε ταπεινά, δεν θα ακουγόμαστε σαν να απαιτούμε να κάνει ο Θεός ορισμένα πράγματα με το δικό μας τρόπο. Απεναντίας, θα δεόμαστε να ενεργήσει ο Ιεχωβά με τρόπο που εναρμονίζεται με το ιερό του θέλημα. Ο ψαλμωδός έδειξε με το παράδειγμά του την κατάλληλη στάση όταν παρακάλεσε: «Ω! Ιεχωβά, σώσε, παρακαλώ! Ω! Ιεχωβά, χάρισε την επιτυχία, παρακαλώ!»—Ψαλμός 118:25· Λουκάς 18:9-14.
Να Προσεύχεστε από Καρδιάς
9. Ποια θαυμάσια συμβουλή που έδωσε ο Ιησούς βρίσκεται στο εδάφιο Ματθαίος 6:7, και πώς μπορεί να εφαρμοστεί αυτή;
9 Για να ευαρεστούν οι δημόσιες ή οι κατ’ ιδίαν προσευχές μας τον Ιεχωβά, πρέπει να προέρχονται από την καρδιά. Συνεπώς, δεν θα επαναλαμβάνουμε απλώς μια στερεότυπη προσευχή ξανά και ξανά χωρίς να σκεφτόμαστε αυτά που λέμε. Στην Επί του Όρους Ομιλία του, ο Ιησούς συμβούλεψε: «Όταν προσεύχεστε, μη λέτε τα ίδια πράγματα ξανά και ξανά, όπως κάνουν οι εθνικοί, γιατί [εσφαλμένα] νομίζουν ότι θα εισακουστούν λόγω της πολυλογίας τους». Με άλλα λόγια, ο Ιησούς είπε: «Μη φλυαρείτε· μην κάνετε κενές επαναλήψεις».—Ματθαίος 6:7· υποσημείωση στη ΜΝΚ.
10. Γιατί θα ήταν κατάλληλο να προσευχηθούμε για το ίδιο ζήτημα πάνω από μία φορά;
10 Βεβαίως, μπορεί να χρειαστεί να προσευχηθούμε επανειλημμένα για το ίδιο ζήτημα. Αυτό δεν θα ήταν εσφαλμένο διότι ο Ιησούς πρότρεψε: «Εξακολουθήστε να ζητάτε και θα σας δοθεί· εξακολουθήστε να ψάχνετε και θα βρείτε· εξακολουθήστε να χτυπάτε και θα σας ανοιχτεί». (Ματθαίος 7:7) Ίσως υπάρχει ανάγκη για μια καινούρια Αίθουσα Βασιλείας επειδή ο Ιεχωβά κάνει το τοπικό έργο κηρύγματος να ευημερεί. (Ησαΐας 60:22) Θα ήταν κατάλληλο να εξακολουθήσουμε να αναφέρουμε αυτή την ανάγκη όταν προσευχόμαστε κατ’ ιδίαν ή όταν αναπέμπουμε δημόσιες προσευχές στις συναθροίσεις του λαού του Ιεχωβά. Το να το κάνουμε αυτό δεν θα σήμαινε ότι “κάνουμε κενές επαναλήψεις”.
Να Θυμάστε την Ευγνωμοσύνη και τον Αίνο
11. Πώς εφαρμόζονται τα εδάφια Φιλιππησίους 4:6, 7 στην κατ’ ιδίαν και στη δημόσια προσευχή;
11 Πολλοί άνθρωποι προσεύχονται μόνο όταν θέλουν να ζητήσουν κάτι, αλλά η δική μας αγάπη για τον Ιεχωβά Θεό θα πρέπει να μας υποκινεί να του αποδίδουμε ευχαριστίες και αίνο τόσο στην κατ’ ιδίαν προσευχή όσο και στη δημόσια. «Μην ανησυχείτε για τίποτα», έγραψε ο Παύλος, «αλλά στο καθετί με προσευχή και δέηση μαζί με ευχαριστία ας γνωστοποιούνται τα αιτήματά σας στον Θεό· και η ειρήνη του Θεού η οποία υπερέχει από κάθε σκέψη θα περιφρουρήσει τις καρδιές σας και τις διανοητικές σας δυνάμεις μέσω του Χριστού Ιησού». (Φιλιππησίους 4:6, 7) Ναι, εκτός από τις δεήσεις και τα αιτήματα, θα πρέπει να εκφράζουμε ευχαριστίες στον Ιεχωβά για πνευματικές και υλικές ευλογίες. (Παροιμίες 10:22) Ο ψαλμωδός έψαλε: «Πρόσφερε ευχαριστία ως τη θυσία σου στον Θεό και εκπλήρωσε τις ευχές σου προς τον Ύψιστο». (Ψαλμός 50:14) Επίσης, μια μελωδία του Δαβίδ που χρησίμευε ως προσευχή περιλάμβανε τα εξής συγκινητικά λόγια: «Θα αινέσω το όνομα του Θεού με ύμνο και θα τον μεγαλύνω με ευχαριστία». (Ψαλμός 69:30) Δεν θα πρέπει να κάνουμε το ίδιο στη δημόσια και στην κατ’ ιδίαν προσευχή;
12. Πώς εκπληρώνονται σήμερα τα εδάφια Ψαλμός 100:4, 5, και επομένως για ποιο πράγμα μπορούμε να ευχαριστούμε και να αινούμε τον Θεό;
12 Σχετικά με τον Θεό, ο ψαλμωδός έψαλε: «Ελάτε στις πύλες του με ευχαριστία, στις αυλές του με αίνο. Αποδώστε ευχαριστίες σε αυτόν, ευλογήστε το όνομά του. Διότι ο Ιεχωβά είναι αγαθός· η στοργική του καλοσύνη παραμένει στον αιώνα και η πιστότητά του επί γενεές γενεών». (Ψαλμός 100:4, 5) Σήμερα, άνθρωποι από όλα τα έθνη εισέρχονται στις αυλές του αγιαστηρίου του Ιεχωβά, και μπορούμε να του αποδίδουμε αίνο και ευχαριστίες για αυτό. Εκφράζετε ευγνωμοσύνη στον Θεό για την τοπική Αίθουσα Βασιλείας και δείχνετε την εκτίμησή σας συναθροιζόμενοι εκεί τακτικά μαζί με εκείνους που τον αγαπούν; Ενόσω βρίσκεστε εκεί, υψώνετε εγκάρδια τη φωνή σας ψάλλοντας ύμνους αίνου και ευχαριστιών προς τον στοργικό ουράνιο Πατέρα μας;
Ποτέ Μην Ντρέπεστε να Προσευχηθείτε
13. Ποιο Γραφικό παράδειγμα δείχνει ότι πρέπει να δεόμαστε στον Ιεχωβά ακόμη και αν νιώθουμε ανάξιοι λόγω ενοχής;
13 Ακόμη και αν νιώθουμε ανάξιοι λόγω ενοχής, θα πρέπει να στρεφόμαστε στον Θεό με ένθερμη δέηση. Όταν οι Ιουδαίοι αμάρτησαν παίρνοντας ξένες γυναίκες, ο Έσδρας γονάτισε, άπλωσε τα όσια χέρια του προς τον Θεό και προσευχήθηκε ταπεινά: «Θεέ μου, ντρέπομαι και συστέλλομαι να σηκώσω το πρόσωπό μου προς εσένα, Θεέ μου, γιατί τα σφάλματά μας πλήθυναν τόσο που έφτασαν πάνω από το κεφάλι μας και η ενοχή μας μεγάλωσε τόσο που έφτασε μέχρι τους ουρανούς. Από τις ημέρες των προπατόρων μας μέχρι αυτή την ημέρα μάς βαραίνει μεγάλη ενοχή . . . Και έπειτα από όλα όσα μας βρήκαν για τις κακές μας πράξεις και τη μεγάλη μας ενοχή—διότι εσύ, Θεέ μας, θεώρησες μικρό το σφάλμα μας και μας έδωσες εκείνους που διέφυγαν, όπως συμβαίνει με αυτούς—θα αρχίσουμε πάλι να παραβιάζουμε τις εντολές σου και να συμπεθερεύουμε με τους λαούς που κάνουν αυτά τα απεχθή πράγματα; Δεν θα εξοργιστείς με εμάς υπερβολικά, ώστε να μην απομείνει κανείς και να μη διαφύγει κανείς; Ιεχωβά, Θεέ του Ισραήλ, εσύ είσαι δίκαιος, εφόσον απομείναμε ως λαός που διέφυγε, όπως συμβαίνει αυτή την ημέρα. Ορίστε! Βρισκόμαστε ενώπιόν σου μέσα στην ενοχή μας, γιατί είναι αδύνατον να σταθούμε ενώπιόν σου εξαιτίας αυτού».—Έσδρας 9:1-15· Δευτερονόμιο 7:3, 4.
14. Όπως έγινε φανερό στις ημέρες του Έσδρα, τι απαιτείται προκειμένου να λάβει κάποιος τη συγχώρηση του Θεού;
14 Για να λάβουμε τη συγχώρηση του Θεού, η εξομολόγηση προς αυτόν πρέπει να συνδυάζεται με συντριβή και με «καρπούς που αρμόζουν στη μετάνοια». (Λουκάς 3:8· Ιώβ 42:1-6· Ησαΐας 66:2) Στις ημέρες του Έσδρα, η μετανοημένη στάση συνοδεύτηκε από μια προσπάθεια επανόρθωσης του σφάλματος μέσω της αποπομπής των αλλοεθνών συζύγων. (Έσδρας 10:44· παράβαλε 2 Κορινθίους 7:8-13.) Αν επιζητούμε τη συγχώρηση του Θεού για κάποια σοβαρή αδικοπραγία, ας κάνουμε εξομολόγηση με ταπεινή προσευχή και ας παράγουμε καρπούς που αρμόζουν στη μετάνοια. Το μετανοημένο πνεύμα και η επιθυμία για επανόρθωση του σφάλματος θα μας υποκινήσουν επίσης να ζητήσουμε την πνευματική βοήθεια των Χριστιανών πρεσβυτέρων.—Ιακώβου 5:13-15.
Να Αντλείτε Παρηγοριά από την Προσευχή
15. Πώς δείχνει η εμπειρία της Άννας ότι μπορούμε να βρίσκουμε παρηγοριά στην προσευχή;
15 Όταν η καρδιά μας πονάει για κάποιο λόγο, μπορούμε να βρίσκουμε παρηγοριά στην προσευχή. (Ψαλμός 51:17· Παροιμίες 15:13) Η όσια Άννα το διαπίστωσε αυτό. Έζησε σε μια εποχή στην οποία οι μεγάλες οικογένειες ήταν κάτι το συνηθισμένο στον Ισραήλ, αλλά η ίδια δεν είχε κάνει παιδιά. Ο σύζυγός της, ο Ελκανά, είχε γιους και κόρες από την άλλη του σύζυγο, τη Φενίννα, η οποία χλεύαζε την Άννα για το ότι ήταν στείρα. Η Άννα προσευχήθηκε ένθερμα και υποσχέθηκε ότι, αν ευλογούνταν με ένα γιο, “θα τον έδινε στον Ιεχωβά όλες τις ημέρες της ζωής του”. Έχοντας παρηγορηθεί από την προσευχή της και από τα λόγια του Αρχιερέα Ηλεί, η Άννα «δεν έδειχνε πια ανησυχία». Γέννησε ένα αγόρι το οποίο ονόμασε Σαμουήλ. Αργότερα, το πρόσφερε για υπηρεσία στο αγιαστήριο του Ιεχωβά. (1 Σαμουήλ 1:9-28) Νιώθοντας ευγνωμοσύνη για την καλοσύνη του Θεού απέναντί της, ανέπεμψε μια ευχαριστήρια προσευχή—μια προσευχή που υμνούσε τον Ιεχωβά ως εκείνον που είναι απαράμιλλος. (1 Σαμουήλ 2:1-10) Όπως η Άννα, μπορούμε και εμείς να αντλούμε παρηγοριά από την προσευχή, πεπεισμένοι ότι ο Θεός απαντάει σε όλα τα αιτήματα που εναρμονίζονται με το θέλημά του. Όταν του ανοίγουμε την καρδιά μας, ας “μη δείχνουμε πια ανησυχία”, διότι εκείνος θα απομακρύνει το βάρος που σηκώνουμε ή θα μας δώσει τη δύναμη να το βαστάξουμε.—Ψαλμός 55:22.
16. Όπως καταδείχτηκε στην περίπτωση του Ιακώβ, γιατί θα πρέπει να προσευχόμαστε όταν είμαστε φοβισμένοι ή ανήσυχοι;
16 Αν κάποια κατάσταση προκαλεί φόβο, πόνο καρδιάς ή ανησυχία, ας μην παραλείπουμε να στρεφόμαστε με προσευχή στον Θεό για παρηγοριά. (Ψαλμός 55:1-4) Ο Ιακώβ φοβόταν όταν επρόκειτο να συναντήσει τον αδελφό του τον Ησαύ, που είχε αποξενωθεί από αυτόν. Ωστόσο, ο Ιακώβ προσευχήθηκε: «Θεέ του πατέρα μου Αβραάμ και Θεέ του πατέρα μου Ισαάκ, Ιεχωβά, εσύ που μου λες: “Επίστρεψε στη γη σου και στους συγγενείς σου και εγώ θα πολιτευτώ καλά με εσένα”, εγώ είμαι ανάξιος όλων των εκδηλώσεων στοργικής καλοσύνης και όλης της πιστότητας που έδειξες προς τον υπηρέτη σου, γιατί μόνο με το μπαστούνι μου διάβηκα αυτόν τον Ιορδάνη και τώρα έχω γίνει δύο καταυλισμοί. Ελευθέρωσέ με, σε ικετεύω, από το χέρι του αδελφού μου, από το χέρι του Ησαύ, επειδή τον φοβάμαι, μήπως έρθει και επιτεθεί σε εμένα, σε μητέρα και παιδιά. Και εσύ, εσύ είπες: “Αναμφίβολα θα πολιτευτώ καλά με εσένα και θα καταστήσω το σπέρμα σου σαν τους κόκκους της άμμου της θάλασσας, οι οποίοι δεν μπορούν να αριθμηθούν λόγω του πλήθους τους”». (Γένεση 32:9-12) Ο Ησαύ δεν επιτέθηκε στον Ιακώβ και σε αυτούς που τον συνόδευαν. Έτσι, ο Ιεχωβά “πολιτεύτηκε καλά” με τον Ιακώβ σε εκείνη την περίπτωση.
17. Σύμφωνα με το εδάφιο Ψαλμός 119:52, πώς μπορεί να μας φέρει η προσευχή παρηγοριά όταν περνούμε σφοδρές δοκιμασίες;
17 Καθώς αναπέμπουμε τις δεήσεις μας, μπορεί να παρηγορηθούμε φέρνοντας στη μνήμη μας πράγματα που αναφέρει ο Λόγος του Θεού. Στο μεγαλύτερο ψαλμό—μια όμορφη μελοποιημένη προσευχή—μπορεί να ήταν ο Πρίγκιπας Εζεκίας εκείνος ο οποίος έψαλε: «Θυμήθηκα τις προαιώνιες δικαστικές σου αποφάσεις, Ιεχωβά, και βρίσκω παρηγοριά». (Ψαλμός 119:52) Προσευχόμενοι ταπεινά όταν περνούμε σφοδρές δοκιμασίες, μπορεί να φέρουμε στη μνήμη μας κάποια Γραφική αρχή ή νόμο που θα μας βοηθήσει να επιδιώξουμε μια πορεία η οποία θα οδηγήσει στην παρηγορητική διαβεβαίωση ότι ευαρεστούμε τον ουράνιο Πατέρα μας.
Οι Όσιοι Εγκαρτερούν στην Προσευχή
18. Γιατί μπορεί να ειπωθεί ότι “ο κάθε όσιος θα προσεύχεται στον Θεό”;
18 Όλοι όσοι είναι όσιοι στον Ιεχωβά Θεό θα “εγκαρτερούν στην προσευχή”. (Ρωμαίους 12:12) Στον 32ο Ψαλμό, ο οποίος προφανώς συντέθηκε μετά το αμάρτημα του Δαβίδ με τη Βηθ-σαβεέ, ο Δαβίδ περιέγραψε την αγωνία του για το ότι δεν είχε ζητήσει συγχώρηση καθώς και την ανακούφιση που του έφερε η μετάνοια και η εξομολόγηση στον Θεό. Κατόπιν ο Δαβίδ έψαλε: «Γι’ αυτόν το λόγο [επειδή η συγχώρηση του Ιεχωβά είναι διαθέσιμη στους αληθινά μετανοημένους], ο κάθε όσιος θα προσεύχεται σε εσένα σε καιρό και μόνο κατά τον οποίο μπορείς να βρεθείς».—Ψαλμός 32:6.
19. Γιατί θα πρέπει να σηκώνουμε όσια χέρια στην προσευχή;
19 Αν θεωρούμε πολύτιμη τη σχέση μας με τον Ιεχωβά Θεό, θα προσευχόμαστε για το έλεός του με βάση τη λυτρωτική θυσία του Ιησού. Έχοντας πίστη, μπορούμε να πλησιάζουμε το θρόνο της παρ’ αξία καλοσύνης με παρρησία για να λάβουμε έλεος και έγκαιρη βοήθεια. (Εβραίους 4:16) Υπάρχουν όμως τόσο πολλοί λόγοι για προσευχή! Έτσι λοιπόν, ας “προσευχόμαστε ακατάπαυστα”—συχνά με λόγια εγκάρδιου αίνου και ευγνωμοσύνης προς τον Θεό. (1 Θεσσαλονικείς 5:17) Ημέρα και νύχτα, ας σηκώνουμε όσια χέρια στην προσευχή.
Πώς θα Απαντούσατε;
◻ Ποιο όφελος υπάρχει όταν σκεφτόμαστε από πριν μια δημόσια προσευχή;
◻ Γιατί θα πρέπει να προσευχόμαστε με τρόπο γεμάτο σεβασμό και αξιοπρέπεια;
◻ Τι πνεύμα πρέπει να εκδηλώνουμε όταν προσευχόμαστε;
◻ Όταν προσευχόμαστε, γιατί θα πρέπει να θυμόμαστε την ευχαριστία και τον αίνο;
◻ Πώς δείχνει η Αγία Γραφή ότι μπορούμε να αντλούμε παρηγοριά από την προσευχή;
[Εικόνα στη σελίδα 17]
Ο Βασιλιάς Σολομών εκδήλωσε ταπεινοφροσύνη στη δημόσια προσευχή που έκανε κατά την αφιέρωση του ναού του Ιεχωβά
[Εικόνες στη σελίδα 18]
Όπως η Άννα, μπορείτε και εσείς να αντλείτε παρηγοριά από την προσευχή