‘Δείξτε ότι Είστε Ευγνώμονες’
«Η ειρήνη του Θεού [Χριστού (ΜΝΚ)] ας βασιλεύη εν ταις καρδίαις υμών, . . . και γίνεσθε [δείξτε ότι είστε (ΜΝΚ)] ευγνώμονες».—ΚΟΛΟΣΣΑΕΙΣ 3:15.
1. Από τι πρέπει να προφυλάγονται οι Χριστιανοί σ’ αυτόν τον αγνώμονα κόσμο;
Σ’ ΑΥΤΟΝ τον ταραγμένο 20ό αιώνα, πολλοί άνθρωποι έχουν φτάσει στο σημείο να ξεχάσουν πώς μπορούν να είναι ευγνώμονες. Κάθε χρονιά που περνάει, οι λέξεις «παρακαλώ» και «ευχαριστώ», λέξεις που δείχνουν εκτίμηση, ακούγονται πιο σπάνια. Η αγνωμοσύνη έχει γίνει μέρος ‘του αέρα’, του ιδιοτελούς πνεύματος που εξουσιάζει τους ανθρώπους αυτού του κόσμου. (Εφεσίους 2:1, 2) Μολονότι οι Χριστιανοί ‘δεν είναι εκ του κόσμου’, πρέπει να ζουν μέσα σ’ αυτόν, όσο καιρό υφίσταται το τωρινό σύστημα πραγμάτων. (Ιωάννης 17:11, 16) Κατά συνέπεια, πρέπει να προσέχουν να μην κολλήσουν αυτό το πνεύμα της αγνωμοσύνης, πράγμα που θα τους έκανε να πάψουν να δείχνουν ευγνωμοσύνη.
2. (α) Ποιοι είναι μερικοί τρόποι με τους οποίους οι δούλοι του Ιεχωβά μπορεί να εκφράζουν ευγνωμοσύνη σ’ αυτόν; (β) Τι απαιτείται εκτός από προφορικές εκφράσεις ευχαριστίας;
2 Η εκτίμηση για την αγαθότητα του Θεού μπορεί συχνά να εκφραστεί στις συζητήσεις με ομόπιστους. Οι περισσότεροι αφιερωμένοι Χριστιανοί ευχαριστούν προφανώς τον ουράνιο Πατέρα τους, τον Ιεχωβά, για την αγαθότητά του, αρκετές φορές την ημέρα στις προσωπικές τους προσευχές. Ευγνωμοσύνη εκφράζεται επίσης στις προσευχές της εκκλησίας και όταν ψέλνονται ύμνοι της Βασιλείας στις Χριστιανικές συναθροίσεις. Φυσικά, είναι σχετικά εύκολο να εκφράζει κανείς ευγνωμοσύνη με λόγια. Ωστόσο, ο απόστολος Παύλος παρακίνησε τους αδελφούς του στις Κολοσσές, όχι απλώς να λένε ότι είναι ευγνώμονες, αλλά και να δείχνουν ή να εκδηλώνουν ευγνωμοσύνη στην καθημερινή τους ζωή. Ο ίδιος έγραψε: «Η ειρήνη του Θεού [Χριστού (ΜΝΚ)] ας βασιλεύη εν ταις καρδίαις υμών, εις την οποίαν και προσεκλήθητε εις εν σώμα· και γίνεσθε [δείξτε ότι είστε (ΜΝΚ)] ευγνώμονες».—Κολοσσαείς 3:15.
Άφθονες Αιτίες για Ευγνωμοσύνη
3. Γιατί πρέπει να είμαστε όλοι ευγνώμονες στον Θεό;
3 Κάθε άνθρωπος έχει άφθονες αιτίες για ευγνωμοσύνη. Ο πρωτεύων λόγος είναι η ζωή αυτή καθαυτή που απολαμβάνουμε, εφόσον οτιδήποτε έχουμε ή σχεδιάζουμε, γίνεται άχρηστο αν χάσουμε τη ζωή μας. Ο ψαλμωδός Δαβίδ πρότρεψε όλους τους ανθρώπους να θυμούνται ότι «μετά σου [Ιεχωβά Θεέ] είναι η πηγή της ζωής». (Ψαλμός 36:9) Και ο απόστολος Παύλος υπενθύμισε στους Αθηναίους την ίδια αιώνια αλήθεια, όταν μίλησε στον Άρειο Πάγο. (Πράξεις 17:28) Ναι, το γεγονός και μόνο ότι είμαστε ζωντανοί παρέχει άφθονες αιτίες για ευγνωμοσύνη. Και η εκτίμησή μας βαθαίνει όταν θυμόμαστε τις λειτουργίες του σώματος με τις οποίες μας έχει προικίσει ο Θεός—την αίσθηση της γεύσης, της αφής, της όσφρησης, της όρασης και της ακοής—για να χαιρόμαστε τη ζωή και τις ομορφιές της δημιουργίας που μας περιβάλλουν.
4. Τι θα μας προφυλάξει από το να πάρουμε τις ευλογίες της ζωής ως δεδομένες;
4 Μολαταύτα, πολλοί παίρνουν αυτά τα καλά πράγματα ως δεδομένα. Πολλοί άνθρωποι, μονάχα όταν στερηθούν κάποια λειτουργία του σώματός τους, όπως λόγου χάρη την όραση ή την ακοή, συνειδητοποιούν τις ευλογίες που δεν εκτιμούσαν όταν είχαν καλή υγεία. Οι αφιερωμένοι Χριστιανοί πρέπει να είναι διαρκώς προσεκτικοί για να μην παρασυρθούν και δείξουν παρόμοια έλλειψη εκτίμησης. Πρέπει να καταβάλλουν σκληρές προσπάθειες για να διακρατούν την ίδια ευγνώμονα στάση που επέδειξε ο ψαλμωδός, ο οποίος είπε: ‘Εσύ ο ίδιος έκανες πολλά πράγματα, Ιεχωβά Θεέ μου, ακόμη και τα θαυμάσια έργα σου και τις σκέψεις σου για μας· κανείς δεν μπορεί να συγκριθεί με εσένα. Αν θελήσω να πω και να μιλήσω γι’ αυτά, είναι πολύ περισσότερα απ’ όσα μπορώ να καταμετρήσω’.—Ψαλμός 40:5, ΜΝΚ.
5. Παρ’ όλες τις επιπρόσθετες ευλογίες που είχαν οι Ισραηλίτες από τον Ιεχωβά, ποια επαίσχυντη πορεία ακολούθησαν;
5 Ο 106 Ψαλμός δίνει μια ποιητική περίληψη των δυναμικών πράξεων που εκτέλεσε ο Ιεχωβά προς όφελος του λαού του, του Ισραήλ. Το ότι ο Θεός πολιτευόταν μ’ αυτούς ήταν κάτι επιπρόσθετο, εκτός από την αγαθότητα και τις φυσιολογικές ευλογίες της ζωής που παρέχει στο ανθρώπινο γένος γενικά. Όμως, παρ’ όλα αυτά τα πλεονεκτήματα, ο ψαλμωδός τονίζει ότι οι Ισραηλίτες δεν εξακολούθησαν να δείχνουν εκτίμηση για τις απαράμιλλες ευλογίες που είχαν. Το εδάφιο 13 δηλώνει: «Ταχέως ελησμόνησαν τα έργα αυτού, δεν περιέμειναν την βουλήν αυτού». Όχι, δεν ήταν το πέρασμα του χρόνου που τους έκανε να χάσουν βαθμιαία την ευγνωμοσύνη τους, ώστε μετά από δεκαετίες να μη θυμούνται τι είχε κάνει ο Θεός γι’ αυτούς. Αντίθετα, ξέχασαν γρήγορα—εβδομάδες μόνο μετά τα καταπληκτικά θαύματα που έκανε ο Ιεχωβά προς όφελός τους στην Ερυθρά Θάλασσα. (Έξοδος 16:1-3) Το λυπηρό είναι πως τα μελλοντικά γεγονότα έδειξαν ότι η αγνωμοσύνη έγινε τρόπος ζωής γι’ αυτούς.
Πώς Επιδεικνύεται Ευγνωμοσύνη
6. Γιατί η απαίτηση του δεκατισμού δεν προκαλούσε καμιά στέρηση;
6 Ο Ιεχωβά εξήγησε λεπτομερώς και σαφώς τρεις συγκεκριμένους τρόπους με τους οποίους έπρεπε οι Ισραηλίτες να δείχνουν γνήσια εκτίμηση για την αγαθότητά του. Ο ένας τρόπος ήταν να τηρούν την απαίτηση του δεκατισμού, με το να δίνουν στον Ιεχωβά το ένα δέκατο από όλη τους την παραγωγή και από όλα τους τα ζώα. (Λευιτικόν 27:30-32) Αυτό δεν τους στερούσε κάτι, γιατί ο Θεός ήταν υπεύθυνος για τον ήλιο, για το γόνιμο έδαφος, για τη βροχή και για το θαύμα της ανάπτυξης. Έτσι, όταν έδιναν το ένα δέκατο στους ιερείς που ήταν στο αγιαστήριο του Ιεχωβά εξέφραζαν έμπρακτα ευγνωμοσύνη στον ίδιο τον Ιεχωβά.
7. (α) Ποια βασική διαφορά υπήρχε μεταξύ του δεκατισμού και της απόδοσης συνεισφορών στον Ιεχωβά; (β) Έτσι δινόταν η δυνατότητα στους Ισραηλίτες να αποκαλύψουν ποιο πράγμα σχετικά με τον εαυτό τους;
7 Μια άλλη απαίτηση ήταν να δίνουν στον Θεό συνεισφορές, των οποίων το μέγεθος εξαρτιόταν από την κατάσταση της καρδιάς του κάθε Ισραηλίτη ατομικά. Ενώ δεν καθοριζόταν το ποσό, οι συνεισφορές έπρεπε να είναι από τους πρώτους καρπούς—από τις απαρχές των σιτηρών, του κρασιού και του μαλλιού των ποιμνίων. (Αριθμοί 15:17-21· Δευτερονόμιον 18:4) Επιπλέον, ο Ιεχωβά όρισε ρητά ότι ο λαός του ‘δεν έπρεπε να δίνει διστακτικά’ και έπρεπε να δίνει ‘τους καλύτερους από τους πρώτους ώριμους καρπούς’. (Έξοδος 22:29, ΜΝΚ· 23:19, ΜΝΚ) Αυτό έδινε την ευκαιρία στους Ισραηλίτες να ευχαριστούν τον Ιεχωβά με χειροπιαστό τρόπο. Με το μέγεθος των συνεισφορών τους μπορούσαν να αποκαλύψουν το βάθος της ευγνωμοσύνης τους. Θα έδιναν μόνο ένα τσαμπί σταφύλια; Ή θα τους υποκινούσε η γενναιόδωρη καρδιά τους να δώσουν ένα ολόκληρο καλάθι; Έτσι κάθε άτομο ή οικογένεια μπορούσε να εκδηλώσει ευγνωμοσύνη χωρίς εξαναγκασμό.
8. (α) Ποια δύο οφέλη απέρεαν από τη διευθέτηση για σταχυολόγηση; (β) Πώς μπορούσαν να εκδηλώσουν γενναιοδωρία και ευγνωμοσύνη όλοι όσοι περιλαμβάνονταν στη διευθέτηση για σταχυολόγηση;
8 Ο τρίτος συγκεκριμένος τρόπος επίδειξης ευγνωμοσύνης σχετιζόταν με την πρόβλεψη που είχε κάνει ο Θεός για σταχυολόγηση. Τον καιρό της συγκομιδής, ορισμένα τμήματα έπρεπε να μένουν αμάζευτα για τους άπορους. Αυτό, όχι μόνο δίδασκε τους Ισραηλίτες να δείχνουν συμπόνια και ενδιαφέρον για τους φτωχούς, αλλά και διασφάλιζε ότι αυτοί δεν θα ζούσαν από ταπεινωτικές ελεημοσύνες, που δεν θα απαιτούσαν καμιά προσπάθεια από μέρους τους. (Λευιτικόν 19:9, 10) Δεν καθοριζόταν πόσο ακριβώς έπρεπε να μένει για τους άπορους. Αλλά, αν οι Ισραηλίτες αγρότες έδειχναν γενναιόδωρο πνεύμα, αφήνοντας άφθονους καρπούς στα άκρα των χωραφιών τους και δείχνοντας έτσι συμπάθεια για τους φτωχούς, θα δόξαζαν τον Θεό. (Παροιμίαι 14:31) Εκείνοι θα αποφάσιζαν αν θα άφηναν αμάζευτη μικρή ή μεγάλη έκταση. Αλλά ο Θεός τούς παρότρυνε έντονα να δείχνουν γενναιοδωρία, με το να τους δώσει οδηγίες να αφήνουν τα χειρόβολα που ξεχνούσαν στο χωράφι και τα φρούτα που έμεναν στο δέντρο ή στο κλήμα γι’ αυτούς που σταχυολογούσαν. (Δευτερονόμιον 24:19-22) Εκείνοι που σταχυολογούσαν μπορούσαν στη συνέχεια να εκδηλώσουν την ευγνωμοσύνη τους στον Ιεχωβά γι’ αυτή την πρόβλεψη, με το να συνεισφέρουν στον τόπο λατρείας του το ένα δέκατο απ’ αυτά που σταχυολόγησαν.
Γενναιοδωρία Καρδιάς
9. Γιατί εκείνοι που επιδείκνυαν ιδιοτελή στάση έβλαπταν στην πραγματικότητα τον εαυτό τους;
9 Αν οι Ισραηλίτες έκαναν γενναιόδωρες συνεισφορές, θα ερχόταν η ευλογία του Ιεχωβά στα σπίτια τους. (Παράβαλε Ιεζεκιήλ 44:30· Μαλαχίας 3:10.) Ωστόσο, παρ’ όλες τις πλούσιες συγκομιδές συχνά παρέλειπαν να κάνουν συνεισφορές. Τότε ο Θεός τούς έκανε υπενθυμίσεις μέσω βασιλιάδων ή προφητών, για να αναζωπυρώσει την ευγνωμοσύνη τους. Στην πραγματικότητα, οι ιδιοτελείς Ισραηλίτες ήταν εκείνοι που έχαναν, γιατί ο Ιεχωβά δεν μπορούσε να ευλογεί εκείνους που δεν έκαναν τις συνεισφορές που σχετίζονταν με τη λατρεία του ή ήταν για τους φτωχούς.
10. (α) Ποια ήταν τα ευτυχή αποτελέσματα των υπενθυμίσεων που έκανε ο Βασιλιάς Εζεκίας σχετικά με την ευγνωμοσύνη; (β) Κράτησε πολύ αυτή η κατάσταση;
10 Σε μια περίπτωση, οι υπενθυμίσεις του Βασιλιά Εζεκία είχαν σαν αποτέλεσμα μια 14ήμερη χαρούμενη γιορτή στην Ιερουσαλήμ. Ο λαός αναζωογονήθηκε πνευματικά. Πρώτα-πρώτα, κατέστρεψαν ό,τι είχε σχέση με τη λατρεία ειδώλων κι έπειτα «έθεσαν κατά σωρούς [έδωσαν σωρούς επί σωρών (ΜΝΚ)]. . . . Και ότε ήλθον ο Εζεκίας και οι άρχοντες και είδον τους σωρούς, ηυλόγησαν τον Κύριον [Ιεχωβά (ΜΝΚ)] και τον λαόν αυτού τον Ισραήλ». (2 Χρονικών 30:1, 21-23· 31:1, 6-8) Είναι λυπηρό όμως το γεγονός ότι, μολονότι ο λαός αναζωογονούνταν έτσι κατά περιόδους, έπειτα άρχιζε και πάλι να δείχνει αγνωμοσύνη. Στο τέλος, η υπομονή του Θεού εξαντλήθηκε και αυτός επέτρεψε να πάει ο λαός του αιχμάλωτος στη Βαβυλώνα. Η πόλη τους και ο όμορφος ναός τους καταστράφηκαν. (2 Χρονικών 36:17-21) Αργότερα, μετά την αποκατάσταση, η κατάσταση έγινε και πάλι τόσο σοβαρή, ώστε ο Ιεχωβά είπε ότι οι Ιουδαίοι με την τσιγκουνιά τους ήταν σαν να τον έκλεβαν, σαν να τον λήστευαν!—Μαλαχίας 3:8.
11. Ποια αρχή, που διδάσκει η ιστορία του Ισραήλ, μπορεί να ωφελήσει τους Χριστιανούς σήμερα;
11 Ποια αρχή μπορούμε να μάθουμε από την αλλοπρόσαλλη ιστορία των Ισραηλιτών; Την εξής: Όσο καιρό η ευγνωμοσύνη παρέμενε ισχυρή στην καρδιά τους, την εκδήλωναν χαρωπά, δίνοντας στον Ιεχωβά ‘σωρούς επί σωρών’. Αλλά όταν η ευγνωμοσύνη ξεχνιόταν ή έπεφτε σε χαμηλό επίπεδο, οι υλικές προσφορές που γίνονταν με χαρά στην ουσία σταματούσαν. Θα μπορούσαν να επιδείξουν μια τέτοια κακή στάση οι αφιερωμένοι Χριστιανοί σήμερα; Ναι, επειδή υπάρχει ακόμη μέσα μας η ανθρώπινη ατέλεια. Πόσο χαιρόμαστε που κατέγραψε ο Θεός την πολιτεία του με τον Ισραήλ, ώστε να μπορούμε εμείς, που ζούμε στο τέλος αυτού του συστήματος πραγμάτων, να μαθαίνουμε και να ωφελούμαστε απ’ αυτήν!—Ρωμαίους 15:4· 1 Κορινθίους 10:11.
12. (α) Πώς βρίσκεται ο λαός του Ιεχωβά σήμερα σε θέση όμοια μ’ εκείνη των Ισραηλιτών; (β) Ποιες ερωτήσεις πρέπει να κάνουμε;
12 Όπως οι Ισραηλίτες, έτσι και ο λαός του Ιεχωβά σήμερα έχει πολλούς λόγους για να δείχνει ευγνωμοσύνη. Κι εμείς επίσης λαβαίνουμε περισσότερες ευλογίες από εκείνες που απολαμβάνουν οι συνάνθρωποί μας. Στην πραγματικότητα, γνωρίζουμε πολύ περισσότερα σχετικά με τους σκοπούς του Ιεχωβά απ’ όσα γνώριζε ο λαός Ισραήλ. Έχουμε μάθει πώς ο Θεός θυσίασε πρόθυμα τον Γιο του και είμαστε γνώστες των ευλογιών που θα φέρει αυτό σ’ εκείνους που έχουν τη θεία επιδοκιμασία. Και σήμερα έχουμε το προνόμιο να βρισκόμαστε σ’ ένα πνευματικό παράδεισο, εφόσον ο Ιεχωβά, από το 1919, έχει δημιουργήσει μια μεγαλειώδη πνευματική κατάσταση για το λαό του. Ναι, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά έχουν πολλούς επιπρόσθετους λόγους για να δείχνουν ευγνωμοσύνη. Απαιτείται λοιπόν να ρωτήσουμε: Πόσο βαθιά είναι η ευγνωμοσύνη που δείχνουμε στον Θεό; Και πώς μπορούμε να γίνουμε ευγνώμονες σ’ αυτόν τον 20ό αιώνα;
Σύγχρονα Παράλληλα
13, 14. Μολονότι οι Χριστιανοί δεν είναι κάτω από το Μωσαϊκό Νόμο, μπορούμε να διακρίνουμε κάποιο παράλληλο του νόμου για το δεκατισμό που να τους αφορά;
13 Οι Χριστιανοί δεν είναι κάτω από το Μωσαϊκό Νόμο που όριζε σε γενικές γραμμές πώς μπορούσε κάποιος να εκδηλώνει ευγνωμοσύνη στον Θεό. (Γαλάτας 3:24, 25) Η δική μας «θυσία» αίνου προς τον Ιεχωβά είναι ‘ο καρπός των χειλέων που ομολογούν [που διακηρύττουν δημόσια (ΜΝΚ)] το όνομά του’. (Εβραίους 13:15) Αυτός λοιπόν είναι ο κυριότερος τρόπος με τον οποίο οι αφιερωμένοι Χριστιανοί μπορούν να δείχνουν ευγνωμοσύνη στον Θεό. Ωστόσο, μπορούμε να διακρίνουμε ενδιαφέροντα παράλληλα των νόμων για το δεκατισμό, τις συνεισφορές και τη σταχυολόγηση.
14 Δεκατισμός σήμαινε να δίνει κανείς το συγκεκριμένο ποσό του ενός δεκάτου—και αυτό δεν ήταν προαιρετικό. Παρόμοια, υπάρχουν συγκεκριμένες εντολές για τους δούλους του Ιεχωβά σήμερα, που κι αυτές δεν είναι προαιρετικές. Οφείλουμε να συναθροιζόμαστε τακτικά και πρέπει να κηρύττουμε δημόσια τα καλά νέα της Βασιλείας του Ιεχωβά και να βοηθάμε άλλους να γίνουν μαθητές του Χριστού.—Εβραίους 10:24, 25· Ματθαίος 24:14· 28:19, 20.
15. Ποιες ενδείξεις της γενναιοδωρίας της καρδιάς κάποιου ατόμου στη σύγχρονη εποχή αποτελούν παράλληλο εκείνων που γίνονταν έκδηλες με τις διευθετήσεις για συνεισφορές και για σταχυολόγηση στον αρχαίο Ισραήλ;
15 Θυμηθείτε επίσης τις διευθετήσεις για συνεισφορές και για σταχυολόγηση. Δεν είχαν καθοριστεί συγκεκριμένα ποσά. Με όμοιο τρόπο, οι Γραφές δεν ορίζουν πόσο ακριβώς χρόνο πρέπει να δαπανά ο κάθε Μάρτυρας του Ιεχωβά στην ιερή υπηρεσία. Ο χρόνος που αφιερώνεται για τη μελέτη του Λόγου του Θεού και για το κήρυγμα σε άλλους εξαρτιέται από το αν υποκινείται ο καθένας από μια γενναιόδωρη και ανιδιοτελή καρδιά. Παρόμοια, η καρδιά του κάθε ατόμου είναι αυτή που θα καθορίσει το μέγεθος των υλικών συνεισφορών που θα κάνει αυτό το άτομο για την προώθηση των συμφερόντων της Βασιλείας. Το αν θα συνεισφέρει κάποιος δούλος του Ιεχωβά σήμερα ‘σωρούς επί σωρών’ ή μόνο λίγα για να λέει απλώς ότι κάτι έδωσε, θα εξαρτηθεί από το βάθος της ευγνωμοσύνης του. (2 Χρονικών 31:6, ΜΝΚ) Εντούτοις, όπως και στην περίπτωση των Ισραηλιτών, όσο περισσότερο εκδηλώνει κάποιος την ευγνωμοσύνη του τόσο πιο άφθονες ευλογίες λαβαίνει από τον Θεό.
Τρόποι Επίδειξης Ευγνωμοσύνης
16-18. Με ποιους συγκεκριμένους τρόπους μπορούν οι αφιερωμένοι Χριστιανοί να δείξουν ότι είναι ευγνώμονες;
16 Ένας από τους πιο άμεσους τρόπους για να εκδηλώνει κανείς ευγνωμοσύνη στον Ιεχωβά είναι να αναλάβει την ολοχρόνια διακονία. Είναι αρκετά μεγάλη η ευγνωμοσύνη σας ώστε να έχετε στην καρδιά σας αυτή την ισχυρή επιθυμία; Είναι σωστή η παρατήρηση που έχει γίνει ότι ο επιτυχημένος σκαπανέας χρειάζεται πρώτα να έχει την επιθυμία να υπηρετήσει κι έπειτα τις κατάλληλες συνθήκες. Όταν η ευγνωμοσύνη είναι μεγάλη, ξεχειλίζει από την καρδιά του ατόμου, που είναι γεμάτη εκτίμηση, μια ακατανίκητη επιθυμία να υπηρετήσει τον Θεό πληρέστερα. Αισθάνεστε εσείς έτσι; Ακόμη κι αν οι τωρινές σας περιστάσεις σάς εμποδίζουν να συμμετέχετε στην ολοχρόνια διακονία, δεν χρειάζεται να σβήσει το σκαπανικό πνεύμα. Μπορείτε να δίνετε ολοκάρδια υποστήριξη και ενθάρρυνση στους σκαπανείς.
17 Αν δεν μπορείτε να κάνετε σκαπανικό τώρα, μήπως θα μπορούσατε να υπηρετείτε κατά καιρούς ως βοηθητικοί σκαπανείς; Κάθε χρόνο, υπάρχουν ειδικές περίοδοι στις οποίες η Χριστιανική εκκλησία ενθαρρύνει να καταβάλλεται περισσότερη από τη συνηθισμένη προσπάθεια στο έργο κηρύγματος. Παραδείγματος χάρη, για πολλούς είναι ιδανικοί οι καλοκαιρινοί μήνες, και τον Οκτώβριο υπάρχει επιπρόσθετη δραστηριότητα λόγω της εκστρατείας για συνδρομές στα περιοδικά. Όσον αφορά τον αυξημένο χρόνο στην ιερή υπηρεσία, ισχύει η αρχή ότι η ευγνωμοσύνη κάνει κάποιον να δίνει γενναιόδωρα.
18 Ένας άλλος συγκεκριμένος τρόπος για να δείχνουμε ευγνωμοσύνη είναι να υποστηρίζουμε το θεοκρατικό οικοδομικό πρόγραμμα που λαβαίνει χώρα σε πολλά μέρη της γης. Σε πολλές χώρες, χτίζονται καινούριες Αίθουσες Βασιλείας και άλλες επεκτείνονται επειδή οι ήδη υπάρχουσες αίθουσες δεν χωράνε τα άτομα που συναθροίζονται εκεί. Κατασκευάζονται καινούριες Αίθουσες Συνελεύσεων και γίνονται επεκτάσεις Οίκων Μπέθελ και εργοστασίων. Τι πρακτικός τρόπος για να εκδηλώσουμε ευγνωμοσύνη στον Ιεχωβά—να συνεισφέρουμε με την εργασία μας ή με τους οικονομικούς πόρους για την προώθηση αυτών των οικοδομικών προγραμμάτων!
Το Καλό Παράδειγμα της Άπορης Χήρας
19. Τι σας εντυπωσιάζει περισσότερο σχετικά με την άπορη χήρα στο ναό;
19 Ένα γνωστό Βιβλικό παράδειγμα επίδειξης ευγνωμοσύνης μέσω γενναιόδωρης υλικής προσφοράς είναι εκείνο της χήρας που περιέγραψε ο Ιησούς. (Λουκάς 21:1-4) Εκείνη πρέπει να ήξερε ότι τα δυο νομίσματά της που είχαν τόσο μικρή αξία, ελάχιστα θα συνέβαλαν στην υλική ευημερία του ναού και εκείνων που υπηρετούσαν σ’ αυτόν. Δεν σκέφτηκε όμως, καθώς κοίταζε το ναό και τους ιερείς που υπηρετούσαν εκεί: ‘Αυτοί ζουν πολύ καλύτερα από μένα και το κτίριο στο οποίο μένουν είναι καλύτερο από το ταπεινό μου σπίτι’. Είναι αλήθεια ότι ο ναός ήταν πολύ πολυτελέστερος και ομορφότερος. ‘Ήταν στολισμένος με λίθους ωραίους και αφιερώματα’. (Λουκάς 21:5) Αυτό όμως δεν απέτρεψε τη χήρα από το να συνεισφέρει. Ήθελε να δείξει ότι ήταν ευγνώμων στον Ιεχωβά και όχι στους ανθρώπους που υπηρετούσαν στο ναό.
20. Πώς μπορούμε να επιδεικνύουμε την ίδια αξιοθαύμαστη στάση που επέδειξε και η φτωχή χήρα;
20 Ο λαός του Ιεχωβά σήμερα διδάσκεται απ’ αυτό το παράδειγμα. Όπως και η άπορη χήρα, αυτοί ξέρουν ότι οι συνεισφορές τους, είτε μικρές είναι είτε μεγάλες, δίνονται στον Θεό. Τους καθησυχάζει δε το γεγονός ότι γνωρίζουν πως η επίγεια οργάνωση του Ιεχωβά είναι έτσι διαρθρωμένη ώστε κανένα άτομο δεν μπορεί να έχει οικονομικά κέρδη. Οι εγκαταστάσεις της Εταιρίας έχουν κατασκευαστεί και λειτουργούν έτσι ώστε να παρέχουν τα απαραίτητα εφόδια σε σκληρά εργαζόμενα άτομα να επιτυγχάνουν το καλύτερο αποτέλεσμα στην ποιοτική παραγωγή Αγίων Γραφών και Βιβλικών βοηθημάτων και στην εξυπηρέτηση των συμφερόντων της Βασιλείας. Αυτό είναι διαμετρικά αντίθετο με τις πρόσφατες ειδήσεις για τη σκανδαλώδη κατάχρηση των χρημάτων που προσφέρονται ως δωρεές, την οποία κάνουν μερικοί ιεροκήρυκες της τηλεόρασης.
Οι Υπενθυμίσεις για Ευγνωμοσύνη Είναι Ωφέλιμες
21, 22. Ποια επίδραση πρέπει να έχουν στη γεμάτη εκτίμηση καρδιά μας οι στοργικές υπενθυμίσεις σχετικά με το να δείχνουμε ότι είμαστε ευγνώμονες;
21 Οι Ισραηλίτες χρειάζονταν συνεχείς υπενθυμίσεις για το καθήκον που είχαν απέναντι στον Ιεχωβά και ειδικά για την ανάγκη να εκδηλώνουν πνεύμα ευγνωμοσύνης. Γενικά, όταν έρχονταν στην προσοχή τους αυτά τα ζητήματα, αναζωπυρωνόταν η ευγνωμοσύνη στην καρδιά τους και το αποτέλεσμα ήταν να εκφράζουν τη γεμάτη ευγνωμοσύνη εκτίμησή τους όχι απλώς με λόγια. Ήταν πρόθυμοι να δώσουν στον Ιεχωβά ‘σωρούς επί σωρών’ από την παραγωγή τους, προκειμένου να χρησιμοποιηθούν στον οίκο της λατρείας του.
22 Είθε λοιπόν τα μέλη του σημερινού «Ισραήλ του Θεού» και ο ‘πολύς όχλος’ των συντρόφων τους να αισθάνονται πάντοτε με τον ίδιο τρόπο. (Γαλάτας 6:16· Αποκάλυψις 7:9) Είθε να τους υποκινούν οι ευγνώμονες καρδιές τους να δίνουν ‘σωρούς επί σωρών’ αίνου στον Ιεχωβά. Τότε θα μπορούν στ’ αλήθεια να λένε: «Δείχνουμε ότι είμαστε ευγνώμονες στον γενναιόδωρο και στοργικό Θεό μας, τον Ιεχωβά».
Θυμάστε;
◻ Γιατί χρειάζεται να εξετάζουν συνεχώς οι Χριστιανοί το βαθμό της ευγνωμοσύνης τους;
◻ Γιατί ο λαός του Ιεχωβά έχει πάντα επιπρόσθετες αιτίες για ευγνωμοσύνη;
◻ Με ποιους συγκεκριμένους τρόπους μπορούσαν οι Ισραηλίτες να δείξουν την ευγνωμοσύνη τους στον Ιεχωβά;
◻ Παρόμοια με τους Ισραηλίτες, ποια συγκεκριμένα πράγματα μπορούμε να κάνουμε εμείς για να εκφράσουμε ευγνωμοσύνη;
◻ Τι μπορούμε να μάθουμε από την άπορη χήρα στο ναό;
[Εικόνα στη σελίδα 7]
Οι Ισραηλίτες έδειχναν ευγνωμοσύνη προσφέροντας τα δέκατα και τους πρώτους καρπούς και φροντίζοντας για τους φτωχούς με το να τους αφήνουν να σταχυολογούν τα χωράφια τους
[Εικόνα στη σελίδα 8]
Ο ψαλμωδός ευχαριστούσε τον Ιεχωβά για τα θαυμάσια έργα και τις θαυμάσιες σκέψεις που κάνει για το λαό Του
[Εικόνες στη σελίδα 10]
Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά σήμερα δείχνουν ευγνωμοσύνη συμμετέχοντας στην υπηρεσία αγρού και στα θεοκρατικά οικοδομικά προγράμματα, καθώς και στην προσφορά υλικών δώρων