Ποιος Μπορεί να Είναι Φίλος του Θεού;

ΕΣΕΙΣ μπορείτε να είστε φίλος του Θεού. Πριν από 4.000 περίπου χρόνια, ο άνθρωπος Αβραάμ άσκησε πίστη στον Ιεχωβά Θεό. Αυτό του υπολογίστηκε ως δικαιοσύνη κι εκείνος ο πατριάρχης έφτασε στο σημείο να ονομάζεται ‘φίλος του Ιεχωβά’. (Ιακώβου 2:23) Έτσι, αν έχετε πίστη στον Ιεχωβά, μπορείτε κι εσείς να είστε φίλος του Θεού.

Οι φίλοι είναι πιθανόν να προσκληθούν σ’ ένα γεύμα ως φιλοξενούμενοι. Μάλιστα, ένα τμήμα του πολύ γνωστού 23ου Ψαλμού παρουσιάζει τον Θεό ως ένα σπλαχνικό οικοδεσπότη. Λέει: «[Ιεχωβά] ητοίμασας έμπροσθέν μου τράπεζαν απέναντι των εχθρών μου· . . . το ποτήριόν μου υπερχειλίζει».—Ψαλμός 23:5.

Σε μια άλλη περίπτωση, ο ίδιος ψαλμωδός—ο Βασιλιάς Δαβίδ του αρχαίου Ισραήλ—έκανε την ερώτηση: ‘Ιεχωβά, τις θέλει κατοικήσει [θα είναι φιλοξενούμενος, ΜΝΚ] εν τη σκηνή σου; Τις θέλει κατοικήσει εν τω όρει τω αγίω σου;’ (Ψαλμός 15:1) Συμβολικά, αυτό σημαίνει να έχει κανείς πρόσβαση στον Ιεχωβά μέσω αποδεκτής προσευχής και λατρείας. Τι φοβερό προνόμιο! Πώς είναι δυνατόν να έχουν ατελείς άνθρωποι τα προσόντα για να είναι φίλοι και φιλοξενούμενοι του Θεού;

Ο 15ος Ψαλμός δίνει την απάντηση σ’ αυτή την ερώτηση. Αναφέρει δέκα ειδικές απαιτήσεις για όσους επιθυμούν να είναι φίλοι και φιλοξενούμενοι του Θεού. Ας εξετάσουμε αυτές τις απαιτήσεις μία προς μία, αρχίζοντας από το εδάφιο 2.

«Ο περιπατών εν ακεραιότητι [άψογα, ΜΝΚ] και εργαζόμενος δικαιοσύνην»

Οι απόγονοι του Αβραάμ ευημέρησαν πολύ, επειδή ο Αβραάμ ήταν ηθικά άψογος καθώς περπατούσε ενώπιον του Ιεχωβά. (Γένεσις 17:1, 2, ΛΧ) «Περπατώ» μερικές φορές σημαίνει ακολουθώ μια ορισμένη πορεία στη ζωή. (Ψαλμός 1:1· 3 Ιωάννου 3, 4) Οι φίλοι και οι φιλοξενούμενοι του Θεού δεν αρκεί να ανήκουν σε κάποια θρησκεία, να τους αρέσουν τα φανταχτερά της κτίρια και να παίρνουν μέρος στην τήρηση των τυπικών καθιερωμένων της. Δεν θα απολαύσουν τις ευλογίες της Βασιλείας του Θεού όλοι όσοι λένε «Κύριε, Κύριε» ή ομολογούν ότι γνωρίζουν τον Θεό. (Ματθαίος 7:21-23· Τίτον 1:16) Οι φίλοι του Ιεχωβά ‘περπατούν άψογα’ ενώπιόν του και ‘εργάζονται δικαιοσύνη’ σύμφωνα με τους δικούς του κανόνες.—Μιχαίας 6:8.

Αυτό αποκλείει κάθε μορφή ανεντιμότητας, σεξουαλικής ανηθικότητας και διαφθοράς. Ο ίδιος ο Θεός μάς λέει το γιατί, δηλώνοντας: «Άγιοι γίνεσθε, διότι εγώ είμαι άγιος». (1 Πέτρου 1:16) Προσκολλάται η θρησκεία σας στους υψηλούς κανόνες του Θεού, φτάνοντας ακόμη και στο σημείο να αποκόπτει εκείνους που αρνούνται να συμμορφωθούν με τις απαιτήσεις του; Επιμένετε να εκδηλώνετε δίκαιη διαγωγή τόσο εσείς όσο και η οικογένειά σας; Αν ναι, θα πληρείτε την επόμενη απαίτηση για τους φίλους και φιλοξενούμενους του Θεού.

«Και λαλών αλήθειαν εν τη καρδία αυτού»

Αν επιθυμούμε τη φιλία του Θεού, δεν μπορούμε να λέμε ψέματα ή να καταφεύγουμε σε δόλια λόγια που βγαίνουν από διπλή καρδιά. (Ψαλμός 12:2) Πρέπει να ‘λέμε την αλήθεια στην καρδιά μας’, όχι απλώς να την έχουμε στα χείλη μας. Ναι, πρέπει να είμαστε εσωτερικά έντιμοι και να αποδεικνύουμε ότι έχουμε ‘ανυπόκριτη πίστη’. (1 Τιμόθεον 1:5) Ορισμένοι άνθρωποι λένε ψέματα ή μισοαλήθειες για να σώσουν την υπόληψή τους. Άλλοι αντιγράφουν στους σχολικούς διαγωνισμούς ή κάνουν ψεύτικες φορολογικές δηλώσεις. Τέτοιου είδους πράξεις προδίδουν έλλειψη αγάπης για ό,τι είναι αληθινό. Αλλά η φιλαλήθεια και οι ευθείες πράξεις πηγάζουν από την ίδια την καρδιά των φίλων του Θεού. (Ματθαίος 15:18-20) Αυτοί δεν είναι δόλιοι ούτε παραπλανητικοί.—Παροιμίαι 3:32· 6:16-19.

Ο απόστολος Παύλος έγραψε: ‘Να μη λέτε ψέματα ο ένας στον άλλον. Βγάλτε από πάνω σας την παλιά προσωπικότητα με τις συνήθειές της και φορέστε τη νέα προσωπικότητα’. (Κολοσσαείς 3:9, 10, ΜΝΚ) Ναι, όσοι λένε πραγματικά την αλήθεια στην καρδιά τους φοράνε ‘τη νέα προσωπικότητα’. Είστε εσείς απόλυτα έντιμοι με τον εαυτό σας και με τους άλλους, λέγοντας την αλήθεια στην καρδιά σας; Αν είστε, αυτό θα πρέπει να επηρεάζει το τι λέτε για τους άλλους.

«Ο μη καταλαλών [συκοφαντών, ΜΝΚ] δια της γλώσσης αυτού»

Προκειμένου να πληρούμε αυτή την απαίτηση για τους φιλοξενούμενους του Θεού, δεν πρέπει ποτέ να μιλούμε με κακεντρέχεια για τους άλλους. (Ψαλμός 15:3) Το εβραϊκό ρήμα που αποδίδεται ‘συκοφαντώ’ προέρχεται από τη λέξη που χρησιμοποιείται για το «πόδι» και σημαίνει «περπατώ» και επομένως «περιφέρομαι». Στους Ισραηλίτες δόθηκε η εντολή: ‘Δεν θέλεις περιφέρεσθαι συκοφαντών μεταξύ του λαού σου· ουδέ θέλεις σηκωθή κατά του αίματος του πλησίον σου. Εγώ είμαι ο Ιεχωβά’. (Λευιτικόν 19:16· 1 Τιμόθεον 5:13, ΜΝΚ) Αν συκοφαντούμε κάποιον, στερώντας του το καλό του όνομα, δεν μπορούμε να είμαστε φίλοι του Θεού.

Ο Δαβίδ δήλωσε: ‘Οποιονδήποτε συκοφαντεί το σύντροφό του στα κρυφά, αυτόν τον κάνω να σωπαίνει’. (Ψαλμός 101:5, ΜΝΚ) Κι εμείς μπορούμε να κάνουμε τους συκοφάντες να σωπαίνουν, αν αρνούμαστε να τους ακούμε. Κι ένας καλός κανόνας είναι να μη λέμε τίποτα για ένα άτομο, πίσω από την πλάτη του, που δεν θα θέλαμε να το πούμε μπροστά του. Το να έχουμε τη γλώσσα μας υπό τέτοιον έλεγχο είναι θαυμάσιο. Πόσο σπουδαίο είναι όμως να ελέγχουμε και τις πράξεις μας επίσης!

«Μηδέ πράττων κακόν εις τον φίλον αυτού»

Σ’ αυτή την περίπτωση, είναι αξιοσημείωτα τα λόγια του Ιησού: «Πάντα όσα αν θέλητε να κάμνωσιν εις εσάς οι άνθρωποι, ούτω και σεις κάμνετε εις αυτούς». (Ματθαίος 7:12) Για να απολαμβάνουμε την εύνοια του Θεού πρέπει να μην κάνουμε ό,τι είναι κακό. Ο ψαλμωδός είπε: ‘Οι αγαπώντες τον Ιεχωβά, μισείτε το κακόν· αυτός φυλάττει τας ψυχάς των οσίων αυτού· ελευθερόνει αυτούς εκ χειρός ασεβών’. (Ψαλμός 97:10) Έτσι, αν θέλουμε τη φιλία και τη βοήθεια του Θεού, πρέπει να δεχόμαστε τους δικούς του κανόνες.

Το να κρατιόμαστε μακριά απ’ ό,τι είναι κακό περιλαμβάνει το να μην αδικούμε κανέναν στις επαγγελματικές συναλλαγές ή με άλλους τρόπους. Με τα λόγια και τις πράξεις μας δεν πρέπει να κάνουμε τίποτα με σκοπό να βλάψουμε το σύντροφό μας, αλλά πρέπει να κάνουμε καλά πράγματα γι’ αυτόν. Αυτό μπορεί να συμπεριλάβει κάθε τομέα της ζωής. Για παράδειγμα, όταν οδηγούμε μπορούμε να παραχωρούμε ευγενικά την προτεραιότητα στους πεζούς. Μπορούμε να βοηθούμε τους ηλικιωμένους, να ενθαρρύνουμε τους απογοητευμένους, να παρηγορούμε τους θλιμμένους. Απ’ αυτή την άποψη, ο Ιεχωβά θέτει το ύψιστο παράδειγμα. Όπως είπε ο Ιησούς, ο Θεός «ανατέλλει τον ήλιον αυτού επί πονηρούς και αγαθούς και βρέχει επί δικαίους και αδίκους». (Ματθαίος 5:43-48) Το να κάνουμε καλό στους άλλους είναι παρεμφερές με το να συμμορφωνόμαστε με αυτό που αναφέρει ο ψαλμωδός στη συνέχεια.

«Μηδέ δεχόμενος ονειδισμόν κατά του πλησίον αυτού»

Όλοι μας κάνουμε λάθη, και πόσο ευγνώμονες είμαστε όταν οι φίλοι μας προτιμούν να παραβλέψουν αυτά τα μικρά σφάλματα! Θα στενοχωριόμασταν, αν ένας στενός φίλος αποκάλυπτε σε άλλους τις μικρές αδυναμίες μας, για τις οποίες εμείς αισθανόμαστε άσχημα. Ορισμένοι άνθρωποι το κάνουν αυτό για να αποσπούν την προσοχή από τα δικά τους ελαττώματα ή για να κάνουν τον εαυτό τους να φαίνεται ανώτερος από τους άλλους. Αλλά τέτοιου είδους πράξεις δεν αρμόζουν σε όσους επιθυμούν να είναι φίλοι του Θεού.

«Όστις κρύπτει παράβασιν, ζητεί φιλίαν· αλλ’ όστις επαναλέγει το πράγμα, χωρίζει τους στενωτέρους φίλους», λέει το εδάφιο Παροιμίαι 17:9. Φυσικά, δεν πρέπει να προσπαθούμε να καλύπτουμε σοβαρές αδικοπραγίες. (Λευιτικόν 5:1· Παροιμίαι 28:13) Αλλά αν θέλουμε να είμαστε φίλοι του Θεού, δεν θα ‘δεχόμαστε’, δηλαδή δεν θα παραδεχόμαστε ως αληθινές, ιστορίες που φέρνουν όνειδος σε γνωστούς μας που είναι ευθείς. (1 Τιμόθεον 5:19) Οι φίλοι του Ιεχωβά μιλούν με καλό τρόπο για τους δούλους του Θεού, αντί να διαδίδουν ιστορίες γι’ αυτούς, προσθέτοντάς τους έτσι περισσότερο κακό όνειδος σ’ αυτό που ήδη υφίστανται από τους ασεβείς ανθρώπους. Οι φίλοι και φιλοξενούμενοι του Θεού προσέχουν επίσης τις συναναστροφές τους, γιατί ο Δαβίδ προσθέτει στο εδάφιο 4, ΜΝΚ:

‘Στα μάτια του, οποιοσδήποτε αξιοκαταφρόνητος ασφαλώς απορρίπτεται’

Επιδιώκοντας ιδιοτελή οφέλη, ορισμένοι άνθρωποι κάνουν παρέα με πλούσια ή εξέχοντα άτομα, ακόμη κι αν αυτά είναι διεφθαρμένα. (Παράβαλε Ιούδα 16.) Δεν μπορούμε όμως να είμαστε φίλοι του Ιεχωβά, αν συναναστρεφόμαστε πονηρούς. Πρέπει να μισούμε το κακό τόσο πολύ, που να μη θέλουμε να κάνουμε συντροφιά με όσους το πράττουν. (Ρωμαίους 12:9) Ο βασιλιάς του Ισραήλ, ο Ιωράμ, ήταν τόσο κακός, που ο προφήτης Ελισσαιέ του είπε: ‘Ζη ο Ιεχωβά των δυνάμεων, ενώπιον του οποίου παρίσταμαι, βεβαίως εάν δεν εσεβόμην το πρόσωπον του Ιωσαφάτ βασιλέως του Ιούδα, δεν ήθελον επιβλέψει προς σε, ουδέ ήθελον σε ιδεί’. (2 Βασιλέων 3:14) Για να είμαστε φίλοι του Θεού, πρέπει να δίνουμε προσοχή στην προειδοποίηση του Παύλου: «Φθείρουσι τα καλά ήθη αι κακαί συναναστροφαί».—1 Κορινθίους 15:33.

Αν θεωρούμε πολύτιμη τη φιλία του Ιεχωβά, τότε θα αρνούμαστε να συναναστρεφόμαστε αυτούς που αδικοπραγούν. Μαζί τους θα έχουμε μόνο τις απαραίτητες συναλλαγές. Θα διαλέγουμε τους φίλους μας με κριτήριο την καλή τους σχέση με τον Θεό, όχι τη θέση που έχουν στον κόσμο. Θα διαλέγουμε τους φίλους μας σοφά, αν τρέφουμε ευλαβικό φόβο για τον Θεό. Σχετικά μ’ αυτό, προσέξτε την έβδομη απαίτηση, την οποία πρέπει να πληρούν οι φιλοξενούμενοι του Ιεχωβά.

‘Τιμά δε τους φοβουμένους τον Ιεχωβά’

Για να είμαστε φίλοι και φιλοξενούμενοι του Θεού πρέπει να τον φοβόμαστε. Το εδάφιο Παροιμίαι 1:7 λέει: ‘Αρχή σοφίας φόβος Ιεχωβά’. Τι είναι ο ‘φόβος του Ιεχωβά’; Είναι ευλαβικό δέος για τον Θεό και υγιής τρόμος μήπως τον δυσαρεστήσουμε. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα αληθινή γνώση, ζωοσωτήρια διαπαιδαγώγηση και θεϊκή σοφία, η οποία αποτελεί σίγουρο οδηγό.

Όσοι φοβούνται τον Ιεχωβά προσκολλούνται στους δίκαιους κανόνες του, ακόμη κι αν αυτό καταλήγει σε χλευασμό. Για παράδειγμα, πολλοί κοροϊδεύουν όταν αυτοί που φοβούνται τον Θεό εργάζονται φιλόπονα, είναι έντιμοι στη δουλειά τους ή επιζητούν να βοηθούν τους άλλους από πνευματική άποψη. Αλλά πώς θεωρεί ένα θεοσεβές άτομο αυτούς τους ευθείς ανθρώπους; ‘Αυτός τιμά εκείνους που φοβούνται τον Ιεχωβά’, έχοντάς τους σε μεγάλη υπόληψη, ακόμη κι αν αυτό σημαίνει ότι θα υποστεί όνειδος μαζί τους. Έχετε εσείς τέτοιο σεβασμό για εκείνους που φοβούνται τον Θεό; Παραθέτοντας άλλη μια απαίτηση για τη θεϊκή εύνοια, ο ψαλμωδός προσθέτει:

‘Έχει ορκιστεί για κάτι που είναι κακό για τον ίδιο του τον εαυτό, και όμως δεν αθετεί’, ΜΝΚ

Η αρχή που εκτίθεται εδώ είναι να εκπληρώνουμε τις υποσχέσεις μας, όπως κάνει ο Θεός. (1 Βασιλέων 8:56· 2 Κορινθίους 1:20) Ακόμη κι αν αργότερα διαπιστώσουμε ότι το να κάνουμε αυτό που υποσχεθήκαμε είναι πολύ δύσκολο, δεν πρέπει να αλλάζουμε τη γνώμη μας και να αθετούμε την υπόσχεσή μας. Σ’ αυτό το σημείο τα κείμενα της ελληνικής μετάφρασης των Εβδομήκοντα, της συριακής Πεσίτα, της λατινικής Βουλγάτας και της Νεοελληνικής Μετάφρασης λένε: «ομνύει εις τον πλησίον αυτού». Αν ορκιστούμε να κάνουμε κάτι ή δώσουμε μια κατάλληλη ευχή, πρέπει να τηρήσουμε το λόγο μας. (Εκκλησιαστής 5:4) Φυσικά, αν μάθουμε ότι κάτι που υποσχεθήκαμε είναι αντιγραφικό, δεν πρέπει να το κάνουμε.

Ο Ιησούς του Ναυή δεν παρέβη τη συνθήκη που είχε κάνει με τους Γαβαωνίτες, αν και αργότερα έμαθε ότι αυτοί τον είχαν παραπλανήσει για να την κάνει. (Ιησούς του Ναυή 9:16-19) Έτσι, πρέπει να είμαστε άντρες, γυναίκες και νεαρά άτομα που κρατάνε το λόγο τους. Ας μη δίνουμε σε άλλους υποσχέσεις και κατόπιν τους εγκαταλείπουμε όταν εμφανίζονται μπροστά μας καλύτερες ευκαιρίες. Ο Ιησούς είπε: «Ας ήναι ο λόγος σας Ναι ναι, Ου ου». (Ματθαίος 5:37) Ιδιαίτερα, όσοι έχουν αφιερωθεί στον Ιεχωβά, πρέπει να είναι αποφασισμένοι να ζουν σύμφωνα με την υπόσχεσή τους να τον υπηρετούν αιώνια ως Μάρτυρές του. Εκτός από το να τηρούμε τις υποσχέσεις μας, πρέπει να λαβαίνουμε υπόψη μας τους άλλους όταν πρόκειται για οικονομικά θέματα, όπως δείχνει ο Δαβίδ στον 15ο Ψαλμό, εδάφιο 5.

«Δεν δίδει το αργύριον αυτού επί τόκω»

Τα χρήματα που δανείζει κάποιος για επιχειρηματικούς σκοπούς μπορούν δίκαια να επιστρέφονται με τόκο. Αλλά εδώ ο Δαβίδ εννοούσε την ‘παροχή χρημάτων’ στους άπορους. Ο Μωσαϊκός Νόμος καθόριζε: «Εάν δανείσης αργύριον εις τον πτωχόν γείτονά σου μεταξύ του λαού μου, δεν θέλεις φερθή προς αυτόν ως τοκιστής, δεν θέλεις επιβάλει επ’ αυτόν τόκον». (Έξοδος 22:25· Λευιτικόν 25:35, 36) Όταν ο Νεεμίας διαπίστωσε ότι οι φτωχοί έπεφταν θύματα τοκογλύφων, σταμάτησε αυτή την εκμετάλλευση.—Νεεμίας 5:1-13.

Για τον όρο ‘τόκος’ ο Δαβίδ χρησιμοποίησε μια εβραϊκή λέξη που προέρχεται από μια άλλη, η οποία σημαίνει «δαγκώνω». Αυτό υποδηλώνει ότι οι άπληστοι τοκογλύφοι καταβρόχθιζαν τους φτωχούς και τα λίγα υπάρχοντά τους. Σαφώς, είναι πολύ καλύτερο το να βοηθάει κανείς αυτούς που έχουν πληγεί από τη φτώχεια χωρίς να περιμένει κανένα αντάλλαγμα. Ο Ιησούς το τόνισε αυτό το σημείο λέγοντας: «Όταν κάμνης γεύμα ή δείπνον, . . . προσκάλει πτωχούς, βεβλαμμένους, χωλούς, τυφλούς, και θέλεις είσθαι μακάριος, διότι δεν έχουσι να σοι ανταποδώσωσιν· επειδή η ανταπόδοσις θέλει γείνει εις σε εν τη αναστάσει των δικαίων». (Λουκάς 14:12-14) Το άτομο που επιθυμεί να είναι φίλος και φιλοξενούμενος του Θεού δεν θα εκμεταλλεύεται ποτέ τη φτώχεια του πλησίον του και θα συμμορφώνεται με αυτό που αναφέρει ο ψαλμωδός στη συνέχεια.

«Ουδέ λαμβάνει δώρα [δωροδοκία, ΜΝΚ] κατά του αθώου»

Η δωροδοκία διαφθείρει. Στους Ισραηλίτες δόθηκε η εντολή: «Δεν θέλεις . . . λαμβάνει δώρον [δωροδοκία, ΜΝΚ]· διότι το δώρον [η δωροδοκία, ΜΝΚ] τυφλόνει τους οφθαλμούς των σοφών και διαφθείρει τους λόγους των δικαίων». (Δευτερονόμιον 16:19) Είναι ιδιαίτερα κακό να δωροδοκείται κανείς για να βλάψει κάποιον ‘αθώο’, αλλάζοντας ίσως την κατάθεση στο δικαστήριο. Πόσο ευκαταφρόνητος ήταν ο Ιούδας ο Ισκαριώτης, που δωροδοκήθηκε για να προδώσει τον αθώο Ιησού!—Ματθαίος 26:14-16.

Ίσως θεωρούμε τον εαυτό μας άψογο απ’ αυτή την άποψη. Αλλά έχουμε μπει ποτέ στον πειρασμό να δωροδοκήσουμε για να βρούμε τη διέξοδο από μια άσχημη κατάσταση; Ο προφήτης Σαμουήλ ποτέ δεν δέχτηκε χρήματα για να κρατήσει το στόμα του κλειστό, ούτε δέχτηκε δωροδοκίες. (1 Σαμουήλ 12:3, 4, ΜΝΚ) Όλοι μας πρέπει να συμπεριφερόμαστε μ’ αυτόν τον τρόπο, για να είμαστε φίλοι και φιλοξενούμενοι του Θεού.

«Ο πράττων ταύτα δεν θέλει σαλευθή εις τον αιώνα»

Αφού περιγράφει από δέκα πλευρές το ευθές άτομο, ο 15ος Ψαλμός τελειώνει με τα παραπάνω λόγια. Αυτά μπορούν κάλλιστα να μας κάνουν να αναλύσουμε τη θρησκεία μας. Αν αυτή είναι η αληθινή πίστη, πρέπει να μας διδάσκει (1) να περπατούμε άψογα και να εργαζόμαστε δικαιοσύνη, (2) να λέμε την αλήθεια ακόμη και στην καρδιά, (3) να αποφεύγουμε να συκοφαντούμε τους άλλους και (4) να μην κάνουμε οτιδήποτε κακό. Η θρησκεία που δέχεται ο Θεός (5) θα μας αποτρέπει από το να δεχόμαστε ονειδισμούς εναντίον των πλησίον μας που είναι ευθείς και (6) θα μας κάνει να αποφεύγουμε τη συναναστροφή με αξιοκαταφρόνητα άτομα. Η αληθινή πίστη θα μας υποκινεί (7) να τιμούμε εκείνους που φοβούνται τον Ιεχωβά, (8) να εκτελούμε αυτό που έχουμε υποσχεθεί να κάνουμε, αν αυτό είναι κατάλληλο, (9) να δίνουμε στους φτωχούς χωρίς να χρεώνουμε τόκο και (10) ποτέ να μη δωροδοκούμαστε για να στραφούμε εναντίον ενός αθώου ανθρώπου.

Ο Δαβίδ δεν λέει ότι όποιος διαβάζει, ακούει, λέει ή ακόμη και πιστεύει αυτά τα πράγματα ‘δεν θα σαλευτεί ποτέ’. Αυτή την εμπειρία θα τη δοκιμάσει μόνο το άτομο ‘που πράττει ταύτα’. Πίστη που δεν υποστηρίζεται από έργα είναι νεκρή και δεν καταλήγει στη θεϊκή επιδοκιμασία. (Ιακώβου 2:26) Όσοι πράττουν τα καλά πράγματα που αναφέρονται στον 15ο Ψαλμό δεν θα σαλευτούν, γιατί ο Ιεχωβά θα τους προστατεύει και θα τους στηρίζει.—Ψαλμός 55:22.

Φυσικά, η αγνή λατρεία περιλαμβάνει περισσότερα πράγματα από τα δέκα σημεία που αναφέρονται στον 15ο Ψαλμό. Οι ακόλουθοι του Ιησού έμαθαν αργότερα άλλα πράγματα σχετικά με το πώς να λατρεύουν τον Θεό «εν πνεύματι και αληθεία». (Ιωάννης 4:23, 24) Το ίδιο μπορείτε να κάνετε κι εσείς, γιατί σήμερα υπάρχουν άνθρωποι που κάνουν αυτά τα πράγματα. Η τακτική συναναστροφή μ’ αυτούς τους Μάρτυρες του Ιεχωβά και η μελέτη της Αγίας Γραφής θα οικοδομήσει μέσα σας την ελπίδα για ζωή σ’ έναν επίγειο παράδεισο, όπου θα μπορείτε να είστε φιλοξενούμενος και φίλος του Θεού για πάντα.