Η Ζωή—Δώρο από τον Θεό
ΕΙΚΟΣΙ ΤΕΣΣΕΡΙΣ ώρες το εικοσιτετράωρο, η καρδιά μας στέλνει πολύτιμο αίμα σε όλο μας το σώμα. Κοιμόμαστε και οι πνεύμονές μας συνεχίζουν να διαστέλλονται και να συστέλλονται. Τρώμε κάποιο γεύμα και η τροφή χωνεύεται αυτόματα. Όλα αυτά συμβαίνουν κάθε μέρα, με λίγη ή καθόλου συνειδητή προσπάθεια από μέρους μας. Αυτές οι μυστηριώδεις και καταπληκτικές διεργασίες, που τόσο εύκολα μπορεί να τις πάρει κανείς ως κάτι το δεδομένο, είναι μέρος του δώρου που ονομάζουμε ζωή. Κατά κάποιον τρόπο είναι ένα δώρο που μπορεί να χαρακτηριστεί θαυματουργικό.
Σκεφτείτε τη διεργασία της ανθρώπινης σύλληψης και γέννησης. Αν και το σώμα φυσιολογικά απορρίπτει τους ξένους ιστούς, η μήτρα κάνει μια εξαίρεση για το γονιμοποιημένο ωάριο. Αντί να απορρίψει το αναπτυσσόμενο έμβρυο ως ξένο ιστό, το τρέφει και το προστατεύει μέχρι που είναι έτοιμο να βγει από τη μήτρα ως μωρό. Αν η μήτρα δεν είχε την ικανότητα να κάνει αυτή τη ζωτικής σημασίας εξαίρεση στον κανόνα της απόρριψης των ξένων ιστών, η ανθρώπινη γέννηση θα ήταν αδύνατη.
Παρ’ όλα αυτά, η ζωή για ένα νεογέννητο μωρό θα ήταν σύντομη χωρίς την εξέλιξη που λαβαίνει χώρα στη μήτρα όταν το έμβρυο είναι μόνο τεσσάρων μηνών περίπου. Τότε αρχίζει να πιπιλίζει τον αντίχειρά του, ασκώντας έτσι τους μυς που θα το καταστήσουν αργότερα ικανό να τρέφεται από το στήθος της μητέρας του. Και αυτό είναι μόνο ένα από τα πολλά ζητήματα ζωής και θανάτου τα οποία έχουν επιλυθεί πολύ πριν από τη γέννηση ενός μωρού.
Ενώ το έμβρυο είναι στη μήτρα, υπάρχει μια τρύπα στο τοίχωμα της καρδιάς του. Αυτή η τρύπα, ωστόσο, κλείνει αυτόματα κατά τη στιγμή της γέννησης. Επιπρόσθετα, ένα μεγάλο αιμοφόρο αγγείο το οποίο παρακάμπτει τους πνεύμονες ενόσω το έμβρυο είναι στη μήτρα κλείνει αυτόματα τη στιγμή της γέννησης· το αίμα τώρα πηγαίνει στους πνεύμονες, όπου μπορεί να οξυγονωθεί καθώς το μωρό αρχίζει να αναπνέει.
Όλα αυτά είναι μόνο η αρχή. Σε όλη τη διάρκεια της ζωής, μια σειρά από αριστοτεχνικά σχεδιασμένα συστήματα (όπως είναι το αναπνευστικό, το κυκλοφορικό, το νευρικό και το ενδοκρινικό σύστημα) θα εκτελούν και θα συντονίζουν τις λειτουργίες τους με αποτελεσματικότητα που ξεπερνά την ανθρώπινη αντίληψη—όλα για τη διαιώνιση της ζωής. Δεν είναι να απορεί κανείς που ένας αρχαίος συγγραφέας είπε αναφερόμενος στον Θεό: «Θέλω σε υμνεί, διότι φοβερώς και θαυμασίως επλάσθην· θαυμάσια είναι τα έργα σου· και η ψυχή μου κάλλιστα γνωρίζει τούτο».—Ψαλμός 139:14.
Είναι σαφές ότι ο συγγραφέας αυτών των θαυμάσιων λόγων δεν πίστευε ότι η ζωή είναι απλώς το προϊόν τυφλής, εξελικτικής τύχης ή κάποιας σύμπτωσης. Αν συνέβαινε αυτό, στην ουσία δεν θα είχαμε υποχρεώσεις ή ευθύνες σχετικά με το πώς θα πρέπει να χρησιμοποιούμε τη ζωή μας. Εντούτοις, οι μηχανισμοί της ζωής αντανακλούν ξεκάθαρα την ύπαρξη σχεδίου, και το σχέδιο προϋποθέτει την ύπαρξη σχεδιαστή. Η Αγία Γραφή παρουσιάζει αυτή την αρχή: «Διότι πας οίκος κατασκευάζεται υπό τινος, ο δε κατασκευάσας τα πάντα είναι ο Θεός». (Εβραίους 3:4) Συνεπώς είναι ζωτικό να ‘γνωρίσουμε ότι ο Ιεχωβά είναι ο Θεός· αυτός έκαμεν ημάς, και ουχί ημείς’. (Ψαλμός 100:3) Ναι, η ζωή δεν είναι απλώς μια ευτυχής σύμπτωση· είναι ένα δώρο από τον ίδιο τον Θεό.—Ψαλμός 36:9.
Εφόσον έτσι έχουν τα πράγματα, ποιες είναι οι υποχρεώσεις μας προς τον Δότη της ζωής; Πώς θέλει εκείνος να χρησιμοποιούμε τη ζωή μας; Αυτές και άλλες σχετικές ερωτήσεις θα εξεταστούν στο επόμενο άρθρο.