ΑΠΟΘΗΚΗ

Χώρος ή κτίριο όπου αποθηκεύονται φαγώσιμα—κρασί και λάδι—αλλά ακόμη και πολύτιμα μέταλλα ή πολύτιμες πέτρες και άλλα αντικείμενα. Η σιταποθήκη είναι κτίσμα που προορίζεται για την αποθήκευση αλωνισμένων σιτηρών. Οι σιτοβολώνες, οι πύργοι και άλλοι αποθηκευτικοί χώροι ήταν κάτι το συνηθισμένο στα αρχαία χρόνια (1Χρ 27:25· 2Χρ 32:27, 28· Ιωλ 1:17· Αγγ 2:19), ενώ ορισμένες πόλεις λειτουργούσαν κυρίως ως κέντρα αποθήκευσης.—Εξ 1:11.

Το αγιαστήριο χρειαζόταν αποθήκες ώστε να υπάρχει μέριμνα για τα δέκατα και τις συνεισφορές που έδινε ο Ισραήλ στους Λευίτες από τους αγρούς, τους δεντρόκηπους και τα αμπέλια. (Μαλ 3:10) Ορισμένοι Λευίτες ήταν υπεύθυνοι για τις αποθήκες και διένεμαν αυτές τις προμήθειες στους αδελφούς τους.—1Χρ 26:15, 17· Νε 12:44· 13:12, 13.

Στην αρχαία Αίγυπτο υπήρχαν σιταποθήκες διαφόρων τύπων, ένας από τους οποίους έμοιαζε με τα σημερινά σιλό. Είχε μια πόρτα στην κορυφή από όπου έβαζαν τα σιτηρά (με σκάλα) και μικρές συρόμενες πόρτες στο επίπεδο του εδάφους από όπου τα παραλάμβαναν. Επίσης, στη Μέση Ανατολή χρησιμοποιούνται από παλιά υπόγειες σιταποθήκες, οι οποίες προφανώς προτιμούνται σε αραιοκατοικημένες περιοχές επειδή δεν μπορούν να τις εντοπίσουν οι ληστές.

Παραβολική Χρήση. Ο Ιησούς Χριστός, παροτρύνοντας τους μαθητές του να μην ανησυχούν για τις υλικές ανάγκες, αλλά να ζητούν μόνο “το ψωμί τους για αυτή την ημέρα”, τους υπενθύμισε ότι ο Θεός τρέφει τα πουλιά παρ’ όλο που εκείνα δεν μαζεύουν πράγματα σε αποθήκες ή σιτοβολώνες. (Ματ 6:11, 25, 26· Λου 12:22, 24) Για να δείξει ότι η ζωή κάποιου δεν είναι αποτέλεσμα των υπαρχόντων του, ο Ιησούς είπε μια παραβολή σχετικά με έναν πλούσιο ο οποίος σκεφτόταν να αντικαταστήσει τις αποθήκες του με μεγαλύτερες ώστε να τοποθετήσει τα πολλά αγαθά του, αλλά τελικά πέθανε. Επομένως, τα υλικά πλούτη του αποδείχτηκαν ανώφελα.—Λου 12:13-21.

Αντί να μας προτρέπει να αποβλέπουμε σε επίγεια αγαθά και να συσσωρεύουμε μεγάλες ποσότητες από αυτά, ο σοφός Παροιμιαστής λέει: «Τίμα τον Ιεχωβά με τα πολύτιμα πράγματά σου . . . Τότε οι αποθήκες των προμηθειών σου θα γεμίσουν από αφθονία». (Παρ 3:9, 10) Χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτού αποτελεί η εμπειρία του έθνους του Ισραήλ το οποίο, όταν υπηρετούσε υπάκουα τον Ιεχωβά και έφερνε πλήρη τα δέκατα στο αγιαστήριο, ευλογούνταν με αφθονία. (Δευ 28:1, 8· 1Βα 4:20· 2Χρ 31:4-10· Μαλ 3:10) Ο Βασιλιάς Δαβίδ αναφέρθηκε προφανώς σε τέτοιες υλικές ευλογίες για την υπακοή στα εδάφια Ψαλμός 144:13-15. Όταν ο Ιεχωβά θα έσωζε τον Δαβίδ και το λαό του και θα τους έδινε τη νίκη επί των εχθρών τους, θα τους ευλογούσε επίσης γεμίζοντας τις αποθήκες τους με προϊόντα και χαρίζοντάς τους υλική ευημερία. Δείχνοντας ότι ο Ιεχωβά ήταν η αληθινή πηγή της ευημερίας και της ευτυχίας τους, ο Δαβίδ ολοκληρώνει αυτόν τον ψαλμό με τα εξής λόγια: «Ευτυχισμένος είναι ο λαός του οποίου Θεός είναι ο Ιεχωβά!»

Μεταφορική Χρήση. Ο Ιωάννης ο Βαφτιστής προειδοποίησε τους Φαρισαίους και τους Σαδδουκαίους ότι η κατάσταση στην οποία βρίσκονταν ήταν επικίνδυνη, παρομοιάζοντας από τη μια μεριά τους αληθινά μετανοημένους με σιτάρι που επρόκειτο να μαζευτεί και από την άλλη εκείνους τους ηγέτες με άχυρο. Τους είπε: «Εκείνος που έρχεται πίσω από εμένα . . . θα μαζέψει το σιτάρι του στην αποθήκη· αλλά το άχυρο θα το κατακάψει με φωτιά η οποία δεν μπορεί να σβηστεί». (Ματ 3:7-12· Λου 3:16, 17) Ο Ιησούς προείπε έναν «θερισμό», τον οποίο ταύτισε με την “τελική περίοδο ενός συστήματος πραγμάτων” και στη διάρκεια του οποίου αγγελικοί «θεριστές» θα μάζευαν τα συμβολικά «ζιζάνια» για κάψιμο, ενώ «το σιτάρι» θα το μάζευαν στην «αποθήκη» του Θεού, την αποκαταστημένη Χριστιανική εκκλησία, όπου θα είχε τη θεϊκή εύνοια και προστασία.—Ματ 13:24-30, 36-43.

Χρησιμοποιώντας ένα σχήμα λόγου, ο Ιεχωβά λέει ότι βρίσκονται σε «αποθήκες» πράγματα γύρω από τα οποία έχει θέσει όρια μέσω δημιουργημένων δυνάμεων, δηλαδή φυσικών νόμων, καθώς και πράγματα που έχει διατηρήσει υπό τον έλεγχό του για ειδικούς σκοπούς. Η θάλασσα λέγεται ότι είναι “συγκεντρωμένη σαν με φράγμα, βαλμένη σε αποθήκες”. (Ψλ 33:7) Αναφορικά επίσης με άλλα φυσικά φαινόμενα που έχει χρησιμοποιήσει κατά καιρούς εναντίον των εχθρών του, ο ίδιος ρώτησε τον Ιώβ: «Έχεις μπει στις αποθήκες του χιονιού; Ή μήπως βλέπεις τις αποθήκες του χαλαζιού, τις οποίες κρατώ για τον καιρό της στενοχώριας, για την ημέρα της μάχης και του πολέμου;» (Ιωβ 38:22, 23· παράβαλε Ιη 10:8-11· Κρ 5:20, 21· Ψλ 105:32· 135:7.) Ακόμη και τα στρατεύματα των Μηδοπερσών υπό τον Βασιλιά Κύρο συμπεριλήφθηκαν από τον Ιεχωβά στα «όπλα της κατάκρισής του» τα οποία έβγαλε από την «αποθήκη» του εναντίον της Βαβυλώνας.—Ιερ 50:25, 26.