Ο Ιεχωβά Δεν Καταφρονεί μια Συντριμμένη Καρδιά
«Θυσίαι του Θεού είναι πνεύμα συντετριμμένον· καρδίαν συντετριμμένην και τεταπεινωμένην, Θεέ, δεν θέλεις καταφρονήσει».—ΨΑΛΜΟΣ 51:17.
1. Πώς βλέπει ο Ιεχωβά τους λάτρεις του οι οποίοι αμαρτάνουν σοβαρά αλλά μετανοούν;
Ο ΙΕΧΩΒΑ μπορεί να ‘καλυφτεί με νέφος, για να μη διαβαίνει η προσευχή μας’. (Θρήνοι 3:44) Όμως, θέλει ο λαός του να έχει πρόσβαση σε αυτόν. Ακόμη και αν κάποιος από τους λάτρεις του σφάλει σοβαρά αλλά μετανοήσει, ο ουράνιος Πατέρας μας θυμάται το καλό που έχει κάνει αυτό το άτομο. Για αυτόν το λόγο, ο απόστολος Παύλος μπορούσε να πει σε συγχριστιανούς του: «Δεν είναι άδικος ο Θεός, ώστε να λησμονήση το έργον σας και τον κόπον της αγάπης, την οποίαν εδείξατε εις το όνομα αυτού».—Εβραίους 6:10.
2, 3. Τι θα πρέπει να λαβαίνουν υπόψη τους οι Χριστιανοί πρεσβύτεροι όταν έχουν να κάνουν με ομοπίστους που έσφαλαν;
2 Οι Χριστιανοί πρεσβύτεροι θα πρέπει επίσης να λαβαίνουν υπόψη τους τα χρόνια πιστής υπηρεσίας που έχουν προσφέρει οι ομόπιστοί τους στον Θεό. Αυτό περιλαμβάνει την ιερή υπηρεσία μετανοημένων ατόμων τα οποία έχουν κάνει κάποιο ‘εσφαλμένο βήμα’ ή έχουν αμαρτήσει σοβαρά. Οι Χριστιανοί ποιμένες επιζητούν την πνευματική ευημερία όλων όσων βρίσκονται στο ποίμνιο του Θεού.—Γαλάτας 6:1, 2, ΜΝΚ.
3 Ένα άτομο που έχει αδικοπραγήσει και έχει μετανοήσει χρειάζεται το έλεος του Ιεχωβά. Ωστόσο, απαιτούνται περισσότερα. Αυτό γίνεται ξεκάθαρο από τα λόγια του Δαβίδ που αναφέρονται στα εδάφια Ψαλμός 51:10-19.
Χρειάζεται Αγνή Καρδιά
4. Γιατί προσευχήθηκε ο Δαβίδ ζητώντας μια αγνή καρδιά και ένα καινούριο πνεύμα;
4 Αν ένας αφιερωμένος Χριστιανός βρίσκεται σε κακή πνευματική κατάσταση εξαιτίας κάποιου αμαρτήματος, τι μπορεί να χρειάζεται εκτός από το έλεος και τη συγχωρητικότητα του Ιεχωβά; Ο Δαβίδ παρακάλεσε: ‘Δημιούργησε μέσα μου μια αγνή καρδιά, ω Θεέ, και βάλε μέσα μου ένα καινούριο πνεύμα, ένα σταθερό πνεύμα’. (Ψαλμός 51:10, ΜΝΚ) Προφανώς, ο Δαβίδ διατύπωσε αυτό το αίτημα επειδή καταλάβαινε ότι η ροπή προς τη χονδροειδή αμαρτία βρισκόταν ακόμη στην καρδιά του. Εμείς μπορεί να μην έχουμε εμπλακεί στα είδη της αμαρτίας που παγίδεψαν τον Δαβίδ σε σχέση με τη Βηθ-σαβεέ και τον Ουρία, αλλά χρειαζόμαστε τη βοήθεια του Ιεχωβά για να μην ενδώσουμε στον πειρασμό να αναμειχτούμε σε οποιοδήποτε είδος σοβαρά αμαρτωλής διαγωγής. Εκτός αυτού, μπορεί προσωπικά να χρειαζόμαστε θεϊκή βοήθεια για να βγάλουμε από την καρδιά μας αμαρτωλά χαρακτηριστικά όπως είναι η πλεονεξία και το μίσος—παρανομίες που συγγενεύουν με την κλοπή και το φόνο.—Κολοσσαείς 3:5, 6· 1 Ιωάννου 3:15.
5. (α) Τι σημαίνει το να έχουμε μια αγνή καρδιά; (β) Τι επιθυμούσε ο Δαβίδ όταν ζητούσε ένα καινούριο πνεύμα;
5 Ο Ιεχωβά απαιτεί να έχουν οι δούλοι του ‘μια αγνή καρδιά’, δηλαδή αγνότητα όσον αφορά τα κίνητρα ή τις προθέσεις τους. Ο Δαβίδ, αντιλαμβανόμενος ότι δεν είχε εκδηλώσει τέτοια αγνότητα, προσευχήθηκε ζητώντας από τον Θεό να καθαρίσει την καρδιά του και να τη φέρει σε αρμονία με τους θεϊκούς κανόνες. Ο ψαλμωδός ήθελε επίσης ένα καινούριο, ευθές πνεύμα ή διανοητική διάθεση. Χρειαζόταν ένα πνεύμα που θα τον βοηθούσε να αντισταθεί στον πειρασμό και να προσκολληθεί σταθερά στους νόμους και στις αρχές του Ιεχωβά.
Το Άγιο Πνεύμα Είναι Ζωτικό
6. Γιατί ικέτεψε ο Δαβίδ τον Ιεχωβά να μην αφαιρέσει το άγιο πνεύμα από αυτόν;
6 Όταν βρισκόμαστε σε απόγνωση εξαιτίας των σφαλμάτων ή της αδικοπραγίας μας, μπορεί να πιστεύουμε ότι ο Θεός είναι έτοιμος να μας παραμερίσει και να αποσύρει από εμάς το άγιο πνεύμα, δηλαδή την ενεργή του δύναμη. Έτσι ένιωθε ο Δαβίδ καθώς ικέτεψε τον Ιεχωβά: «Μη με απορρίψης από του προσώπου σου· και το πνεύμα το άγιόν σου μη αφαιρέσης απ’ εμού». (Ψαλμός 51:11) Ο μεταμελημένος και ταπεινωμένος Δαβίδ πίστευε ότι τα αμαρτήματά του τον είχαν καταστήσει ανάξιο να υπηρετεί τον Ιεχωβά. Αν ο Θεός τον απέρριπτε, αυτό σημαίνει ότι θα έχανε την εύνοια, την παρηγοριά και την ευλογία Του. Ο Δαβίδ χρειαζόταν το άγιο πνεύμα του Ιεχωβά για να αποκατασταθεί πνευματικά. Έχοντας το άγιο πνεύμα πάνω του, ο βασιλιάς θα μπορούσε με προσευχή να ζητάει θεϊκή κατεύθυνση ώστε να ευαρεστεί τον Ιεχωβά, θα μπορούσε να αποφεύγει την αμαρτία και να κυβερνάει με σοφία. Αναγνωρίζοντας τα αμαρτήματα που διέπραξε κατά του Δοτήρα του αγίου πνεύματος, ο Δαβίδ κατάλληλα παρακάλεσε τον Ιεχωβά να μην το αφαιρέσει από αυτόν.
7. Γιατί πρέπει να προσευχόμαστε για άγιο πνεύμα και να προσέχουμε να μην το λυπούμε;
7 Τι μπορεί να λεχτεί για εμάς; Θα πρέπει να προσευχόμαστε για άγιο πνεύμα και να προσέχουμε να μην το λυπούμε με το να παραλείπουμε να ακολουθούμε την κατεύθυνσή του. (Λουκάς 11:13· Εφεσίους 4:30) Διαφορετικά, θα μπορούσαμε να χάσουμε το πνεύμα και να μην είμαστε σε θέση να εκδηλώνουμε τη θεόδοτη καρποφορία της αγάπης, της χαράς, της ειρήνης, της μακροθυμίας, της καλοσύνης, της αγαθοσύνης, της πίστης, της πραότητας και της εγκράτειας. Ο Ιεχωβά Θεός θα αφαιρούσε το άγιο πνεύμα του από εμάς, ιδιαίτερα αν αμετανόητα συνεχίζαμε να αμαρτάνουμε εναντίον Του.
Αγαλλίαση της Σωτηρίας
8. Αν αμαρτήσουμε αλλά θέλουμε να έχουμε τη χαρά της σωτηρίας, τι χρειάζεται να έχουμε;
8 Ένας μετανοημένος αμαρτωλός ο οποίος αποκαθίσταται πνευματικά μπορεί και πάλι να χαρεί για την προμήθεια που κάνει ο Ιεχωβά για σωτηρία. Λαχταρώντας κάτι τέτοιο, ο Δαβίδ παρακάλεσε τον Θεό: «Απόδος μοι την αγαλλίασιν της σωτηρίας σου και με πνεύμα ηγεμονικόν [πρόθυμο, ΜΝΚ] στήριξόν με». (Ψαλμός 51:12) Πόσο υπέροχο ήταν να αισθάνεται αγαλλίαση για τη βέβαιη ελπίδα της σωτηρίας από τον Ιεχωβά Θεό! (Ψαλμός 3:8) Αφού αμάρτησε κατά του Θεού, ο Δαβίδ ζήτησε από Αυτόν να του αποκαταστήσει τη χαρά της σωτηρίας. Σε μετέπειτα καιρούς, ο Ιεχωβά προμήθευσε σωτηρία μέσω της λυτρωτικής θυσίας του Γιου του, του Ιησού Χριστού. Αν εμείς, ως αφιερωμένοι δούλοι του Θεού, αμαρτήσουμε σοβαρά αλλά θέλουμε να αποκατασταθεί σε εμάς η χαρά της σωτηρίας, χρειάζεται να έχουμε μετανοημένη διάθεση ώστε να μην αμαρτάνουμε κατά του αγίου πνεύματος.—Ματθαίος 12:31, 32· Εβραίους 6:4-6.
9. Ποιο ήταν το αίτημα του Δαβίδ όταν ζήτησε να τον στηρίξει ο Θεός ‘με πρόθυμο πνεύμα’;
9 Ο Δαβίδ ζήτησε από τον Ιεχωβά να τον στηρίξει ‘με πρόθυμο πνεύμα’. Προφανώς, αυτό δεν αναφέρεται ούτε στην προθυμία που εκδηλώνει ο Θεός να φανεί υποβοηθητικός ούτε στο άγιο πνεύμα του, αλλά στην υποκινούσα διανοητική διάθεση του Δαβίδ. Ο Δαβίδ ήθελε ο Θεός να τον στηρίξει με το να του μεταδώσει πνεύμα προθυμίας για να κάνει ό,τι ήταν σωστό και για να μην ξαναπέσει στην αμαρτία. Ο Ιεχωβά Θεός στηρίζει συνεχώς τους δούλους του και ανορθώνει αυτούς που κάμπτονται από διάφορες δοκιμασίες. (Ψαλμός 145:14) Πόσο παρηγορητικό είναι να το συνειδητοποιούμε αυτό, ιδιαίτερα αν έχουμε σφάλει αλλά έχουμε μεταμεληθεί και θέλουμε να υπηρετούμε πιστά τον Ιεχωβά για πάντα!
Τι θα Δίδασκε στους Παραβάτες;
10, 11. (α) Τι θα μπορούσε ο Δαβίδ να διδάξει στους Ισραηλίτες παραβάτες; (β) Τι θα έπρεπε να είχε κάνει πρώτα ο ίδιος ο Δαβίδ για να μπορεί κατόπιν να διδάξει τα άτομα που είχαν αμαρτήσει;
10 Αν το επέτρεπε ο Θεός, ο Δαβίδ με ανιδιοτέλεια ήθελε να κάνει κάτι που θα έδειχνε την εκτίμησή του για το έλεος του Ιεχωβά και το οποίο θα βοηθούσε άλλους. Στη συνέχεια, ο μετανοημένος βασιλιάς εξέφρασε τα αισθήματά του με προσευχή στον Ιεχωβά ως εξής: «Θέλω διδάξει εις τους παραβάτας τας οδούς σου· και αμαρτωλοί θέλουσιν επιστρέφει εις σε». (Ψαλμός 51:13) Πώς θα μπορούσε ο Δαβίδ ο οποίος είχε αμαρτήσει να διδάξει τους παραβάτες του Νόμου του Θεού; Τι θα τους έλεγε; Και ποιο καλό θα μπορούσε να επιτελέσει αυτό;
11 Όταν θα έδειχνε στους Ισραηλίτες παραβάτες τις οδούς τού Ιεχωβά με την ελπίδα ότι θα τους απομάκρυνε από κάποια ασεβή πορεία, ο Δαβίδ θα μπορούσε να τονίσει πόσο κακιά είναι η αμαρτία, τι σημαίνει μετάνοια και πώς θα μπορούσαν να λάβουν το έλεος του Θεού. Επειδή είχε νιώσει την αγωνία της δυσμένειας του Ιεχωβά και της ένοχης συνείδησης, ο Δαβίδ αναμφίβολα θα ήταν ένας συμπονετικός εκπαιδευτής των μετανοημένων, συντριμμένων αμαρτωλών. Φυσικά, θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει το παράδειγμά του για να διδάξει άλλους μόνο αφού πρώτα ο ίδιος είχε αποδεχτεί τους κανόνες του Ιεχωβά και είχε λάβει τη συγχώρησή Του, επειδή εκείνοι οι οποίοι αρνούνται να υποταχτούν στις θεϊκές απαιτήσεις δεν έχουν κανένα δικαίωμα να ‘διηγούνται τα διατάγματα του Θεού’.—Ψαλμός 50:16, 17.
12. Πώς θα ωφελούσε τον Δαβίδ το να γνωρίζει ότι ο Θεός τον είχε ελευθερώσει από την ενοχή αίματος;
12 Επαναλαμβάνοντας με άλλη μορφή τις προθέσεις του, ο Δαβίδ είπε: «Ελευθέρωσόν με από αιμάτων [ενοχή αίματος, ΜΝΚ], Θεέ, Θεέ της σωτηρίας μου· η γλώσσα μου θέλει ψάλλει εν αγαλλιάσει την δικαιοσύνην σου». (Ψαλμός 51:14) Η ενοχή αίματος επέφερε την καταδίκη σε θάνατο. (Γένεσις 9:5, 6) Έτσι, το να γνωρίζει ότι ο Θεός της σωτηρίας του τον είχε ελευθερώσει από την ενοχή αίματος σε σχέση με τον Ουρία θα έδινε στον Δαβίδ ειρήνη στην καρδιά και στο νου. Τότε, η γλώσσα του θα μπορούσε να ψάλλει με χαρά για τη δικαιοσύνη του Θεού, όχι για τη δική του δικαιοσύνη. (Εκκλησιαστής 7:20· Ρωμαίους 3:10) Ο Δαβίδ δεν μπορούσε να απαλείψει την ανηθικότητά του ή να φέρει πίσω τον Ουρία από τον τάφο, ακριβώς όπως ένας σημερινός άνθρωπος δεν μπορεί να αποκαταστήσει την αγνότητα ενός ατόμου το οποίο έχει αποπλανήσει ή να αναστήσει κάποιον που έχει σκοτώσει. Δεν θα πρέπει να το σκεφτόμαστε αυτό όταν βρισκόμαστε σε πειρασμό; Και πόσο πολύ πρέπει να εκτιμούμε το έλεος που μας δείχνει ο Ιεχωβά με δικαιοσύνη! Πραγματικά, η εκτίμηση θα πρέπει να μας υποκινεί να κατευθύνουμε άλλους προς αυτή τη Μεγάλη Πηγή της δικαιοσύνης και της συγχώρησης.
13. Κάτω από ποιες περιστάσεις μόνο μπορεί ένας αμαρτωλός να ανοίξει κατάλληλα τα χείλη του για να αποδώσει αίνο στον Ιεχωβά;
13 Κανένας αμαρτωλός δεν μπορεί να ανοίξει κατάλληλα τα χείλη του για να αποδώσει αίνο στον Ιεχωβά εκτός αν ο Θεός δείχνοντας έλεος τα ανοίξει, σαν να λέγαμε, για να πουν τις αλήθειες Του. Γι’ αυτό, ο Δαβίδ έψαλε: ‘Ιεχωβά, άνοιξον τα χείλη μου· και το στόμα μου θέλει αναγγέλλει την αίνεσίν σου’. (Ψαλμός 51:15) Με ανακουφισμένη τη συνείδησή του χάρη στη συγχώρηση του Θεού, ο Δαβίδ θα υποκινούνταν να διδάξει στους παραβάτες τις οδούς του Ιεχωβά και θα μπορούσε ελεύθερα να Τον εξυμνεί. Όλοι όσοι έχουν λάβει συγχώρηση για τα αμαρτήματά τους, όπως συνέβη με τον Δαβίδ, θα πρέπει να εκτιμούν την παρ’ αξία καλοσύνη την οποία έδειξε ο Ιεχωβά προς αυτούς και να επωφελούνται από κάθε ευκαιρία για να διακηρύττουν την αλήθεια του Θεού και ‘να αναγγέλλουν τον αίνο του’.—Ψαλμός 43:3.
Θυσίες που Αποδέχεται ο Θεός
14. (α) Τι θυσίες απαιτούνταν σύμφωνα με τη διαθήκη του Νόμου; (β) Γιατί θα ήταν λάθος να νομίζουμε ότι μπορούμε να αντισταθμίζουμε τη συνεχιζόμενη αδικοπραγία με το να κάνουμε μερικά καλά πράγματα;
14 Ο Δαβίδ είχε αποκτήσει βαθιά ενόραση η οποία τον έκανε να πει: «Διότι [εσύ Ιεχωβά] δεν θέλεις θυσίαν, άλλως ήθελον προσφέρει· εις ολοκαυτώματα δεν αρέσκεσαι». (Ψαλμός 51:16) Η διαθήκη του Νόμου απαιτούσε να προσφέρονται στον Θεό θυσίες ζώων. Όμως, τα αμαρτήματα της μοιχείας και του φόνου που διέπραξε ο Δαβίδ, τα οποία τιμωρούνταν με θάνατο, δεν μπορούσαν να εξιλεωθούν με τέτοιες θυσίες. Αλλιώς, εκείνος δεν θα λογάριαζε τα έξοδα προκειμένου να προσφέρει θυσίες ζώων στον Ιεχωβά. Χωρίς εγκάρδια μετάνοια, οι θυσίες δεν έχουν αξία. Συνεπώς, θα ήταν λάθος να νομίζουμε ότι μπορούμε να αντισταθμίζουμε τη συνεχιζόμενη αδικοπραγία με το να κάνουμε μερικά καλά πράγματα.
15. Ποια είναι η στάση ενός αφιερωμένου ατόμου το οποίο έχει συντριμμένο πνεύμα;
15 Ο Δαβίδ πρόσθεσε: «Θυσίαι του Θεού είναι πνεύμα συντετριμμένον· καρδίαν συντετριμμένην και τεταπεινωμένην, Θεέ, δεν θέλεις καταφρονήσει». (Ψαλμός 51:17) Στην περίπτωση ενός ατόμου που έχει αμαρτήσει και έχει μετανοήσει, η θυσία που αποδέχεται ο Θεός «είναι πνεύμα συντετριμμένον». Ένα τέτοιο άτομο δεν έχει μαχητική στάση. Η καρδιά ενός αφιερωμένου ατόμου το οποίο έχει συντριμμένο πνεύμα λυπάται βαθιά για το αμάρτημά του, ταπεινώνεται επειδή διαισθάνεται την αποδοκιμασία του Θεού και είναι πρόθυμη να κάνει το καθετί ώστε να ανακτήσει τη θεϊκή εύνοια. Δεν μπορούμε να προσφέρουμε τίποτα πολύτιμο στον Θεό μέχρις ότου μετανοήσουμε για τα αμαρτήματά μας και του δώσουμε την καρδιά μας με ‘αποκλειστική αφοσίωση’.—Ναούμ 1:2, ΜΝΚ.
16. Πώς βλέπει ο Θεός ένα άτομο το οποίο έχει συντριμμένη καρδιά εξαιτίας του αμαρτήματός του;
16 Ο Θεός δεν απορρίπτει μια τέτοια θυσία όπως είναι η συντριμμένη και ταπεινωμένη καρδιά. Έτσι, παρά την οποιαδήποτε δυσκολία που αντιμετωπίζουμε ως λαός του, ας μην ενδώσουμε στην απόγνωση. Αν, καθώς περπατάμε στο μονοπάτι της ζωής, σκοντάψουμε με κάποιον τρόπο που κάνει την καρδιά μας να εκλιπαρεί για το θεϊκό έλεος, δεν χάθηκε κάθε ελπίδα. Ακόμη και αν έχουμε αμαρτήσει σοβαρά αλλά έχουμε μετανοήσει, ο Ιεχωβά δεν θα απορρίψει τη συντριμμένη μας καρδιά. Θα μας συγχωρήσει με βάση τη λυτρωτική θυσία του Χριστού και θα μας αποκαταστήσει στην εύνοιά Του. (Ησαΐας 57:15· Εβραίους 4:16· 1 Ιωάννου 2:1) Ωστόσο, οι προσευχές μας, όπως αυτές που έκανε ο Δαβίδ, θα πρέπει να γίνονται για την αποκατάσταση της θεϊκής εύνοιας και όχι για να αποφύγουμε την αναγκαία επίπληξη ή διόρθωση. Ο Θεός συγχώρησε τον Δαβίδ, αλλά και τον τιμώρησε επίσης.—2 Σαμουήλ 12:11-14.
Ενδιαφέρον για την Αγνή Λατρεία
17. Εκτός από το να παρακαλούν τον Θεό για συγχώρηση, τι θα πρέπει να κάνουν τα άτομα που έχουν αμαρτήσει;
17 Αν έχουμε διαπράξει κάποιο σοβαρό αμάρτημα, αναμφίβολα αυτό θα μας στενοχωρεί βαθιά, και η μεταμελημένη μας καρδιά θα μας υποκινήσει να παρακαλέσουμε τον Θεό για συγχώρηση. Ωστόσο, ας προσευχόμαστε και για τους άλλους. Μολονότι ο Δαβίδ απέβλεπε στο να προσφέρει και πάλι αποδεκτή λατρεία στον Θεό, στον ψαλμό του δεν εκδήλωσε ιδιοτέλεια με το να παραλείψει τους άλλους. Περιλαμβάνει την εξής παράκληση προς τον Ιεχωβά: «Ευεργέτησον την Σιών δια της ευνοίας σου [με καλή θέληση, ΜΝΚ]· οικοδόμησον τα τείχη της Ιερουσαλήμ».—Ψαλμός 51:18.
18. Γιατί προσευχήθηκε για τη Σιών ο μετανοημένος Δαβίδ;
18 Ναι, ο Δαβίδ απέβλεπε στην αποκατάστασή του στη θεϊκή εύνοια. Ωστόσο, ο ταπεινός ψαλμωδός προσευχήθηκε επίσης ώστε ο Θεός ‘με καλή θέληση να ευεργετήσει τη Σιών’, την πρωτεύουσα του Ισραήλ, την Ιερουσαλήμ, όπου ο Δαβίδ ήλπιζε να οικοδομήσει το ναό του Θεού. Τα σοβαρά αμαρτήματα του Δαβίδ αποτέλεσαν απειλή για ολόκληρο το έθνος, επειδή ολόκληρος ο λαός θα μπορούσε να υποφέρει εξαιτίας της αδικοπραγίας του βασιλιά. (Παράβαλε 2 Σαμουήλ, κεφάλαιο 24). Στην ουσία, τα αμαρτήματά του υπονόμευσαν «τα τείχη της Ιερουσαλήμ», και έτσι αυτά χρειαζόταν τώρα να ανοικοδομηθούν.
19. Αν έχουμε αμαρτήσει αλλά συγχωρηθήκαμε, για ποιο πράγμα θα ήταν κατάλληλο να προσευχηθούμε;
19 Αν έχουμε αμαρτήσει σοβαρά αλλά έχουμε λάβει συγχώρηση από τον Θεό, θα ήταν κατάλληλο να προσευχηθούμε προκειμένου εκείνος να επανορθώσει με κάποιον τρόπο οποιαδήποτε βλάβη έχει προκαλέσει η διαγωγή μας. Μπορεί να έχουμε φέρει μομφή στο άγιο όνομά του, να έχουμε υπονομεύσει την εκκλησία και να έχουμε λυπήσει την οικογένειά μας. Ο στοργικός ουράνιος Πατέρας μας μπορεί να απομακρύνει κάθε μομφή που έχει έρθει πάνω στο όνομά του, να εποικοδομήσει την εκκλησία μέσω του αγίου του πνεύματος και να παρηγορήσει την καρδιά των προσφιλών μας οι οποίοι τον αγαπούν και τον υπηρετούν. Φυσικά, είτε περιλαμβάνεται αμαρτία είτε όχι, αυτό που θα πρέπει πάντοτε να μας ενδιαφέρει είναι ο αγιασμός του ονόματος του Ιεχωβά και η ευημερία του λαού του.—Ματθαίος 6:9.
20. Κάτω από ποιες περιστάσεις θα ευαρεστούνταν ο Ιεχωβά στις θυσίες και στις προσφορές του Ισραήλ;
20 Αν ο Ιεχωβά ανοικοδομούσε τα τείχη της Σιών, τι άλλο θα συνέβαινε; Ο Δαβίδ έψαλε: «Τότε [Ιεχωβά] θέλεις ευαρεστηθή εις θυσίας δικαιοσύνης, εις προσφοράς και ολοκαυτώματα· τότε θέλουσι προσφέρει μόσχους επί το θυσιαστήριόν σου». (Ψαλμός 51:19) Ο Δαβίδ επιθυμούσε ειλικρινά να απολαμβάνει και εκείνος και το έθνος την εύνοια του Ιεχωβά ώστε να μπορούν να Τον λατρεύουν με αποδεκτό τρόπο. Τότε, ο Θεός θα ευαρεστούνταν στις προσφορές και στα ολοκαυτώματά τους. Αυτό θα συνέβαινε επειδή αυτές θα ήταν θυσίες δικαιοσύνης οι οποίες θα προσφέρονταν από αφιερωμένα, ειλικρινή και μετανοημένα άτομα που απολάμβαναν την εύνοια του Θεού. Από ευγνωμοσύνη για το έλεος του Ιεχωβά, αυτοί θα πρόσφεραν ταύρους στο θυσιαστήριό του—τις καλύτερες και ακριβότερες θυσίες. Σήμερα, τιμούμε τον Ιεχωβά με το να του φέρνουμε ό,τι καλύτερο έχουμε. Μάλιστα, οι προσφορές μας περιλαμβάνουν ‘τους νεαρούς ταύρους των χειλέων μας’, θυσίες αίνου προς τον ελεήμονα Θεό μας, τον Ιεχωβά.—Ωσηέ 14:2, ΜΝΚ· Εβραίους 13:15.
Ο Ιεχωβά Ακούει τις Κραυγές Μας
21, 22. Τι μαθήματα περιέχει ο 51ος Ψαλμός για το δικό μας όφελος;
21 Η εγκάρδια προσευχή του Δαβίδ η οποία έχει καταγραφτεί στον 51ο Ψαλμό μάς δείχνει ότι θα πρέπει να αντιδρούμε στην αμαρτία μας με ένα πραγματικά μετανοημένο πνεύμα. Αυτός ο ψαλμός περιέχει επίσης εύστοχα μαθήματα για το δικό μας όφελος. Για παράδειγμα, αν αμαρτήσουμε αλλά μετανοήσουμε, μπορούμε να εμπιστευτούμε στο έλεος του Θεού. Ωστόσο, ας ενδιαφερόμαστε πρωταρχικά για οποιαδήποτε μομφή μπορεί να έχουμε φέρει στο όνομα του Ιεχωβά. (Εδάφια 1-4) Όπως ο Δαβίδ, μπορούμε να κάνουμε έκκληση στον ουράνιο Πατέρα μας να μας δείξει έλεος με βάση την κληρονομημένη αμαρτία μας. (Εδάφιο 5) Θα πρέπει να είμαστε φιλαλήθεις, και χρειάζεται να ζητάμε σοφία από τον Θεό. (Εδάφιο 6) Αν έχουμε αμαρτήσει, θα πρέπει να παρακαλέσουμε τον Ιεχωβά να μας καθαρίσει, να μας δώσει μια αγνή καρδιά και ένα σταθερό πνεύμα.—Εδάφια 7-10.
22 Από τον 51ο Ψαλμό μπορούμε επίσης να καταλάβουμε ότι ποτέ δεν θα πρέπει να επιτρέψουμε στον εαυτό μας να σκληρυνθεί στην αμαρτία. Αν το κάνουμε αυτό, ο Ιεχωβά θα απομακρύνει από εμάς το άγιο πνεύμα, δηλαδή την ενεργή δύναμή του. Ωστόσο, όταν έχουμε το πνεύμα του Θεού πάνω μας, μπορούμε με επιτυχία να διδάσκουμε σε άλλους τις οδούς Του. (Εδάφια 11-13) Αν σφάλουμε αλλά μετανοήσουμε, ο Ιεχωβά θα μας επιτρέψει να συνεχίσουμε να τον αινούμε, επειδή εκείνος ποτέ δεν καταφρονεί μια συντριμμένη και ταπεινωμένη καρδιά. (Εδάφια 14-17) Αυτός ο ψαλμός δείχνει περαιτέρω ότι οι προσευχές μας δεν πρέπει να επικεντρώνονται μόνο στον εαυτό μας. Αντίθετα, θα πρέπει να προσευχόμαστε για την ευλογία και την πνευματική ευημερία όλων όσων συμμετέχουν στην αγνή λατρεία του Ιεχωβά.—Εδάφια 18, 19.
23. Γιατί θα πρέπει ο 51ος Ψαλμός να μας υποκινεί να είμαστε θαρραλέοι και αισιόδοξοι;
23 Αυτός ο συγκινητικός ψαλμός του Δαβίδ θα πρέπει να μας υποκινεί να είμαστε θαρραλέοι και αισιόδοξοι. Μας βοηθάει να συνειδητοποιήσουμε πως δεν χρειάζεται να σκεφτόμαστε ότι, αν σκοντάψουμε στην αμαρτία, χάθηκε κάθε ελπίδα. Γιατί; Επειδή, αν μετανοήσουμε, το έλεος του Ιεχωβά μπορεί να μας σώσει από την απόγνωση. Αν εκδηλώνουμε μεταμέλεια και είμαστε πλήρως αφοσιωμένοι στον στοργικό ουράνιο Πατέρα μας, εκείνος ακούει την κραυγή μας για έλεος. Πόσο παρηγορητικό είναι να γνωρίζουμε ότι ο Ιεχωβά δεν καταφρονεί μια συντριμμένη καρδιά!
Πώς θα Απαντούσατε;
◻ Γιατί χρειάζονται οι Χριστιανοί μια αγνή καρδιά και το άγιο πνεύμα του Θεού;
◻ Τι μπορεί ένα μετανοημένο άτομο να διδάξει σε παραβάτες του νόμου του Ιεχωβά;
◻ Πώς βλέπει ο Ιεχωβά μια συντριμμένη και ταπεινωμένη καρδιά;
◻ Ποια μαθήματα βρίσκονται στον 51ο Ψαλμό;
[Εικόνα στη σελίδα 15]
Εσείς προσεύχεστε για άγιο πνεύμα και προσέχετε να μην το λυπείτε;
[Εικόνα στη σελίδα 17]
Να δείχνετε εκτίμηση για την παρ’ αξία καλοσύνη του Ιεχωβά με το να διακηρύττετε την αλήθεια του