Κύρια Σημεία της Βίβλου Ψαλμοί 42 έως 72

Περιμένετε τον Ιεχωβά

Οι δούλοι του Ιεχωβά μπορούν να αντιμετωπίσουν δοκιμασίες της πίστης με υπομονή, επειδή ο Θεός είναι το Καταφύγιο και ο Ελευθερωτής τους. Πόσο κατάλληλα φαίνεται αυτό στο Δεύτερο Βιβλίο των Ψαλμών! Ναι, οι Ψαλμοί 42 έως 72 αποδεικνύουν ότι μπορούμε να υπομένουμε αν μέσω προσευχής περιμένουμε να ενεργήσει ο Ιεχωβά για μας.

«Έλπισον [περίμενε (ΜΝΚ)] επί τον Θεόν»

Παρακαλούμε Διαβάστε Ψαλμούς 42 έως 45. Ένας εξόριστος Λευΐτης είναι λυπημένος που δεν μπορεί να πάει στο αγιαστήριο του Ιεχωβά, αλλά είναι ικανοποιημένος να ‘περιμένει μέχρι που ο Θεός’ να αναλάβει δράση ως Ελευθερωτής του. (Ψαλμοί 42, 43) Μετά ακολουθεί μια ικεσία για ένα έθνος που βρίσκεται σε κίνδυνο, που πιθανόν αναφέρεται στην εισβολή που έκαναν οι Ασσύριοι στον Ιούδα στις μέρες του Βασιλιά Εζεκία. (Ψαλμός 44) Στη συνέχεια, ένας βασιλικός γαμήλιος αίνος στρέφει την προσοχή στον Μεσσία, Ιησού Χριστό.—Ψαλμός 45.

◆ 42:1—Πώς ήταν ο ψαλμωδός σαν ‘έλαφος που επιποθούσε τους ρύακας των υδάτων’;

Για κάποιο λόγο, αυτός ο Λευΐτης ήταν εξόριστος. Τόσο πολύ του έλειπε η λατρεία στο αγιαστήριο του Ιεχωβά που αισθανόταν σαν κυνηγημένη, διψασμένη ελαφίνα, που λαχταρά το νερό μέσα σε μια κατάξερη, άνυδρη έρημο. ‘Διψούσε’, ή λαχταρούσε, για τον Ιεχωβά και για το προνόμιο να λατρεύει τον Θεό στο αγιαστήριό Του.—Εδάφιο 2.

◆ 45:1—Ποιος ‘λόγος αγαθός’ υποκινούσε την καρδιά του ψαλμωδού;

Ένα μέρος αυτού του ψαλμού εφαρμόστηκε στον Ιησού Χριστό. (Ψαλμός 45:6, 7· Εβραίους 1:8, 9) Έτσι, ένα μελλοντικό γεγονός, η εγκαθίδρυση της Μεσσιανικής Βασιλείας το 1914, έκανε την καρδιά του ψαλμωδού να σκιρτάει. Και οι Μάρτυρες του Ιεχωβά επίσης, υποκινούνται να διακηρύξουν αυτό τον ‘αγαθό λόγο’.

Δίδαγμα για Μας: Η εμπειρία του εξόριστου ψαλμωδού θα πρέπει να μας υποκινεί να δείχνουμε βαθιά εκτίμηση για τη συναναστροφή που απολαμβάνουμε τώρα με το λαό του Ιεχωβά. Αν η απομόνωση που οφείλεται σε διωγμό μάς εμποδίσει προσωρινά από το να τους συναναστρεφόμαστε, μπορούμε να στοχαζόμαστε τις χαρές που απολαύσαμε στην ιερή υπηρεσία στο παρελθόν, και θα πρέπει να προσευχόμαστε για υπομονή ενώ ‘περιμένουμε τον Θεό’ για να μας επαναφέρει στην ενεργή συναναστροφή των λάτρεών του.—Ψαλμός 42:4, 5, 11· 43:3-5.

Το Γεμάτο Έλεος Καταφύγιό Μας

Διαβάστε Ψαλμούς 46 έως 51. Ο Ιεχωβά, το Καταφύγιό μας, θα σταματήσει τους πολέμους. (Ψαλμός 46) Αυτός είναι «Βασιλεύς . . . επί πάσαν την γην», και αυτός ο ακαταμάχητος Προστάτης είναι ο Θεός μας για πάντα. (Ψαλμοί 47, 48) Οι καταπιεσμένοι πρέπει να περιμένουν τον Ιεχωβά αλλά όλοι εκείνοι που ‘θυσιάζουν θυσίαν αινέσεως’ θα ‘δουν σωτηρία από τον Θεό’. (Ψαλμοί 49, 50) Αν δείχνουμε μετάνοια για τα σφάλματά μας, όπως έκανε ο Δαβίδ για την αμαρτία του με τη Βηθσαβεέ, ο Θεός θα μας απαλλάξει από ενοχή αίματος επειδή ‘καρδιά συντριμμένη και ταπεινωμένη δεν θέλει καταφρονήσει’.—Ψαλμός 51.

◆ 46:2—Πώς θα μπορούσε να «σαλευθή η γη»;

Ακόμη κι αν τα βουνά εξαφανίζονταν μέσα στη θάλασσα εξαιτίας μιας φυσικής αναταραχής της γης, εκείνοι που θέτουν την εμπιστοσύνη τους στον Θεό δεν θα είχαν λόγο να φοβούνται. Ανεξάρτητα με το τι θα συμβεί, μπορούν να έχουν ατράνταχτη εμπιστοσύνη στον Ιεχωβά ως Καταφύγιό τους.

◆ 51:5—Σε ποια αμαρτία αναφερόταν ο Δαβίδ;

Δεν εννοούσε ότι οι συζυγικές σχέσεις, η σύλληψη, και η γέννηση είναι αμαρτωλές· ούτε αναφερόταν σε κάποια ειδική αμαρτία της μητέρας του. Μάλλον, αναγνώριζε την αμαρτωλή φύση που είχε ο ίδιος ως απόγονος του Αδάμ. (Ιώβ 14:4· Ρωμαίους 5:12) Ο Ιεχωβά έδειξε έλεος στον Δαβίδ όχι μόνο λόγω της διαθήκης της Βασιλείας, αλλά επίσης, λόγω της μετάνοιάς του.—2 Σαμουήλ 7:12-16.

Δίδαγμα για Μας: Ο Ψαλμός 46:συμπίπτει με τον καιρό που οι Ασσύριοι απειλούσαν την Ιερουσαλήμ. Γνωρίζοντας ότι ‘ο Θεός είναι καταφυγή, βοήθεια ετοιμοτάτη εν ταις θλίψεσι’, ο Βασιλιάς Εζεκίας προσευχήθηκε στον Ιεχωβά και η πόλη απελευθερώθηκε θαυματουργικά. (2 Βασιλέων, κεφάλαιο 19) Όταν δοκιμάζουμε θλίψεις, και εμείς επίσης θα πρέπει να κάνουμε τον Θεό καταφύγιό μας. Πώς; Εμπιστευόμενοι σ’ αυτόν, υπακούοντας στο Λόγο του, και παραμένοντας πιστά προσκολλημένοι στην οργάνωσή του.

Εξασφαλισμένη Απελευθέρωση

Διαβάστε Ψαλμούς 52 έως 57. Ο Θεός θα εκριζώσει το κακό άτομο «εκ γης ζώντων» και θα ‘διασκορπίσει τα οστά’ οποιουδήποτε εναντιώνεται στο λαό Του. (Ψαλμοί 52, 53) Όταν τον κατεδίωκε ο Σαούλ, ο Δαβίδ είχε εμπιστοσύνη στη θεία απελευθέρωση, και ενώ ήταν θύμα δολιότητας έριχνε το φορτίο του στον Ιεχωβά. (Ψαλμοί 54, 55) Ο Ψαλμωδός ήταν πρόθυμος να περιμένει μέχρις ότου ο Θεός θέσει τέρμα στις αντιξοότητες.—Ψαλμοί 56, 57.

◆ 52:8—Πώς είναι ο δίκαιος σαν την ελιά;

Μια ελιά μπορεί να συμβολίζει καρποφορία, ομορφιά και αξιοπρέπεια. (Ιερεμίας 11:16· Ωσηέ 14:6) Σ’ αυτόν τον Ψαλμό, ο πονηρός μηχανορράφος που θα έχει άσχημο τέλος αντιπαραβάλλεται με το δίκαιο άτομο που προστατεύεται και ευημερεί σαν μια καρποφόρα ελιά.

◆ 54:1—Γιατί είπε ο Δαβίδ, «σώσον με εν τω ονόματί σου»;

Το θείο όνομα δεν έχει μυστηριώδεις δυνάμεις αλλά μπορεί να αντιπροσωπεύει τον ίδιο τον Θεό. Έτσι, μ’ αυτή την ικεσία ο Δαβίδ αναγνώρισε ότι ο Ιεχωβά είναι ικανός να σώσει το λαό Του. (Έξοδος 6:1-8) Αν και οι Ζιφαίοι φανέρωσαν στον Βασιλιά Σαούλ τον τόπο που κρυβόταν ο Δαβίδ, μια επιδρομή που έγινε από τους Φιλισταίους εναντίον του Ισραήλ διέκοψε την καταδίωξη που έκανε ο Σαούλ στον Δαβίδ. (1 Σαμουήλ 23:13-29· Ψαλμός 54, επικεφαλίδα) Έτσι ο Ιεχωβά έσωσε τον Δαβίδ.

Δίδαγμα για Μας: Οι εχθροί του Δαβίδ είχαν σκάψει ένα λάκκο μπροστά του. (Ψαλμός 57:6) Ένας τέτοιος λάκκος για την παγίδευση του ανθρώπου, θα εσήμαινε επικίνδυνες περιστάσεις ή μηχανορραφίες που θέτουν σε κίνδυνο τους δούλους του Ιεχωβά. Αλλά εκείνοι που εναντιώνονται στο λαό του Θεού μπορούν να παγιδευτούν από τα δικά τους κακά σχέδια. Έτσι αν εμπιστευόμαστε στον Ιεχωβά και είμαστε προσεκτικοί, η απελευθέρωσή μας είναι εξασφαλισμένη.—Παροιμίαι 11:21· 26:27.

‘Αναπαυόμενοι [περιμένοντας σιωπηλά (ΜΝΚ)]’

Διαβάστε Ψαλμούς 58 έως 64. Επειδή ανησυχούσε για την αδικία, ο Δαβίδ προσευχήθηκε για θεία ανταπόδοση εναντίον των ασεβών. (58, 59) Όταν υπήρχε φόβος να νικηθεί, έκανε ικεσία για διάσωση και ήταν βέβαιος ότι ο Θεός θα καταπατούσε τους εχθρούς. (Ψαλμός 60) Ο Ιεχωβά είχε ήδη γίνει το καταφύγιο του Δαβίδ. Έτσι αυτός θα περίμενε σιωπηλά τη σωτηρία. (Ψαλμοί 61, 62) Αναγκασμένος να φύγει στην έρημο, πιθανόν όταν ο Αβεσσαλώμ επαναστάτησε, ο Δαβίδ έβρισκε χαρά «υπό την σκιάν των πτερύγων» του Θεού. (Ψαλμός 63) Ο Ψαλμωδός προσευχήθηκε επίσης για προστασία από τους ‘εργαζόμενους ανομίαν’ και ήταν βέβαιος ότι ο δίκαιος θα έβρισκε καταφύγιο στον Ιεχωβά.—Ψαλμός 64.

◆ 58:3-5—Πώς οι ασεβείς είναι σαν το φίδι;

Οι ψεύτικες, συκοφαντικές δηλώσεις των ασεβών μπορούν να καταστρέψουν την υπόληψη ενός θύματος, ακριβώς όπως το δηλητήριο ενός φιδιού μπορεί να είναι θανατηφόρο. (Ψαλμός 140:3· Ρωμαίους 3:13· Ιακώβου 3:8) Επιπρόσθετα, οι ασεβείς «είναι όμοιοι με την κωφήν ασπίδα [κόμπρα (ΜΝΚ)], ήτις φράττει τα ώτα αυτής», επειδή αρνούνται να ακούσουν και να δεχτούν καθοδήγηση.

◆ 63:3—Πώς το έλεος [στοργική καλοσύνη (ΜΝΚ)] του Θεού είναι «καλύτερον παρά την ζωήν»;

Η ζωή μακριά από τον Θεό δεν έχει πραγματικό σκοπό. Αλλά η όσια αγάπη που ο Ιεχωβά έδειξε για τον Δαβίδ έδωσε πραγματικό νόημα στη ζωή του. Η στενή σχέση με τον Θεό δίνει πάντα νόημα στη ζωή των επιδοκιμασμένων δούλων του, τους δίνει διαβεβαίωση για θεία βοήθεια και καθοδήγηση, και τους κάνει να μπορούν να αποβλέπουν με χαρά σε μια αιωνιότητα ευτυχισμένης ζωής.

Δίδαγμα για Μας: Ο Δαβίδ ήταν ικανοποιημένος να «αναπαύεται [περιμένει σιωπηλά (ΜΝΚ)]» ώσπου ο Θεός να ενεργήσει γι’ αυτόν. (Ψαλμός 62:1-7) Αφού είχε υποταχθεί στο θέλημα του Ιεχωβά, αισθανόταν ασφαλής και είχε σιωπηλή εμπιστοσύνη στον Θεό. Αν εμείς έχουμε τέτοια εμπιστοσύνη στον Ιεχωβά, «η ειρήνη του Θεού» θα διαφυλάξει την καρδιά και τη διάνοιά μας ενώ αναμένουμε θεία απελευθέρωση από τους εχθρούς και από τις θλίψεις.—Φιλιππησίους 4:6, 7· Ψαλμός 33:20.

Αινείτε τον Ελευθερωτή Μας

Διαβάστε Ψαλμούς 65 έως 72. Στον Ιεχωβά δίνεται αίνος επειδή είναι η Πηγή της πλούσιας συγκομιδής, των άφθονων βροχών, των καταπράσινων βοσκοτόπων, και των πολυάριθμων κοπαδιών. (Ψαλμός 65) Ψαλμωδία [μελωδία (ΜΝΚ)] πρέπει να γίνει για «την δόξαν του ονόματος αυτού». (Ψαλμός 66) Πρέπει να δοξάζεται, και αινείται ως «Θεός σωτηρίας». (Ψαλμός 67, 68) Προλέγονται τα παθήματα του Μεσσία και ο Ιεχωβά εγκωμιάζεται ως «Ελευθερωτής» για του οποίου τη βοήθεια ο Ψαλμωδός θα περιμένει. (Ψαλμός 69-71) Τέτοια εμπιστοσύνη θα ανταμειφτεί, επειδή δίνεται η διαβεβαίωση πως στη διάρκεια της ευλογητής Βασιλείας τού Μεσσία θα υπάρχει παγκόσμια ευημερία και απελευθέρωση από την καταπίεση.—Ψαλμός 72.

◆ 68:11—Ποιοι είναι οι «ευαγγελιζόμενοι [γυναίκες που λένε τα καλά νέα (ΜΝΚ)]» που αποτελούν το ‘μέγα στράτευμα’;

Αφού ο Ιεχωβά χρησιμοποίησε τους άντρες πολέμου του Ισραήλ για να κατατροπώσει κάποιον εχθρό, οι γυναίκες του Ισραήλ διακήρυξαν τα καλά νέα της νίκης με μουσική, τραγούδια, και χορό. (1 Σαμουήλ 18:6, 7· παράβαλε Έξοδος 15:20, 21.) Δείχνοντας υποταγή στο ‘λόγο’ δηλαδή στην εντολή του Θεού, οι άντρες του Ισραήλ πολέμησαν εναντίον των εθνών που εκδήλωσαν έχθρα προς τη Γη της Επαγγελίας και τα νίκησαν. Αυτό προμήθευσε καλά νέα στις γυναίκες του Ισραήλ, για να τα αναγγείλουν στις γιορτές της νίκης. Σήμερα, οι γυναίκες διάκονοι παίζουν έναν αξιοσημείωτο ρόλο ως διαγγελείς της Βασιλείας, μεταδίδοντας τα καλά νέα που σχετίζονται με το ‘λόγο’ του Ιεχωβά, πράγμα που περιλαμβάνει την επίδοση προειδοποίησης στα έθνη ότι σύντομα θα υποταχθούν στον Μεσσιανικό Βασιλιά, τον Ιησού Χριστό.

◆ 69:23—Γιατί έγινε παράκληση στον Θεό να κάνει των εχθρών ‘την ράχιν να κυρτωθεί [τους γοφούς να κλονιστούν (ΜΝΚ)];

Οι μύες των γοφών έχουν μεγάλη δύναμη όταν βρίσκονται σε ένταση. Αλλά όταν οι γοφοί τραντάζονται ή κλονίζονται, ίσως από φόβο, προκύπτει απώλεια δύναμης. Σ’ αυτή την έκκληση για απελευθέρωση, ο Δαβίδ παρακάλεσε τον Θεό να στερήσει τους εχθρούς του από τη δύναμή τους, της οποίας έκαναν κακή χρήση.

◆ 72:16—Τι σημαίνει αυτή η παραγωγικότητα;

‘Καρπός σαν κι αυτόν που βρίσκεται στο Λίβανο (ΜΝΚ)’, μπορεί να σημαίνει στάχυα που μεγάλωναν σε τόσο κοντινή απόσταση το ένα από το άλλο και σε τόσο ύψος που ήταν όπως τα καταπράσινα, επιβλητικά περιβόλια του Λιβάνου. Τα ψηλά, χοντρά καλάμια στα οποία στηρίζονταν τα βαριά στάχυα, ίσως να αναπτύσσονταν σε βαθμίδες που υπήρχαν στις πλαγιές των βουνών και έφταναν μέχρι και την κορυφή τους, και θα μπορούσαν να συγκριθούν με τους πανύψηλους, πελώριους κέδρους του Λιβάνου. Αυτό δείχνει ότι θα υπάρχουν θερισμοί που θα είναι ασυνήθιστοι σε αφθονία, στη διάρκεια της βασιλείας τού Μεσσία. Και το γεγονός ότι «οι κάτοικοι εν τη πόλει θέλουσιν εξανθήσει ως ο χόρτος» δείχνει ότι οι επίγειοι υπήκοοι του Ιησού θα είναι πραγματικά πολυάριθμοι.

Δίδαγμα για Μας: Ο ψαλμωδός προσευχήθηκε: «Όστις [Ιεχωβά] έδειξας εις εμέ θλίψεις πολλάς και ταλαιπωρίας, και πάλιν με ανεζωοποίησας [αναζωοποίησέ με και πάλι (ΜΝΚ)]». (Ψαλμός 71:20) Αν και ο Θεός δεν προξενεί τέτοιες ταλαιπωρίες, επιτρέπει να δοκιμαστούμε και να δώσουμε μια απάντηση στον Πειραστή του, τον Διάβολο. (Ιακώβου 1:13· Παροιμίαι 27:11) Ο Ιεχωβά ποτέ δεν αφήνει να πειραστούμε περισσότερο από όσο μπορούμε να υποφέρουμε και μπορεί να μας βοηθήσει να υπερπηδήσουμε τις δοκιμασίες μας με ισχυρή πίστη. (1 Κορινθίους 10:13· 1 Πέτρου 1:6, 7) Οι χρισμένοι Χριστιανοί είδαν «θλίψεις πολλάς και ταλαιπωρίας» όταν υπέστησαν διωγμό στο αποκορύφωμα του Α΄ Παγκόσμιου Πολέμου. Αλλά ο Ιεχωβά τους ‘αναζωοποίησε’ το 1919, και τράβηξαν μπροστά στην υπηρεσία της Βασιλείας, έχοντας αργότερα και το ‘μεγάλο πλήθος’ που ενώθηκε μαζί τους. (Αποκάλυψις 7:9) Για μια τέτοια έκβαση, ασφαλώς ο αίνος ανήκει στον Μεγάλο Ελευθερωτή.

Χρειάζεται πίστη για να περιμένουμε να ενεργήσει ο Θεός. Ίσως χρειαστεί να περιμένουμε σιωπηλά επειδή δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα για να αλλάξουμε τις δύσκολες περιστάσεις μας. Ωστόσο, θα μπορέσουμε να υπομείνουμε, όπως έκαναν οι ψαλμωδοί, αν είμαστε πρόθυμοι να περιμένουμε τον Ιεχωβά.