Οι Νεαροί Ρωτούν . . .

Γιατί Πρέπει να Είμαι Ευγνώμων;

«Ο κόσμος οφείλει να μου προσφέρει τα μέσα για να ζήσω», τραγουδούσε μια φιγούρα κινουμένων σχεδίων στην απόδοση του Πινόκιο από τον Γουώλτ Ντίσνεϋ. Αυτή τη φιλοσοφία σχετικά με τη ζωή φαίνεται ότι έχουν υιοθετήσει πολλά από τα νεαρά άτομα που ζουν σήμερα. Πιστεύουν ότι δεν οφείλουν ευγνωμοσύνη σε κανένα—ούτε στους γονείς τους ούτε στην κοινωνία ούτε και στον Θεό ακόμα.

Στη Γαλλία, μια δημοσκόπηση που έγινε ανάμεσα σε νεαρά άτομα ηλικίας 16 ως 22 χρονών έδειξε ότι η πλειονότητα θεωρούσε σπουδαιότερο το να ζει κανείς ελεύθερα όπως αυτός θέλει τη ζωή του, από το να εκδηλώνει «μεγαλύτερο σεβασμό για την οικογένεια, τη χώρα ή τη θρησκεία». Ποια είναι η γνώμη σου γι’ αυτά τα ζητήματα;

Το παρελθόν σου ή οι προοπτικές σου για το μέλλον πιθανόν να μη σου δίνουν φανερές αιτίες να αισθάνεσαι ευγνωμοσύνη για τη θέση σου στη ζωή. Ίσως να είσαι κάποιο από τα εκατομμύρια νεαρά άτομα που μεγάλωσαν σε σπίτια με έναν ή ακόμη και κανέναν γονέα. Ίσως στο σχολείο να διδάχτηκες από αδιάφορους δασκάλους. Φεύγοντας από το σχολείο, μπορεί να άρχισες την επαγγελματική σου καριέρα σαν άνεργος. Δεν προξενεί κατάπληξη που σ’ αυτό το σκληρό κόσμο σήμερα μερικά νεαρά άτομα αισθάνονται ανεπιθύμητα, και ότι ζουν χωρίς αγάπη, εκπαίδευση και εργασία. Πολύ λογικά λοιπόν, ίσως να ρωτήσουν: Τι έχω για το οποίο να είμαι ευγνώμων;

Αχάριστος προς τους Γονείς

Η έλλειψη ευγνωμοσύνης προς τους γονείς δεν είναι κάτι καινούριο. Στο 17ο αιώνα ο Σαίξπηρ έβαλε το Βασιλιά Ληρ να αναφωνήσει: «Πόσο κοφτερότερο και απ’ το δόντι του φιδιού είναι το να ’χεις ένα παιδί αχάριστο!»

Ειλικρινά όμως, πρέπει να παραδεχτούμε ότι ενώ πολλοί νεαροί σήμερα είναι ‘αχάριστοι’, την ευθύνη την φέρνουν συχνά οι γονείς τους. Ένας σοφός άντρας έγραψε πριν από πολλά χρόνια: ‘Αν κάποιος ανατρέφει το δούλο του απ’ την παιδική του ηλικία κάνοντάς του όλα τα χατήρια, στη μελλοντική του ζωή θα είναι αχάριστος’.—Παροιμίαι 29:21, ΜΝΚ.

Έτσι ακριβώς είναι η κατάσταση με πολλά παραχαϊδεμένα παιδιά. Όταν ενηλικιώνονται τελικά αισθάνονται ότι ‘ο κόσμος οφείλει να τους προσφέρει τα μέσα για να ζήσουν’ αλλά αυτοί δεν οφείλουν τίποτα και σε κανένα.

Γιατί να Είσαι Ευγνώμων στους Γονείς Σου;

Ευτυχώς, δεν παραχαϊδεύουν όλοι οι γονείς τα παιδιά τους, και δεν γίνονται όλα τα παιδιά ‘αχάριστα’, όταν μεγαλώσουν. Αν μεγάλωσες σε ένα σπίτι με δυο γονείς πρέπει να είσαι ευγνώμων. Κανένας βέβαια γονέας δεν είναι τέλειος. Αυτός όμως δεν είναι λόγος για να είσαι αχάριστος για όσα έχουν κάνει για εσένα. Δεν είναι δυνατό να υπολογιστούν οι δαπάνες σε χρόνο και χρήμα που αυτοί έκαναν για εσένα από τότε που γεννήθηκες. Ίσως να απαντήσεις ότι εσύ δεν ζήτησες να γεννηθείς. Αυτό είναι αλήθεια, αλλά τώρα υπάρχεις και κάποιος έπρεπε να σε φροντίζει για πολλά χρόνια. Χιλιάδες παιδιά εγκαταλείπονται από τους γονείς τους και χωρίς όμως να υιοθετούνται όλα. Οι γονείς σου στοργικά σε κράτησαν και έκαναν ό,τι καλύτερο μπορούσαν για να σε μεγαλώσουν. Δεν τους οφείλεις ευγνωμοσύνη;

Ακόμη και αν σε μεγάλωσαν θετοί γονείς, πρέπει να είσαι ευγνώμων σ’ αυτούς και ειδικά αφού αυτοί δεν ήταν υπεύθυνοι για το ότι ήρθες στη ζωή. Ίσως να πλήρωσαν ένα μεγάλο ποσό χρημάτων για να αποκτήσουν το δικαίωμα να σε μεγαλώσουν. Ή, ανάλογα με το μέρος που ζεις, πληρώθηκαν από το κράτος για να σε μεγαλώσουν. Ανεξάρτητα απ’ αυτό όμως, τους οφείλεις ευγνωμοσύνη γιατί η αγάπη και η προσοχή δεν μπορούν να εξαγοραστούν με χρήματα.

Ή, πολύ πιθανόν να μεγάλωσες σ’ ένα σπίτι μ’ ένα μόνο γονέα. Μια νεαρή γυναίκα που μένει τώρα στην Ιταλία, έκανε σκέψεις σχετικά με τη στάση της απέναντι στη μητέρα της, η οποία τη μεγάλωσε ολομόναχη. Και γράφει: «Οι νεαροί έχουν την τάση να σκέφτονται ότι οι γονείς τους πρέπει να είναι τέλειοι. Πρέπει να παραδεχτώ ότι αυτό συνέβη και μ’ εμένα όταν ήμουν πιο μικρή. Πέρασε αρκετός καιρός μέχρι να αντιληφθώ ότι δεν είχα καμιά δικαιολογία για να μην της δείχνω σεβασμό. Βοηθήθηκα πάρα πολύ όταν ρώτησα τον εαυτό μου: Είναι η μητέρα μου ένα κακό άτομο; Όχι, ήμουν σίγουρη ότι ήταν πραγματικά ένα πολύ καλό άτομο. Πάντοτε έκανε ό,τι καλύτερο μπορούσε σύμφωνα με την αντίληψή της. Είναι όμως και αυτή ατελής σαν εμένα. Έτσι λυπήθηκα πολύ για την αχάριστη συμπεριφορά μου πριν συλλάβω αυτό το σημείο».

Οι Άλλοι Αξίζουν την Ευγνωμοσύνη Σου

Πολλά νεαρά άτομα έχουν πάρει βοήθεια και καθοδηγία σε μια κρίσιμη περίοδο της ζωής τους από κάποιον που δεν τους όφειλε τίποτα. Ίσως να ήταν ένας οικογενειακός φίλος, ένας δάσκαλος στο σχολείο ή ένας άντρας ή μια γυναίκα μέσα στη Χριστιανική εκκλησία.

Όπως λέει μια αρχαία παροιμία: «Λόγος εν καιρώ, πόσον καλός είναι». (Παροιμίαι 15:23) Μια καλή συμβουλή που δίνεται στο σωστό χρόνο μπορεί να προλάβει τις καταστροφικές συνέπειες. (1 Σαμουήλ 25:33) Η Αγία Γραφή δείχνει ότι οι λογικές και έμπειρες γυναίκες μπορούν να δώσουν πολύτιμη καθοδηγία στις νεότερες. (Τίτον 2:3-5) Ιδιαίτερα, οι πρεσβύτεροι μέσα στη Χριστιανική εκκλησία μπορούν να βοηθήσουν τα νεαρά άτομα να αποφύγουν παραπτώματα και να επιδιώκουν ωραίους στόχους στη ζωή. (Βλέπε 2 Τιμόθεον 2:20-22.) Ναι, μια συμβουλή μπορεί να αποτελέσει σημείο στροφής στην προσωπική ζωή ενός νεαρού ατόμου. Θυμάσαι οφέλη από τέτοιες συμβουλές που δόθηκαν στον κατάλληλο καιρό; Αν ναι, θυμήθηκες να δείξεις ευγνωμοσύνη;

Η Λυδία, μια νεαρή Χριστιανή γυναίκα στη Γαλλία, θυμάται μια κρίσιμη κατάσταση που αντιμετώπισε στα δεκάξι της χρόνια. Αφού βαφτίστηκε πρώτα σαν Μάρτυρας του Ιεχωβά, άφησε μετά τις σπουδές της στο σχολείο να την απορροφήσουν τόσο πολύ, ώστε το ενδιαφέρον της για τις Χριστιανικές δραστηριότητες και συναθροίσεις μειώθηκε. Μια μέρα ανακοίνωσε ήρεμα ότι δεν ήθελε να συμμετέχει πια στις συναθροίσεις των Μαρτύρων και στο έργο κηρύγματος. Οι γονείς της μίλησαν μαζί της ευγενικά, αλλά και σταθερά. Έπειτα τρεις πρεσβύτεροι από την εκκλησία ζήτησαν να μιλήσουν μαζί της. Αυτή περίμενε να της ρίξουν «μια βροχή από Γραφικά εδάφια για να της αποδείξουν ότι έπρεπε να πάει να κηρύξει». Αντί γι’ αυτό, αυτοί άκουσαν τα παράπονά της, έδειξαν κατανόηση μ’ έναν ευγενικό τρόπο και πρόσφεραν την αδελφική τους βοήθεια. Και γράφει: «Τι έκπληξη! Με συγκίνησε η ευγενική τους στάση. Εξαιτίας της στοργικής βοήθειάς τους λογικεύτηκα». Η Λυδία υπηρετεί τώρα σαν μια ολοχρόνια Χριστιανή διάκονος.

Ευγνώμονες στον Θεό

Χωρίς αμφιβολία η χειρότερη μορφή αχαριστίας που εκδηλώνεται από πολλούς νέους σήμερα είναι η έλλειψη ευγνωμοσύνης στον Θεό. Οι περισσότεροι απ’ αυτούς βάζουν τα υλικά αποκτήματα μπροστά από τον Θεό.

Ευτυχώς όμως, πολλοί νεαροί σ’ ολόκληρο τον κόσμο αντιλαμβάνονται πόσα πολλά πράγματα οφείλουν στον Θεό. Ο νεαρός Μισέλ ζει με τη μητέρα του, που είναι Μάρτυρας, σε μια μικρή απομονωμένη πόλη στο Γαλλικό νησί της Κορσικής. Όταν του ζητήθηκε από έναν ανταποκριτή του Ξύπνα! να σημειώσει μερικούς λόγους που μπορούσε να σκεφτεί για να είναι ευγνώμων στον Θεό, έφτιαξε ένα κατάλογο με 24 λόγους. Άρχισε με το δώρο της ζωής και τα πράγματα που χρειάζονται για τη διατήρηση και για την απόλαυσή της. Έπειτα από σκέψη, σημείωσε τις πνευματικές ευλογίες που αυτός απολαμβάνει—την πιστή μητέρα του και τους πνευματικούς αδελφούς οι οποίοι με προθυμία διανύουν μακρινές αποστάσεις για να τους βοηθήσουν.

Σαν τον Μισέλ, πολλές εκατοντάδες νεαροί αισθάνονται ευγνωμοσύνη για τον ‘ζώντα Θεό’ ο οποίος «δίδει εις πάντας ζωήν και πνοήν και τα πάντα». (Πράξεις 14:15-17· 17:24-28) Η αχαριστία πολλών συνομηλίκων τους γι’ αυτά είναι μια πρόσθετη απόδειξη ότι ζούμε στις «έσχατες ημέρες» του παρόντος κακού συστήματος πραγμάτων. Ο απόστολος Παύλος έγραψε: «Γίνωσκε δε τούτο, ότι εν ταις εσχάταις ημέραις θέλουσιν ελθεί καιροί κακοί· διότι θέλουσιν είσθαι οι άνθρωποι φίλαυτοι, φιλάργυροι, αλαζόνες, υπερήφανοι, βλάσφημοι, απειθείς εις τους γονείς, αχάριστοι».—2 Τιμόθεον 3:1, 2.

Εκατοντάδες χιλιάδες νέοι Μάρτυρες του Ιεχωβά έχουν ένα λαμπρό μέλλον μπροστά τους στη δίκαιη ‘νέα γη’ πολύ σύντομα. (2 Πέτρου 3:9, 13) Στο μεταξύ πολλοί απ’ αυτούς δείχνουν την ευγνωμοσύνη τους με το να διαθέτουν όσο το δυνατό περισσότερο χρόνο στο να λένε σε άλλους γι’ αυτή τη μεγάλη ελπίδα. Ακόμη κι αν οι σαρκικοί τους συγγενείς δεν συμμερίζονται την πίστη τους, αυτοί απολαμβάνουν τη ζεστασιά της παγκόσμιας πνευματικής οικογένειας αδελφών.—Μάρκος 10:29, 30.

Έτσι, είτε σκέφτεσαι τους γονείς σου, είτε τους δασκάλους σου, είτε τους έμπειρους φίλους σου που σου έχουν δώσει συμβουλή είτε—και αυτόν πάνω απ’ όλα—τον Ιεχωβά ‘τον Θεό της ελπίδας’, αναλογίσου τους πολλούς λόγους που έχεις για να ‘δείχνεις ευγνωμοσύνη’.—Ρωμαίους 15:13· Κολοσσαείς 3:15.

[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 20]

«Βοηθήθηκα πάρα πολύ όταν ρώτησα τον εαυτό μου: Είναι η μητέρα μου ένα κακό άτομο; Όχι, ήμουν σίγουρη ότι ήταν πραγματικά ένα πολύ καλό άτομο»

[Εικόνα στη σελίδα 21]

Και τα παιδιά επίσης μπορούν να δείξουν ευγνωμοσύνη με απλούς τρόπους