ΠΑΓΙΔΑ
Μέσο ή μηχανισμός για τη σύλληψη ζώου. Συνήθως περιλαμβάνει θηλιά ή ελατήριο που όταν ενεργοποιηθεί αρπάζει, αιχμαλωτίζει ή θανατώνει το ζώο. Κατά κανόνα, η παγίδα είναι κρυμμένη, συγκαλυμμένη ή καμουφλαρισμένη με κάποιον τρόπο, προκειμένου να εξαπατά το θύμα. Συχνά χρησιμοποιείται δόλωμα. Διάφορες εβραϊκές λέξεις αποδίδονται κατά περίπτωση “παγίδα”, “θηλιά” και “δίχτυ”. (Ψλ 141:9, 10) Μολονότι η Αγία Γραφή δεν περιγράφει λεπτομερώς τι είδους παγίδες και θηλιές χρησιμοποιούνταν στην αρχαιότητα για να συλλαμβάνονται ζώα, περικοπές όπως τα εδάφια Ιώβ 18:8-10· Ψαλμός 10:9· 140:5 και Ιερεμίας 18:22 παρέχουν μια γενική ιδέα του τρόπου με τον οποίο χρησιμοποιούνταν κάποιες από αυτές. Για πληροφορίες αναφορικά με την κατασκευή και τη χρήση τους, βλέπε ΚΥΝΗΓΙ ΚΑΙ ΨΑΡΕΜΑ· ΚΥΝΗΓΟΣ ΠΟΥΛΙΩΝ.
Μεταφορική ή Παραβολική Χρήση. Εφόσον οι παγίδες και οι θηλιές αιχμαλωτίζουν, βλάπτουν ή θανατώνουν τα ζώα που συλλαμβάνουν, μπορούν να εξεικονίζουν αιτίες απώλειας της ελευθερίας ή συμφοράς, ολέθρου και θανάτου. Παραδείγματος χάρη, όταν ο Μωυσής εξήγγειλε την έλευση μιας σφοδρής πληγής ακρίδων στην Αίγυπτο, οι υπηρέτες του Φαραώ ρώτησαν: «Ως πότε θα μας γίνεται αυτός ο άνθρωπος παγίδα;» (Εξ 10:7) Όλες οι προηγούμενες πληγές είχαν επέλθει κατόπιν εξαγγελίας του Μωυσή, επομένως αυτός είχε γίνει παγίδα, δηλαδή αιτία συμφοράς ή ολέθρου, για τους Αιγυπτίους. Για να μην πέσουν οι Ισραηλίτες στην παγίδα της ειδωλολατρίας, ο Ιεχωβά τούς προειδοποίησε επανειλημμένα να μην επιτρέψουν στους Χαναναίους να παραμείνουν στην Υποσχεμένη Γη. (Εξ 23:32, 33· 34:12· Δευ 7:16, 25· Ιη 23:13) Η ειδωλολατρία αποτελούσε παγίδα, μια ύπουλη αιτία συμφοράς για τους Ισραηλίτες, διότι κατέληγε σε απώλεια της εύνοιας και της προστασίας του Ιεχωβά και είχε ως αποτέλεσμα να καταδυναστεύονται και να υποδουλώνονται από τους εχθρούς τους. Ήταν επίσης απατηλή, εφόσον τους δελέαζε με το πρόσχημα ότι έφερνε οφέλη και απολαύσεις. (Κρ 2:2, 3, 11-16· 8:27) Παρόμοια, ο Βασιλιάς Σαούλ χρησιμοποίησε την κόρη του τη Μιχάλ σε ένα δόλιο σχέδιο, λέγοντας: «Θα του τη δώσω [του Δαβίδ] για να του γίνει παγίδα». (1Σα 18:21) Ο Σαούλ έλπιζε ενδόμυχα ότι ο Δαβίδ θα έχανε τη ζωή του στο ριψοκίνδυνο εγχείρημα που απαιτούνταν να κάνει προκειμένου να εξασφαλίσει εκατό ακροβυστίες Φιλισταίων και να τις δώσει στο βασιλιά αντί για «γαμήλιο τίμημα».—1Σα 18:25.
Άλλο χαρακτηριστικό των παγίδων για το οποίο γίνεται νύξη με μεταφορικούς όρους είναι η ταχύτητα με την οποία λειτουργούν, καθώς καταλαμβάνουν το θύμα εξ απροόπτου. Η πτώση της Βαβυλώνας στους Μήδους και στους Πέρσες, λόγου χάρη, επήλθε τόσο αιφνιδιαστικά και απρόσμενα ώστε ήταν σαν να την είχε πιάσει ο Ιεχωβά σε παγίδα ή θηλιά.—Ιερ 50:24· παράβαλε Λου 21:34, 35.
Ο καθένας πρέπει να εξετάζει με μεγάλη προσοχή και περίσκεψη το τι ευχή κάνει ή τι εγγυάται να πράξει, για να μη βρεθεί παγιδευμένος σε μια κατάσταση από την οποία ίσως είναι δύσκολο ή ουσιαστικά αδύνατο να απεμπλακεί. (Παρ 6:1-3· 20:25) Η συντροφιά με θυμώδη άνθρωπο μπορεί να κάνει κάποιον όμοιό του. Αυτό αποτελεί παγίδα, διότι οδηγεί σε φιλονικίες, καταστροφικές συνέπειες και αμαρτία. (Παρ 22:24, 25· παράβαλε 1Κο 15:33.) Από την άλλη πλευρά, ο φόβος του Θεού και ο αγώνας για προσκόλληση στην οδό Του βοηθούν τον σοφό να μη δελεαστεί να αδικοπραγήσει (παραδείγματος χάρη, να μπλεχτεί με πόρνες), πράγμα που θα μπορούσε να γίνει θανατηφόρα παγίδα.—Παρ 13:14· 14:27· παράβαλε 5:3-8· 7:21-23.
Τον πρώτο αιώνα Κ.Χ. μερικοί Χριστιανοί ελκύστηκαν από τη σαγήνη του πλούτου και έπεσαν σε παγίδα που επέφερε πνευματική καταστροφή. (1Τι 6:9, 10) Άλλοι αναφέρεται ότι έπεσαν στην «παγίδα του Διαβόλου». Αυτό προφανώς σημαίνει ότι παροδηγήθηκαν και παρέκκλιναν από την αλήθεια, με αποτέλεσμα να γίνουν θύματα του Αντιδίκου. Ο Τιμόθεος έλαβε την παρότρυνση να διδάσκει αυτούς τους ανθρώπους με πραότητα ώστε να συνέλθουν και να μετανοήσουν, για να ελευθερωθούν από την παγίδα του Διαβόλου.—2Τι 2:23-26· παράβαλε 1Τι 1:3, 4· Τιτ 3:9.
Αν και το να προσπαθούν οι μηχανορράφοι να παγιδέψουν κάποιον αθώο είναι κάτι συνηθισμένο, ο Ιεχωβά μπορεί να αντιστρέψει τα πράγματα και να «βρέξει πάνω στους πονηρούς παγίδες, φωτιά και θειάφι». (Ψλ 11:6) Μπορεί να τους παγιδέψει, αποκόπτοντας κάθε μέσο διαφυγής, και κατόπιν να εκτελέσει κρίση εναντίον τους.—Παράβαλε 1Θε 5:1-3.