-
Όταν ο Άνθρωπος Ήταν με τον Θεό στον ΠαράδεισοΟ «Αιώνιος Σκοπός» τον Θεού θριαμβεύει Τώρα για το Καλό του Άνθρωπου
-
-
4. (α) Πώς θα μπορούσε ορθώς να ονομασθή ο πρώτος υιός του Θεού ως προς τη δημιουργία και τη θεία οικογένεια; (β) Πώς η «σοφία» ομιλεί αφ’ εαυτής στις Παροιμίες 8:22-31.
4 Ποιος ήταν ο πρώτος πνευματικός υιός, τον οποίον εδημιούργησε ο Θεός; Αυτός, λόγω της προτεραιότητός του, ορθά θα εκαλείτο η αρχή της κτίσεως του Θεού. Επειδή αυτός ήταν το πρώτο μέλος της ουρανίου οικογενείας του Θεού, θα μπορούσε επίσης να κληθή «πρωτότοκος πάσης κτίσεως.» Ο συλλογισμός μας σ’ αυτό εδώ, μας υπενθυμίζει εκείνο που λέγεται στο όγδοο κεφάλαιο του βιβλίου των Παροιμιών, όπου η θεία σοφία παριστάνεται σαν ένα πρόσωπο που μιλεί για τον εαυτό του. Βέβαια, στο πρωτότυπο Εβραϊκό κείμενο των Παροιμιών η λέξις «σοφία» (χακμάχ) είναι θηλυκού γένους και χαρακτηρίζεται σαν ένα θηλυκό πρόσωπο. (Παροιμίαι 8:1-4) Φυσικά, η θεία σοφία δεν έχει καμμιά ξεχωριστή ύπαρξι από τον Θεό. Η σοφία πάντοτε υπήρχε σ’ Αυτόν και γι’ αυτό δεν δημιουργήθηκε. Γι’ αυτόν τον λόγον ενδιαφέρει ν’ ακούσωμε πώς η σοφία ομιλεί για τον εαυτόν της σαν ένα θηλυκού γένους πρόσωπο, ειδικά όταν προχωρή και λέγη:
«Ο Κύριος [Εβραιστί: ΓΧΒΧ, ΠΙΠΙ’] με εδημιούργησε ως την αρχή των οδών αυτού, το πρώτον των έργων αυτού από την αρχή. Προ του αιώνος με έχρισεν, απ’ αρχής, από των αρχαιοτάτων χρόνων της γης. Εγεννήθην ότε δεν ήσαν αι άβυσσοι, ότε δεν υπήρχον αι πηγαί αι αναδρύουσαι ύδατα· πριν τα όρη θεμελιωθώσι, προ των λόφων, εγώ εγεννήθην· ενώ δεν είχεν έτι κάμει την ξηράν, ούτε κορυφάς χωμάτων της οικουμένης. Ότε ητοίμαζε τους ουρανούς, εγώ ήμην εκεί ότε περιέγραψε καμάραν υπεράνω του προσώπου της αβύσσου· ότε εστερέωνε τον αιθέρα επάνω· ότε ωχύρωνε τας πηγάς της αβύσσου· ότε επέβαλλε τον νόμον αυτού εις την θάλασσαν, να μη παραβώσι τα ύδατα το πρόσταγμα αυτού· ότε διέταττε τα θεμέλια της γης· τότε ήμην πλησίον αυτού δημιουργούσα· και εγώ ήμην καθ’ ημέραν η τρυφή αυτού, εφραινομένη πάντοτε ενώπιον αυτού, ευφραινομένη εις την οικουμένην, την γην αυτού· και η τρυφή μου ήτο μετά των υιών των ανθρώπων.»—Παροιμίαι 8:22-31, Μετάφρασις Ραββίνου Ισαάκ Λήσερ, 1853.
5. Γιατί οι Ιουδαίοι, ηγέται διερωτώνται πώς αυτά τα λόγια των Παροιμιών εφαρμόσθηκαν στην Εποχή μας;
5 Οι Ιουδαίοι ηγέται ενδιαφέρονται για την εφαρμογή που μπορεί να γίνη στα ανωτέρω Γραφικά εδάφια. Στην έκδοσι Σονσίνο των Παροιμιών το 1945, διαβάζομε στην υποσημείωσι αυτού του μέρους: «Για τον Ιουδαίο αναγνώστη αυτή η ερμηνεία έχει πολύ σπουδαιότητα λόγω της Χριστολογικής χρήσεως αυτού του μέρους που γίνεται από τους πρώτους Πατέρας της Εκκλησίας.a Οπωσδήποτε, το εδάφιο Παροιμίαι 8:22 ομιλεί για κάτι ως δημιουργημένο ως την αρχή των οδών του Ιεχωβά Θεού, ως «το πρώτον των έργων αυτού από την αρχή.» Μια ‘δημιουργημένη’ σοφία!
-
-
Όταν ο Άνθρωπος Ήταν με τον Θεό στον ΠαράδεισοΟ «Αιώνιος Σκοπός» τον Θεού θριαμβεύει Τώρα για το Καλό του Άνθρωπου
-
-
a Βλέπε Βιβλίον Τερτυλλιανού «Εναντίον Πραξέου.» Εκεί, στο κεφάλαιον 7 λέγει: «Ο Υιός Ομοίως αναγνωρίζει τον Πατέρα ομιλώντας στο δικό του πρόσωπο, με το όνομα Σοφία: Ο ΚΥΡΙΟΣ με έπλασε ως την αρχήν των οδών αυτού.’» Βλέπε επίσης σχόλια στις Παροιμίες 8:22 υπό Ιουστίνου Μάρτυρος, Ειρηναίου, Αθηναγόρα, Θεοφίλου της Αντιοχείας, Κλήμεντος της Αλεξανδρείας, Κυπριανού (Πραγματείαι) Ωριγένους («Αρχαί») Διονυσίου και Λακταντίου.
-