Αιώνια Ζωή στη Γη​—Θεόδοτη Ελπίδα

«Η δημιουργία υποτάχθηκε στη ματαιότητα . . . με βάση την ελπίδα».​—ΡΩΜ. 8:20.

1, 2. (α) Γιατί είναι σημαντική για εμάς η ελπίδα της αιώνιας ζωής στη γη; (β) Γιατί είναι δύσπιστοι πολλοί όσον αφορά την προοπτική της αιώνιας ζωής στη γη;

ΙΣΩΣ θυμάστε τη χαρά που νιώσατε όταν πρωτοακούσατε ότι, στο εγγύς μέλλον, οι άνθρωποι δεν θα γερνούν ούτε θα πεθαίνουν πια, αλλά θα ζουν για πάντα στη γη. (Ιωάν. 17:3· Αποκ. 21:3, 4) Πιθανότατα μεταδίδετε με χαρά αυτή τη Γραφική ελπίδα σε άλλους. Εξάλλου, η ελπίδα της αιώνιας ζωής αποτελεί ουσιώδη πτυχή των καλών νέων τα οποία κηρύττουμε. Διαμορφώνει δε την όλη στάση μας απέναντι στη ζωή.

² Ως επί το πλείστον, οι θρησκείες του Χριστιανικού κόσμου έχουν αγνοήσει την ελπίδα της αιώνιας ζωής στη γη. Μολονότι η Αγία Γραφή διδάσκει ότι η ψυχή πεθαίνει, η πλειονότητα των εκκλησιών του Χριστιανικού κόσμου διδάσκουν την αντιγραφική δοξασία ότι ο άνθρωπος έχει αθάνατη ψυχή, η οποία συνεχίζει να ζει στο πνευματικό βασίλειο μετά θάνατον. (Ιεζ. 18:20) Γι’ αυτόν το λόγο, πολλοί είναι δύσπιστοι όσον αφορά την προοπτική της αιώνιας ζωής στη γη. Επομένως, θα μπορούσαμε να ρωτήσουμε: Υποστηρίζει πράγματι η Γραφή αυτή την ελπίδα; Αν ναι, πότε την αποκάλυψε ο Θεός για πρώτη φορά στους ανθρώπους;

«Υποτάχθηκε στη Ματαιότητα . . . με Βάση την Ελπίδα»

 3. Πώς έγινε ο σκοπός του Θεού για τον άνθρωπο φανερός από την αρχή της ανθρώπινης ιστορίας;

³ Ο σκοπός του Ιεχωβά για την ανθρωπότητα έγινε φανερός από την αρχή κιόλας της ανθρώπινης ιστορίας. Ο Θεός έδειξε καθαρά ότι ο Αδάμ θα ζούσε για πάντα αν ήταν υπάκουος. (Γέν. 2:9, 17· 3:22) Αναμφίβολα, οι πρώτοι απόγονοι του Αδάμ έμαθαν για την πτώση του ανθρώπου από την τελειότητα, όπως επιβεβαιωνόταν άλλωστε από ορατές αποδείξεις. Η είσοδος του κήπου της Εδέμ ήταν αποκλεισμένη, οι δε άνθρωποι γερνούσαν και πέθαιναν. (Γέν. 3:23, 24) Με την πάροδο του χρόνου, η διάρκεια της ζωής του ανθρώπου μειώθηκε. Ο Αδάμ έζησε 930 χρόνια. Ο Σημ, που επέζησε από τον Κατακλυσμό, έζησε μόνο 600 χρόνια, ενώ ο γιος του ο Αρφαξάδ 438 χρόνια. Ο πατέρας του Αβραάμ, ο Θάρα, έζησε 205 χρόνια. Η διάρκεια της ζωής του Αβραάμ ήταν 175 χρόνια, του γιου του τού Ισαάκ 180 χρόνια και του Ιακώβ 147 χρόνια. (Γέν. 5:5· 11:10-13, 32· 25:7· 35:28· 47:28) Πολλοί άνθρωποι πρέπει να είχαν καταλάβει τι σήμαινε αυτή η μείωση​—η προοπτική της αιώνιας ζωής είχε χαθεί! Είχαν λόγους να ελπίζουν στην αποκατάσταση αυτής της προοπτικής;

 4. Ποια βάση είχαν οι πιστοί άνθρωποι του παρελθόντος για να πιστεύουν ότι ο Θεός θα αποκαθιστούσε τις ευλογίες που είχε χάσει ο Αδάμ;

⁴ Ο Λόγος του Θεού λέει: «Η [ανθρώπινη] δημιουργία υποτάχθηκε στη ματαιότητα . . . με βάση την ελπίδα». (Ρωμ. 8:20) Ποια ελπίδα; Η πρώτη κιόλας προφητεία της Αγίας Γραφής έκανε λόγο για ένα «σπέρμα» που επρόκειτο να “πλήξει το φίδι στο κεφάλι”. (Διαβάστε Γένεση 3:1-5, 15) Η υπόσχεση για αυτό το Σπέρμα έδινε στους πιστούς ανθρώπους μια βάση για να ελπίζουν ότι ο Θεός δεν θα εγκατέλειπε το σκοπό που είχε για την ανθρωπότητα. Παρείχε σε ανθρώπους όπως ο Άβελ και ο Νώε λόγο για να πιστεύουν ότι ο Θεός θα αποκαθιστούσε τις ευλογίες που είχε χάσει ο Αδάμ. Εκείνοι ίσως είχαν συνειδητοποιήσει ότι το “πλήγμα στη φτέρνα του σπέρματος” θα περιλάμβανε την έκχυση αίματος.​—Γέν. 4:4· 8:20· Εβρ. 11:4.

 5. Τι δείχνει ότι ο Αβραάμ είχε πίστη στην ανάσταση;

⁵ Σκεφτείτε τον Αβραάμ. Όταν δοκιμάστηκε, ο Αβραάμ «ουσιαστικά πρόσφερε τον Ισαάκ, . . . το μονογενή του γιο». (Εβρ. 11:17) Γιατί ήταν διατεθειμένος να κάνει κάτι τέτοιο; (Διαβάστε Εβραίους 11:19) Επειδή πίστευε στην ανάσταση! Η πίστη του Αβραάμ στην ανάσταση ήταν βάσιμη. Άλλωστε, ο Ιεχωβά είχε αναζωογονήσει τις αναπαραγωγικές του δυνάμεις, δίνοντας τη δυνατότητα στον ίδιο και στη σύζυγό του τη Σάρρα να αποκτήσουν γιο στα γηρατειά τους. (Γέν. 18:10-14· 21:1-3· Ρωμ. 4:19-21) Ο Αβραάμ είχε επίσης την υπόσχεση του Ιεχωβά. Ο Θεός τού είχε πει: «Μέσω του Ισαάκ θα είναι αυτό που θα αποκληθεί σπέρμα σου». (Γέν. 21:12) Επομένως, ο Αβραάμ είχε ισχυρούς λόγους για να αναμένει ότι ο Θεός θα ανάσταινε τον Ισαάκ.

6, 7. (α) Ποια διαθήκη σύναψε ο Ιεχωβά με τον Αβραάμ; (β) Πώς παρείχε ελπίδα για την ανθρωπότητα η υπόσχεση του Ιεχωβά στον Αβραάμ;

⁶ Λόγω της εξαιρετικής πίστης του Αβραάμ, ο Ιεχωβά σύναψε διαθήκη μαζί του όσον αφορά τους απογόνους του, ή αλλιώς το “σπέρμα” του. (Διαβάστε Γένεση 22:18) Το πρωτεύον μέρος του “σπέρματος” αποδείχτηκε ότι ήταν ο Ιησούς Χριστός. (Γαλ. 3:16) Ο Ιεχωβά είχε πει στον Αβραάμ ότι το «σπέρμα» του επρόκειτο να πληθυνθεί «σαν τα άστρα των ουρανών και σαν τους κόκκους της άμμου στην ακρογιαλιά»​—αριθμός τον οποίο ο Αβραάμ δεν μπορούσε να γνωρίζει. (Γέν. 22:17) Ωστόσο, αργότερα αυτός ο αριθμός αποκαλύφτηκε. Ο Ιησούς Χριστός και οι 144.000, οι οποίοι θα κυβερνήσουν μαζί του στη Βασιλεία του, απαρτίζουν το «σπέρμα». (Γαλ. 3:29· Αποκ. 7:4· 14:1) Η Μεσσιανική Βασιλεία αποτελεί το μέσο με το οποίο «όλα τα έθνη της γης . . . θα φέρουν ευλογία στον εαυτό τους».

⁷ Ο Αβραάμ δεν θα μπορούσε να είχε κατανοήσει την πλήρη σημασία της διαθήκης την οποία είχε συνάψει μαζί του ο Ιεχωβά. Εντούτοις, «περίμενε την πόλη που έχει πραγματικά θεμέλια», λέει η Γραφή. (Εβρ. 11:10) Αυτή η πόλη είναι η Βασιλεία του Θεού. Για να λάβει ευλογίες υπό αυτή τη Βασιλεία, ο Αβραάμ θα χρειαστεί να έρθει ξανά στη ζωή. Η αιώνια ζωή στη γη θα γίνει εφικτή για εκείνον μέσω της ανάστασης. Θα γίνει επίσης εφικτή για όσους θα επιζήσουν από τον Αρμαγεδδώνα και για όσους θα εγερθούν από τους νεκρούς.​—Αποκ. 7:9, 14· 20:12-14.

«Το Πνεύμα με Πιέζει»

8, 9. Γιατί το βιβλίο του Ιώβ δεν είναι απλώς μια αφήγηση για τις δοκιμασίες ενός ανθρώπου;

⁸ Στη χρονική περίοδο που μεσολάβησε ανάμεσα στο δισέγγονο του Αβραάμ, τον Ιωσήφ, και στον προφήτη Μωυσή, έζησε ένας άνθρωπος που λεγόταν Ιώβ. Το ομώνυμο Γραφικό βιβλίο, το οποίο πιθανώς συνέταξε ο Μωυσής, εξηγεί γιατί επέτρεψε ο Ιεχωβά να υποφέρει ο Ιώβ και ποια ήταν η έκβαση για εκείνον. Ωστόσο, το βιβλίο του Ιώβ δεν είναι απλώς μια αφήγηση για τις δοκιμασίες ενός ανθρώπου​—εστιάζει την προσοχή σε ζητήματα παγκόσμιας σπουδαιότητας. Το βιβλίο παρέχει ενόραση στο δίκαιο τρόπο με τον οποίο ασκεί ο Ιεχωβά την κυριαρχία του και αποκαλύπτει ότι τόσο η ακεραιότητα όσο και οι προοπτικές όλων των επίγειων υπηρετών του Θεού για ζωή σχετίζονται με το ζήτημα που εγέρθηκε στην Εδέμ. Αν και ο Ιώβ δεν κατανοούσε αυτό το ζήτημα, δεν άφησε τους τρεις φίλους του να τον κάνουν να πιστέψει ότι είχε αποτύχει ως τηρητής ακεραιότητας. (Ιώβ 27:5) Αυτό θα πρέπει να ενισχύσει την πίστη μας και να μας βοηθήσει να συνειδητοποιήσουμε ότι μπορούμε να διατηρήσουμε την ακεραιότητά μας και να υποστηρίζουμε την κυριαρχία του Ιεχωβά.

⁹ Αφού σταμάτησαν να μιλούν οι τρεις δήθεν παρηγορητές του Ιώβ, «ο Ελιού, ο γιος του Βαραχήλ του Βουζίτη, αποκρίθηκε». Τι τον υποκίνησε να μιλήσει; «Έχω γεμίσει λόγια», είπε. «Το πνεύμα με πιέζει μέσα στην κοιλιά μου». (Ιώβ 32:5, 6, 18) Μολονότι τα θεόπνευστα λόγια του Ελιού εκπληρώθηκαν με την αποκατάσταση του Ιώβ, είναι γεμάτα νόημα και για άλλους επίσης. Παρέχουν ελπίδα για όλους τους τηρητές ακεραιότητας.

10. Τι δείχνει ότι το άγγελμα του Ιεχωβά προς κάποιο άτομο έχει μερικές φορές ευρύτερη εφαρμογή στην ανθρωπότητα γενικά;

¹⁰ Μερικές φορές ο Ιεχωβά δίνει σε κάποιο άτομο ένα άγγελμα το οποίο έχει ευρύτερη εφαρμογή και στην ανθρωπότητα γενικά. Αυτό μπορεί να φανεί από την προφητεία του Δανιήλ που αφορούσε το όνειρο του Βαβυλώνιου Βασιλιά Ναβουχοδονόσορα σχετικά με ένα τεράστιο δέντρο που είχε κοπεί. (Δαν. 4:10-27) Μολονότι αυτό το όνειρο είχε μια εκπλήρωση στην περίπτωση του Ναβουχοδονόσορα, έστρεφε την προσοχή σε κάτι πολύ μεγαλύτερο. Υποδείκνυε ότι η θεϊκή κυριαρχία επί της γης, όπως εκφραζόταν μέσω μιας βασιλείας στη γραμμή του Βασιλιά Δαβίδ, θα ερχόταν και πάλι στο προσκήνιο έπειτα από μια περίοδο 2.520 ετών, η οποία άρχισε το 607 Π.Κ.Χ.a Η κυριαρχία του Θεού επί της γης άρχισε να ασκείται και πάλι με την ενθρόνιση του Ιησού Χριστού ως ουράνιου Βασιλιά το έτος 1914. Φανταστείτε πώς θα εκπληρώσει σύντομα η διακυβέρνηση της Βασιλείας τις προσδοκίες της υπάκουης ανθρωπότητας!

«Ας Απαλλαχτεί από το να Κατεβεί στο Λάκκο!»

11. Τι έδειχναν για τον Θεό τα λόγια του Ελιού;

¹¹ Αποκρινόμενος στον Ιώβ, ο Ελιού κάνει λόγο για κάποιον “αγγελιοφόρο, κάποιον εκπρόσωπο, έναν στους χίλιους, για να αναγγείλει στον άνθρωπο την ευθύτητά του”. Τι θα συμβεί αν αυτός ο αγγελιοφόρος «απευθύνει ικεσία στον Θεό για να ευαρεστηθεί σε αυτόν»; Ο Ελιού αναφέρει: «Τότε [ο Θεός] τον ευνοεί και λέει: “Ας απαλλαχτεί από το να κατεβεί στο λάκκο! Βρήκα λύτρο! Ας γίνει η σάρκα του πιο δροσερή από ό,τι στη νεότητά του, ας επιστρέψει στις ημέρες του νεανικού του σφρίγους”». (Ιώβ 33:23-26) Αυτά τα λόγια έδειχναν ότι ο Θεός ήταν πρόθυμος να δεχτεί «λύτρο», ή αλλιώς «κάλυμμα», για χάρη των μετανοημένων ανθρώπων.​—Ιώβ 33:24, υποσ. στη ΜΝΚ.

12. Ποια ελπίδα για την ανθρωπότητα γενικά αντανακλούν τα λόγια του Ελιού;

¹² Ο Ελιού πιθανότατα δεν κατανοούσε την πλήρη σημασία του λύτρου, όπως συνέβαινε και με διάφορους προφήτες οι οποίοι δεν κατανοούσαν από κάθε άποψη όλα όσα έγραφαν. (Δαν. 12:8· 1 Πέτρ. 1:10-12) Εντούτοις, τα λόγια του αντανακλούν την ελπίδα ότι κάποια ημέρα ο Θεός θα δεχόταν ένα λύτρο και θα απελευθέρωνε τον άνθρωπο από τη διαδικασία της γήρανσης και το θάνατο. Τα λόγια του Ελιού παρουσίαζαν την υπέροχη προοπτική της αιώνιας ζωής. Το βιβλίο του Ιώβ δείχνει επίσης ότι θα υπάρξει ανάσταση.​—Ιώβ 14:14, 15.

13. Ποιο νόημα διακρίνουν οι Χριστιανοί στα λόγια του Ελιού;

¹³ Σήμερα, τα λόγια του Ελιού εξακολουθούν να έχουν νόημα για εκατομμύρια Χριστιανούς οι οποίοι ελπίζουν να επιζήσουν από την καταστροφή του παρόντος συστήματος πραγμάτων. Οι ηλικιωμένοι επιζώντες θα επιστρέψουν στις ημέρες του νεανικού τους σφρίγους. (Αποκ. 7:9, 10, 14-17) Επιπλέον, οι πιστοί ευφραίνονται με την προοπτική να δουν τους αναστημένους να έχουν αποκατασταθεί όπως ήταν στις ημέρες της νεότητάς τους. Βέβαια, τόσο η αθανασία στον ουρανό για τους χρισμένους Χριστιανούς όσο και η αιώνια ζωή στη γη για τα «άλλα πρόβατα» του Ιησού εξαρτώνται από την άσκηση πίστης στη λυτρωτική θυσία του Χριστού.​—Ιωάν. 10:16· Ρωμ. 6:23.

Ο Θάνατος Καταπίνεται από το Πρόσωπο της Γης

14. Τι δείχνει ότι οι Ισραηλίτες χρειάζονταν κάτι επιπλέον του Μωσαϊκού Νόμου για να τρέφουν την ελπίδα της αιώνιας ζωής;

¹⁴ Οι απόγονοι του Αβραάμ έγιναν ανεξάρτητο έθνος όταν σύναψαν με τον Θεό σχέση διαθήκης. Όταν ο Ιεχωβά τούς έδωσε το Νόμο, δήλωσε: «Πρέπει να τηρείτε τα νομοθετήματά μου και τις δικαστικές αποφάσεις μου, τα οποία αν εκτελεί ο άνθρωπος, θα ζήσει μέσω αυτών». (Λευιτ. 18:5) Εφόσον, όμως, δεν μπορούσαν να ανταποκρίνονται πλήρως στις τέλειες διατάξεις του Νόμου, οι Ισραηλίτες καταδικάζονταν από το Νόμο και χρειάζονταν απαλλαγή από αυτή την καταδίκη.​—Γαλ. 3:13.

15. Για ποια μελλοντική ευλογία έγραψε ο Δαβίδ υπό θεϊκή έμπνευση;

¹⁵ Μετά τον Μωυσή, ο Ιεχωβά ενέπνευσε και άλλους Βιβλικούς συγγραφείς να μνημονεύσουν την ελπίδα της αιώνιας ζωής. (Ψαλμ. 21:4· 37:29) Παραδείγματος χάρη, ο ψαλμωδός Δαβίδ ολοκλήρωσε έναν ψαλμό σχετικά με την ενότητα των αληθινών λάτρεων στη Σιών με τα εξής λόγια: «Εκεί διέταξε ο Ιεχωβά να υπάρχει η ευλογία, ναι, ζωή στον αιώνα».​—Ψαλμ. 133:3.

16. Μέσω του Ησαΐα, τι υποσχέθηκε ο Ιεχωβά για το μέλλον “όλης της γης”;

¹⁶ Ο Ιεχωβά ενέπνευσε τον Ησαΐα να προφητεύσει για την αιώνια ζωή στη γη. (Διαβάστε Ησαΐας 25:7, 8) Σαν αποπνικτικό «περικάλυμμα»​—ένα βαρύ σκέπασμα—​η αμαρτία και ο θάνατος έχουν επιβάλει ασφυκτικό κλοιό στην ανθρωπότητα. Ο Ιεχωβά διαβεβαιώνει το λαό του ότι θα καταπιεί, δηλαδή θα αφαιρέσει, την αμαρτία και το θάνατο «από όλη τη γη».

17. Ποιος προφητικός ρόλος του Μεσσία ανοίγει το δρόμο για την αιώνια ζωή;

¹⁷ Σκεφτείτε επίσης τη διαδικασία που όριζε ο Μωσαϊκός Νόμος αναφορικά με το κατσίκι για τον Αζαζήλ. Μία φορά το χρόνο, στην Ημέρα της Εξιλέωσης, ο αρχιερέας “έθετε και τα δυο του χέρια πάνω στο κεφάλι του ζωντανού κατσικιού και ομολογούσε πάνω σε αυτό όλα τα σφάλματα των γιων του Ισραήλ και τα έβαζε πάνω στο κεφάλι του κατσικιού, και το κατσίκι μετέφερε πάνω του όλα τα σφάλματά τους μέσα σε ερημική γη”. (Λευιτ. 16:7-10, 21, 22) Ο Ησαΐας προείπε την έλευση του Μεσσία, ο οποίος θα έπαιζε παρόμοιο ρόλο και θα βάσταζε «αρρώστιες», «πόνους» και «την αμαρτία πολλών», ανοίγοντας έτσι το δρόμο για την αιώνια ζωή.​—Διαβάστε Ησαΐας 53:4-6, 12.

18, 19. Ποια ελπίδα τονίζεται στα εδάφια Ησαΐας 26:19 και Δανιήλ 12:13;

¹⁸ Μέσω του Ησαΐα, ο Ιεχωβά είπε στο λαό του τον Ισραήλ: «Οι νεκροί σου θα ζήσουν. Τα πτώματά μας θα εγερθούν. Ξυπνήστε και κραυγάστε χαρούμενα, εσείς που κατοικείτε στο χώμα! Διότι η δροσιά σου είναι σαν τη δροσιά στις μολόχες και η γη θα αφήσει να πέσουν με γέννα ακόμη και εκείνοι που βρίσκονται ανίσχυροι στο θάνατο». (Ησ. 26:19) Οι Εβραϊκές Γραφές παρουσιάζουν ξεκάθαρα την ελπίδα της ανάστασης και της ζωής στη γη. Για παράδειγμα, όταν ο Δανιήλ ήταν σχεδόν 100 χρονών, ο Ιεχωβά τον διαβεβαίωσε: «Θα αναπαυτείς, αλλά θα σηκωθείς για τον κλήρο σου στο τέλος των ημερών».​—Δαν. 12:13.

¹⁹ Λόγω της ελπίδας της ανάστασης, η Μάρθα μπορούσε να πει στον Ιησού αναφορικά με το νεκρό αδελφό της: «Ξέρω ότι θα εγερθεί στην ανάσταση, την τελευταία ημέρα». (Ιωάν. 11:24) Μήπως οι διδασκαλίες του Ιησού και τα θεόπνευστα συγγράμματα των μαθητών του άλλαξαν αυτή την ελπίδα; Εξακολουθεί να είναι η αιώνια ζωή στη γη η ελπίδα την οποία προσφέρει ο Ιεχωβά στην ανθρωπότητα; Θα εξετάσουμε τις απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα στο επόμενο άρθρο.

[Υποσημείωση]

Μπορείτε να Εξηγήσετε;

• Με βάση ποια ελπίδα «υποτάχθηκε στη ματαιότητα» η ανθρώπινη δημιουργία;

• Τι δείχνει ότι ο Αβραάμ είχε πίστη στην ανάσταση;

• Ποια ελπίδα αντανακλούν για την ανθρωπότητα τα λόγια του Ελιού προς τον Ιώβ;

• Πώς τονίζουν οι Εβραϊκές Γραφές την ελπίδα της ανάστασης και της αιώνιας ζωής στη γη;

[Εικόνα στη σελίδα 5]

Τα λόγια του Ελιού προς τον Ιώβ αντανακλούν την ελπίδα ότι ο άνθρωπος θα απελευθερωθεί από τη διαδικασία της γήρανσης και το θάνατο

[Εικόνα στη σελίδα 6]

Ο Δανιήλ έλαβε τη διαβεβαίωση ότι “θα σηκωνόταν για τον κλήρο του στο τέλος των ημερών”