Διδάσκεστε Εσείς από τον Μεγάλο Εκπαιδευτή Μας;
«ΣΠΟΥΔΑΣΑ πέντε χρόνια στη Νομική Σχολή ενός από τα καλύτερα πανεπιστήμια της Ισπανίας», εξηγεί ο Χούλιο. «Αλλά αυτά που έμαθα όταν άρχισα να μελετάω την Αγία Γραφή ήταν κατά πολύ ανώτερα. Το πανεπιστήμιο με δίδαξε πώς να μελετάω· η Αγία Γραφή με δίδαξε πώς να ζω».
Μέσω της Αγίας Γραφής έχουμε πρόσβαση στις σκέψεις του Θεού, στις αρχές του και στις οδηγίες του. Οι Γραφές περιγράφουν τον Ιεχωβά ως τον ‘Μεγάλο Εκπαιδευτή’ επειδή αυτός είναι ο καλύτερος δάσκαλος σε όλο το σύμπαν. (Ησαΐας 30:20, ΜΝΚ) Κατά γράμμα, το εβραϊκό κείμενο Τον ονομάζει «εκπαιδευτές»—πληθυντικός που υποδηλώνει εξοχότητα. Αυτό θα πρέπει να μας υπενθυμίζει ότι το να διδασκόμαστε από τον Ιεχωβά είναι κατά πολύ ανώτερο από το να μελετάμε υπό την επίβλεψη οποιουδήποτε άλλου δασκάλου.
Πρακτική Σοφία από τον Ιεχωβά
Γιατί είναι η θεϊκή διδασκαλία τόσο ωφέλιμη; Πρώτα-πρώτα, λόγω του ανεκτίμητου περιεχομένου της. Η διδασκαλία του Ιεχωβά μάς δίνει ‘πρακτική σοφία’. Επιπλέον, η θεόδοτη σοφία «ζωοποιεί» εκείνους που τη θέτουν σε εφαρμογή.—Παροιμίαι 3:21, 22, ΜΝΚ· Εκκλησιαστής 7:12.
Ο συνθέτης του Ψαλμού 119 συνειδητοποίησε ότι η σοφία του Ιεχωβά τον είχε περιφρουρήσει σε όλη τη διάρκεια της ζωής του. Για παράδειγμα, αυτός έψαλε: «Ο νόμος του στόματός σου είναι καλήτερος εις εμέ υπέρ χιλιάδας χρυσίου και αργυρίου. Εάν ο νόμος σου δεν ήτο η τρυφή μου, τότε ήθελον χαθή εν τη θλίψει μου. Δια των προσταγμάτων σου με έκαμες σοφώτερον των εχθρών μου· διότι είναι πάντοτε μετ’ εμού. Είμαι συνετώτερος πάντων των διδασκόντων με· διότι τα μαρτύριά σου είναι μελέτη μου».—Ψαλμός 119:72, 92, 98, 99.
Ο ψαλμωδός δεν είναι ο μόνος που θα ‘είχε χαθεί στη θλίψη του’ αν δεν είχε το νόμο του Ιεχωβά. Η Ρόζα, μια νεαρή γυναίκα από την Ισπανία, είναι πεπεισμένη ότι σώθηκε η ζωή της επειδή εφάρμοσε τις θεϊκές αρχές. «Μέχρι την ηλικία των 26 ετών, είχα ήδη αποπειραθεί να αυτοκτονήσω δύο φορές», θυμάται αυτή.
Η Ρόζα είχε επιδοθεί στην πορνεία, καθώς και στην κατάχρηση οινοπνευματωδών και στη χρήση ναρκωτικών. «Μια μέρα, όταν είχα φτάσει στα βάθη της απόγνωσης», λέει η ίδια, «ένα αντρόγυνο Μαρτύρων μού μίλησε σχετικά με το πώς μπορεί η Αγία Γραφή να μας βοηθήσει να λύσουμε τα προβλήματά μας. Άρχισα να μελετάω το Λόγο του Θεού, τον οποίο έβρισκα συναρπαστικό. Μέσα σε ένα μήνα βρήκα τη δύναμη να κάνω μια εντελώς καινούρια αρχή στη ζωή. Τώρα που είχα σκοπό στη ζωή, δεν μου χρειαζόταν πια να στηρίζομαι στο ποτό ή στα ναρκωτικά. Επίσης, επειδή ήθελα τόσο πολύ να είμαι φίλη του Ιεχωβά, αποφάσισα να ζω σύμφωνα με τους κανόνες του. Αν δεν είχα βρει την πρακτική σοφία του Λόγου του Θεού, είμαι σίγουρη ότι μέχρι τώρα θα είχα θέσει τέρμα στη ζωή μου».
Η σοφία του Ιεχωβά είναι όντως ζωοσωτήρια. Επομένως, μπορούμε να ωφεληθούμε, όχι μόνο από το ανεκτίμητο περιεχόμενο της θεϊκής διδασκαλίας, αλλά και από τα μέσα που χρησιμοποιεί ο Ιεχωβά για να εκπαιδεύει τους υπηρέτες του. Εφόσον ο Γιος του Θεού, ο Ιησούς Χριστός, μας παρήγγειλε να είμαστε δάσκαλοι και να κάνουμε μαθητές, θέλουμε να διδαχτούμε τις πιο αποτελεσματικές μεθόδους για την παροχή εκπαίδευσης.—Ματθαίος 28:19, 20.
Η Χρήση Παραδειγμάτων από τον Ιεχωβά
Το Ευαγγέλιο του Μάρκου λέει ότι «χωρίς παραβολή [ο Ιησούς] δεν τους μιλούσε». (Μάρκος 4:34) Αυτό το χαρακτηριστικό της διδασκαλίας του Ιησού δεν αποτελεί έκπληξη. Αυτός απλώς μιμήθηκε έναν από τους τρόπους με τους οποίους μεταδίδονταν τα προφητικά μηνύματα του Ιεχωβά στο έθνος Ισραήλ. Αυτά περιλαμβάνουν πολλά παραστατικά παραδείγματα.—Ησαΐας 5:1-7· Ιερεμίας 18:1-11· Ιεζεκιήλ 15:2-7· Ωσηέ 11:1-4.
Παρατηρήστε, λόγου χάρη, πώς ο Ιεχωβά χρησιμοποιεί ένα δυνατό παράδειγμα για να μας διδάξει ότι τα είδωλα είναι άχρηστα. Τα εδάφια Ησαΐας 44:14-17 αναφέρουν: «[Κάποιος] κόπτει εις εαυτόν κέδρους και λαμβάνει την κυπάρισσον και την δρυν, . . . φυτεύει [πεύκο] και . . . θέλει είσθαι χρήσιμον εις τον άνθρωπον δια καύσιμον· και εξ αυτού λαμβάνει και θερμαίνεται· προσέτι καίει αυτό και ψήνει άρτον· προσέτι κάμνει αυτό θεόν και προσκυνεί αυτό· κάμνει αυτό είδωλον και γονατίζει έμπροσθεν αυτού. Το ήμισυ αυτού καίει εν πυρί· με το άλλο ήμισυ τρώγει το κρέας· ψήνει το ψητόν και χορταίνει· . . . και το εναπολειφθέν αυτού κάμνει θεόν, το γλυπτόν αυτού· γονατίζει έμπροσθεν αυτού και προσκυνεί αυτό και προσεύχεται εις αυτό και λέγει, Λύτρωσόν με, διότι είσαι ο θεός μου». Παραδείγματα σαν και αυτά είναι ισχυρά μέσα με τα οποία βοηθιούνται τα άτομα που έχουν ειλικρινή καρδιά να απορρίψουν την ειδωλολατρία και τις ψεύτικες διδασκαλίες.
Διερευνητικές Ερωτήσεις
Η Αγία Γραφή περιέχει επίσης παραδείγματα τα οποία δείχνουν πώς ο Ιεχωβά προσάρμοσε τον τρόπο σκέψης ορισμένων υπηρετών του μέσω ερωτήσεων που υποκινούσαν σε σκέψεις. Ο πατριάρχης Ιώβ ήταν ένας από αυτούς. Ο Ιεχωβά τον βοήθησε υπομονετικά να αντιληφτεί πόσο μικρός ήταν ο ίδιος σε σχέση με τον Θεό. Αυτό επιτεύχθηκε μέσω μιας σειράς ερωτήσεων, στις οποίες ο Ιώβ ήταν εντελώς αδύνατον να δώσει απάντηση.
«Πού ήσο ότε εθεμελίονον την γην;» ρώτησε ο Ιεχωβά τον Ιώβ. «Τις συνέκλεισε την θάλασσαν με θύρας; . . . Δύνασαι να δεσμεύσης τας γλυκείας επιρροάς της Πλειάδος ή να λύσης τα δεσμά του Ωρίωνος; . . . Έχεις βραχίονα ως ο Θεός;» Αυτή η ταπεινωτική ανάκριση περιέλαβε τη βαρυσήμαντη ερώτηση: «Θέλεις με καταδικάσει [τον Ιεχωβά], δια να δικαιωθείς;»—Ιώβ 38:4, 8, 31· 40:8, 9.
Αυτές οι διερευνητικές ερωτήσεις έκαναν τον Ιώβ να συνειδητοποιήσει ότι είχε μιλήσει χωρίς κατανόηση. Γι’ αυτό, έκανε αναίρεση και μετανόησε. (Ιώβ 42:6, ΜΝΚ) Όπως συνέβη σε αυτή την περίπτωση, κατά τον ίδιο τρόπο μπορούν οι καλοδιαλεγμένες ερωτήσεις να βοηθήσουν στο να προσαρμοστεί ο εσφαλμένος τρόπος σκέψης των παιδιών μας ή των ατόμων με τα οποία μελετάμε την Αγία Γραφή.
Ανάπτυξη Εμπιστοσύνης
Τι μπορούμε να κάνουμε για να βοηθήσουμε κάποιον που νιώθει ότι είναι ανάξιος ή ότι δεν έχει ικανότητες; Σχετικά με αυτό είναι υποβοηθητική μια συζήτηση η οποία έλαβε χώρα μεταξύ του Ιεχωβά και του προφήτη του τού Μωυσή. Όταν ο Θεός διόρισε τον Μωυσή να γίνει ο εκπρόσωπός του ενώπιον του Φαραώ και των Ισραηλιτών, ο προφήτης ένιωθε ότι δεν είχε τις ικανότητες που απαιτούνταν για να χειριστεί αυτόν το διορισμό. «Είμαι βραδύστομος και βραδύγλωσσος», είπε εκείνος. Ωστόσο, ο Θεός απάντησε: ‘Τις έδωκε στόμα εις τον άνθρωπον; . . . ουχί εγώ ο Ιεχωβά; ύπαγε λοιπόν τώρα και εγώ θέλω είσθαι μετά του στόματός σου και θέλω σε διδάξει ό,τι μέλλεις να λαλήσης’.—Έξοδος 4:10-12.
Ο Ιεχωβά διόρισε τον αδελφό του Μωυσή, τον Ααρών, ως τον εκπρόσωπό του, και στη συνέχεια αυτοί επιτέλεσαν το έργο που έπρεπε να κάνουν στην Αίγυπτο. (Έξοδος 4:14-16) Πολλοί Μάρτυρες του Ιεχωβά έχουν νιώσει και αυτοί τα ίδια αισθήματα ανεπάρκειας που ένιωσε ο Μωυσής όταν συμμετείχαν για πρώτη φορά στη διακονία από σπίτι σε σπίτι ή στο έργο δρόμου. Όπως και στην περίπτωση του Μωυσή, το ότι γνωρίζουμε πως έχουμε την υποστήριξη του Ιεχωβά και ότι θα μας συνοδέψει ένας έμπειρος διάκονος μπορεί να μας βοηθήσει να υπερνικήσουμε το δισταγμό μας. Σαν τον Μωυσή, ο οποίος κατάφερε να καλλιεργήσει πεποίθηση μέχρι του σημείου να εκφωνήσει τις δυναμικές ομιλίες οι οποίες βρίσκονται σε ολόκληρο το Γραφικό βιβλίο του Δευτερονομίου, έτσι και εμείς μπορούμε με τη βοήθεια του Ιεχωβά να αναπτύξουμε ικανότητα ομιλίας.
Ένα Μάθημα
Είναι επίσης απαραίτητη η ειλικρινής επιθυμία να βοηθούμε τους άλλους. Αυτή ήταν μια ιδιότητα που έλειπε από τον προφήτη Ιωνά. Ο Ιεχωβά ανέθεσε στον Ιωνά την αποστολή να προειδοποιήσει τους ανθρώπους της Νινευή σχετικά με την επερχόμενη καταστροφή της πόλης. Κατά παράδοξο τρόπο, οι Νινευίτες μετανόησαν. (Ιωνάς 3:5) Ως αποτέλεσμα, ο Ιεχωβά ανέβαλε την καταστροφή. Ωστόσο, αντί να καταχαρεί για την επιτυχία που σημείωσε η εκστρατεία κηρύγματός του, ο Ιωνάς θύμωσε επειδή δεν θα εκπληρωνόταν η πρόρρησή του. Πώς τον βοήθησε ο Ιεχωβά να δει τα πράγματα από τη σωστή οπτική γωνία;
Ο Ιεχωβά χρησιμοποίησε μια κολοκυθιά για να διδάξει τον Ιωνά πόσο σημαντικό είναι να ενδιαφερόμαστε για τους άλλους. Αυτό το φυτό μεγάλωσε θαυματουργικά μέσα σε μια νύχτα και παρείχε καλοδεχούμενη σκιά στον Ιωνά, ο οποίος είχε στήσει μια καλύβα στα περίχωρα της Νινευή. Ο Ιωνάς ‘εχάρη χαρά μεγάλη’ για αυτό το ταπεινό φυτό. Αλλά τότε ο Ιεχωβά το πάταξε με κάποιο σκουλήκι και το φυτό ξεράθηκε. Καθώς ήταν εκτεθειμένος στον ήλιο και στον καυτό αέρα, ο Ιωνάς θύμωσε και είπε: «Είναι κάλλιον εις εμέ να αποθάνω παρά να ζω». (Ιωνάς 4:5-8) Ποιο μάθημα βρισκόταν πίσω από όλα αυτά;
Ο Ιεχωβά μίλησε στον Ιωνά και είπε: «Συ ελυπήθης υπέρ της κολοκύνθης, δια την οποίαν δεν εκοπίασας, αλλ’ ουδέ έκαμες αυτήν να αυξήση, ήτις εγεννήθη εν μια νυκτί και εν μια νυκτί εχάθη. Και εγώ δεν έπρεπε να λυπηθώ υπέρ της Νινευή, της πόλεως της μεγάλης, εν η υπάρχουσι πλειότεροι των δώδεκα μυριάδων ανθρώπων, οίτινες δεν διακρίνουσι την δεξιάν αυτών από της αριστεράς αυτών, και κτήνη πολλά;»—Ιωνάς 4:9-11.
Τι ισχυρό μάθημα! Ο Ιωνάς ενδιαφερόταν περισσότερο για την κολοκυθιά παρά για χιλιάδες ανθρώπους. Μολονότι είναι αξιέπαινο το ενδιαφέρον για οποιοδήποτε μέρος της δημιουργίας του Θεού, το να βοηθήσουμε να σωθούν ανθρώπινες ζωές είναι το πιο σημαντικό έργο που έχουμε.
Εκπαίδευση με Υπομονή
Όπως διαπίστωσε ο Ιωνάς, δεν είναι πάντοτε εύκολη η επιτέλεση της διακονίας μας. (2 Τιμόθεο 4:5) Ωστόσο, μια υπομονετική στάση απέναντι στους άλλους θα βοηθήσει.
Πώς αντιδράτε εσείς όταν ένα από τα άτομα με τα οποία μελετάτε τη Γραφή είναι αργό ή κάπως παράλογο; Ο Μεγάλος Εκπαιδευτής μας μάς διδάσκει πώς μπορούμε να αντιμετωπίσουμε ένα τέτοιο πρόβλημα. Ο ίδιος έδειξε εξαιρετική υπομονή όταν ο Αβραάμ τού έκανε τη μια ερώτηση μετά την άλλη σχετικά με την επερχόμενη κρίση κατά των Σοδόμων και των Γομόρρων. «Μήπως θέλεις απολέσει τον δίκαιον μετά του ασεβούς;» ρώτησε ο Αβραάμ. «Εάν ήναι πεντήκοντα δίκαιοι εν τη πόλει, θέλεις άρα γε απολέσει αυτούς;» ικέτεψε ο Αβραάμ. «Και δεν ήθελες συγχωρήσει εις τον τόπον δια τους πεντήκοντα δικαίους, τους εν αυτώ;» Η καταφατική απάντηση του Ιεχωβά υποκίνησε τον Αβραάμ να συνεχίσει να ικετεύει ώσπου ο αριθμός μειώθηκε στους δέκα. Ο Ιεχωβά γνώριζε ότι μόνο η οικογένεια του Λωτ άξιζε να σωθεί, και είχε κάνει ανάλογες ενέργειες. Αλλά ο Θεός επέτρεψε υπομονετικά στον Αβραάμ να συνεχίσει να του κάνει ερωτήσεις μέχρις ότου συλλάβει το μέγεθος του ελέους που εκδηλώνει ο Ιεχωβά.—Γένεσις 18:20-32.
Ο Ιεχωβά έλαβε υπόψη του την περιορισμένη κατανόηση που είχε ο Αβραάμ και το αίσθημα του ενδιαφέροντος το οποίο εκδήλωνε. Αν κατανοούμε και εμείς τους περιορισμούς που έχει το άτομο με το οποίο μελετάμε, αυτό θα μας βοηθήσει να δείχνουμε υπομονή όταν εκείνο αγωνίζεται να καταλάβει κάποια συγκεκριμένη διδασκαλία ή να υπερνικήσει μια ριζωμένη συνήθεια.
Συνεχίστε να Διδάσκεστε από τον Ιεχωβά
Ο Ιεχωβά Θεός είναι αδιαμφισβήτητα ο Μεγάλος Εκπαιδευτής. Χρησιμοποιώντας διάφορα μέσα, όπως παραδείγματα, ερωτήσεις και μαθήματα, αυτός μας παρέχει υπομονετικά κατανόηση. Στο βαθμό που μιμούμαστε τις μεθόδους διδασκαλίας του, στον ίδιο βαθμό εμείς οι ίδιοι θα γίνουμε καλύτεροι δάσκαλοι.
Εφόσον εκείνοι που διδάσκουν τους άλλους δεν θα πρέπει να παραμελούν το να διδάσκουν τον εαυτό τους, πρέπει να συνεχίσουμε να είμαστε ‘διδακτοί του Ιεχωβά’. (Ησαΐας 54:13) Ο Ησαΐας έγραψε: ‘Οι οφθαλμοί σου θέλουσι βλέπει τους διδασκάλους σου [τον Μεγάλο Εκπαιδευτή, ΜΝΚ]· και τα ώτα σου θέλουσιν ακούει λόγον όπισθέν σου, λέγοντα, Αύτη είναι η οδός, περιπατείτε εν αυτή· όταν στρέφησθε επί τα δεξιά και όταν στρέφησθε επί τα αριστερά’. (Ησαΐας 30:20, 21) Αν συνεχίσουμε να περπατάμε στην οδό του Ιεχωβά και αν βοηθάμε και άλλους να το κάνουν αυτό, μπορούμε να έχουμε το μοναδικό προνόμιο να διδασκόμαστε από τον Μεγάλο Εκπαιδευτή μας για πάντα.
[Εικόνα στη σελίδα 28]
Ο Ιεχωβά ρώτησε τον Ιώβ: «Εις την προσταγήν σου ανυψούται ο αετός και κάμνει την φωλεάν αυτού εν τοις υψηλοίς;»
[Εικόνα στη σελίδα 28]
Μέσω μιας κολοκυθιάς, ο Ιεχωβά δίδαξε τον Ιωνά να ενδιαφέρεται περισσότερο για τους ανθρώπους