ΜΕΡΩΔΑΧ-ΒΑΛΑΔΑΝ
(Μερωδάχ-βαλαδάν) [βαβυλωνιακής προέλευσης· σημαίνει «Ο Μαρντούκ Έχει Δώσει Γιο»].
«Ο γιος του Βαλαδάν» και βασιλιάς της Βαβυλώνας ο οποίος έστειλε επιστολές και ένα δώρο στον Βασιλιά Εζεκία του Ιούδα μετά την ανάρρωση του τελευταίου από την ασθένειά του. (Ησ 39:1) Στο εδάφιο 2 Βασιλέων 20:12 ονομάζεται «Βερωδάχ-βαλαδάν» (εβρ., Μπερ’οδάκ Μπαλ’αδάν), αλλά πιστεύεται γενικά ότι αυτή η διαφορά είναι αποτέλεσμα λανθασμένης αντιγραφής ή αποτελεί απόπειρα μεταγραφής ενός ακκαδικού συμφώνου του οποίου ο ήχος ήταν κάπου μεταξύ του «μ» και του «μπ».
Το όνομα του Μερωδάχ-βαλαδάν εμφανίζεται σε ασσυριακές και βαβυλωνιακές σφηνοειδείς επιγραφές ως «Μαρντούκ-απλά-ιντίνα». Εκεί παρουσιάζεται ως ο κυβερνήτης μιας χαλδαϊκής περιοχής, γνωστής ως Μπιτ-Γιακίν, η οποία εντοπίζεται στις ελώδεις εκτάσεις πάνω από το μυχό του Περσικού Κόλπου, Ν της Βαβυλώνας. Ισχυρίζεται ότι έχει βασιλική καταγωγή, κατονομάζοντας ως προπάτορά του τον Βασιλιά Ερίμπα-Μαρντούκ της Βαβυλώνας (ο οποίος πιστεύεται ότι έζησε το πρώτο ήμισυ του όγδοου αιώνα Π.Κ.Χ.).—Ιράκ (Iraq), Λονδίνο, 1953, Τόμ. ΙΕ΄, σ. 124.
Ο Θεγλάθ-φελασάρ Γ΄, η βασιλεία του οποίου συνεχίστηκε μέχρι και την εποχή του Βασιλιά Άχαζ του Ιούδα (761-746 Π.Κ.Χ.), αναφέρεται στον Μερωδάχ-βαλαδάν ως τον ηγεμόνα μιας φυλής Χαλδαίων ο οποίος του υπέβαλε τα σέβη του σε μια εκστρατεία των Ασσυρίων στη Βαβυλωνία.
Στέλνει Αντιπροσωπεία στον Εζεκία. Αναφέρεται ότι ο Μερωδάχ-βαλαδάν εισέβαλε στη Βαβυλώνα και αυτοανακηρύχτηκε βασιλιάς τον καιρό της ανάρρησης του Σαργών Β΄ στο θρόνο της Ασσυρίας. Ο Μερωδάχ-βαλαδάν είχε την υποστήριξη των Ελαμιτών σε αυτή του την κίνηση, και παρότι ο Σαργών έκανε γρήγορα προσπάθειες να τον εκδιώξει από τη Βαβυλώνα, ο Χαλδαίος κατάφερε να διατηρήσει τη θέση του εκεί επί 12 χρόνια περίπου, σύμφωνα με τον Κατάλογο των Βασιλιάδων της Βαβυλώνας. Πιθανώς τότε ήταν που έστειλε πρεσβευτές του στον Βασιλιά Εζεκία, το 14ο έτος αυτού του βασιλιά του Ιούδα (732 Π.Κ.Χ.) ή λίγο αργότερα. Μερικοί, περιλαμβανομένου και του Ιουδαίου ιστορικού Ιώσηπου, υποστηρίζουν ότι το ενδιαφέρον του Μερωδάχ-βαλαδάν για την υγεία του Εζεκία δεν ήταν απλώς εθιμοτυπικό και ότι απώτερο κίνητρό του ήταν να κερδίσει την υποστήριξη του βασιλείου του Ιούδα μαζί με αυτήν του Ελάμ, δημιουργώντας έναν συνασπισμό εναντίον της Ασσυρίας. Ανεξάρτητα από αυτό, όμως, η ενέργεια του Εζεκία να δείξει στους Χαλδαίους αγγελιοφόρους το βασιλικό θησαυροφυλάκιο και το οπλοστάσιό του (2Βα 20:13) καταδικάστηκε απερίφραστα από τον προφήτη Ησαΐα ως κάτι που προμήνυε την τελική κατάκτηση του Ιούδα από τη Βαβυλώνα.—Ησ 39:2-7.
Ήττα από την Ασσυρία. Ο Μερωδάχ-βαλαδάν, προς το τέλος των 12 περίπου ετών της διακυβέρνησής του στη Βαβυλώνα, έχασε το βασικό του στήριγμα, το Ελάμ, καθώς η Ασσυρία νίκησε αυτό το βασίλειο, και στη συνέχεια δέχτηκε και ο ίδιος επίθεση και αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τη Βαβυλώνα. Παρότι έχασε τη Βαβυλώνα η οποία περιήλθε στους Ασσυρίους, ο Μερωδάχ-βαλαδάν φαίνεται ότι κατάφερε να διατηρήσει τη θέση του ως ηγεμόνα του Μπιτ-Γιακίν. Ο Κατάλογος των Βασιλιάδων της Βαβυλώνας μνημονεύει και μια δεύτερη εννιάμηνη (ο Πολυΐστωρ αναφέρει εξάμηνη) βασιλεία του «Μαρντουκαπλαϊντίν», ως ηγεμόνα της Βαβυλώνας, το δεύτερο χρόνο από το θάνατο του Σαργών. Αυτό κατά γενική παραδοχή αναφέρεται στον ίδιο βασιλιά ο οποίος έκανε μια δεύτερη απόπειρα να εδραιωθεί στο θρόνο της Βαβυλώνας. Αξίζει να σημειωθεί, ωστόσο, ότι οι βαβυλωνιακές επιγραφές σε αυτή την περίπτωση τον αποκαλούν «Μαρντουκαπλαϊντίν, αυτόχθονα του Χαμπί», ενώ στην περίπτωση της προγενέστερης βασιλείας τον αποκαλούν «Μαρντουκαπλαϊντίν, [από τη] δυναστεία των Χωρών της Θάλασσας». (Αρχαία Κείμενα από την Εγγύς Ανατολή [Ancient Near Eastern Texts], επιμέλεια Τζ. Πρίτσαρντ, 1974, σ. 272) Η δεύτερη βασιλεία του ήταν πολύ σύντομη, επειδή ο Ασσύριος Βασιλιάς Σενναχειρείμ γρήγορα κατέλαβε τη Βαβυλώνα, και ο Μερωδάχ-βαλαδάν αναγκάστηκε να αναζητήσει καταφύγιο στο Ελάμ, όπου φαίνεται ότι τερματίστηκε η φιλόδοξη σταδιοδρομία του. Παρά τις αποτυχίες του Μερωδάχ-βαλαδάν, μεταγενέστερα οι Χαλδαίοι έγιναν πράγματι η επικρατέστερη εθνότητα της Βαβυλωνιακής Αυτοκρατορίας.
[Εικόνα στη σελίδα 308]
Ο Μερωδάχ-βαλαδάν παραχωρεί γη σε κάποιον αξιωματούχο· ο Βασιλιάς Εζεκίας ήταν υπερβολικά εγκάρδιος απέναντι στους αγγελιοφόρους του Μερωδάχ-βαλαδάν