ΚΟΛΠΟΣ, ΚΟΡΦΟΣ, ΑΓΚΑΛΙΑ
Οι όροι αυτοί χρησιμοποιούνται πολύ παρόμοια με τη λέξη «στήθος», παρότι συχνά αναφέρονται στις πτυχώσεις που σχημάτιζε το πάνω μέρος του ενδύματος παρά στο στήθος αυτό καθαυτό. Στο πρωτότυπο εβραϊκό κείμενο χρησιμοποιούνται οι λέξεις χαικ (1Βα 1:2), χότσεν (Νε 5:13) και ο δυϊκός αριθμός της λέξης νταδ («μαστοί», Ιεζ 23:3), στο δε πρωτότυπο ελληνικό κείμενο η λέξη κόλπος (Ιωα 13:23).
Ένα πολυαγαπημένο πρόσωπο το κρατούσαν στην αγκαλιά (εβρ., χαικ), όπως η Ναομί κρατούσε το μωρό της Ρουθ, τον Ωβήδ, αναγνωρίζοντάς το ως το νόμιμο κληρονόμο του νεκρού της συζύγου, του Ελιμέλεχ.—Ρθ 4:16.
Το ένδυμα που φορούσαν οι Ισραηλίτες στους Βιβλικούς χρόνους ήταν πολύ φαρδύ και πτυχωτό πάνω από το στέρνο, έτσι ώστε μπορούσε να βάζει κανείς μέσα στις πτυχώσεις του τα χέρια του, χρήματα ή άλλα αντικείμενα, ακόμη δε και να βαστάζει ένα μωρό ή ένα αρνάκι. (Εξ 4:6, 7· Αρ 11:12· 2Σα 12:3) Ο Ιεχωβά λέει ότι θα βαστάξει τα αρνιά του στην αγκαλιά του, μια παραστατική εικόνα της τρυφερής αγάπης του και της φροντίδας του για αυτά. (Ησ 40:11) Η έκφραση «γυναίκα του κόλπου [κάποιου]», η οποία εμφανίζεται σε ορισμένες μεταφράσεις (KJ· Ro· AT· ΒΑΜ), γίνεται σαφέστερη όταν αποδίδεται «η σύζυγος που κρατάς με αγάπη στην αγκαλιά σου» (Kx· βλέπε επίσης ΚΛΠ), «η πολυαγαπημένη σου σύζυγος». (ΜΝΚ) (Δευ 13:6· 28:54) Μερικές φορές εννοούνται οι σεξουαλικές σχέσεις.—Γε 16:5· 2Σα 12:8.
Οι φράσεις “δίνω την αμοιβή στον κόρφο τους” και “μετρώ το μισθό τους στον κόρφο τους” γίνονται κατανοητές αν σκεφτούμε ότι οι τσέπες των ρούχων δεν βρίσκονταν στο κάτω μέρος της φορεσιάς όπως συμβαίνει σήμερα. (Ησ 65:6, 7· Ψλ 79:12· Ιερ 32:18) Παρόμοια, οι φράσεις «μεταφέρω στον κόρφο μου τον ονειδισμό», “μαζεύω φωτιά στον κόρφο μου”, “παίρνω δώρο μέσα από τον κόρφο” και «αυτό που δίνεται στον κόρφο ως δωροδοκία» παραπέμπουν στη χρήση των πάνω πτυχώσεων του ενδύματος.—Ψλ 89:50· Παρ 6:27· 17:23· 21:14.
«Στον Κόλπο» Κάποιου. Σε μια παραβολή, ο Ιησούς μίλησε για κάποιον ζητιάνο ονόματι Λάζαρο που μεταφέρθηκε κατά το θάνατό του «στον κόλπο του Αβραάμ», ο δε Ιωάννης αναφέρει για τον Ιησού ότι βρίσκεται «στον κόλπο του Πατέρα». (Λου 16:22, 23· Ιωα 1:18) Η φράση «στον κόλπο» παραπέμπει στο έθιμο που υπήρχε να πλαγιάζουν κατά τα γεύματα, φέρνοντας στο νου την εικόνα κάποιου που πλαγιάζει μπροστά από κάποιον άλλον στο ίδιο ανάκλιντρο κατά το γεύμα.
Οι καλεσμένοι πλάγιαζαν στο αριστερό πλευρό, στηρίζοντας τον αριστερό τους αγκώνα σε ένα μαξιλάρι και έχοντας το δεξί τους βραχίονα ελεύθερο. Συνήθως σε κάθε ανάκλιντρο πλάγιαζαν τρία άτομα, αλλά μπορούσαν να πλαγιάσουν μέχρι και πέντε. Το κεφάλι του καθενός ακουμπούσε πάνω ή ήταν κοντά στο στήθος, δηλαδή στον κόλπο, του ατόμου που βρισκόταν πίσω του. Το άτομο που δεν είχε κανέναν πίσω του θεωρούνταν ότι κατείχε την υψηλότερη θέση, ενώ εκείνος που βρισκόταν δίπλα του, τη δεύτερη θέση τιμής. Επειδή οι καλεσμένοι βρίσκονταν τόσο κοντά ο ένας στον άλλον, συνήθιζαν να βάζουν τους φίλους δίπλα δίπλα, έτσι ώστε να τους είναι εύκολο να συζητούν εμπιστευτικά, αν το ήθελαν. Το να βρίσκεται κανείς στον κόλπο κάποιου άλλου σε ένα συμπόσιο σήμαινε πράγματι ότι κατείχε ιδιαίτερη θέση εύνοιας όσον αφορά εκείνο το άτομο. Γι’ αυτό, κατά τον εορτασμό του τελευταίου Πάσχα ο απόστολος Ιωάννης, τον οποίο ο Ιησούς αγαπούσε πολύ, “ήταν πλαγιασμένος μπροστά στον κόλπο του Ιησού”, και όντας σε αυτή τη θέση, «έγειρε πάνω στο στήθος του Ιησού» και του απηύθυνε ιδιαιτέρως μια ερώτηση.—Ιωα 13:23, 25· 21:20.
Γι’ αυτούς τους λόγους, ο Ιωάννης, περιγράφοντας την πολύ ιδιαίτερη θέση εύνοιας που κατείχε ο Ιησούς, είπε ότι βρισκόταν «στον κόλπο» του Πατέρα του, του Ιεχωβά, ως το πρόσωπο που είχε την πιο στενή σχέση με τον Ιεχωβά, το μόνο πρόσωπο που μπορούσε να εξηγήσει τον Θεό πληρέστερα και πιο διεξοδικά από κάθε άλλον. (Ιωα 1:18) Παρόμοια, στην παραβολή του Ιησού, ο Λάζαρος μεταφέρθηκε «στον κόλπο» του Αβραάμ, πράγμα που υποδήλωνε την εύνοια του Θεού, εφόσον αυτός ο ζητιάνος βρέθηκε εν τέλει στη θέση της ειδικής εύνοιας κάποιου ο οποίος ήταν ανώτερός του.—Βλέπε ΓΕΥΜΑ.