Όταν Σμίγει η Ανατολή με τη Δύση

«Η ΑΝΑΤΟΛΗ είναι Ανατολή, και η Δύση Είναι Δύση, και ποτέ οι δυο δεν θα συναντηθούν». Αυτά τα λόγια του Βρετανού ποιητή Ράντγιαρντ Κίπλινγκ μάς υπενθυμίζουν τις βαθιές πολιτιστικές διαφορές που διαιρούν το ανθρώπινο γένος, και οι οποίες συντελούν στα φυλετικά και εθνικιστικά μίση που εξαπλώνονται με εκρηκτικό τρόπο ολόγυρά μας σήμερα. Πολλοί ρωτούν: Δεν μπορεί ο Θεός να κάνει κάτι σχετικά με αυτή την κατάσταση; Ναι, μπορεί! Ακόμη και τώρα κάνει κάτι! Ο επόμενος στίχος στο ποίημα του Κίπλινγκ αναφέρεται σε αυτό. Πόσο καιρό θα είναι χωρισμένη η Ανατολή από τη Δύση; Ο ποιητής είπε: «Μέχρι η Γη και ο Ουρανός να παρουσιαστούν σε λίγο ενώπιον της μεγάλης Δικαστικής Έδρας του Θεού».

Ο Θεός έχει αναθέσει την ευθύνη της κρίσης στον Γιο του, τον Ιησού Χριστό. (Ιωάννης 5:22-24, 30) Αλλά πότε αρχίζει αυτός ο καιρός της κρίσης; Ποιοι κρίνονται, και με ποιο αποτέλεσμα; Ο Ιησούς ήταν εκείνος που περιέγραψε προφητικά τους παγκόσμιους πολέμους και τις στενοχώριες που θα τους συνόδευαν, πράγματα που άρχισαν να ταλαιπωρούν το ανθρώπινο γένος το έτος 1914. Δήλωσε ότι αυτά χαρακτηρίζουν «το σημείο» της αόρατης ‘παρουσίας του και της τελικής περιόδου του συστήματος πραγμάτων’.—Ματθαίος 24:3-8.

Στο αποκορύφωμα αυτής της μεγάλης προφητείας, ο Ιησούς προσδιορίζει τον τωρινό καιρό μας ως καιρό κρίσης, λέγοντας σχετικά με τον εαυτό του: «Όταν έρθει ο Γιος του ανθρώπου με τη δόξα του, και όλοι οι άγγελοι μαζί του, τότε θα καθήσει στον ένδοξο θρόνο του. Και θα συγκεντρωθούν ενώπιόν του όλα τα έθνη, και αυτός θα χωρίσει τους ανθρώπους τον έναν από τον άλλον, ακριβώς όπως ο ποιμένας χωρίζει τα πρόβατα από τα κατσίκια. Και θα βάλει τα πρόβατα στα δεξιά του, αλλά τα κατσίκια στα αριστερά του». Συμβολικά, όλοι οι λαοί της γης είναι τώρα συγκεντρωμένοι ενώπιον του Κριτή και λογοδοτούν για τον τρόπο με τον οποίο ανταποκρίνονται στο άγγελμα της σωτηρίας που προέρχεται από αυτόν. Όταν η κρίση εκτελεστεί σύντομα στη μεγάλη θλίψη, οι ανυπάκουοι όμοιοι με κατσίκια άνθρωποι «θα απέλθουν σε αιώνια εκκοπή, αλλά οι δίκαιοι [οι υπάκουοι προβατοειδείς άνθρωποι] σε αιώνια ζωή».—Ματθαίος 25:31-33, 46· Αποκάλυψη 16:14-16.

‘Από Ανατολών και από Δυσμών’

Η κρίση αυτού του κόσμου στην πραγματικότητα άρχισε στη διάρκεια των θυελλωδών ετών του Α΄ Παγκόσμιου Πολέμου. Τότε, ο κλήρος του Χριστιανικού κόσμου έδωσε ολόκαρδη υποστήριξη στις εμπόλεμες φατρίες. Αυτό τον προσδιόρισε ως μέρος του διεφθαρμένου κόσμου ο οποίος αξίζει ‘την οργή του Θεού’. (Ιωάννης 3:36) Αλλά τι θα λεχτεί σχετικά με τους ειρηνόφιλους Χριστιανούς οι οποίοι άσκησαν πίστη στον Θεό; Αρχίζοντας από το έτος 1919, αυτοί άρχισαν να συγκεντρώνονται στο πλευρό του Βασιλιά, του Χριστού Ιησού.

Έχουν έρθει από όλα τα μέρη της γης· πρώτα το υπόλοιπο των 144.000 χρισμένων, οι οποίοι έχουν εκλεγεί στο διάβα των αιώνων της Χριστιανικής εποχής. Αυτοί πρόκειται να είναι ‘συγκληρονόμοι με τον Χριστό’ στην ουράνια Βασιλεία του. (Ρωμαίους 8:17) Σε αυτούς ο προφήτης του Θεού λέει: «Μη φοβού· διότι εγώ είμαι μετά σου· από ανατολών θέλω φέρει το σπέρμα σου και από δυσμών θέλω σε συνάξει· θέλω ειπεί προς τον βορράν, Δος· και προς τον νότον, Μη εμποδίσης· φέρε τους υιούς μου από μακράν και τας θυγατέρας μου από των άκρων της γης, πάντας όσοι καλούνται με το όνομά μου· διότι εδημιούργησα αυτούς δια την δόξαν μου, έπλασα αυτούς και έκαμα αυτούς».—Ησαΐας 43:5-7.

Αλλά δεν είναι μόνο αυτό! Ιδιαίτερα από τη δεκαετία του 1930, ένα μεγάλο πλήθος, που τώρα αριθμεί εκατομμύρια, άρχισε να συγκεντρώνεται. Αυτά είναι «τα πρόβατα» στα οποία αναφέρθηκε ο Ιησούς στα εδάφια Ματθαίος 25:31-46. Όπως το χρισμένο υπόλοιπο πριν από αυτούς, εκείνοι έφτασαν στο σημείο να ‘πιστεύουν’ σε Εκείνον που διακηρύττει: ‘Σεις είσθε μάρτυρές μου και εγώ ο Θεός’. (Ησαΐας 43:10-12) Η σύναξη αυτού του μεγάλου πλήθους συνεχίζεται επίσης ‘από ανατολών και δυσμών, από βορρά και νότο και από των άκρων της γης’.

Αυτά τα ειρηνόφιλα πρόβατα ενώνονται σε μια διεθνή αδελφότητα. Μιλούν τις πολλές διαφορετικές γλώσσες των 231 χωρών στις οποίες ζουν. Ωστόσο είναι ενωμένοι πνευματικά στην εκμάθηση της ‘καθαρής γλώσσας’ του Γραφικού αγγέλματος της Βασιλείας, ‘δια να επικαλώνται πάντες το όνομα του Ιεχωβά, να δουλεύωσιν αυτόν υπό ένα ζυγόν’. (Σοφονίας 3:9) Η ενότητά τους στην πίστη, στο σκοπό και στη δράση παρέχει θαυμαστή απόδειξη ότι η Ανατολή έχει πραγματικά σμίξει με τη Δύση, καθώς και με λαούς από όλα τα άλλα σημεία του ορίζοντα, στην υπηρεσία και στον αίνο του Υπέρτατου Κυρίου Ιεχωβά.

Σε μερικές χώρες αυτή η σύναξη λαβαίνει χώρα κάτω από τις πιο αξιοσημείωτες συνθήκες, όπως θα δείξουν οι ακόλουθες εκθέσεις.