Μην Αφήνετε τα Λάθη των Άλλων να σας Κάνουν να Προσκόψετε

1, 2. Πώς προείπε η Γραφή την αύξηση του λαού του Ιεχωβά;

ΟΙ ΠΙΣΤΟΙ υπηρέτες του Ιεχωβά στη γη, οι Μάρτυρές του, απαρτίζουν μια οργάνωση πραγματικά μοναδική. Είναι αλήθεια ότι αυτή αποτελείται από ανθρώπους ατελείς που κάνουν λάθη. Ωστόσο, το άγιο πνεύμα του Θεού υποκινεί την παγκόσμια εκκλησία Του ώστε να αυξάνει και να ευημερεί. Εξετάστε μερικά από τα υπέροχα πράγματα που επιτελεί ο Ιεχωβά με τον πρόθυμο, αν και ατελή, λαό του.

² Όταν άρχισαν οι τελευταίες ημέρες του παρόντος συστήματος το 1914, οι υπηρέτες του Θεού στη γη ήταν σχετικά λίγοι. Αλλά ο Ιεχωβά ευλόγησε το έργο κηρύγματος που έκαναν. Τις επόμενες δεκαετίες, εκατομμύρια καινούρια άτομα έμαθαν τις Γραφικές αλήθειες και έγιναν Μάρτυρες του Ιεχωβά. Ο Ιεχωβά προανήγγειλε μάλιστα αυτή την εκπληκτική αύξηση, λέγοντας: «Ο ελάχιστος θα γίνει χίλιοι και ο λιγοστός κραταιό έθνος. Εγώ, ο Ιεχωβά, θα το επιταχύνω αυτό στον καιρό του». (Ησ. 60:22) Εκείνη η προφητική δήλωση έχει ασφαλώς επαληθευτεί σε αυτές τις τελευταίες ημέρες. Ως εκ τούτου, ο λαός του Θεού στη γη σήμερα ξεπερνάει σε αριθμό ολόκληρο τον πληθυσμό πολλών κρατών.

 3. Πώς έχουν δείξει αγάπη οι υπηρέτες του Θεού;

³ Σε αυτόν τον καιρό, ο Ιεχωβά έχει επίσης βοηθήσει τον λαό του να καλλιεργήσει σε μεγαλύτερο βαθμό την κυρίαρχη ιδιότητά Του​—την αγάπη. (1 Ιωάν. 4:8) Ο Ιησούς, ο οποίος μιμούνταν την αγάπη του Θεού, είπε στους ακολούθους του: «Σας δίνω μια καινούρια εντολή, να αγαπάτε ο ένας τον άλλον . . . Από αυτό θα γνωρίσουν όλοι ότι είστε μαθητές μου, αν έχετε αγάπη μεταξύ σας». (Ιωάν. 13:34, 35) Αυτό αποδείχτηκε ιδιαίτερα σημαντικό στην πρόσφατη ιστορία όταν τα έθνη ενεπλάκησαν σε τρομακτική κλίμακα σε πολέμους που σκόρπισαν τον θάνατο. Για παράδειγμα, περίπου 55 εκατομμύρια άνθρωποι σκοτώθηκαν στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και μόνο. Εντούτοις, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά δεν συμμετείχαν σε εκείνη την παγκόσμια σφαγή. (Διαβάστε Μιχαίας 4:1, 3) Αυτό τους έχει βοηθήσει να παραμείνουν “καθαροί από το αίμα όλων”.​—Πράξ. 20:26.

 4. Γιατί είναι αξιοσημείωτη η αύξηση του λαού του Ιεχωβά;

⁴ Η πρόοδος του λαού του Θεού λαβαίνει χώρα μέσα σε έναν πολύ εχθρικό κόσμο, για τον οποίο η Γραφή λέει ότι βρίσκεται υπό τον έλεγχο του Σατανά, “του θεού αυτού του συστήματος πραγμάτων”. (2 Κορ. 4:4) Εκείνος χειραγωγεί τα πολιτικά στοιχεία αυτού του κόσμου, όπως και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης του κόσμου. Αλλά δεν μπορεί να σταματήσει το κήρυγμα των καλών νέων. Ωστόσο, γνωρίζοντας ότι του απομένει λίγος μόνο καιρός, ο Σατανάς προσπαθεί να απομακρύνει τους ανθρώπους από την αληθινή λατρεία, και χρησιμοποιεί διάφορους τρόπους για να το κάνει αυτό.​—Αποκ. 12:12.

 5. Γιατί μπορεί κατά καιρούς οι άλλοι να πληγώνουν τα αισθήματά μας; (Βλέπε εικόνα στην αρχή του άρθρου.)

⁵ Η Χριστιανική εκκλησία δίνει έμφαση στο πόσο σημαντικό είναι να έχουμε αγάπη για τον Θεό και τους συνανθρώπους μας. Ο Ιησούς έδειξε ότι έτσι θα είχαν τα πράγματα. Απαντώντας σε μια ερώτηση σχετικά με τη μεγαλύτερη εντολή, είπε: «“Πρέπει να αγαπάς τον Ιεχωβά τον Θεό σου με όλη σου την καρδιά και με όλη σου την ψυχή και με όλη σου τη διάνοια”. Αυτή είναι η μεγαλύτερη και πρώτη εντολή. Η δεύτερη, όμοια με αυτήν, είναι η εξής: “Πρέπει να αγαπάς τον πλησίον σου όπως τον εαυτό σου”». (Ματθ. 22:35-39) Η Γραφή όμως καθιστά σαφές ότι, ως αποτέλεσμα της αμαρτίας του Αδάμ, όλοι μας γεννιόμαστε ατελείς. (Διαβάστε Ρωμαίους 5:12, 19) Συνεπώς, κατά καιρούς κάποιοι στην εκκλησία μπορεί να μας πληγώνουν με αυτά που λένε ή κάνουν. Αυτό μπορεί να δοκιμάσει την αγάπη μας για τον Ιεχωβά και για τον λαό του. Πώς θα ενεργήσουμε σε τέτοιες περιπτώσεις; Ακόμα και πιστοί υπηρέτες του Θεού στο παρελθόν έλεγαν ή έκαναν πράγματα που πλήγωναν τους άλλους, και εμείς μπορούμε να πάρουμε διδάγματα από τα όσα αποκαλύπτει η Γραφή γύρω από αυτό το θέμα.

 6. Με ποια έννοια απέτυχε ο Ηλεί να διαπαιδαγωγήσει τους γιους του;

⁶ Για παράδειγμα, ο Αρχιερέας Ηλεί είχε δύο γιους οι οποίοι δεν υποστήριζαν τους νόμους του Ιεχωβά. Διαβάζουμε: «Οι γιοι του Ηλεί . . . ήταν άχρηστοι άνθρωποι· δεν αναγνώριζαν τον Ιεχωβά». (1 Σαμ. 2:12) Αν και ο πατέρας τους έπαιζε ουσιώδη ρόλο στην προώθηση της αληθινής λατρείας, οι δύο γιοι του διέπρατταν πολύ σοβαρές αμαρτίες. Ο Ηλεί το γνώριζε αυτό και έπρεπε να τους είχε διαπαιδαγωγήσει, αλλά ήταν χαλαρός σε εκείνον τον τομέα. Ως αποτέλεσμα, ο Θεός έκρινε δυσμενώς το σπιτικό του Ηλεί. (1 Σαμ. 3:10-14) Τελικά, δεν θα επιτρεπόταν στους απογόνους του να υπηρετούν ως αρχιερείς. Αν εσείς ζούσατε στις ημέρες του Ηλεί, πώς θα αντιδρούσατε στην ανοχή που έδειχνε για τις αμαρτίες των γιων του; Μήπως θα αφήνατε αυτή την κατάσταση να σας κάνει να προσκόψετε μέχρι του σημείου να μην υπηρετείτε πια τον Θεό;

 7. Πώς αμάρτησε σοβαρά ο Δαβίδ, και τι έκανε ο Θεός για αυτό;

⁷ Ο Ιεχωβά αγαπούσε τον Δαβίδ και τον περιέγραψε ως «άντρα . . . σε αρμονία με την καρδιά του». (1 Σαμ. 13:13, 14· Πράξ. 13:22) Αλλά ο Δαβίδ αργότερα διέπραξε μοιχεία με τη Βηθ-σαβεέ, και εκείνη έμεινε έγκυος. Αυτό συνέβη ενώ ο σύζυγός της, ο Ουρίας, έλειπε επειδή υπηρετούσε στον στρατό. Όταν ο Ουρίας γύρισε για λίγο στο σπίτι του, ο Δαβίδ προσπάθησε να τον κάνει να έχει σεξουαλικές σχέσεις με τη Βηθ-σαβεέ ώστε να φανεί ότι το παιδί ήταν δικό του. Εκείνος όμως δεν έκανε αυτό που πρότεινε ο βασιλιάς, οπότε ο Δαβίδ κανόνισε να σκοτωθεί ο Ουρίας στη μάχη. Ο Δαβίδ πλήρωσε ακριβά για το έγκλημά του​—ήρθαν συμφορές σε εκείνον και στο σπιτικό του. (2 Σαμ. 12:9-12) Ωστόσο, ο Θεός έδειξε έλεος σε αυτόν τον άνθρωπο ο οποίος, συνολικά μιλώντας, περπάτησε ενώπιον του Ιεχωβά «με ακεραιότητα καρδιάς». (1 Βασ. 9:4) Αν εσείς ζούσατε ανάμεσα στον λαό του Θεού τότε, πώς θα αντιδρούσατε; Μήπως η εσφαλμένη διαγωγή του Δαβίδ θα σας έκανε να προσκόψετε;

 8. (α) Πώς απέτυχε ο απόστολος Πέτρος να κρατήσει τον λόγο του; (β) Μετά το σφάλμα του Πέτρου, γιατί συνέχισε να τον χρησιμοποιεί ο Ιεχωβά;

⁸ Ένα άλλο Γραφικό παράδειγμα είναι ο απόστολος Πέτρος. Ο Ιησούς τον είχε διαλέξει ως έναν από τους αποστόλους. Ο Πέτρος, όμως, ενίοτε έλεγε ή έκανε πράγματα για τα οποία αργότερα μετάνιωνε. Παραδείγματος χάρη, σε μια κρίσιμη στιγμή, οι απόστολοι εγκατέλειψαν τον Ιησού. Ο Πέτρος είχε δηλώσει νωρίτερα ότι, ακόμα και αν οι άλλοι το έκαναν αυτό, εκείνος δεν θα ενεργούσε έτσι. (Μάρκ. 14:27-31, 50) Αλλά όταν ο Ιησούς συνελήφθη, όλοι οι απόστολοι​—περιλαμβανομένου και του Πέτρου—​τον εγκατέλειψαν. Ο Πέτρος επανειλημμένα αρνήθηκε ακόμα και ότι γνώριζε τον Ιησού. (Μάρκ. 14:53, 54, 66-72) Ωστόσο, ο Πέτρος έδειξε μεταμέλεια, και ο Ιεχωβά συνέχισε να τον χρησιμοποιεί. Αν εσείς ήσασταν ένας από τους μαθητές τότε, θα επηρέαζαν οι πράξεις του Πέτρου την οσιότητά σας στον Ιεχωβά;

 9. Γιατί είστε πεπεισμένοι ότι ο Θεός είναι πάντοτε δίκαιος;

⁹ Τα παραπάνω είναι λίγα μόνο παραδείγματα ατόμων που με τις πράξεις τους πλήγωσαν τους άλλους. Θα μπορούσαν να αναφερθούν πολλές άλλες περιπτώσεις, τόσο από τους περασμένους αιώνες όσο και από τους πρόσφατους καιρούς, στις οποίες μερικοί που υπηρετούσαν τον Ιεχωβά έκαναν άσχημα πράγματα και πλήγωσαν τους άλλους. Το σημείο όμως είναι: Πώς θα αντιδράσετε εσείς; Θα αφήσετε τα σφάλματά τους να σας κάνουν να προσκόψετε, ώστε να εγκαταλείψετε τον Ιεχωβά και τον λαό του, περιλαμβανομένων και εκείνων που ανήκουν στην τοπική σας εκκλησία; Ή θα αναγνωρίσετε ότι ο Ιεχωβά ίσως δίνει στους παραβάτες χρόνο για μετάνοια και ότι τελικά θα διορθώσει τα λάθη που έγιναν και θα ενεργήσει με δίκαιο τρόπο; Από την άλλη πλευρά, μερικές φορές εκείνοι που είναι ένοχοι σοβαρών αμαρτιών απορρίπτουν το έλεος του Ιεχωβά και είναι αμετανόητοι. Σε τέτοιες καταστάσεις, θα έχετε εσείς την πεποίθηση ότι ο Ιεχωβά θα κρίνει εν καιρώ αυτούς τους παραβάτες, απομακρύνοντάς τους ίσως από την εκκλησία;

10. Τι καταλάβαινε ο Ιησούς για τα σφάλματα του Ιούδα του Ισκαριώτη και του Πέτρου;

¹⁰ Η Γραφή μάς παρέχει αφηγήσεις υπηρετών του Θεού που παρέμειναν όσιοι στον Ιεχωβά και στον λαό του παρά τα σοβαρά σφάλματα άλλων γύρω τους. Λόγου χάρη, αφού πέρασε μια νύχτα προσευχόμενος στον Πατέρα του, ο Ιησούς διάλεξε τους 12 αποστόλους. Ο Ιούδας ο Ισκαριώτης ήταν ένας από εκείνους. Όταν ο Ιούδας αργότερα τον πρόδωσε, ο Χριστός δεν άφησε αυτή την αποστασία να αμαυρώσει τη δική του σχέση με τον Πατέρα του, τον Ιεχωβά, όπως δεν άφησε και την άρνηση του Πέτρου να το κάνει αυτό. (Λουκ. 6:12-16· 22:2-6, 31, 32) Ο Ιησούς γνώριζε ότι εκείνες οι πράξεις δεν οφείλονταν σε λάθος του Ιεχωβά ή γενικά του λαού του. Συνέχισε το θαυμάσιο έργο του παρά την απογοήτευση που του προκαλούσαν μερικοί από τους ακολούθους του. Ο Ιεχωβά τον αντάμειψε ανασταίνοντάς τον από τους νεκρούς, ανοίγοντας έτσι τον δρόμο για να γίνει ο Ιησούς Βασιλιάς της ουράνιας Βασιλείας.​—Ματθ. 28:7, 18-20.

11. Τι προείπε η Γραφή για τους υπηρέτες του Ιεχωβά σε αυτόν τον καιρό;

¹¹ Η πεποίθηση του Ιησού στον Ιεχωβά και στον λαό του ήταν και εξακολουθεί να είναι βάσιμη. Και όντως, όταν σκεφτόμαστε τα πράγματα που επιτελεί ο Ιεχωβά μέσω των υπηρετών του σε αυτές τις τελευταίες ημέρες, διαπιστώνουμε ότι πρόκειται για κάτι το θαυμαστό. Κανένας άλλος λαός δεν κηρύττει την αλήθεια παγκόσμια, επειδή οι άλλοι δεν έχουν τον Ιεχωβά να τους καθοδηγεί, όπως συμβαίνει με την ενωμένη εκκλησία του σήμερα. Το εδάφιο Ησαΐας 65:14 περιγράφει την πνευματική κατάσταση που επικρατεί ανάμεσα στον λαό του Θεού: «Δείτε! Οι υπηρέτες μου θα κραυγάζουν με ευφροσύνη λόγω της καλής κατάστασης της καρδιάς».

12. Πώς πρέπει να βλέπουμε τα λάθη των άλλων;

¹² Οι υπηρέτες του Ιεχωβά χαίρονται με τα καλά πράγματα που μπορούν να επιτελούν επειδή καθοδηγούνται από τον Ιεχωβά. Σε αντίθεση, ο κόσμος υπό την επιρροή του Σατανά πενθεί, σαν να λέγαμε, καθώς οι συνθήκες χειροτερεύουν. Οπωσδήποτε θα ήταν άσοφο και άστοχο να κατηγορούμε τον Ιεχωβά ή την εκκλησία του για τα λάθη που κάνουν σχετικά λίγοι από τους υπηρέτες του Θεού. Χρειάζεται να διακρατούμε την οσιότητά μας στον Ιεχωβά και στις διευθετήσεις του, καθώς επίσης να μάθουμε πώς να βλέπουμε τα λάθη των άλλων ή πώς να αντιδρούμε σε αυτά.

13, 14. (α) Γιατί πρέπει να είμαστε υπομονετικοί ο ένας με τον άλλον; (β) Ποια υπόσχεση πρέπει να θυμόμαστε;

¹³ Πώς μπορούμε, λοιπόν, να χειριζόμαστε τις περιπτώσεις στις οποίες ένας υπηρέτης του Θεού λέει ή κάνει κάτι που πληγώνει τα αισθήματά μας; Μια εξαίρετη Γραφική αρχή είναι η εξής: «Μη βιάζεσαι στο πνεύμα σου να θίγεσαι, γιατί η ευθιξία αναπαύεται στον κόρφο των αφρόνων». (Εκκλ. 7:9) Πρέπει να σκεφτόμαστε ότι όλοι μας απέχουμε γύρω στα 6.000 χρόνια από την ανθρώπινη τελειότητα που υπήρχε στην Εδέμ. Οι ατελείς άνθρωποι είναι επιρρεπείς στα σφάλματα. Επομένως, δεν θα ήταν καλό να έχουμε υπερβολικές απαιτήσεις από τους ομοπίστους μας και να επιτρέπουμε στα λάθη τους να μας στερούν τη χαρά που πηγάζει από το να ανήκει κάποιος στον λαό του Θεού αυτές τις τελευταίες ημέρες. Ένα ακόμα μεγαλύτερο σφάλμα θα ήταν να επιτρέψουμε στα λάθη των άλλων να μας κάνουν να προσκόψουμε και να μας ωθήσουν να εγκαταλείψουμε την οργάνωση του Ιεχωβά. Αν συνέβαινε αυτό, θα χάναμε, όχι μόνο το προνόμιο να επιτελούμε το θέλημα του Θεού, αλλά επίσης και την ελπίδα για ζωή στον νέο κόσμο του.

¹⁴ Προκειμένου να διατηρούμε τη βαθιά χαρά μας και τη σταθερή ελπίδα μας, πρέπει να κρατάμε ξεκάθαρα στον νου μας την παρηγορητική υπόσχεση του Ιεχωβά: «Εγώ δημιουργώ νέους ουρανούς και νέα γη· και τα παλιά δεν θα έρχονται στη μνήμη ούτε θα ανεβαίνουν στην καρδιά». (Ησ. 65:17· 2 Πέτρ. 3:13) Μην επιτρέψετε στα λάθη των άλλων να σας εμποδίσουν να αποκτήσετε αυτές τις ευλογίες.

15. Τι είπε ο Ιησούς ότι πρέπει να κάνουμε όταν οι άλλοι σφάλλουν;

¹⁵ Εντούτοις, εφόσον δεν είμαστε ακόμα στον νέο κόσμο, πρέπει να εξετάζουμε τις σκέψεις του Θεού για το πώς να χειριζόμαστε τα ζητήματα όταν οι άλλοι λένε ή κάνουν πράγματα που πληγώνουν τα αισθήματά μας. Για παράδειγμα, μια αρχή που χρειάζεται να θυμόμαστε είναι τα εξής λόγια του Ιησού: «Αν συγχωρήσετε στους ανθρώπους τα παραπτώματά τους, ο ουράνιος Πατέρας σας θα συγχωρήσει και εσάς, ενώ αν δεν συγχωρήσετε στους ανθρώπους τα παραπτώματά τους, ούτε ο Πατέρας σας θα συγχωρήσει τα παραπτώματά σας». Θυμηθείτε επίσης ότι, όταν ο Πέτρος ρώτησε τον Ιησού αν θα πρέπει να συγχωρούμε «μέχρι εφτά φορές», εκείνος απάντησε: «Σου λέω, “όχι μέχρι εφτά φορές” αλλά “μέχρι εβδομήντα εφτά φορές”». Σαφώς, ο Ιησούς εννοούσε ότι πρέπει να είμαστε πάντοτε πρόθυμοι να συγχωρούμε. Αυτή πρέπει να είναι η πρώτη και κυρίαρχη τάση μας.​—Ματθ. 6:14, 15· 18:21, 22.

16. Ποιο καλό παράδειγμα έθεσε ο Ιωσήφ;

¹⁶ Ένα καλό παράδειγμα για το πώς να χειριζόμαστε τα λάθη έθεσε ο Ιωσήφ, ο πρώτος από τους δύο γιους που απέκτησε ο Ιακώβ από τη Ραχήλ. Οι δέκα ετεροθαλείς αδελφοί του Ιωσήφ τον ζήλευαν επειδή ο πατέρας τους του είχε αδυναμία. Αργότερα τον πούλησαν ως δούλο. Ύστερα από πολλά χρόνια, το καλό έργο που είχε κάνει ο Ιωσήφ στην Αίγυπτο τον έφερε στη δεύτερη θέση μετά τον ηγεμόνα της χώρας. Όταν μια πείνα έπληξε την περιοχή, οι αδελφοί του ήρθαν στην Αίγυπτο για να αγοράσουν τρόφιμα, αλλά δεν τον αναγνώρισαν. Ο Ιωσήφ θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει την εξουσία του προκειμένου να πάρει εκδίκηση για τον τόσο κακό τρόπο με τον οποίο τον είχαν μεταχειριστεί. Αντί για αυτό, όμως, δοκίμασε τους αδελφούς του θέλοντας να εξακριβώσει αν είχαν αλλάξει στάση. Όταν είδε ότι είχαν στ’ αλήθεια αλλάξει, αποκάλυψε την ταυτότητά του. Αργότερα τους είπε: «Μη φοβάστε. Εγώ θα συνεχίσω να εφοδιάζω εσάς και τα μικρά παιδιά σας με τροφή». Η Γραφική αφήγηση προσθέτει: «Και τους παρηγόρησε και τους μίλησε καθησυχαστικά».​—Γέν. 50:21.

17. Τι θέλετε να κάνετε όταν οι άλλοι σφάλλουν;

¹⁷ Είναι επίσης συνετό να θυμόμαστε ότι, εφόσον όλοι κάνουμε λάθη, μπορεί εμείς να προσβάλλουμε τους άλλους. Αν αντιληφθούμε ότι κάναμε κάτι τέτοιο, η οδηγία της Γραφής είναι να πάμε σε εκείνον τον οποίο προσβάλαμε και να προσπαθήσουμε να τακτοποιήσουμε το ζήτημα. (Διαβάστε Ματθαίος 5:23, 24) Το εκτιμούμε όταν οι άλλοι δεν μας κρατούν κακία για τα λάθη μας, οπότε πρέπει και εμείς να τους φερόμαστε με τον ίδιο τρόπο. Το εδάφιο Κολοσσαείς 3:13 μας προτρέπει: «Να ανέχεστε ο ένας τον άλλον και να συγχωρείτε ο ένας τον άλλον ανεπιφύλακτα, αν κανείς έχει αιτία για παράπονο εναντίον κάποιου άλλου. Όπως ο Ιεχωβά σάς συγχώρησε ανεπιφύλακτα, έτσι να συγχωρείτε και εσείς». Η Χριστιανική αγάπη «δεν κρατάει λογαριασμό για το κακό», επισημαίνει το εδάφιο 1 Κορινθίους 13:5. Αν είμαστε συγχωρητικοί με τους άλλους, ο Ιεχωβά θα μας συγχωρεί. Ναι, σε ό,τι αφορά το πώς να χειριζόμαστε τα λάθη των άλλων, η Χριστιανική πορεία είναι να μιμούμαστε τον τρόπο με τον οποίο φέρεται σε εμάς ο ελεήμων Πατέρας μας όταν σφάλλουμε.​—Διαβάστε Ψαλμός 103:12-14.